جستجو در مقالات منتشر شده
۳ نتیجه برای شاهوی
دوره ۱۰، شماره ۴ - ( زمستان ۱۳۸۹ ۱۳۸۹ )
چکیده
یکی از مفاهیم کلیدی در مدیریت ریسک سبدهای متشکل از دارایی های مالی، مدل سنجش ریسک مبتنی بر احتمال، با عنوان «ارزش در معرض ریسک» می باشد. طی سالهای اخیر، روشهای متنوعی به منظور اندازه گیری معیار مذکور توسط محققان ارائه گردیده که به کارگیری هر کدام از آنها به علت در نظر گرفتن فروض و مقدمات غیرمشابه، نتایج متفاوتی را نیز حاصل می نماید.
بر این اساس، مقاله حاضر در تلاش است تا دو روش عمده محاسبه این مقیاس، یعنی مدل پارامتریک خود رگرسیونی واریانس ناهمسان شرطی تعمیم یافته و رایج ترین روش شبیه سازی با نام مونت کارلو را در اندازه گیری ارزش در معرض ریسک پورتفولیوی ارز، به کار گرفته و نتایج آنها را با استفاده از آزمون بازخورد نرخ شکست، مورد مقایسه و ارزیابی قرار دهد. نتایج، عملکرد متفاوت دو مدل را به وضوح نشان می دهد.
فخیمه امینی طولارود پایین، رضا سالاریان، سید مهدی حسینی، محمد حسن شاهوی، تهمینه عبادی،
دوره ۱۳، شماره ۳ - ( تابستان ۱۴۰۱ )
چکیده
زمینه: دارورسانی نوین از دیرباز با اهدافی مانند کاهش عوارض جانبی مصرف، افزایش دسترسی زیستی، انتقال هدفمند داروها و همچنین گذر از سد برخی موانع مانند موانع خونی- مغزی، بدنبال طراحی سامانههای دارورسانی کارآمد است. نانوذرات در زمینه حاملهای دارویی بسیار با اهمیت هستند زیرا توانایی حمل انواع داروها به قسمتهای مختلف بدن در زمان مناسب را دارند. روش بررسی: در مطالعه حاضر ترکیب نانوذرات کیتوسان تیولدار بارگذاری شده با بیپریدین توسط روش ژل یونی با استفاده از دو نوع اتصال دهندهی عرضی (TPP و چنیپین) سنتز شده و کارایی آنها مورد بررسی قرار گرفت. یافتهها: نتایج آنالیزFTIR سنتز موفقیت آمیز مراحل مختلف نانوذرات کیتوسان تیولدار بارگذاری شده با بیپریدین را از طریق هر دو کراسلینکر تایید نمود. نتایج تصاویر SEM نشان داد نانوحاملهای سنتز شده دارای ساختار نانورد میباشند و نانوحامل دارو سنتز شده با کراسلینکر جنیپین دارای ساختار منظمتر با اندازهی حدود ۱۵۰ نانومتر و نانوحامل دارو سنتز شده با TPP دارای اندازهی حدود ۲۰۰ نانومتر است. بررسی نتایج آزمون رهایش دارو نشان داد نانو حامل دارو سنتز شده با کراسلینکر جنیپین رهایش بیشتری دارد و همچنین تست سمیت سلولی نیز نشان داد نانو حامل دارو سنتز شده با جنیپین سمیت کمتری نسبت به نانو حامل سنتز شده با TPP دارد. نتیجهگیری: با درنظر گرفتن سمیت کمتر و رهایش طولانی مدت تر نانوحامل داروی سنتز شده با جنیپین نسبت به نانو حامل سنتز شده با TPP، با استفاده از این نانوحامل، زیست دسترسی دارو افزایش مییابد و میتواند بعنوان سیستم دارو رسان مناسب برای انتقال دارو باشد.
دوره ۱۷، شماره ۱۰۶ - ( آذر ۱۳۹۹ )
چکیده
اشرشیاکلی O۱۵۷:H۷ انتروهموراژیک از مهمترین و شایع ترین پاتوژنهای غذایی در سراسر دنیاست که در حال کسب مقاومت در برابر برخی ترکیبات ضدمیکربی سنتزی رایج میباشد. هدف از این پژوهش تعیین حداقل غلظت مهار کنندگی (MIC) و حداقل غلظت باکتریکشی (MBC)نانو امولسیون اسانس ترخون (Artemisia dracunculus) برای سویه انتروهموراژیک اشرشیاکلی و سپس تاثیر غلظتهای تحت MIC آن بر نرخ رشد و بیان ژنهای حدت stx۱) و (stx۲ بود. نانوامولسیون اسانس ترخون به روش فراصوت تهیه و اندازه قطرات و پتانسیل زتای آن تعیین شد. MIC و MBC اسانس و نانوامولسیون با استفاده از روش میکرودایلوشن براث تعیین شد. میزان رشد و بیان ژنهای stx۱A و stx۲A در اشرشیاکلی پس از تیمار با غلظتهای مختلف تحت MIC بررسی شد. استراگول به عنوان اصلی ترین ماده تشکیل دهنده اسانس شناسایی شد. قطر ذرات نانوامولسیون به طور متوسط ۵۰ نانومتر و پتانسیل زتا ۳۰- میلی ولت بود. مقادیر MIC اسانس و نانوامولسیون، به ترتیب، ۱۱/۰± ۵۸/۰ و ۰۷/۰± ۳۳/۰میلیگرم در میلی لیتر و MBC معادل، به ترتیب، ۲۰/۰± ۶۵/۰ و ۱۵/۰± ۳۸/۰میلیگرم در میلی لیتر به دست آمد. نانوامولسیون نسبت به اسانس خالص دارای اثر مهارکنندگی بیشتری در برابر رشد باکتری بود. در پایان دوره ۷۲ ساعته، تیمار با نانوامولسیون در غلظت ۷۵ درصد MIC منجر به کاهش نسخه برداری از stx۱A و stx۲A به ترتیب برابر ۷۵/۳ و ۱۰/۴ برابر گردید در حالی که در غلظت ۷۵ درصد MIC اسانس، میزان نسخه برداری از stx۱ و stx۲ در مقایسه با شاهد به ترتیب ۹۱/۱ و ۰۲/۲ برابر کاهش یافت. بیشتر بودن فعالیت مهارکنندگی نانوامولسیون اسانس ترخون در مقایسه با اسانس خالص در برابر رشد و تولید شیگاتوکسین اشرشیاکلی پتانسیل آن را برای کاربرد به عنوان نگهدارنده خوراکی طبیعی و نیز راه حلی جهت مشکل جهانی ظهور میکربهای مقاوم به آنتی بیوتیک نشان میدهد.
