جستجو در:
دوره 10، شماره 3 - ( 1398 )
جلد 10 شماره 3 صفحات 423-415 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Danafar H, Nomani A R, Sadeghizadeh M. Synthesis, Characterization and Optimization of Self-Assembled Nanoparticles of Polyethylenglycol-Polycaprolactone Diblock Copolymer as the Efficient Nanocarriers for in Vitro Curcumin Delivery into Breast Cancer Cells of MCF-7 Cell Line.. JMBS 2019; 10 (3) :415-423
URL: http://biot.modares.ac.ir/article-22-22954-fa.html
URL: http://biot.modares.ac.ir/article-22-22954-fa.html
دانافر حسین، نعمانی علیرضا، صادقی‌زاده مجید. سنتز، ارزیابی و بهینه‌سازی نانوذره خودمجتمع‌شونده از دی‌بلاک‌کوپلیمر حاصل از پلی‌اتیلن‌گلایکول و پلی‌کاپرولاکتون به‌عنوان نانوحامل به‌منظور انتقال موثر کورکومین به سلول‌های سرطانی پستان از رده سلولی MCF-7. زیست‌فناوری مدرس. 1398; 10 (3) :415-423
حسین دانافر* 
1، علیرضا نعمانی2 ، مجید صادقی‌زاده3
1، علیرضا نعمانی2 ، مجید صادقی‌زاده3
1- گروه شیمی دارویی، دانشکده داروسازی، دانشگاه علوم پزشکی زنجان، زنجان، ایران، زنجان، جاده گاوازنگ، جنب بیمارستان آیت الله موسوی، دانشکده داروسازی. ، danafar@zums.ac.ir
2- گروه شیمی دارویی، دانشکده داروسازی، دانشگاه علوم پزشکی زنجان، زنجان، ایران
3- گروه ژنتیک، دانشکده علوم زیستی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
2- گروه شیمی دارویی، دانشکده داروسازی، دانشگاه علوم پزشکی زنجان، زنجان، ایران
3- گروه ژنتیک، دانشکده علوم زیستی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
چکیده: (4104 مشاهده)
فناوری نانو در حال حاضر یکی از رویکردهای امیدبخش برای تشخیص و درمان سرطان است. سیستم‌های مبتنی بر پلیمرها به‌دلیل فرآیندهای تولید ساده و تنوع در عملکرد و روش‌های اصلاح پلیمر، جذاب‌تر هستند. پلی‌اتیلن‌گلیکول (PEG) و پلی‌کاپرولاکتون (PCL) دو پلیمر سنتزی زیست‌سازگار مورد تایید FDA بوده که اغلب در صنایع دارویی مورد استفاده قرار می‌گیرند. غیر از حامل‌های دارورسانی، در درمان سرطان بحث ایمنی مواد تشکیل‌دهنده فعال نیز بسیار چالش‌برانگیز است. عوارض جانبی شیمی‌درمانی یکی از مهم‌ترین علل مرگ‌ومیر بیماران در بسیاری از سرطان‌ها است. کورکومین استخراج‌شده به‌طور طبیعی، یکی از جالب‌ترین عوامل ضدسرطان است که اثرات انتخابی اثباتشده روی سلول‌های سرطانی داشته و منجر به حداقل عوارض جانبی در طول درمان می‌شود. کورکومین به‌عنوان عامل اصلی، در درمان ترکیبی سرطان‌های مختلف آزمایش شده است. مطالعات متعدد ایمنی و کارکرد کورکومین در دوزهای مختلف تجویزشده را نشان می‌دهند. با این حال، مانع اصلی در استفاده از کورکومین، حلالیت پایین آن در آب و قابلیت دسترسی بیولوژیک کم و متغیر پس از تزریق است. بنابراین در این مطالعه سعی شد حلالیت کورکومین با استفاده از یک سیستم نانوذره دی‌بلاک‌کوپلیمر نوین PEG-PCL افزایش یابد. ابتدا کوپلیمر PEG-PCL سنتز و سپس خصوصیاتش با روش‌های GPC، FTIR و H-NMR مشخص شد. پس از آن، کورکومین در ساختار میسلی PEG-PCL به‌صورت بهینه کپسوله و سمیت نانوذرات تهیه‌شده در کشت سلول MCF-۷ ارزیابی شد. طبق نتایج نانوذرات آماده‌شده می‌توانند مولکول‌های هیدروفوب کورکومین را به‌طور موثری به دام انداخته، حلالیت آن را بهبود بخشیده و باعث افزایش فعالیت آن در ازبین‌بردن سلول سرطانی در شرایط برون‌تنی شوند.
واژه‌های کلیدی: نانوحامل‌های پلی‌مرزومی، میسل‌های پلیمری، دی‌بلاک‌کوپلیمر، کورکومین، آزمون برون‌تن، رده سلولی MCF-7
نوع مقاله: پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
بیوتکنولوژی دارویی
دریافت: 1397/4/19 | پذیرش: 1397/8/14 | انتشار: 1398/6/30
دریافت: 1397/4/19 | پذیرش: 1397/8/14 | انتشار: 1398/6/30
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |