جستجو در مقالات منتشر شده
۵ نتیجه برای آنتیژن
سمیرا انباری‌میبدی، ساره ارجمند، حمید راشدی، سید امید رعنایی‌سیادت، محمد پوریعقوبی،
دوره ۹، شماره ۳ - ( ۶-۱۳۹۷ )
چکیده
اهداف: هپاتیت B عفونت ویروسی است که می‌تواند منجر به مشکلات جدی کبدی شود. برای تولید واکسن هپاتیت B از آنتیژن سطحی ویروس هپاتیت B (HBsAg) که به‌صورت نوترکیب تولید می‌شود، استفاده می‌شود. هدف پژوهش حاضر شناسایی آپتامر DNAای با تمایل بالا علیه آنتیژن سطحی هپاتیت B با روش تکامل سیستماتیک لیگاند با استفاده از غنی‌سازی نمایی بود.
مواد و روش‌ها: در پژوهش تجربی حاضر با استفاده از روش تکامل سیستماتیک لیگاند از طریق غنی‌سازی نمایی (SELEX( قطعه DNAای با قدرت اتصال بالا علیه HBsAg، جداسازی و توالی‌یابی شد. تمایل این توالی نوکلئوتیدی تک‌رشته‌ای با روش فلوریمتری محاسبه شد. اختلاف جذب اولیه و مقدار باقی‌مانده به‌عنوان معیاری از میزان توالی‌های متصل‌شده با کمک نرم‌افزار Prism ۵ به روش رگرسیون غیرخطی، محاسبه Binding-saturation و مدل one site-total انجام و میزان میل ترکیبی (Kd) تعیین شد.
یافته‌ها: نتایج بعد از انجام رویه SELEX و ارزیابی توالی تکثیریافته با ژل آگارز، نمونه کنترل مثبت دارای باندی در محدوده ۷۲نوکلئوتید بود که نشان‌دهنده تکثیر موفق توالی گزینش‌شده با استفاده از آغازگزهای انتخابی بود. میل ترکیبی محاسبه‌شده ۸۱/۵۳نانومولار بود. طی مراحل همسانه‌سازی از روی کلنی‌های موجود واکنش PCR با آغازگرهای اختصاصی آپتامر، حضور قطعه آپتامر در باکتری اشریشیا کلی تایید شد. آپتامر گزارش‌شده دارای ساختار ثانویه پایدار با داشتن انرژی آزاد GΔ کمتر از ۹/۶-کیلوژول و Tm بالاتر از C°۴۵ بود.
نتیجه‌گیری: آپتامر DNAای گزینش‌شده دارای قدرت اتصال بالا به پروتئین هدف (HbsAg) است و می‌تواند به‌عنوان جایگزینی برای پادتن‌ها، در ستون‌های کروماتوگرافی تمایلی تخلیص HBsAg مورد توجه قرار بگیرد.
راضیه صباغ، علی اکبر حدادمشهدریزه، سمانه دولت آبادی،
دوره ۱۰، شماره ۲ - ( ۴-۱۳۹۸ )
چکیده
ایمنوتوکسین‌ها با قابلیت هدف‌گذاری هوشمند و القای مرگ سلول‌های سرطانی مبتنی بر حضور لیگاند اختصاصی مرتبط با آنتیژن و بخش توکسینی راهکاری اساسی در درمان بیماری‌های سرطانی هستند. بنابراین آشکارسازی آنتی‌ژن‌های اختصاصی سطح سلول‌های سرطانی و اجزای تشکیل‌دهنده این نوع از داروها و سرهم‌بندی آنها مبتنی بر لینکرهای پپتیدی گام اساسی در طراحی این نوع از داروها است که در این تحقیق مبتنی بر علم محاسبات در ارتباط با سرطان تخمدان در دستور کار قرار گرفته است. نتایج حاصل از این تحقیق در گام نخست، منجر به آشکارسازی ۲۹ آنتیژن با قابلیت بیان در سطح سلول‌های سرطانی تخمدان با بیشترین و اختصاصی‌ترین بیان در ارتباط با آنتی‌ژن‌های MAGE۴ و CA۱۲۵ شد. مدل ساختاری MAGE۴ تعیین و الگوی بیانی آن بر سطح غشای مبتنی بر حضور پروتئین‌های HLA تعیین شد. از سویی دیگر، بین مولکول‌های پروتئینی قابل اتصال به این آنتیژن TRIM۶۹ به‌عنوان کارآمدترین لیگاندها انتخاب شد. در ادامه، سرهم‌بندی دمین توکسینی مشتق از کورینه باکتریوم دیفتری به لیگاند انتخابی با استفاده از لینکر (GGGGS)۳ در ۵ حالت مختلف منجر به ایجاد ۵۰ سازه نوترکیب با کیفیت و ساختار متفاوت شد که در این میان مدل ساختاری داروی پروتئینی کدشده از سازه S۴، بهترین پایداری ساختاری و عملکردی از دیدگاه میل اتصالی و ایمنوژنسیتی پس از قرارگیری در شرایط شبه‌واقعی را نشان داد. به‌طور کلی نتایج حاصل از این تحقیق منجر به معرفی آنتیژن MAGE۴ به‌عنوان نامزدی مناسب در اهداف داروهای ایمنوتوکسینی موثر بر علیه تخمدان و طراحی ایمنوتوکسینی موثر بر این آنتیژن با قابلیت مطلوب ساختاری و عملکردی شد که باید مورد آزمون‌های آزمایشگاهی قرار گیرد.
