دوره 13، شماره 2 - ( 1401 )                   جلد 13 شماره 2 صفحات 45-31 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- کارشناسی ارشد بیوتکنولوژی میکروبی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال، دانشکده علوم زیستی، تهران، ایران.،
2- استادیار گروه علوم زیستی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال، دانشکده علوم زیستی، تهران، ایران. ، m.larypoor@iau-tnb.ac.ir
3- دانشیار گروه علوم زیستی، دانشگاه صنعتی مالک اشتر، مجتمع شیمی و مهندسی شیمی، تهران، ایران،
چکیده:   (1924 مشاهده)
در میان منابع روغن­ها (گیاهی، حیوانی، میکروارگانیسمی)، روغن میکروبی توجه بسیاری از محققان را به خود جلب کرده است. میکروارگانیسم­های روغنی قادر به تجمع 20 تا 80درصد لیپید در هر زیست ­توده خشک هستند. در میان میکروارگانیسم­های مختلف (باکتری­ها، میکروجلبک­ها، گونه­ های قارچی از جمله مخمرها) برخی از مخمرها بعنوان منبع برتر تولید روغن در نظر گرفته شده ­اند. Yarrowia lipolytica نمونه­ ای عالی از میکروارگانیسم­های روغنی با بازده بالای تولید چربی است. با استفاده از تفاله­ های روغن­ کشی ارزان، بومی و در دسترس، بعنوان بستر تولید، می­توان هزینه روغن تولید­شده توسط مخمرها را کاهش داد. روغن میکروبی تولید­ی برای مصارف دارویی، غذایی و آرایشی-بهداشتی کاربرد دارد. در این مطالعه، پلئومورفیسم Yarrowia lipolytica (ATCC 18942) در محیط­ های کشت مختلف به صورت میکروسکوپی بررسی شد. پس از کشت مخمر در محیط­ های حاوی تفاله­ های روغن­ کشی زیتون، کنجد و آفتابگردان، در شرایط کشت نیمه­ باز اسیدهای چرب تولید­شده، با استفاده از تکنیک GC-MS و FTIR بررسی شدند. محیط حاوی تفاله زیتون پس از بررسی نتایج انتخاب شد و لیپید میکروبی تولیدی در این محیط استخراج شد. سپس وزن خشک زیست­توده و چربی میکروبی اندازه گیری شد. نتایج حاصل نشان داد که اسیدهای چرب استخراج­ شده از محیط حاوی تفاله زیتون، شامل اولئیک اسید، پالمیتیک­ اسید، لینولئیک­ اسید و استئاریک اسید بود که این محیط بهترین میزان تولید اسیدهای چرب را در بین تفاله­ ها داشت. مقدار چربی میکروبی و وزن خشک به ترتیب 4/07 و  7/83 گرم/لیتر و بازده تولید چربی میکروبی 51/97درصد به دست آمد.
متن کامل [PDF 669 kb]   (973 دریافت)    
نوع مقاله: پژوهشی اصیل | موضوع مقاله: بیوتکنولوژی صنعتی
دریافت: 1399/10/11 | پذیرش: 1400/7/7 | انتشار: 1402/4/19

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.