جستجو در مقالات منتشر شده


۳ نتیجه برای نخعی سیستانی
بررسی ارتباط گروه آللی HLA-DQB۱*۰۳ با بیماری مالتیپل اسکروزیس (MS) در تهران
مرضیه صالحی سیاوشانی، روح الله نخعی سیستانی، علیرضا پناهی،
دوره ۱۳، شماره ۲ - ( بهار ۱۴۰۱ )
چکیده 
هدف: بیماری مالتیپل اسکلروزیس در کشور ما به علت شیوع بالا و سن ابتلای پائین اهمیت بسزایی دارد. این بیماری فشار زیادی بر افراد مبتلا و سیستم حفظ سلامت تحمیل می­کند. مطالعات نشان می­دهند که محتوای ژنتیکی افراد یکی از عوامل مؤثر در ابتلا به این بیماری محسوب می­شود. یکی از این عوامل، ژن­های سازگاری بافتی هستند که محصول آن­ها پپتید­های بیگانه را به منظور شناسایی توسط لنفوسیت­ها، روی سطح خود عرضه می­کنند. در این پژوهش، ارتباط HLA-DQB۱*۰۳ در شهر تهران به کمک سیستم مبتنی بر PCR مورد مطالعه قرار گرفت.
مواد و روش­ها: در این مطالعه مورد-شاهد، ۳۶۷ نمونه خون از افراد بیمار و سالم جمع آوری شد که شامل ۱۷۲ فرد بیمار و ۱۹۵ فرد سالم بود. نمونه­ها به لحاظ سن و جنسیت با یکدیگر مشابهت داشتند. DNA از خون استخراج شد و از تکنیک PCR به منظور شناسایی حضور آلل استفاده گردید. 
نتایج: در این مطالعه نشان داده شد که آلل HLA-DQB۱*۰۳ در مردان به­طور معنی­داری بیشتر از زنان است (p=۰,۰۰۲). همچنین آلل مورد بررسی در افراد بیمار فرکانس کمتری نسبت به افراد سالم دارد %۵۳ در مقابل %۶۷ و این اختلاف فراوانی معنی­دار است (p=۰,۰۲).
نتیجه ­گیری: آلل DQB۱*۰۳ به‌طور معنی­داری در بیماران MS کمتر از افراد سالم است و این رابطه در افراد مذکر قوی‌تر دیده می­شود. بنابراین به­نظر می­رسد که این آلل نقش محافظتی در مقابل بیماری MS دارد.


				

				

				



				

				

				بررسی تأثیر تیمار مزمن مورفین بر پروفایل بیان miRNAها و معرفی مسیر پروتئین کینازی فعال شده توسط میتوژن به عنوان هدف miRNAهای تغییر بیان یافته
				

				

					
دوره ۱۵، شماره ۴ - ( ۱۱-۱۳۹۱ )
				





    چکیده




				

