اهداف:پراکسیدازها در طیف وسیعی از فرآیند های زیست فناوری مورد استفاده قرار می گیرند که بیشتر آنها در دما و pH های بالا انجام می شوند. از آنجا که بیشتر پراکسیدازهای رایج در شرایط قلیایی و دمای بالا ناپایدار و غیرفعال بوده یافتن پراکسیدازهای ترموآلکالوفیلیک برای اهداف کاربردی امری ضروری به نظر می رسد.
مواد و روش ها: در این مطالعه تولید برون سلولی آنزیم پراکسیداز در سویه بومی Bacillus tequilensis مورد مطالعه قرار گرفت. برای این منظور، فعالیت آنزیم با استفاده از دو سوبسترای ۲,۴-DCP و پیروگالول در کشت مایع باکتری سنجش و  تاثیر مدت زمان کشت بر تولید آنزیم و همچنین تاثیر پارامترهای pH و دما بر میزان فعالیت آنزیم بررسی  شد. خالص سازی نسبی آنزیم با استفاده از روش کروماتوگرافی تعویض یونی با سفادکس DEAE A۵۰ انجام و پارامترهای کینتیکی فعالیت آنزیم  بررسی شد. در این مطالعه پارامترهای کینتیکی از قبیل Km و Vmax محاسبه شدند.

نتایج: اندازه گیری فعالیت آنزیم در  زمان های مختلف کشت نشان داد که بیشترین میزان تولید آنزیم پراکسیداز ۷۲ ساعت بعد از کشت باکتری بدست می آید. 

در طراحی‏ مبتنی بر نیرو بر اساس آیین‏نامه‏ های متداول، برای محاسبه تغییرمکان‏ های واقعی سازه (به عنوان مثال، دریفت بین‏ طبقه‏ ای) تحت اثر زلزله طرح، تغییرمکان ‏های سازه تحت اثر نیروهای لرزه‏ ای کاهش یافته با استفاده از ضریب بزرگنمایی تغییرمکان (C_d) افزایش داده می‏ شوند. تحقیقات اخیر نشان داده ‏اند که استفاده از یک ضریب ثابت برای پیش‏ بینی دریفت بین‏ طبقه ‏ای واقعی سازه می‏تواند در بعضی از طبقات این تغییرمکان ‏ها را به صورت دست بالا و همچنین در بعضی از طبقات به صورت دست پایین تخمین بزند. معمولا، در سازه ‏های منظم بیشترین دریفت بین‏ طبقه ‏ای در طبقات پایین اتفاق می ‏افتد. بررسی رفتار لرزه ‏ای سازه ‏های دارای نامنظمی جرمی در ارتفاع نشان می‏ دهد که پاسخ غیرخطی این نوع سازه ‏ها می‏تواند تفاوت قابل ملاحظه ‏ای با پاسخ سازه‏ های منظم داشته باشد. در این پژوهش، ضریب C_d برای پیش ‏بینی حداکثر دریفت بین طبقه‏ ای و دریفت بام در قاب ‏های خمشی فولادی ویژه که دارای نامنظمی جرمی در ارتفاع سازه‏ می‏ باشند مورد ارزیابی قرار می‏ گیرد. همچنین، تغییرات این ضریب با انتقال طبقه نامنظم (دارای جرم بیشتر) در ارتفاع سازه و تغییر مقدار نامنظمی (نسبت جرم طبقه سنگین‏ تر به جرم طبقات مجاور) بررسی می‏شود. نتایج نشان می‏ دهند که استفاده از مقدار ۵,۵ = C_d که توسط استاندارد ۲۸۰۰ برای قاب ‏های خمشی فولادی ویژه تعیین شده است، در بیشتر طبقات سازه‏ های دارای نامنظمی جرمی در ارتفاع  و همچنین سازه‏ های منظم، حداکثر دریفت بین‏ طبقه ‏ای را دست پایین تخمین می ‏زند. همچنین، بررسی تخمین حداکثر دریفت بام نشان می‏ دهد که در نظر گرفتن ۵,۵ = C_d منجر به تخمین دست پایین حداکثر دریفت بام می‏ شود. بنابراین، برای تخمین دقیق‏ تر حداکثر دریفت بین ‏طبقه‏ ای در سازه‏ های درنظر گرفته شده تحت اثر زلزله طرح مقدار ۷,۵ = C_d، و برای تخمین دقیق ‏تر حداکثر دریفت بام، ضریب بزرگنمایی تغییرمکان بام (C_{d Roof}) برابر با ۶,۵ پیشنهاد می‏ شود.
 

