دوره 13، شماره 1 - ( 1400 )                   جلد 13 شماره 1 صفحات 171-157 | برگشت به فهرست نسخه ها

‎ 20.1001.1.23222115.1400.13.1.10.9

XML English Abstract Print

Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
kordi M, ghahremani S. Aptamer, applications and its design in silico method. JMBS 2022; 13 (1) :157-171
URL: http://biot.modares.ac.ir/article-22-55312-fa.html
کردی معصومه، قهرمانی سارا. آپتامر، کاربردها و طراحی آن به روش in silico. زیست‌فناوری مدرس. 1400; 13 (1) :157-171

URL: http://biot.modares.ac.ir/article-22-55312-fa.html

آپتامر، کاربردها و طراحی آن به روش in silico
معصومه کردی* 1، سارا قهرمانی2
1- دانشگاه شهید بهشتی-دانشکده علوم و فناوری زیستی-گروه بیوتکنولوژی، تهران-اوین-دانشگاه شهید بهشتی-دانشکده علوم و فناوری زیستی-طبقه پنجم-اتاق 202 ، mkordi90@yahoo.com
2- دانشگاه شهید بهشتی-دانشکده علوم و فناوری زیستی-گروه بیوتکنولوژی
چکیده:   (2192 مشاهده)
آپتامرها توالی­های تک رشته RNA، DNA و یا پروتئینی با اختصاصیت بالا هستند، که به طیف وسیعی از مولکولهای هدف تمایل اتصال دارند. آپتامرها در زمینه های مختلف مخصوصا پزشکی و تشخیصی کاربرد بالایی دارند و از نظر کاربردشان مشابه آنتی­بادی ها هستند. استفاده از آپتامر به جای آنتی­بادی مزایای زیادی از جمله قیمت ارزان، طول عمر بالاتر، افزایش قدرت نفوذ به بافت و غیره می باشد. چندین روش برای تولید آپتامر وجود دارد که با روش­های in silico می­توان مراحل تولید آپتامر را کوتاه و ساده تر کرد. با مدلسازی آپتامر می­توان مجموعه­ای از روشهای in silico مثل مدلسازی، داکینک و دینامیک مولکولی را برای غربالگری و دستیابی به بهترین توالی آپتامر به کار برد. در این مقاله مروری انواع آپتامرها، ساختارها و کاربردهایشان و روشهای طراحی آن­ها در in silico به صورت مختصر بیان شده است.
کلمات کلیدی: آپتامر، DNA، RNA، پروتئین، in silico
واژه‌های کلیدی: کلمات کلیدی: آپتامر، DNA، RNA، پروتئین، insilico
متن کامل [PDF 894 kb]   (951 دریافت)    
نوع مقاله: مروری سیستماتیک | موضوع مقاله: بیو انفورماتیک
دریافت: 1400/6/10 | پذیرش: 1400/11/16 | انتشار: 1401/10/14
ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA
ارسال پیام به نویسنده مسئول

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.