---

هدف: قطعه متصل شونده به آنتی ژن از آنتی بادی های زنجیره سنگین شتری به صورت یک تک دومن(VHH )می باشند. ساختار کریستالی یک VHH خالص نشان داده است که این مولکول در حدود۵/۲ نانومتر قطر و کمتر از ۴ نانومتر طول دارد. به همین علت به این مولکول نانوبادی گفته می شود. شباهت زیاد این مولکولها به VH انسانی موجب می شود که این مولکول کاربرد بالقوه در تشخیصهای ایمنی و نیز ایمنی درمانی داشته باشد. یکی از مواد مورد نیاز کلیدی در تولید و تعیین خصوصیات نانوبادی ونیز کاربرد نانوبادیها در تشخیص، مولکول آنتی نانوبادی کونژوگه به HRP می باشد. مواد و روشها: در این تحقیق بیان بالا و تخلیص چند نانوبادی ویژه تومورمارکرها انجام شد. به منظور بیان بالا، ژنهای نانوبادی در وکتور pSJF۹ ساب کلون شدند، که در نتیجه قطعه نانوبادی به صورت ادغام شده با چند دنباله نشانگر در باکتری E coliنوعTG۱ بیان می شود. نانوبادیهای بیان شده با استفاده از ستون کروماتوگرافی تمایلی نیکل تخلیص شدند. در اینجا تهیه، تخلیص و تعیین خصوصیات آنتی بادی علیه نانوبادیها که به صورت متصل به HRPمیباشد، توضیح داده شده است. نتیجه: آنالیز با SDS-PAGE و وسترن بلات نشان می دهد که نانوبادیهای تخلیص شده خالص و بدون شکستگی می باشد. بعلت استفاده از روشهای خاص بیوشیمی آنتی بادی کونژوگه به HRP تولید شده در این تحقیق، حساسیت و ویژگی مناسبی دارد. آنتی بادی کونژوگه تولید شده قابل استفاده در سیستمهای تشخیص نانوبادی است. بحث:در اینجا با تنظیم کردن دما و زمان و القا کننده، میزان قابل توجهی (در مقایسه با مطالعات مشابه) از ملکول نو ترکیب بیان وسپس تخلیص شده است و در فاز دوم با تولید آنتی بادی علیه آن و کونژوگاسیون به مولکول آنزیمی نشان دادیم مولکول حاصل قابلیت تشخیص نانوبادیها را در انواع روشهای تشخیصی با دقت و حساسیت بالا دارد.

---

ایمنوتوکسین‌ها روش جذابی برای درمان سرطان هستند؛ در این روش سموم پروتئینی با سمیت سلولی بالا به طور اختصاصی سلول‌های سرطانی را هدف قرار می‌دهند. ایمنوتوکسین از یک جزء هدف‌گیرنده (یک آنتی‌بادی، سایتوکاین یا پروتئین دیگری که به سلول متصل می‌شود) تشکیل شده‌ که به طور شیمیایی به یک محموله سیتوتوکسیک (یک باکتری، سم گیاهی یا پروتئین انسانی سیتوتوکسیک) کونژوگه شده یا به صورت نوترکیب هم‌جوشی کرده است. ایمنوتوکسین با کمک گیرنده‌های اختصاصی، سلول هدف را می‌شناسد و به روش اندوسیتوز وارد سلول می‌شود و بعد از این که به سیتوسل راه پیدا می‌کند با کمک جزء سمی سلول‌ سرطانی مورد نظر را از بین می‌برد.
هرچند در طول دهه‌های اخیر، ایمنوتوکسین‌های مختلفی با ساختارهای متنوع بررسی و امتحان شده‌اند اما فقط ۳ ایمنوتوکسین- دنیلوکین دیفتیتوکس، تاگرازوفوسپ و موکستوموماب پاسودوتوکس- از نظر بالینی برای درمان سرطان‌های خون تایید شده‌اند. هیچ ایمنوتوکسینی برای استفاده‌های بالینی علیه تومورهای جامد تایید نشده است. در این مقاله مروری به بحث در مورد تحقیقات مهم و دو چالش­ در سر راه تولید و توسعه ایمنوتوکسین‌ها که موفقیت بالینی آنها را دچار محدودیت کرده است، می‌پردازیم و روش‌های غلبه بر این موانع را بررسی خواهیم کرد. این چالش­ها شامل سمیّت‌ برای سلول‌های هدف و غیرهدف و ایمنی‌زایی هستند.
 

