جستجو در مقالات منتشر شده
۲ نتیجه برای آبدوستی
دوره ۱، شماره ۱ - ( ۹-۱۳۹۶ )
چکیده
فرایند همودیالیز به منظور تصفیه خون بیمارانی که مبتلا به نارسایی کلیه هستند، مورد استفاده قرار میگیرد. غشاهای همودیالیز معمولاً از پلیاترسولفون هستند که در کنار مزایای ویژه، آبگریزی آن سبب کاهش شدید زیستسازگاری غشای مورد استفاده میشود. در اثر تماس خون با غشاهای همودیالیز پلیاترسولفون، پروتئینهای خون جذب سطح غشا شده و با تشکیل یک لایه پروتئینی سبب بروز مشکلاتی نظیر چسبندگی پلاکتها و انعقاد سلولهای خون میشود. امروزه با استفاده از روشهای اصلاحی، آبدوستی و زیستسازگاری غشاهای پلیاترسولفونی را افزایش میدهند. در این تحقیق به منظور بهبود آبدوستی و جلوگیری از گرفتگی غشاهای پلیاترسولفون از کوپلیمر سه بلوکی دوگانهدوست پلورونیک اف- ۱۲۷ به صورت پلیاتیلن اکسید- پلیپروپیلن اکسید- پلیاتیلن اکسید به عنوان افزودنی در ساخت غشا استفاده شده است. در این کوپلیمر جزء آبگریز پلیپروپیلن اکسید باعث چسبندگی پلورونیک به زمینه پلیاترسولفونی شده و جزء آبدوست پلیاتیلن اکسید سبب آبدوستی غشا میشوند. به منظور بررسی وجود یا عدم وجود پلورونیک اف-۱۲۷ در غشاهای ساخته شده، آزمون طیفسنجی مادون قرمز تبدیل فوریه مورد استفاده قرار گرفت. همچنین برای بررسی عملکرد غشاها به منظور دستیابی به بهترین درصد پلورونیک اف-۱۲۷، این غشاها تحت آزمون زاویه تماس با آب، استحکام مکانیکی و آزمایشهای صافش قرار گرفتند. برای بررسی ریزساختار غشاها نیز از میکروسکوپ الکترونی روبشی استفاده شده است. نتایج نشان دادند که با افزایش پلورونیک اف-۱۲۷ اندازه حفرات غشا افزایش و زاویه تماس کاهش یافته و در نتیجه شار عبوری غشا تا L/m۲h۵۵۴ افزایش مییابد. خواص مکانیکی غشاها با افزودن پلورونیک اف-۱۲۷ به زمینه غشا با افت شدید مواجه میشود. نسبت بازیابی شار غشاهای پلیاترسولفون/پلورونیک اف-۱۲۷ نسبت به غشاهای پلیاترسولفون خالص تا %۱۲ افزایش داشته است.
فاطمه زمانی، علی اکبر مرآتی، مسعود لطیفی، حسین قنبری آلانق، فاطمه نادی پور،
دوره ۹، شماره ۴ - ( ۹-۱۳۹۷ )
چکیده
اهداف: مهندسی بافت و جایگزینی بافت‌های آسیب‌دیده در علم پزشکی بسیار حایز اهمیت و نسبت به پیوند عضو از شخصی به شخص دیگر کارآمد‌تر است، بنابراین تولید داربست از پلیمرهای طبیعی و مصنوعی با خصوصیات مطلوب به‌منظور بازسازی بافت‌های آسیب‌دیده گسترش روزافزونی دارد. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر فرآیند پلاسما بر زاویه تماس یا آبدوستی داربست نانولیفی پلی‌‌لاکتیک‌‌گلایکولیک‌‌اسید و کیفیت کشت سلول در آن بود.
مواد و روش‌ها: در پژوهش تجربی حاضر ابتدا نانوالیاف پلی‌‌لاکتیک‌‌گلایکولیک‌‌اسید، با استفاده از حلالهای کلروفرم خالص و مخلوط کلروفرم ۸۰%- دیمتیلفرمآمید ۲۰% الکتروریسی شدند. سطح داربست‌های الکتروریسی‌شده با فناوری پلاسما اصلاح، سپس سلول کلیه میمون سبز آفریقایی (VERO) روی آنها کشت داده شد. مقایسه داربست‌های ساده تولید‌شده، از نظر میزان آبدوستی و تکثیر سلول، با داربست‌های اصلاح‌شده توسط فرآیند پلاسما صورت گرفت. به‌منظور مقایسه آبدوستی نمونهها، زاویه تماس آب آنها اندازهگیری شد.
یافته‌ها: نمونه‌های اصلاح‌شده به روش پلاسما کاهش مطلوبی در زوایه تماس آب داشتند و آبدوستی بهتری از خود نشان دادند. طیف گروه‌های C=O و C-O در نمونه‌های اصلاح‌شده با پلاسما نسبت به نمونه‌های خام افزایش یافت. اصلاح سطح داربست با پلاسما موجب بهبود چسبندگی، رشد و تکثیر سلول‌ها نسبت به داربست‌های ساده شد.
نتیجه‌گیری: زاویه تماس نمونه‌های اصلاح‌شده با پلاسما کاهش چشمگیری دارد. فرآیند پلاسما می‌تواند موجب افزایش آبدوستی داربست‌های نانولیفی پلی‌‌لاکتیک‌‌گلایکولیک‌‌اسید شود و چسبندگی و رشد سلول روی داربست‌های اصلاح‌شده با پلاسما بهتر از رشد و تکثیر سلول بر داربست‌های ساده است.