					
هدف: تاکنون مسیرهای پیام‏رسانی متعددی شناسایی شده‏است که در پاسخ سلولی نسبت به مواد مخدر از جمله اپیوییدها دخیل است. مسیر پروتئین کینازی فعال شده توسط میتوژن از مسیرهای مهمی است که در پاسخ سلول‏های عصبی نسبت به اپیوییدها دخالت دارد. میکروRNAها از جمله تنظیم کنندگان مهم بیان ژن در سطح پسارونویسی می‏باشند که نقش مهمی در تنظیم بسیاری از فرآیندهای سلولی از جمله انعطاف‏پذیری نورونی و تثبیت سیناپسی دارد. هدف از این مطالعه شناسایی miRNAهایی است که در پاسخ به تیمار مزمن مورفین بیان متفاوتی دارند و پیش‏بینی ژن‏هایی که احتمالاً در این فرآیند مؤثر هستند. از آن‏جا که مسیر پروتئین کینازی فعال شده توسط میتوژن در وابستگی به مورفین و همچنین بیش‏حساسی به درد دخالت دارد شناسایی miRNAهای تنظیم کننده این مسیر می‏تواند راه‏کار تازه‏ای برای درمان وابستگی به مورفین و نیز کنترل درد ارایه نماید.
مواد و روش‏ها: در این مطالعه رده سلولی نوروبلاستومایی BE(۲)-C تحت تیمار مزمن مورفین قرار گرفت و تغییرات پروفایل بیانی miRNAهای آن در اثر تیمار مورفین بررسی شد. پروفایل بیانی ۷۵۰ miRNA به روش RT-PCR کمّی تعیین شد.
نتایج: در این مطالعه دو دسته miRNAهای has-mir-۱۹۳a-۳p، -۲۱۲، -۱۸۱c، -۳۶۲-۳p، -۶۳۹، -۶۴۶ و has-mir-۴۱۲، -۹۳۷، -۵۵۸، -۵۵۲، -۹۴۳، -۶۲۸-۵p، -۵۹۳، -۵۵۵،-۶۳۶، -۶۴۳، ۵۶۶، -۵۷۱، -۶۴۲، -۶۵۳، -۶۱۱، -۳۱، let۷-g شناسایی شد که به ترتیب افزایش و کاهش بیان داشتند.
نتیجه‏گیری: بررسی miRNAهای تغییر بیان یافته نشان داد که مسیر پروتئین کینازی فعال شده توسط میتوژن می‏تواند به عنوان یکی از مسیرهای پیام‏‏رسانی در نظر گرفته شود که اهمیت به‏سزایی در پاسخ مزمن به مورفین دارد. با توجه به نقشی که این مسیر در پاسخ به مواجهه با مورفین ایفا می‏نماید، می‏توان گفت که فسفریلاسیون پروتئین نقش شایان توجهی در این پاسخ برعهده دارد.

				

				

				



				

				

				بررسی اثر تیمار طولانی مدت آگونیست‌های گیرنده افیونی مو (Mu) بر بیان ژن‌های Dnm۱L و Rab۲۲a
				

				

					
دوره ۲۰، شماره ۴ - ( ۱۰-۱۳۹۶ )
				





    چکیده




				

					
هدف: مرفین و مشتقات آن به‌دلیل ویژگی‌های قوی ضد دردشان در مصارف پزشکی بسیار شناخته شده هستند. اما استفاده پزشکی از آن‌ها به‌دلیل ایجاد مقاومت و وابستگی پس از استفاده طولانی به شدت محدود است. گیرنده‌های افیونی مو در سلول‌ها بر اثر مرفین دچار اندوسیتوز نمی‌شوند اما مشابه‌های انکفالین مانند DAMGO باعث اندوسیتوز سریع گیرنده‌ها می‌شوند. استفاده مکرر از داروهای مخدر باعث تغییر بیان ژن‌ها می‌شود. مطالعه کنونی به بررسی اثر تیمار طولانی مدت افیون‌ها بر میزان بیان ژن‌های Dnm۱L و Rab۲۲a پرداخته است.
مواد و روش‏ها: سلول‌های HEK۲۹۳ که گیرنده افیونی Mu را بیان می‌نمایند، با مرفین، DAMGO و متادون به‌طور جداگانه و طولانی مدت تیمار شد. mRNA از عصاره سلولی استخراج شد و پس از ساخت cDNA، میزان بیان ژن‌های Dnm۱L و Rab۲۲a نسبت به نمونه کنترل به روش Q-RT-PCR مقایسه شد. نتایج با نرم‌افزار Graph Pad تجزیه و تحلیل آماری شد.
نتایج: بررسی منحنی‌هـای بـه‌دسـت آمـده از Q-RT-PCR نشان داد در اثر تیمار طولانی مدت با مرفین در مقایسه با نمونه کنترل بیان ژن Dnm۱L ۳۷/۲ برابر افزایش یافته و بیان ژن Rab۲۲a ۳۹/۰ برابر کاهش یافته است. در حالی که میزان بیان Dnm۱L در اثر تیمار با متادون و DAMGO تغییر معنی‌داری نشان نداده است، بیان ژن Rab۲۲a به‌ترتیب ۴۱/۰ و ۴۵/۰ درصد کاهش نشان داده است.
نتیجه‏گیری: ژن Dnm۱L می‌تواند در مسیرهای مقاومت سلولی ایجاد شده در اثر مرفین که باعث تفاوت آن نسبت به سایر آگونیست‌ها می‌شود دخالت داشته باشد.

				

				

				







			

			

				

				  
 صفحه ۱ از ۱