---

هدف: هدف از این تحقیق ساخت و بررسی اثر نانوحامل‏های پلی آمیدوآمین- پلی اتیلن گلیکول هدفمند شده با نانوبادی علیه TAG۷۲ برای انتقال سازه کد کننده ژن t-Bid به سلول‏های آدنوکارسینومای کولون انسانی است. مواد و روش‏ها: ساب‏کلونینگ ژن نانوبادی در ناقل بیانی pSJ برای تولید انبوه پروتئین نانوبادی انجام و سپس نانوبادی با کاربرد ستون نیکل جداسازی شد. فرآیند جداسازی با SDS-PAGE و وسترن بلاتینگ تأیید شد. افزودن پلی اتیلن گلیکول به نانوذرات پلی آمیدوآمین با نسبت مولی ۱ به ۲ (پلی آمیدوآمین به پلی اتیلن گلیکول) و هدفمندسازی با نانوبادی علیه TAG۷۲ با نسبت مولی ۱ به ۱ انجام شد. بار سطحی و اندازه نانوذرات به‏ترتیب با دستگاه زتا سایزر مالورن و نانوسایت بررسی و کارایی حامل ژنی ساخته شده در انتقال ژن کشنده t-Bid به سلول‏های آدنوکارسینومای کولون در محیط آزمایشگاه با آزمون‏های Real Time PCR و تعیین میزان مرگ و میر سلولی بررسی شد. نتایج: نتایج بررسی با نانوسایت و زتا سایزر مالورن، به‏ترتیب ساخت نانوذرات هدفمند با اندازه ۹۲±۱۶۲ نانومتر و پتانسیل سطحی ۵۷/۴+ را نشان می‏دهد. آزمون تأخیر حرکت در ژل، کارآیی حامل ساخته شده را برای دربرگیری و فشرده‏سازی سازه ژنی تأیید می‏کند. نتایج Real Time PCR افزایش بیان ژن هدف در سلول‏های توموری را تأیید می‏کند. نتیجه‏گیری: نتایج این مطالعه کارآیی دندریمرهای پلی آمیدوآمین در انتقال ژن و نیز تأثیر مثبت افزودن پلی اتیلن گلیکول و اتصال نانوبادی علیه TAG۷۲ به این نانوحامل ژنی (برای هدفمندسازی انتقال ژن به سلول) را تأیید می‏کند.

