جستجو در:
دوره 9، شماره 1 - ( 1396 )
جلد 9 شماره 1 صفحات 78-69 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Bishal H, Tavanaie M, Mahmudi Gevari A. Biodegradability Modification of Synthetic Polyamide 6 Fibers via in-Situ Melt Blending with Recycled Poly (Lactic) Acid Plastic Food Container Flakes during the Melt Spinning Process. JMBS 2018; 9 (1) :69-78
URL: http://biot.modares.ac.ir/article-22-14019-fa.html
URL: http://biot.modares.ac.ir/article-22-14019-fa.html
بی شال هستی، توانایی محمدعلی، محمودی‌گِوَری ابوالفضل. اصلاح زیست‌تخریب‌پذیری الیاف مصنوعی پلی‌آمید 6 با آمیختن در جای پرک ظروف پلاستیکی پلی‌لاکتیک‌اسید حین فرآیند ذوب‌ریسی. زیست‌فناوری مدرس. 1396; 9 (1) :69-78
1- گروه مهندسی نساجی، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه یزد، یزد، ایران
2- گروه مهندسی نساجی، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه یزد، یزد، ایران، یزد، دانشگاه یزد، دانشکده فنی و مهندسی، گروه مهندسی نساجی ، ma.tavanaie@yazd.ac.ir
2- گروه مهندسی نساجی، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه یزد، یزد، ایران، یزد، دانشگاه یزد، دانشکده فنی و مهندسی، گروه مهندسی نساجی ، ma.tavanaie@yazd.ac.ir
چکیده: (5011 مشاهده)
اهداف: نایلون یا پلی‌آمید یکی از پرکاربردترین و مهم‌ترین پلیمرهای مورد استفاده در صنایع پلاستیک و الیاف جهان به حساب می‌آید. به همین دلیل در استفاده از آن، کمتر به خواص زیست‌تخریب‌پذیری بسیار ضعیف آن توجه می‌شود. بنابراین پژوهش حاضر با هدف اصلاح زیست‌تخریب‌پذیری الیاف مصنوعی پلی‌آمید ۶ با آمیختن در جای پرک ظروف پلاستیکی پلی‌لاکتیک‌اسید حین فرآیند ذوب‌ریسی انجام شد.
مواد و روش‌ها: در پژوهش تجربی حاضر، چیپس پلی‌آمید ۶ مورد استفاده در صنایع نساجی و پرک‌‌های پلی‌لاکتیک‌اسید از ظروف یک‌بارمصرف استفاده شد. برای بررسی زیست‌تخریب‌پذیری نمونه‌ها، تغییرات وزن نمونه، خواص مکانیکی بعد از تخریب در خاک و تصاویر میکروسکوپ الکترونی استفاده شد. داده‌ها با آزمون تحلیل واریانس یک‌راهه تحلیل شدند.
یافته‌ها: آزمون‌های مکانیکی انجام‌گرفته روی الیاف نوریس نشان‌دهنده تولید موفقیت‌آمیز الیاف آمیخته با درصد ترکیب‌های ۵، ۱۰، ۲۰، ۳۰ و ۴۰% جزء r-PLA بود و نمونه الیاف حاوی ۵۰% وزنی از پلی‌لاکتیک‌اسید از خواص مکانیکی قابل قبولی برخوردار نبود. تغییرات الیاف آمیخته PA۶/r-PLA با افزایش جزء پراکنده r-PLA در بستر PA۶ کاملاً معنی‌دار بودند.
نتیجه‌گیری: نمونه آمیخته پلی‌آمید ۶ و پرک پلی‌لاکتیک‌اسید بازیافتی، با ترکیب درصدهای حاوی ۵ تا ۴۰% از جزء پراکنده پرک پلی‌لاکتیک‌اسید بازیافتی به‌خوبی از قابلیت ذوب‌ریسی برخوردارند. با افزایش درصد وزن پرک پلی‌لاکتیک‌اسید بازیافتی در الیاف آمیخته تولیدشده، خواص مکانیکی در نمونه‌های ۵ و ۱۰% وزنی، بهبود و در درصدهای بالاتر کاهش نشان می‌دهند. افزایش میزان تخریب زیستی الیاف اصلاح‌شده پلی آمید ۶ با اضافه‌شدن میزان پرک پلی‌لاکتیک‌اسید بازیافتی، به‌وضوح تایید می‌شود.
مواد و روش‌ها: در پژوهش تجربی حاضر، چیپس پلی‌آمید ۶ مورد استفاده در صنایع نساجی و پرک‌‌های پلی‌لاکتیک‌اسید از ظروف یک‌بارمصرف استفاده شد. برای بررسی زیست‌تخریب‌پذیری نمونه‌ها، تغییرات وزن نمونه، خواص مکانیکی بعد از تخریب در خاک و تصاویر میکروسکوپ الکترونی استفاده شد. داده‌ها با آزمون تحلیل واریانس یک‌راهه تحلیل شدند.
یافته‌ها: آزمون‌های مکانیکی انجام‌گرفته روی الیاف نوریس نشان‌دهنده تولید موفقیت‌آمیز الیاف آمیخته با درصد ترکیب‌های ۵، ۱۰، ۲۰، ۳۰ و ۴۰% جزء r-PLA بود و نمونه الیاف حاوی ۵۰% وزنی از پلی‌لاکتیک‌اسید از خواص مکانیکی قابل قبولی برخوردار نبود. تغییرات الیاف آمیخته PA۶/r-PLA با افزایش جزء پراکنده r-PLA در بستر PA۶ کاملاً معنی‌دار بودند.
نتیجه‌گیری: نمونه آمیخته پلی‌آمید ۶ و پرک پلی‌لاکتیک‌اسید بازیافتی، با ترکیب درصدهای حاوی ۵ تا ۴۰% از جزء پراکنده پرک پلی‌لاکتیک‌اسید بازیافتی به‌خوبی از قابلیت ذوب‌ریسی برخوردارند. با افزایش درصد وزن پرک پلی‌لاکتیک‌اسید بازیافتی در الیاف آمیخته تولیدشده، خواص مکانیکی در نمونه‌های ۵ و ۱۰% وزنی، بهبود و در درصدهای بالاتر کاهش نشان می‌دهند. افزایش میزان تخریب زیستی الیاف اصلاح‌شده پلی آمید ۶ با اضافه‌شدن میزان پرک پلی‌لاکتیک‌اسید بازیافتی، به‌وضوح تایید می‌شود.
نوع مقاله: مقاله استخراج شده از پایان نامه |
موضوع مقاله:
بیوتکنولوژی کشاورزی
دریافت: 1395/1/15 | پذیرش: 1396/11/7 | انتشار: 1397/3/1
دریافت: 1395/1/15 | پذیرش: 1396/11/7 | انتشار: 1397/3/1
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |