---

استرس اکسیداتیو مشکل عمده قرن و منشاء ظهور بیماری های گوناگون از کاتاراکت تا سرطان است. استرس اکسیداتیو زمانی ایجاد می شود که میزان رادیکالهای آزاد در بدن از میزان آنتی اکسیدانها بیشتر باشد. مطالعات بر این موضوع دلالت دارند که مارگارین، بدلیل داشتن اسیدهای چرب ترانس مولد رادیکالهای آزاد بوده و در افزایش مارکرهای استرس اکسیداتیو موثر است. اما مطالعات دیگر با تاکید بر وجود افزاینده-های آنتی اکسیدان، مانند آلفا و بتا کاروتن، ویتامین C ،D و بویژه ویتامین E به مارگارین، نشان داده اند که مصرف مارگارین در حذف رادیکالهای آزاد و کاهش استرس اکسیداتیو موثر است. گزارشات متناقض، ما را بر آن داشت که اثرات مارگارین را بر استرس اکسیداتیو بررسی نماییم. بدین منظور دو گروه کنترل و آزمایش هر یک شامل ده موش نر از نژاد ویستار بمدت ۴ ماه بترتیب با غذای استاندارد و غذای استاندارد همراه با ۱۵ درصد مارگارین تغذیه شدند و اثرات آن توسط سنجش ظرفیت آنتی اکسیدانهای تام پلاسما، میزان پراکسیدسیون لیپیدی و میزان گروههای تیول پروتئین های پلاسما ارزیابی شد. نتایج نشان می دهد که ظرفیت آنتی آکسیدانهای تام پلاسما (۰۵/۰> P) و میزان گروههای تیول پروتئین های پلاسما در موشهای تغذیه شده با مارگارین بیشتر از موشهای کنترل است، همچنین میزان پراکسیداسیون لیپیدی در موشهای دریافت کننده مارگارین کمتر از گروه کنترل است. نتایج فوق بیانگر تاثیر مثبت مارگارین بر کاهش مارکرهای استرس اکسیداتیو است و بنظر می رسد که تقویت سیستم آنتی اکسیدانی با مصرف مارگارین غنی شده در کاهش آسیب ناشی از رادیکالهای آزاد موثر باشد.

---

پلی فنلهای موجود در عصاره برگ سبز چای گروهی از آنتی اکسیدانهای طبیعی هستند. در این تحقیق استخراج عصاره آنتی اکسیدانی برگ سبز چای به وسیله آب انجام گرفت و به دنبال آن، عصاره خالص سازی، خشک و پودر گردید. سپس خاصیت آنتی اکسیدانی پودر حاصله و آلفا – توکوفرول در دو غلظت ۲۰۰  و ۵۰۰ppm و بوتیلات هیدروکسی آنیزول (BHA) و بوتیلات هیدوکسی تولوئن (BHT) در دو غلظت ۱۰۰ و ۲۰۰ppm به صورت مجزا و اثر تقویت کنندگی ترکیبی مخلوطهای ۲۰۰ppm عصاره برگ سبز چای با ۵۰۰ppm آلفا – توکوفرول و ۵۰۰ppm عصاره برگ سیبز چای به ترتیب با BHA ۲۰۰ ppm و BHT ۲۰۰ ppm در دو نوع روغن آفتابگردان فاقد اسید سیتریک و حاوی اسید سیتریک (به عنوان شلات کننده) در دمای ۵۰°C و در زمانهای ۰، ۵، ۸ و ۱۲ روز از نظر شاخصهای عدد پراکسید (PV) و آزمایش اسید تیوباربیتوریک (TBA) بررسی و مقایسه شد. نتایج نشان داد اثر آنتی اکسیدانی عصاره برگ سبز چای به صورت مجزا در هر دو غلظت بهتر از بقیه بود. همچنین اثر ترکیبی مخلوط عصاره برگ سبز چای با BHT خاصیت آنتگونیستی نشان داد در حالی که در بقیه مخلوطها اثر مشخص تقویت کنندگی و یا آنتاگونیستی مشاهده نشد.

---

برای بهینه‌سازی استخراج ترکیبات آنتی‌اکسیدانی سرخس آبی آزولا، از روش استخراج حلالی و بهینه‌سازی تاگوچی استفاده شد. متغیرهای وابسته در این فرایند غلظت اتانول، زمان استخراج و نسبت ماده خشک به حلال بود. غلظت اتانول و نسبت ماده خشک به حلال به‌طور معناداری خواص آنتی‌اکسیدانی اندازه‌گیری شده با میزان فنول کل و خنثی‌کنندگی رادیکال‌های آزاد را تغییر داد (۰۵/۰p<)، درحالی‌که زمان استخراج تأثیر معناداری بر میزان ترکیبات آنتی‌اکسیدانی نداشت (۰۵/۰p>). میزان ترکیبات فنولی در تیمارها از ۷۷/۵ تا ۴۲/۱۶ برحسب میلی‌گرم اسید گالیک بر گرم ماده خشک متغییر بود. میزان درصد خنثی‌کنندگی رادیکال‌های آزاد عصاره‌ها نیز از ۵۱/۲۰ درصد تا ۷۱/۹۳ درصد بود. غلظت ۵۰ درصد اتانول، نسبت ۱به ۱۵ ماده خشک به حلال و زمان استخراج ۴۸ ساعت به‌عنوان تیمار بهینه انتخاب شد. نتایج نشان داد آزولا می‌تواند برای استخراج ترکیبات آنتی‌اکسیدانی مناسب باشد.

---

در این مطالعه تاثیر پوشش خوراکی محتوی عصاره پوست انار بر کیفیت و ماندگاری فیله کپور نقره­ا­ی در مدت زمان نگهداری در یخچال بررسی شد. محتوای فنل کل (۲۶۲,۵ میلی گرم تانیک اسید/گرم نمونه) و DPPH (%۸۷) با استفاده از حلال متانول اندازه گیری شد. پوشش خوراکی با مخلوط (۶۰% آب + ۳۰% آرد گندم + ۱۰% آرد ذرت) تهیه شد. ماهی تازه ی فیله شده به سه تیمار: شاهد (بدون عصاره)، تیمار ۱ (فیله با ۵% در صد عصاره) و تیمار ۲ (فیله با ۱۰% در صد عصاره) تقسیم شد. فیله­ها طی نگهداری در یخچال مورد ارزیابیشیمیایی(pH,TBA)  و میکروبی (تعداد کل باکتری­ها(TVC)، باکتری هایسرمادوست(PTC)) قرار گرفتند. بر اساس نتایج، افزودن عصاره به طور قابل ملاحظه ای اکسیداسیون را در تیمار ۱ و ۲ نسبت به نمونه شاهد به تاخیر انداخت. طبق نتایج آنالیزهای میکروبی تیمار های ۱ و ۲ در روز نگهداری ۱۲ به بیشینه حد قابل قبول  (log_۱۰ CFU/g)رسیدند در حالیکه نمونه شاهد در روز ۹ نگهداری به بیشینه حد قابل قبول (log_۱۰ CFU/g) رسید .

---

  چکیده در این تحقیق ترکیبات فنولیک تفالۀ انگور با استفاده از حلال استن استخراج و مقدار آن به روش فولین-سیوکالتو اندازه گیری شد. به منظور بررسی خاصیت آنتی اکسیدانی عصاره استخراج شده مقادیر  ۵۰، ۱۵۰، ۲۵۰ و ۳۵۰ ppm به روغن خام سویا افزوده گردید و در روزهای صفر، چهار، هشت و دوازده عدد پراکسید  و روزهای صفر، پنج ، نه و سیزده عدد تیوباربیتوریک اسید  (TBA) نمونه های روغن تعیین گردید. نتایج نشان داد که مقدار ترکیبات فنولیک در تفالۀ انگور حدود ۲/۱ ± ۶۴ گرم به ازای کیلو گرم وزن خشک می باشد. غلظت ۱۵۰ ppm عصارۀ حاوی تانن تفالۀ انگور دارای فعالیت مناسبی در مهار اکسید اسیون روغن سویا بود، و از نظر آماری تفاوت معنی داری بین سطوح ۱۵۰، ۲۵۰ و ۳۵۰ ppm مشاهده نشد. این غلظت حتی از غلظت ۲۰۰ ppm آنتی اکسیدان های سنتزی استفاده شده در این آزمایش نیز بهتر بود. بدین ترتیب می توان تفالۀ انگور را منبع مناسبی از آنتی اکسیدان های طبیعی معرفی نمود و این اثر را ناشی از حضور ترکیبات فنولیک آن دانست.

---

تأ ثیر آنتی‌اکسیدانی ویتامین‌های C و E بر افزایش ماندگاری خمیر جلبکی نانوکلروپسیس (Nannochloropsis oculata) نگه‌داری شده در دمای C^º ۴ بررسی شد. ابتدا جلبک در شرایط کشت استاندارد (محیط کشت کانوی، میزان نور ۲۰۰۰ - ۱۰۰۰ لوکس، دما C^º ۱ ± ۲۴ ،۶/۸ -۵/۷ =pH ، شوریppt ۲۴ - ۲۰ و همراه با هوادهی) تولید شده و سپس در مرحله رشد لگاریتمی با روش سانتریفیوژ به‌ وسیله دستگاه خامه‌گیر (rpm ۱۲۰۰۰) جداسازی شد. سپس به نمونه‌های خمیر جلبکی مقادیر مختلف ویتامین  C وE (w/w۱/۰ درصد) و مخلوط دو ویتامین به نسبت مساوی اضافه و در یخچال به‌مدت۱۲ هفته نگه‌داری شدند. نتایج بیانگر زنده‌مانی ۹۵ درصدی درتیمار ویتامین C در پایان دوره بود که از تیمار شاهد بیشتر بود (۰۵/۰>p). مجموع اسید‌های چرب آزاد و pH به‌طورمعنی‌داری در گروه حاوی ویتامین C کمتر از گروه شاهد بود. مقایسه بین تیمارهای مختلف طی زمان نگه‌داری نشان‌داد که تیمار حاوی ویتامین E در مقایسه با سایر تیمارها، طی گذشت زمان افزایش فساد اکسیداتیو کندتری دارد.در طی دوره نگهداری، میزان زنده‌مانی بالا بودهو مواد افزودنی به‌عنوان نگهدارنده مناسب این فراورده عمل کرده است. در مجموع، نتایج این تحقیق نشان از عملکرد مناسب ویتامین‌ها در حفظ و نگه‌داری خمیر جلبکی در شرایط سرد بود.

---

در این مطالعه ترکیبات ثانویه جلبک قهوه‌ای S. angustifoliumو خواص ضداکسیدانی آنها ارزیابی شد. عصاره خام جلبک با اتانول ۸۰ درصد به‌مدت ۴ ساعت استخراج و سپس به‌ترتیب به‌وسیله حلال‌های هگزان، کلروفرم، اتیل‌استات و آب جزء‌‌گیری گردید. بازده استخراج برای عصاره خام ۴ درصد و فراکسیون‌های به‌دست آمده بین ۸۱/۲ تا ۴۳ درصد متغیر بود. ارزیابی فعالیت ضداکسیدانی نشان داد که جزء‌گیری حلال- حلال به‌خوبی توانست ترکیبات ضداکسیدانی را جداسازی کند. در میان فراکسیون‌های مختلف، فراکسیون اتیل‌استات بیشترین قابلیت را در مهار رادیکال DPPH (۷۸/۷۵ درصد)، ABTS (۹۲/۸۸ درصد)، کاهندگی آهن (۵۴/۶۷ درصد) و ضداکسیدانی کل (۳۴/۰) نشان داد. بیشترین میزان ترکیبات فنولی در فراکسیون اتیل‌استات (۸۶/۲۷۷ میلی‌گرم تانیک‌اسید در عصاره) و کمترین در فراکسیون آبی (۳۶/۲۱ میلی‌گرم تانیک‌اسید در عصاره) مشاهده گردید. فعالیت ضداکسیدانی کل با میزان ترکیبات فنولی همبستگی بالایی (۸۸/۰R^۲=) را نشان داد. به‌طورکلی نتایج مطالعه حاضر نشان داد که عصاره اتانولی جلبک S. angustifolium دارای ترکیبات زیست‌فعال عمده بوده و می‌تواند به‌عنوان ضداکسیدان در صنایع غذایی مطرح باشد.

---

امروزه جایگزینی ضد‌اکسیدان‌های مصنوعی با ضد‌اکسیدان‌های طبیعی در صنایع غذایی مورد توجه قرار گرفته‌است. جلبک‌ها با منابع غنی ترکیبات ضد‌اکسیدانی گزینه عالی برای این منظور خواهند بود. در این مطالعه اثر استفاده از آب و حلال‌های آلی مختلف از جمله استون، اتانول و متانول با غلظت ۵۰% بر میزان فنول کل و فعالیت ضد‌اکسیدانی دو گونه جلبک قرمز Hypnea hamulosa و Gracilaria corticata خلیج فارس مورد بررسی قرار گرفت. استخراج با استفاده از روش غوطه وری و با نسبت ۱:۲۰ جلبک به حلال صورت پذیرفت. نتایج نشان داد که مخلوط آب و استن (۱:۱) دارای بیشترین ترکیبات فنولی (۳۱/۰ میلی گرم تانیک اسید بر گرم پودر جلبکی)، قدرت کاهندگی آهن (۰۶/۰ میلی گرم تانیک اسید بر گرم پودر جلبکی) و مهارکنندگی رادیکال آزاد DPPH (۱۱/۷۶%) بود (۰۵/۰p< ). فعالیت ضد‌اکسیدانی کل این عصاره (۰۴/۰ میلی گرم اسکوربیک اسید بر گرم پودر جلبکی) اختلاف معنی‌داری با عصاره اتانولی ۵۰% و عصاره آبی نداشت (۰۵/۰<p). مقایسه دو گونه جلبکی نیز نشان داد که در تمامی فاکتورها به استثنای فعالیت ضد‌اکسیدانی کل گونه جلبکی Gracilaria corticata دارای فعالیت ضد‌اکسیدانی بالاتری بود (۰۵/۰p< ). بنابراین می‌توان نتیجه گرفت که حلالها با قطبیت‌های مختلف اثر معنی‌داری بر میزان فنول کل و فعالیت ضد‌اکسیدانی دارند.

---

میکروارگانیسم ها و گیاهان دارای ظرفیت بالایی برای احیاء فلزات از طریق مسیرهای متابولیکی خود و به اصطلاح بیوسنتز نانوذرات هستند. صرف نظر از مزایای زیست محیطی سنتز بیولوژیکی نانوذرات، امکان تولید نانوموادی با خصوصیات جدید در این روش وجود دارد. در این مطالعه عصاره آبی میوه گیاه کَوَر (Capparis spinosa L.) جهت سنتز نانوذرات نقره مورد استفاده قرار گرفت. برای سنجش پتانسل احیاءکنندگی گیاه، محتوی فنل کل و فعالیت آنتی اکسیدانی دو عصاره اتانولی و آبی با روش های DPPH و FRAP اندازه گیری شد. عصاره آبی فعالیت آنتی اکسیدانی کمتری نسبت به عصاره اتانولی نشان داد با این وجود، دارای پتانسیل بالایی برای کاهش رادیکال های آزاد و یون های فلزی بوده است. پس از تهیه عصاره، به منظور فیتوسنتز نانوذرات نقره، ۲ میلی لیتر عصاره‌ به ۴ میلی لیتر از محلول نقره نیترات با غلظت ۱ میلی مولار افزوده شد. از عصاره بعنوان عوامل کاهنده و پایدار کننده نانوذرات استفاده شد. تأثیر پارامترهای موثر جهت بهینه نمودن نانوذرات نقره نظیر: pH واکنش، میزان عصاره، غلظت یون فلزی و زمان واکنش بوسیله تکنیک اسپکتروسکوپی فرابنفش-مرئی (UV-Vis) و میکروسکوپ الکترونی عبوری (TEM) مورد ارزیابی قرار گرفت. طیف اسپکتروفتومتری فرابنفش-مرئی مربوط به رزونانس پلاسمون سطحی (SPR) برای نانوذرات نقره، بیشترین جذب را در ۴۱۵ نانومتر نشان داد. از طیف سنجی تبدیل فوریه مادون قرمز (FT-IR) برای شناسایی گروه های عاملی احتمالی دخیل در سنتز نانوذرات نقره استفاده شد. نتایج نشان دادند که، نانوذرات حاصل دارای شکل کروی یکنواخت با اندازه ۱۲-۸ نانومتر هستند.

---

در سالهای اخیر تمایل برای استفاده از منابع گیاهی به علت نقش ترکیبات فیتوشیمیایی و آنتی اکسیدان ها در حفظ سلامت انسان، افزایش یافته است. ترکیبات فنولی و فلاونوئیدی از ترکیبات بسیار مهم گیاهان بوده که دارای اثرات آنتی اکسیدانی می باشند. هدف از این مطالعه ارزیابی و مقایسه ترکیبات فنولی و فلاونوییدی کل و همچنین ظرفیت آنتی اکسیدانی اندامهای مختلف زعفران است که هر ساله مقادیر زیادی از آنها طی فرایند فرآوری زعفران به هدر می رود. در این پژوهش، عصاره اندامهای مختلف زعفران بوسیله متانول(۸۰ درصد) استخراج شد، سپس میزان ترکیبات فنولی وفلاونویید کل به ترتیب با استفاده از معرف فولین سیوکالتیو و روش رنگ سنجی کلرید آلومینیوم انجام شد، ظرفیت آنتی اکسیدانی این اندامها نیز به دو روش احیای رادیکال آزاد DPPHو بتا کاروتن لینولئیک اسید اندازه گیری شد. بر طبق نتایج، بالاترین میزان ترکیبات فنولی کل (۴۳/۶میلی گرم گالیک اسید در گرم ماده خشک) و فلاونویید کل(۳۳/۱ میلی گرم روتین در گرم ماده خشک)در کلاله نسبت به دیگر اندامها مشاهده شد. همچنین نتایج هر دو آزمون DPPH و بتاکاروتن لینولئیک اسید نشان داد که کلاله دارای بالاترین ظرفیت آنتی اکسیدانی نسبت به دیگر اندامها می باشد. مقایسه ترکیبات فنولیک بین اندامهای مختلف نشان داد که محتوای این ترکیبات و فعالیتهای آنتی اکسیدانی بسته به اندام می تواند متفاوت باشد، همچنین ظرفیت آنتی اکسیدانی بالاتر کلاله و گلبرگ نسبت به اندامهای برگ و کورم می تواند به دلیل محتوای بالای ترکیبات فنولیک در این اندامها باشد.

---

یکی از مکانیسم های مولکولی ایجاد مسمومیت توسط الکل ایجاد استرس اکسیداتیو است. در این تحقیق اثر پیشگیری کننده مصرف خوراکی مقادیرمتفاوت ویتامین C بر آسیب چشمی حاصل از مصرف مزمن اتانول در موش‌های صحرایی آزمایش شد. هشت گروه از رت ها تحت تیمار سی روزه قرار گرفتند: کنترل(C)،گروه‌هایVC mg/kg)۵۰ ،۱۰۰و۲۰۰ وزن بدن)، گروه اتانول(g/kg۴) و گروه اتانول + ویتامینC (۵۰،۱۰۰و۲۰۰ mg/kg وزن بدن). سپس شاخص‌های نسبت اکسیدان به آنتی اکسیدان شامل سوپر اکسید دیسموتاز (SOD) ،کاتالاز(CAT) ،گلوتاتیون پراکسیداز(GPX) و مالون دی آلدهید (MDA) در چشم رتها اندازه‌گیری گردید. اتانول فعالیت SOD،CAT و GPX را در چشم کاهش داد. این تغییرات به همراه پراکسیداسیون لیپیدی مانند افزایش سطح MDA همراه بود. میزان ذخیره آنزیم های آنتی اکسیدانی و پر اکسیداسیون لیپیدی در گروه های ویتامین C (mg/kg ۱۰۰،۵۰ و۲۰۰) و کنترل تغییر معنی داری نداشت. هرچند گروه VC (mg/kg۲۰۰) به وضوح مانع برهم خوردن تعادل نسبت اکسیدان به آنتی اکسیدان می شود. جالب توجه اینکه میزان بالای ویتامین C پراکسیداسیون لیپیدی را به طور قوی مهار و دفاع آنزیمی آنتی اکسیدانی را نسبت به مقادیر دیگر ویتامین C در گروه های الکلی بهبود بخشیده است. تجویز خوراکی mg/kg۲۰۰ ویتامین C به مدت ۳۰ روز با افزایش فعالیت آنتی اکسیدان های آنزیمی و مهار پراکسیداسیون لیپیدی مانع استرس اکسیداتیو ناشی از مصرف مزمن اتانول، می شود. مکمل های ویتامینی نسبت به داروهای شیمیایی فاقد اثرات جانبی می باشد، بنابراین آنتی اکسیدان های ویتامینی پتانسیلی برای جلوگیری از مسمومیت الکلی ناشی از مصرف اتانول ایجاد می کنند.

---

  چکیده در این مطالعه اثر عصاره پوست سیب زمینی گونه را موس به عنوان یک منبع طبیعی آنتی اکسیدانی در روغن سویا با دو روش آزمون آون (°C۶۳ ) و رنسیمت (°C۹۰، ۱۲۰، ۱۵۰ ) مورد بررسی قرار گرفت و ترکیبات فنولیک پوست سیب زمینی با دو روش مختلف استخراج با حلال یعنی روش پرکولاسیون (با حلال متانول) و روش اولتراسوند (با ۵حلال متانول، اتانول، هگزان ، استن و آب) استخراج شدند. بیشترین راندمان عصاره گیری مربوط به حلال های آب (%۲/۱۱) و متانول (%۹/۷) با روش اولتراسوند بود و نتایج راندمان عصاره گیری با حلال های مختلف به صورت آب <  متانول <   اتانول <  استن < هگزان بودند . میزان  کل ترکیبات فنولیک عصاره ها به روش فولین سیوکالتو و بر اساس اسید گالیک تعیین شد و نتایج نشان داد که بیشترین مقدار ترکیبات فنولیک مربوط به حلال متانول(۲/۵۸۹ میکرو گرم به ازاء گرم وزن خشک گیاه ) و به ترتیب به صورت متانول < آب < اتانول < استن <  هگزان با روش اولتراسوند بود. روش اولتراسوند میزان کل ترکیبات فنولیک استخراج شده را نسبت به روش پرکولاسیون بهبود بخشید و مدت زمان عصاره گیری را کاهش داد. عدد پراکسید و عدد تیوباربیتوریک نمونه ها به ترتیب برای ارزیابی محصولات اولیه و ثانویه اکسیداسیون، اندازه گیری شدند. پس از ۱۶ روز نگهداری در °C۶۳ روغن های سویای حاوی ۲۰۰، ۸۰۰، ۱۶۰۰ و ppm ۲۴۰۰  از عصاره متانولی پوست سیب زمینی را موس اعداد پراکسید کمتری را ( به ترتیب meq/kg ۶۷/۴۲ ، ۳۵/۳۷، ۶۵/۲۴، ۰۹/۱۹، PV) نسبت به نمونه روغن شاهد meq/kg) ۰۸/۶۴(PV, نشان دادند که دلالت بر فعالیت آنتی اکسیدانی دارد. روغن های حاوی ppm ۲۰۰ از آنتی اکسیدان های سنتزیTBHQ, BHT, BHA به ترتیب دارای اعداد پراکسید meq/kg ۲۰/۳۳ ، ۸۸/۲۸ و ۹۶/۹ بودند. همچنین نتایج حاصل از بررسی  فعالیت آنتی اکسیدانی عصاره ها با روش رنسیمت نشان داد که طول دوره القا در دمای °C۱۲۰ در نمونه های حاوی ۲۰۰، ۸۰۰، ۱۶۰۰ و ppm ۲۴۰۰  از عصاره پوست سیب زمینی راموس به ترتیب ۵۱/۳ ، ۵۹/۳، ۹۸/۳ و ۲۸/۴ ساعت نسبت به نمونه شاهد (۲۰/۳ ساعت) می باشد و در غلظت های ۱۶۰۰ و ppm ۲۴۰۰  دارای فعالیت آنتی اکسیدانی مشابه با آنتی اکسیدان های سنتزی BHAو BHT است.  