دوره ۱۵، شماره ۱ - ( ۱-۱۳۹۱ )
چکیده
هدف: ویروس سیتومگال انسانی بیماریزای اصلی ای است که سلامت بیماران دریافت کننده پیوند سلول های بنیادی خونساز را تهدید می کند. برای تشخیص و پایش عفونت ویروس سیتومگال انسانی در دریافت کنندگان پیوند از روش های بهخصوصی استفاده می شود. پژوهش حاضر با هدف بررسی کارایی روش های آنتی ژنمی pp۶۵ و PCR کیفی در پایش ویروس سیتومگال در این بیماران انجام شد.
مواد و روش ها: تعداد ۱۷۹ نمونۀ بالینی از ۴۱ بیمار بررسی شد. در این مطالعه از یک PCR کیفی خانگی معتبر شده و از یک روش آنتی‌ژنمی تجاری استفاده شد. در نهایت نتایج بهدست آمده به وسیلۀ یک روش Real-time PCR کمّی به عنوان استاندارد طلایی ارزیابی شد.
نتایج: عفونت ویروس سیتومگال انسانی در ۸/۲۶ درصد و ۶/۴۲ درصد از بیماران بهترتیب براساس روش های آنتی ژنمی و PCR کیفی مشاهده شد. از مجموع ۱۷۹ نمونه بالینی، ۸/۵۰ درصد بهوسیلۀ هر دو روش منفی بود و ۲/۲۱ درصد بهوسیلۀ هر دو روش مثبت شد. از سوی دیگر؛ ۳/۲۶ درصد نمونه ها منحصراٌ بهوسیلۀ PCR کیفی نتیجه مثبت را نشان داد و ۷/۱ درصد تنها بهوسیله روش آنتی ژنمی، مثبت شد. مقایسه نتایج بهدست آمده با روش Real-time PCR نشان داد که روش PCR کیفی دارای حساسیت بیشتری نسبت به روش آنتی ژنمی است (۷/۹۸ درصد در مقابل ۷/۴۵درصد). با این وجود ویژگی هر دو روش با هم برابر بود (۸/۹۶ درصد). به علاوه نتایج کمّی حاصل از روش آنتی ژنمی دارای همبستگی مناسبی با روش Real-time PCR است (۰۰۰۱/۰ >P ۷۱۵/۰R=).
نتیجه گیری: هر دو روش آنتی ژنمی و PCR کیفی دارای نقایصی خاصی در تشخیص مؤثر عفونت ویروس سیتومگال انسانی است. از اینرو به نظر می رسد مدیریت مناسب عفونت ویروس سیتومگال انسانی در بیماران پیوندی نیازمند روش های حساس کمّی دیگری همچون qPCR است.
دوره ۱۸، شماره ۳ - ( ۷-۱۳۹۴ )
چکیده
هدف: آنتیژن رأسی غشا-۱ یکی از آنتی‌ژن‌های امید بخش کاندید مرحله خونی برای توسعه واکسن مالاریا علیه انگل پلاسمودیوم است. تنوع ژنتیکی در آنتی‌ژن‌های حفاظتی که پدیده‌ای معمول در یک انگل پیچیده مانند انگل پلاسمودیوم است، باعث ایجاد چالش در توسعه واکسنی مؤثر علیه مالاریا شده که این پدیده، توانایی انگل برای فرار از پاسخ‌های ایمنی را افزایش خواهد داد. از این رو توسعه واکسن مالاریا، نیازمند ارزیابی پاسخ‌های ایمنی به فرم‌های مختلف آللی آنتی‌ژن‌های کاندید واکسن است.
