دوره 9، شماره 4 - ( 1397 )
جلد 9 شماره 4 صفحات 641-635 |
برگشت به فهرست نسخه ها
فاطمه زمانی1 
، علی اکبر مرآتی* 2، مسعود لطیفی3 ، حسین قنبری آلانق4 ، فاطمه نادی پور3
، علی اکبر مرآتی* 2، مسعود لطیفی3 ، حسین قنبری آلانق4 ، فاطمه نادی پور3
1- دانشگاه حضرت معصومه، قم، ایران،
2- تهران، خیابان حافظ، شماره 424، دانشگاه صنعتی امیرکبیر، دانشکده مهندسی نساجی. کد پستی ده رقمی: 1591634311 ،merati@aut.ac.ir
3- گروه ساختارهای نانولیفی، دانشکده مهندسی نساجی، دانشگاه صنعتی امیرکبیر، تهران، ایران،
4- گروه نانوفناوری پزشکی، دانشکده فناوریهای نوین پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران،
2- تهران، خیابان حافظ، شماره 424، دانشگاه صنعتی امیرکبیر، دانشکده مهندسی نساجی. کد پستی ده رقمی: 1591634311 ،
3- گروه ساختارهای نانولیفی، دانشکده مهندسی نساجی، دانشگاه صنعتی امیرکبیر، تهران، ایران،
4- گروه نانوفناوری پزشکی، دانشکده فناوریهای نوین پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران،
چکیده: (3873 مشاهده)
اهداف: مهندسی بافت و جایگزینی بافتهای آسیبدیده در علم پزشکی بسیار حایز اهمیت و نسبت به پیوند عضو از شخصی به شخص دیگر کارآمدتر است، بنابراین تولید داربست از پلیمرهای طبیعی و مصنوعی با خصوصیات مطلوب بهمنظور بازسازی بافتهای آسیبدیده گسترش روزافزونی دارد. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر فرآیند پلاسما بر زاویه تماس یا آبدوستی داربست نانولیفی پلیلاکتیکگلایکولیکاسید و کیفیت کشت سلول در آن بود.
مواد و روشها: در پژوهش تجربی حاضر ابتدا نانوالیاف پلیلاکتیکگلایکولیکاسید، با استفاده از حلالهای کلروفرم خالص و مخلوط کلروفرم ۸۰%- دیمتیلفرمآمید ۲۰% الکتروریسی شدند. سطح داربستهای الکتروریسیشده با فناوری پلاسما اصلاح، سپس سلول کلیه میمون سبز آفریقایی (VERO) روی آنها کشت داده شد. مقایسه داربستهای ساده تولیدشده، از نظر میزان آبدوستی و تکثیر سلول، با داربستهای اصلاحشده توسط فرآیند پلاسما صورت گرفت. بهمنظور مقایسه آبدوستی نمونهها، زاویه تماس آب آنها اندازهگیری شد.
یافتهها: نمونههای اصلاحشده به روش پلاسما کاهش مطلوبی در زوایه تماس آب داشتند و آبدوستی بهتری از خود نشان دادند. طیف گروههای C=O و C-O در نمونههای اصلاحشده با پلاسما نسبت به نمونههای خام افزایش یافت. اصلاح سطح داربست با پلاسما موجب بهبود چسبندگی، رشد و تکثیر سلولها نسبت به داربستهای ساده شد.
نتیجهگیری: زاویه تماس نمونههای اصلاحشده با پلاسما کاهش چشمگیری دارد. فرآیند پلاسما میتواند موجب افزایش آبدوستی داربستهای نانولیفی پلیلاکتیکگلایکولیکاسید شود و چسبندگی و رشد سلول روی داربستهای اصلاحشده با پلاسما بهتر از رشد و تکثیر سلول بر داربستهای ساده است.
مواد و روشها: در پژوهش تجربی حاضر ابتدا نانوالیاف پلیلاکتیکگلایکولیکاسید، با استفاده از حلالهای کلروفرم خالص و مخلوط کلروفرم ۸۰%- دیمتیلفرمآمید ۲۰% الکتروریسی شدند. سطح داربستهای الکتروریسیشده با فناوری پلاسما اصلاح، سپس سلول کلیه میمون سبز آفریقایی (VERO) روی آنها کشت داده شد. مقایسه داربستهای ساده تولیدشده، از نظر میزان آبدوستی و تکثیر سلول، با داربستهای اصلاحشده توسط فرآیند پلاسما صورت گرفت. بهمنظور مقایسه آبدوستی نمونهها، زاویه تماس آب آنها اندازهگیری شد.
یافتهها: نمونههای اصلاحشده به روش پلاسما کاهش مطلوبی در زوایه تماس آب داشتند و آبدوستی بهتری از خود نشان دادند. طیف گروههای C=O و C-O در نمونههای اصلاحشده با پلاسما نسبت به نمونههای خام افزایش یافت. اصلاح سطح داربست با پلاسما موجب بهبود چسبندگی، رشد و تکثیر سلولها نسبت به داربستهای ساده شد.
نتیجهگیری: زاویه تماس نمونههای اصلاحشده با پلاسما کاهش چشمگیری دارد. فرآیند پلاسما میتواند موجب افزایش آبدوستی داربستهای نانولیفی پلیلاکتیکگلایکولیکاسید شود و چسبندگی و رشد سلول روی داربستهای اصلاحشده با پلاسما بهتر از رشد و تکثیر سلول بر داربستهای ساده است.
نوع مقاله: کامل پژوهشی |
موضوع مقاله:
بیوتکنولوژی کشاورزی
دریافت: 1395/11/3 | پذیرش: 1396/6/15 | انتشار: 1397/9/30
دریافت: 1395/11/3 | پذیرش: 1396/6/15 | انتشار: 1397/9/30
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |