دوره 10، شماره 1 - ( 1397 )
جلد 10 شماره 1 صفحات 141-133 |
برگشت به فهرست نسخه ها
احسان الله جزایری1 
، عطیه مهدوی* 2، اصغر عبدلی3
، عطیه مهدوی* 2، اصغر عبدلی3
1- گروه بیوشیمی، پژوهشکده تحصیلات تکمیلی علوم پایه، زنجان، ایران
2- گروه علوم زیستی، دانشگاه تحصیلات تکمیلی علوم پایه، زنجان، ایران، زنجان، گاوازنگ، بلوار پروفسور یوسف ثبوتی، شماره پلاک 444، پژوهشکده تحصیلات تکمیلی علوم پایه ، a.mahdavi@iasbs.ac.ir
3- گروه هپاتیت و ایدز، انیستیتو پاستور، تهران، ایران
2- گروه علوم زیستی، دانشگاه تحصیلات تکمیلی علوم پایه، زنجان، ایران، زنجان، گاوازنگ، بلوار پروفسور یوسف ثبوتی، شماره پلاک 444، پژوهشکده تحصیلات تکمیلی علوم پایه ، a.mahdavi@iasbs.ac.ir
3- گروه هپاتیت و ایدز، انیستیتو پاستور، تهران، ایران
چکیده: (6590 مشاهده)
اهداف: یکی از چالش‌های دنیای امروز و یکی از اولویت‌های بهداشت جهانی، مبارزه با همه‌گیری بیماری ایدز (AIDS) است. مطالعات نشان داده است که دامنه و وسعت القای پاسخ‌های ایمنی در برابر HIV و القای همزمان پاسخ‌های ایمنی خونی و سلولی در افزایش کارآیی واکسن‌های کاندید HIV بسیار تاثیر گذار است. از این رو، اخیراً رویکردهایی نظیر استفاده از واکسن‌های پلی‌اپی‌توپی و افزودن ادجوانت‌‌ها در فرمولاسیون واکسن‌های کاندید علیه HIV بسیار مورد توجه قرار گرفته است.
مواد و روش‌ها: در این تحقیق، پس از ترانسفورماسیون و تکثیر وکتور بیانی یوکاریوتی pcDNA۳.۱-tat/pol/gag/env در میزبان پروکاریوتی E. coli (DH۵α)، استخراج وکتور و آماده‌سازی آن انجام شد. سپس واکسن‌های کاندید DNAای به‌صورت زیرجلدی، در روزهای صفر، ۱۴ و ۲۸ به موش‌های ماده رده BALB/c تزریق شده و نهایتاً پاسخ‌های ایمنی خونی و سلولی القاشده توسط آنها ارزیابی شد.
یافته‌ها: نتایج مطالعه نشان داد که واکسن‌های DNAای مذکور با روش تزریق زیرجلدی به‌خوبی قادر به القای پاسخ‌های ایمنی (سلولی و خونی) نبودند.
نتیجه‌گیری: این مشاهده می‌تواند به‌دلیل نقص در هر یک از مراحل برداشت وکتور توسط سلول هدف تا بیان و ارایه سطحی اپی‌توپ‌‌ها از یک طرف، یا ناکارآمدی روش تزریق زیرجلدی از طرف دیگر باشد. از این رو، ممکن است سایر روش‌های تزریق یا رهایش واکسن به‌همراه استفاده از ادجوانت‌های مختلف در فرمولاسیون واکسن کاندید، بتوانند پاسخ‌های ایمنی بهتری را القا کنند.
مواد و روش‌ها: در این تحقیق، پس از ترانسفورماسیون و تکثیر وکتور بیانی یوکاریوتی pcDNA۳.۱-tat/pol/gag/env در میزبان پروکاریوتی E. coli (DH۵α)، استخراج وکتور و آماده‌سازی آن انجام شد. سپس واکسن‌های کاندید DNAای به‌صورت زیرجلدی، در روزهای صفر، ۱۴ و ۲۸ به موش‌های ماده رده BALB/c تزریق شده و نهایتاً پاسخ‌های ایمنی خونی و سلولی القاشده توسط آنها ارزیابی شد.
یافته‌ها: نتایج مطالعه نشان داد که واکسن‌های DNAای مذکور با روش تزریق زیرجلدی به‌خوبی قادر به القای پاسخ‌های ایمنی (سلولی و خونی) نبودند.
نتیجه‌گیری: این مشاهده می‌تواند به‌دلیل نقص در هر یک از مراحل برداشت وکتور توسط سلول هدف تا بیان و ارایه سطحی اپی‌توپ‌‌ها از یک طرف، یا ناکارآمدی روش تزریق زیرجلدی از طرف دیگر باشد. از این رو، ممکن است سایر روش‌های تزریق یا رهایش واکسن به‌همراه استفاده از ادجوانت‌های مختلف در فرمولاسیون واکسن کاندید، بتوانند پاسخ‌های ایمنی بهتری را القا کنند.
نوع مقاله: کامل پژوهشی |
موضوع مقاله:
بیوتکنولوژی کشاورزی
دریافت: 1395/11/20 | پذیرش: 1396/4/13 | انتشار: 1397/12/25
دریافت: 1395/11/20 | پذیرش: 1396/4/13 | انتشار: 1397/12/25
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |