جستجو در مقالات منتشر شده
۲ نتیجه برای اسدپور-اوصالو
یوسفعلی اسدپور-اوصالو،
دوره ۷، شماره ۲ - ( ۷-۱۳۹۵ )
چکیده
به منظور غنی سازی آرتمیا از امولسیون غنیساز سلکو استفاده می شود که میکروگلبولهای پایدار با قطر کمتر از ۱/۰ میکرون تولید میکند. برای ایجاد این پایداری در سنتز روغنهای غنیساز سلکو از پایدارکننده‌های شیمیایی تا میزان ۳ درصد در این ترکیبات استفاده میگردد. ولی در این پژوهش از ترکیب ثعلب و صمغفارسی با نسبت مساوی و به میزان ۱۱ درصد، به عنوان پایدارکننده‌های گیاهی در سنتز روغن غنیساز استفاده شد. بخش محلول صمغ فارسی و ثعلب جدا شده و میزان آن به ترتیب ۳۰ % و ۲۲ % بدست آمد. سپس مقادیر دقیق ترکیب شیمیایی روغن سلکوی از طریق آنالیزشیمیایی مشخص شده و درنهایت طبق قرمول بدست آمده، مشابه تجاری آن ساخته شد. متوسط قطر ذرات روغن معادل ۱/۰ میکرون و کشش سطحی آن ۵±۱۵ دین بر سانتیمتر تعیین گردید. سپس روغن غنیساز ساخت داخل (تیمار۱) با نمونه وارداتی (تیمار ۲) در شرایط استاندارد برای آزمون غنیسازی urmiana Artemia استفاده شد. غنی سازی هر تیمار در سه تکرار با غلظت ۴/۰ گرم ماده غنیساز درهر لیتر آب حاوی ۲۰۰ هزار ناپلیوس در طی زمان ۱۲ ساعت انجام شد. میانگین درصد غنی شدگی ناپلیوس در تیمارهای ۱ و ۲ به ترتیب ۴۷/۲± ۲۷ و ۵۲ /۲± ۲۳ بدست آمد. نتایج زیست سنجی ۵۰۰ لارو تازه به تغذیه افتاده ماهی قزل آلا نشان داد که تیمارهای ۱ و ۲ اختلاف معنی داری نشان نداد( p<۰,۰۵). نتایج نشان داد که پایدارکننده‌های گیاهی مذکور همچنین از نظر خصوصیات شیمیایی و فیزیکی، عملکرد مناسبی در پایدارسازی امولسیونهای روغن در فازآبی داشتند.
یوسفعلی اسدپور-اوصالو، سیاوش گنجی گلمانخانه،
دوره ۷، شماره ۳ - ( ویژه‌نامه ۱۳۹۵ )
چکیده
کیتین وکیتوزان دو فرآورده بسیار مهم از پلیمرهای زیستی هستند که در صنایع مصارف بسیار بالایی در صنایع ارزشمند دارند. تبدیل کیتین به کیتوزان با روش استیل زدایی و به شیوه ذوب قلیایی است که بدون حضور اکسیژن انجام میشود.. تغییر ساختارشیمیایی، آلودگی شدید محیط زیست و دپلیمریزاسیون از مشکلات اساسی در صنعت تولید کیتوزان با کیفیت بالا میباشند. در این پژوهش برای تبدیل کیتین به کیتوزان بجای مواد شیمیایی از قارچ آسپرؤژیلوس نایجر سویه (ATHUM-۱۰۸۶۴)، مولد آنزیم داستیلاز استفاده شد.. کیفیت کیتوزان با آنالیزهای تجزیه عنصری دستگاه طیف سنجی مادون قرمز، پرتونگاری با اشعه ایکس، تعیین وزن مولکولی، درصد بلوری شدن، رنگ و ساختارمولکولی مشخص شد. نتایج نشان داد که بازده تبدیل کیتین به کیتوزان یا به عبارتی درجه استیل زدائی، در این روش ۵±۸۰ درصد است. کیتوزان حاصل دارای ۴/۴۴ درصد کربن، ۸/۹درصد نیتروژن، ۲/۷ درصد هیدروژن و ۳۹/۵ درصد اکسیژن بود. مختصات فیزیکی ان شامل درصد بلورینگی ۹۴/۵ و رنگ آن قهوه ای کمرنگ بود و ساختارشیمیایی هرواحد کیتوزان بصورت (C۶H۱۲NO۴) بدست آمد. نتایج نشان داد که جایگزینی روشهای زیستی به جای شیمیایی در دستیابی به این فرآورده با کیفیت مناسبی امکانپذیر بوده و موجب حذف استفاده از مواد شیمیایی مخرب محیط زیست نظیر هیدروکسیدسدیم غلیظ میشود.
