---

در گیاهان مسیرهای مختلف دفاعی در پاسخ به بیمارگرها تکامل یافته­اند. هدف اصلی این مطالعه، بررسی مکانیسم عمل گلیفوسیت در بروز القای مقاومت نسبت به باکتری­های بیماری زای گیاهی بود. بدین منظور، از علف­کش گلیفوسیت در غلطت بهینه ۸/۱ میلی­گرم در لیتر بر رقم سیب­زمینی تراریخت جهت القای مقاومت به  دو سویه از باکتری­های بیمارگر سیب­زمینی (سویه ۲۱A از باکتری Pectobacterium atrosepticum  و سویه ENA۴۹  از باکتری Dickeya dadantii) استفاده شد. مشخص شده بود که پاسخ­های دفاعی گیاه به بیمارگرها می­تواند با تیمار گیاهان در غلظت بهینه گلیفوسیت تحریک شود. در اثر آلودگی برگ­های سیب­زمینی با باکتری­های بیمارگر، و تیمار آنها با گلیفوسیت، یک سطح بالایی از بیان ژن­های وابسته به بیمارگر، بویژه ژن PR-۲  و ژن­های پاسخ دفاعی بویژه ژن HSR-۲۰۳j مشاهده شد. در این حالت بیان ژن­های PR-۲ به اندازه ۵/۱ و ۹/۲ بار، ژن PR-۳ به اندازه ۷/۱ و ۷/۱ بار، برای ژن PR-۵ به اندازه ۳/۱ و ۵/۱ بار، بیان ژن  HSR-۲۰۳J  به اندازه ۵/۲ و ۴/۲ بار و برای ژن  HIN۱ به اندازه ۷/۱ و ۷/۱ بار، بترتیب با باکتریهای Dickeya dadantii  و  Pectobacterium atrosepticum افزایش داشتند. بیان ژن­های مذکور در نمونه های شاهد، تغییر معنی­داری پیدا نکرد. نتایج نشان داد که بین میزان بیان ژن­ها در نمونه­های موردآزمایش و شاهد (گیاهان تیمار شده با گلیفوسیت نسبت به گیاهان غیرتیمار شده) اختلاف معنی­داری وجود دارد. نتایج نشان داد که تیمار با گلیفوسیت، می تواند با القای پروتئین­ها و ژن­های پاسخ دفاعی، نوعی مقاومت اکتسابی سیستمی نسبت به بیماری­زاهای گیاهی ایجاد کند.