مواد و روش‌ها: در این تحقیق، دو فرم آللی آنتیژن رأسی غشا- A۱ و B۱ پلاسمودیوم ویواکس و در سیستم اشریشیا کلی M۱۵-pQE۳۰ با استفاده از DNA ژنومی جدا شده از افراد ایرانی با عفونت آشکار پلاسمودیوم ویواکس، بیان شد. پاسخ‌های IgG نسبت به هر دو آنتیژن، در موش‌های BALB/c با پروتئین خالص امولسیون شده در ادجوانت فروند بررسی شد. علاوه بر این؛ تاخوردگی صحیح پروتئین‌های نوترکیب توسط آزمون IFA ارزیابی شد.
نتایج: ارزیابی پاسخ‌های ایمنی نسبت به دو فرم آللی پروتئین نوترکیب آنتیژن رأسی غشا-۱ پلاسمودیوم ویواکس، نشان داد که پاسخ‌های IgG پس از سه بار ایمن‌سازی در موش‌ها برانگیخته شده و واکنش متقاطع، مشاهده شد. پایش پاسخ‌ها نشان داد که IgG حداقل تا یک سال پس از آخرین تزریق پایدار باقی مانده است. همچنین آنتی‌بادی‌های برانگیخته شده علیه هر دو فرم آللی پروتئین نوترکیب آنتیژن سطحی اپیکال-۱ پلاسمودیوم ویواکس تزریق شده به موش‌ها، قادر به شناسایی فرم طبیعی آنتیژن رأسی غشا-۱ پلاسمودیوم ویواکس روی سطح مروزوئیت پلاسمودیوم ویواکس بودند.
نتیجه گیری: نتایج حاضر نشان دادند که پروتئین‌های نوترکیب آنتیژن رأسی غشا-۱ پلاسمودیوم ویواکس دارای اپیتوپهای مشترکی با پروتئین طبیعی در سطح انگل است. همچنین این دو پروتئین به همراه ادجوانت فروند در موش‌های Balb/c ایمنیزا هستند و پاسخ‌های IgG پایداری را برانگیخته کردند که این پاسخ‌ها علیه دو فرم آللی آنتیژن رأسی غشا-۱ پلاسمودیوم ویواکس، تفاوت معنی‌داری نداشت. بنابراین واکنش متقاطع نشان داد که حضور چند ریختی در این آنتیژن کاندید واکسن، چالشی برای توسعه واکسن مرحله خونی بر اساس آنتیژن رأسی غشا-۱ در پلاسمودیوم ویواکس نیست.
دوره ۲۳، شماره ۲ - ( ۱-۱۳۹۹ )
چکیده
سیستم سازگاری نسجی انسان از نظر ژنتیکی و بروز بیوشیمیایی پیچیدگی‌های منحصربه‌فردی دارد که تعیین نوع آن را از منظر بالینی و آزمایشگاهی بسیار حائز اهمیت می‌کند. مهم‌ترین و شناخته‌شده‌ترین وظایف این سیستم مربوط به نقش حیاتی آن در پیوند اعضا است و علاوه بر آن نقش مهمی را در ارزیابی ریسک ابتلا به بیماری‌ها دارد. دقت و صحت دو مولفه حیاتی در تعیین آزمایشگاهی هاپلوتیپ‌های HLA در بیماران نیازمند پیوند است، به‌طوری که هر گونه تاخیر و خطا در این کار می‌تواند حیات بیمار را به خطر اندازد. نیاز به تعیین دقیق نوع HLA در کنار بهبود سرعت عمل و کاهش هزینه‌های انجام این ارزیابی سبب شده است تا روش‌های متعددی برای انجام این آزمایش معرفی شود. امروزه با معرفی نسل جدید تعیین توالی انقلابی در ارزیابی‌های ژنتیکی صورت گرفته است. تعیین هاپلوتیپ‌های HLA نیز از این تکنیک بهره‌مند است، به‌طوری که امروزه روش‌های متنوعی برای بررسی ژنتیکی HLA به کمک نسل جدید تعیین توالی معرفی شده‌اند. در مطالعه حاضر در کنار مرور روش‌های پیشین در تشخیص HLA، دو مورد از پرکاربردترین تکنیک‌ها براساس نسل جدید تعیین توالی تحت عنوان روش تعیین توالی حرارتی و روش ایلومینا Miseq مورد ارزیابی و مقایسه قرار گرفتند.