برای کنترل تمرکز خسارت در یک طبقه و ایجاد توزیع یکنواخت جابجایی نسبی طبقه در ارتفاع سازه، می‏‌توان از یک سیستم نوین تحت عنوان سازه‌ دارای حرکت گهواره‎ای با مهاربندهای کمانش ناپذیر (RBRBF) استفاده کرد. در سازه‌های RBRBF بر خلاف قاب‏های مهاربندی متداول یا قاب‏های با مهاربندهای زیپی، مهاربندهای یک سمت دهانه مهاربندی شده همراه با ستون‏‌های مجاور آنها و المان‏‌های رابط بخشی از یک سیستم خرپای قائم الاستیک هستند که در پایه مفصلی می‌‏باشد و به‏‌گونه‌‏ای طراحی می‏‌شود که تا نزدیک فروریزش سازه الاستیک باقی بماند، خرپای قائم الاستیک مانند یک تکیه‌گاه قوی در برابر تمایل قاب‌ مهاربندی به تمرکز خسارت در یک یا چند طبقه در هنگام زلزله مقاومت می‌کند. سمت دیگر دهانه مهاربندی شده مجهز به مهاربند‏های کمانش ناپذیر می‏‌باشد که نقش مستهلک کننده انرژی را دارند و می‌‏توانند وارد محدوده رفتار غیرالاستیک شوند. روش طراحی سازه‌های RBRBF یک روش مبتنی بر تغییرمکان می‌باشد. در این مطالعه، شش سازه‌ی ۴، ۸ و ۱۲ طبقه با دو سیستم RBRBF و قاب با مهاربندهای کمانش ناپذیر (BRBF) با استفاده از نرم‌افزار متن‌باز OpenSees به صورت غیرخطی مدلسازی شدند، و مقادیر ظرفیت جابجایی نسبی پسماند سازه‌ها به ازای ۴ سطح جابجایی نسبی پسماند ۰/۲، ۰/۵، ۱ و ۲ درصد با استفاده از تحلیل‌های دینامیکی افزاینده تحت اثر ۲۲ جفت رکورد پوسته‌ای و فروانشی بدست آمدند. سپس، به ازای این ۴ سطح جابجایی نسبی پسماند، نتایج بدست آمده بر حسب نسبت حاشیه ایمنی جابجایی نسبی پسماند، RDMR، و میانگین فراوانی سالیانه عبور از سطح جابجایی پسماند مورد نظر، λ_RD، با یکدیگر مقایسه شدند. نتایج نشان دادند که سازه‌های RBRBF تحت هر دو مجموعه رکوردهای پوسته‎ای و فرورانشی عملکرد جابجایی نسبی پسماند بسیار مناسب‌تری در مقایسه با سازه‌های BRBF دارند. بر اساس این نتایج، استفاده از سازه‌های RBRBF به طور قابل توجهی نقاط ضعف سازه‌های BRBF از جمله تمرکز خسارت در یک طبقه و کاهش سختی بعد از تسلیم را بهبود می‌دهد. به عنوان مثال، نسبت λ_RD کل به ازای سطح جابجایی نسبی پسماند دو درصد برای سیستم BRBF به مقدار متناظر آن برای سیستم RBRBF برای سازه‌های ۴، ۸ و ۱۲ طبقه به ترتیب برابر با ۲۱/۱۰، ۴/۰۶ و ۳/۲۱ بدست آمد. علاوه بر این، در اکثر سازه‌های مورد مطالعه با افزایش سطح جابجایی نسبی پسماند، نسبت RDMR تحت رکوردهای پوسته‌ای به مقدار متناظر آن تحت رکوردهای فرورانشی افزایش می‌یابد.