---

هدف: دندریمرهای پلی‌آمیدو آمین نسل ۵ ابزارهای انتقال ژن چندمنظوره امیدوارکننده‌ای هستند که ویژگی‌های مطلوب متراکم کردن مولکول‌های DNA را فراهم می‌کنند، هر چند، سمیت آن‌ها کاربردهای آن‌ها را محدود می‌سازد. سمیت دندریمرهای پلی‌آمیدو آمین به دوز کاربردی، شماره نسل و نوع آن بستگی دارد، به نحوی که نسل‌های پایین (پایین‌تر از G۵) و انواع آنیونی دندریمرهای پلی‌آمیدو آمین سمیت کمتری را نسبت به نسل‌های بالا و انواع کاتیونی نشان می‌دهد. هدف از انجام این تحقیق بررسی اثر پگیلاسیون بر سمیت دندریمرهای پلی‌آمیدو آمین نسل ۵ است. مواد و روش‌ها: در این تحقیق برای بهبود بخشیدن به ویژگی‌های این مولکول‌ها به‌عنوان حاملین انتقال ژنی، دندریمرهای پلی‌آمیدو آمین نسل ۵ به مولکول‌های پلی‌اتیلن گلیکول با وزن مولکولی ۳۵۰۰ دالتون) با سه نسبت مولی مختلف ۱۰، ۲۰ و ۳۰ متصل شده است. به‌علاوه تعداد زنجیره‌های اتصال یافته توسط دو آزمون TNBSA و المن تعیین شد. تأثیر این درجات مختلف پگیلاسیون بر سمیت سلولی و کارآیی انتقال ژن دندریمرهای پلی‌آمیدو آمین تغییر یافته، بروی رده‌های سلولی ۴۷۴-BT و ۱۰A-MCF ارزیابی شد. نتایج: در مقایسه با دندریمرهای پلی‌آمیدو آمین غیر پگیله، دندریمرهای پگیله شده سمیت کمتری در حالت درون شیشه، به‌ویژه در نسبت‌های مولی بالاتر پلی‌اتیلن گلیکول نشان داده‌است. در بین تمام دندریمرهای تولید شده، دندریمرهای پلی‌آمیدو آمین نسل ۵ که به مولکول‌های پلی‌اتیلن گلیکول در نسبت مولی ۱/۱۰ متصل شده‌ توانسته‌است بیشترین انتقال ژن در حالت درون شیشه را در هر دو سلول مورد استفاده در این تحقیق نشان دهد. نتیجه‌گیری: نتایج این تحقیق نشان می‌دهد دندریمرهای پلی‌آمیدو آمین کانژوگه شده با پلی‌اتیلن گلیکول دارای پتانسیل قوی برای انتقال ژن در محیط درون شیشه است.

---

هدف: سرطان پروستات دومین سرطان مرگ آور پس از سرطان ریه در مردان است. در سال‌های اخیر درمان هدفمند سرطان مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته است. این امر موجب می‌شود عوارض جانبی ناشی از مصرف دارو به حداقل برسد. مطالعات نشان داده است که پپتیدهای هدف‌گیری کنندۀ سلول‌های سرطان قابلیت استفاده به‌عنوان ابزارهای درمانی و تشخیصی هدفمند را دارند. اخیراً کتابخانه‌های نمایش فاژی پپتیدی برای شناسایی پپتیدهای هدف‌گیری کنندۀ به‏کار گرفته شده‌است. هدف از این تحقیق جداسازی پپتید‌های هدف‌گیری کنندۀ سلول‌های PC۳ به‌عنوان نشانگری هدفمند برای شناسایی سرطان پروستات بود. مواد و روش‌ها: ۴ دور غنی‌سازی مثبت روی سلول‌های PC۳ (سلول هدف) و ۴ دور غنی‌سازی منفی روی سلول‌های کنترل شامل فیبروبلاست، AGS، SW۴۸۰، ۵۶۳۷ و Huh-۷ انجام شد. پلی‌کلونال فاژ الایزا برای ارزیابی روند غنی‌سازی انجام شد. سپس ژنوم تعدادی از فاژهای جداسازی شده در مراحل آخر غنی‌سازی با انجام PCR روی پلاک‌های به‌دست آمده، تکثیر و تعیین توالی شد. مطالعات بیوانفورماتیکی برای بررسی‌های بیشتر انجام شد. نتایج: چندین دور غنی‌سازی کتابخانۀ فاژی منجر به غنی‌سازی تعدادی پپتید شد. نتایج پلی‌کلونال فاز الایزا موفقیت‌آمیز بودن روند غنی‌سازی را تأیید کرد. همچنین بررسی‌های بیوانفورماتیکی توالی‌های به‌دست آمده چند دنباله آمینواسیدی مشترک را نشان داد. نتیجه‏ گیری: پپتیدهای جداسازی شده طی فرآیند غنی‌سازی را می‌توان نشانگری اختصاصی برای سلول‌های سرطانی پروستات PC۳ در نظر گرفت. توالی‌های پپتیدی با قابلیت اتصال اختصاصی به سلول هدف را می‌توان برای هدایت هدفمند ژن و دارو به سلول‌های بدخیم پروستات استفاده نمود. تحقیقات بیشتری برای بررسی قابلیت ورود هدفمند این پپتیدها برای انتقال دارو یا ژن‌های سرکوبگر تومور به داخل سلول‌های سرطانی پروستات باید انجام شود.  

---