بنگاه­‌ها به منظور رفع نیازهای فناورانه خود برای رسیدن به مزیت رقابتی پایدار، راهبردهای گوناگونی پیش‌روی خود دارند. در بسیاری از موارد توسعه درونزای فناوری مقرون به‌صرفه نیست و بنگاه­‌ها از روش­های دیگری (اعم از رسمی و غیررسمی) برای انتقال و تصاحب فناوری استفاده می­‌کنند. مطالعات ما نشان می‌­دهد که تاکنون فهرست استانداردی از انواع این روش­ها در ادبیات ارائه نشده و فهرست­‌های موجود براساس مشاهدات شخصی پژوهشگران شکل گرفته‌­اند. براین‌اساس این پژوهش سعی دارد تا گونه‌­شناسی استانداردی از روش­های انتقال و اکتساب فناوری را بر مبنای یک پشتوانه نظری ارائه دهد. این مطالعه با روش بیومیمتیک که روشی ساختار یافته برای الهام از طبیعت برای حل چالش‌­های انسانی است، انواع روش‌های انتقال و اکتساب فناوری را با برهم‌کنش­های بین ذرات در سطح هسته­‌ای، اتمی و مولکولی مدل می­‌کند. به‌این‌منظور، در گام اول «برهم‌کنش­های بین ذرات» -که شناخته شده و دارای گونه­‌های مشخصی هستند- به‌عنوان بهترین بدیلی که قادر باشد روابط فناورانه بین بنگاه­‌ها را مدل کند انتخاب شده­‌اند. در گام بعد شواهد موردنیاز برای تبیین ابعاد و عناصر اصلی مدل پژوهش (روابط معنایی بین مفاهیم و اجزاء دو پدیده در علم شیمی و مدیریت) جمع‌­آوری شده و سپس بین عناصر موضوع پژوهش و بدیل منتخب تناظر یک به یک برقرار شده است تا نگاشت نهائی حاصل شود. مدل‌­سازی این پژوهش وجود ۱۳ رابطه فناورانه (روش انتقال و اکتساب فناوری) را نشان می­‌دهد. ایده­‌های این مقاله می‌­تواند آغازگر مسیری برای استفاده از علم شیمی در مسائل مدیریت روابط انسانی باشد.