دوره 7، شماره 3 - ( 1395 )                   جلد 7 شماره 3 صفحات 90-80 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Aryapour H, taheri S M. Identification of new inhibitors of tubulin from marine resources using structure-based virtual screening. JMBS 2016; 7 (3) :80-90
URL: http://biot.modares.ac.ir/article-22-2764-fa.html
آریاپور حسن، طاهری سیده مریم. شناسایی مهارکننده های جدید توبولین از منابع دریایی با استفاده از غربالگری مجازی مبتنی بر ساختار. زیست‌فناوری مدرس. 1395; 7 (3) :80-90

URL: http://biot.modares.ac.ir/article-22-2764-fa.html


1- عضو هیئت علمی گروه زیست شناسی / دانشگاه گلستان، گرگان
2- دانشجوی کارشناسی ارشد/ دانشگاه گلستان، گرگان
چکیده:   (6353 مشاهده)
یکی از منابع ارزشمند دارویی، موجودات زنده دریایی می‌باشند. در دهه‌های اخیر، ارزش تجاری این موجودات و کاربرد ترکیبات استخراج شده از آنها درتحقیقات بیولوژیکی و توسعه دارویی آنها را به عنوان یک منبع جدید و مهم برای داروهای ضدسرطانی مبدل ساخته‌است. میکروتوبول‌ها یکی از مهم‌ترین اهداف دارویی در سلول‌های سرطانی هستند و به‌طور گسترده‌ای مهارکننده‌های مربوط به آنها در حال توسعه می‌باشند. دراین مطالعه ساختار سه بعدی بیش از سه هزار ترکیب مرتبط با منابع دریایی بهینه شدند، سپس میانکنش آنها با ساختار کریستالوگرافی αβ-توبولین برای جایگاه‌های اتصال کلشی‌سین و اپوتیلون با استفاده از روش‌ غربال‌‌گری مجازی مبتنی بر ساختار (داکینگ) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل از مطالعات داکینگ نشان داد که بعضی از ترکیبات با انرژی تمایل اتصال بیشتری نسبت به مهارکننده‌های کلشی‌سین و اپوتیلون به ساختار پروتئین اتصال می‌شوند. ترکیبات MNP05655 و MNP14107 به ترتیب برای جایگاه‌های کلشی‌سین و اپوتیلون به عنوان قوی‌ترین مهارکننده‌ها شناخته شدند و می‌توانند کاندیدای مناسبی برای مهار توبولین باشند.
متن کامل [PDF 1600 kb]   (3847 دریافت)    
نوع مقاله: کامل پژوهشی | موضوع مقاله: بیوشیمی
دریافت: 1394/3/25 | پذیرش: 1395/8/1 | انتشار: 1395/8/23

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.