دوره 15، شماره 2 - ( 1403 )                   جلد 15 شماره 2 صفحات 0-0 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- گروه زیست شناسی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه ملایر، ملایر، ایران، استان همدان شهرملایر کبلومتر 4 جاده اراک دانشگاه ملایر دانشکده علوم پایه گروه زیست شناسی ، m.satari@modares.ac.ir
2- گروه بیوفیزیک، دانشکده علوم زیستی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران،
3- گروه بیوشیمی، دانشکده علوم زیستی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران،
چکیده:   (1239 مشاهده)
انتقال ژن با استفاده از نیروی  میدان مغناطیسی را به اصطلاح مگنتوفکشن می نامند. هدف از این مطالعه سنتز و مشخصه یابی نانو ذرات مغناطیسی اکسید آهن(Fe3O4)  به عنوان هسته عامل انتقال دهنده و بررسی اثر میدان مغناطیسی متناوب بر بازده انتقال می باشد. به همین منظور، ابتدا نانو ذرات مغناطیسی(MNP) به روش هم رسوبی سنتز شد. با استفاده از مغناطیس‌سنج نمونه لرزان (VSM)  خاصیت مغناطیسی ذارت سنتز شده بررسی شد، و با استفاده از  میکروسکوپ الکترونی عبوری (TEM پراکندگی دینامیکی نور (DLS)،  ویژگی های ظاهری، و پتانسیل زتای ذرات سنتز شده مورد ارزیابی قرار گرفت. سپس  با استفاده از نانو ذرات مغناطیسی(MNP)، پلیمر پلی اتیلن ایمین(PEI) وDNA  پلاسمیدی حاوی ژن گزارشگر لوسیفراز(pDNA)کمپلکس دوتایی PEI-pDNAو کمپلکس سه تایی MNP-PEI-pDNA  سنتز شدند کمپلکس های سنتز شده با استفاده DLS و تکنیک  تاخیر حرکت در ژل،مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج DLS و تکنیک  تاخیر حرکت در ژل،نشان داد که کمپلکس ها بار سطحی مناسبی دارند و پلی اتیلن ایمین به خوبی به pDNA  متصل شده،  و  بار منفی آن را خنثی کرده است. سپس رده‌های سلولی سرطان سینه انسانی (MCF-7) و سلول هایHek293T با استفاده از کمپلکس سه تایی در حضور میدان مغناطیسی متناوب 50 هرتز  ترنسفکت شدند. زنده مانی سلولی با استفاده از تست MTT  اندازه گیری شد.  نتایج به دست امده نشان داد که بازده انتقال در سلول هایی که با کمپلکس سه تایی در حضور میدان مغناطیسی متناوب  ترنسفکت شده بودند نسبت به گروه کنترل،  بدون هیچ گونه سمیت اضافی به طور معنی داری افزایش یافت(P ≤0.05 ).
 
متن کامل [PDF 1043 kb]   (791 دریافت)    
نوع مقاله: پژوهشی اصیل | موضوع مقاله: بیوتکنولوژی مولکولی
دریافت: 1401/2/30 | پذیرش: 1403/2/26 | انتشار: 1403/4/4

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.