---

چکیده ترکیبات فنولیک، به ویژه آن هایی که منشا گیاهی دارند، به دلیل خصوصیات آنتی اکسیدانی شان بخش اساسی از رژیم غذایی انسان را تشکیل می دهند. مقدار فنولیک کل و فعالیت آنتی اکسیدانی و ضد میکروبی عصاره ی متانولی پوست سبز چند رقم پسته ی ایرانی (فندقی، کله قوچی، احمد آقایی، فروتنی و سید علی آقایی) مورد بررسی قرار گرفت. مقدار ترکیبات فنولیک بین ۳/۱۵ (رقم کله قوچی) تا ۱/۳۱ میلی گرم/گرم معادل گالیک اسید(رقم احمد آقایی) بود. ظرفیت آنتی اکسیدانی عصاره ها با استفاده از دو روش  DPPHو ABTS مورد ارزیابی قرار گرفت. در هر دو روش وابستگی غلظت با خاصیت آنتی اکسیدانی در تمام رقم ها مشاهده گردید. خاصیت آنتی اکسیدانی رقم احمد آقایی در هر دو روش بیشتر از رقم های دیگر بود. خاصیت ضد میکروبی نمونه ها در مقابل باکتری های گرم منفی و گرم مثبت و همچنین قارچ ها بررسی شد. عصاره ی تمام رقم ها تنها بر روی دو باکتری گرم مثبت باسیلوس سرئوس و استافیلوکوکوس اورئوس خاصیت بازدارندگی رشد داشتند. در مورد تمام رقم ها باسلوس سرئوس حساسیت بیشتری نسبت به استافیلوکوکوس اورئوس از خود نشان داد. این نتایج نشان داد که پوست سبز پسته می تواند به عنوان یک منبع ارزان و قابل دسترس ترکیبات فعال زیستی در نظر گرفته شود.  

---

چکیده g-اوریزانول یک ترکیب آنتی اکسیدانی و غیر قابل صابونی شونده موجود در روغن سبوس برنج است. این ماده ترکیبی از استرهای اسید فرولیک الکل های تری ترپنی و استرول های گیاهی است و از نظر خصوصیات ﺁنتی اکسیدانی مشابه توکوفرول ها می باشد .در این پژوهش به منظور جداسازی g-اوریزانول، چهار رقم از ارقام برنج شمال کشور شامل برنج طارم محلی، فجر، شیرودی و ندا انتخاب شدند. بعد از پایدار سازی حرارتی و شلتوک گیری،  بر روی سبوس برنج حاصله از نمونه ها عملیات روغن گیری صورت گرفت. سپس به منظور جداسازی و خالص سازی g- اوریزانول از کروماتوگرافی های ستونیو HPTLC استفاده شد و نهایتاً برای شناسایی ترکیبات اوریزانول روش  GC/MSبه کار برده شد. در روش دیگر از صابونی کردن روغن خام سبوس برنج برای استخراج g- اوریزانول استفاده گردید. در ادامه فعالیت آنتی اکسیدانی g- اوریزانول حاصله از این ارقام ، در سه غلظت ۰۱/۰ ، ۰۵/۰ و ۱/۰  %  روی چربی استخراجی از دمبه گوسفندی و توسط دستگاه رنیسمت مورد بررسی قرار گرفته است. در بین ارقام برنج مورد بررسی، رقم ندا از محتوای روغنی و g- اوریزانول بالاتری نسبت به سایر ارقام  برخوردار است. ضمن آنکه حداکثر قدرت آنتی اکسیدانی این ترکیب مربوط به رقم طارم محلی می باشد.

---

چکیده در این پژوهش به منظور ارزیابی فعالیت آنتی اکسیدانی برخی ترکیبات فنلی طبیعی از تالو اولئین به عنوان محیط چربی استفاده گردید. از آنجا که چربی های  ذخیره ای حیوانی از لحاظ آنتی اکسیدانهای طبیعی ضعیف هستند، لذا مطالعه فعالیت آنتی اکسیدانها در آنها الگوهای رفتاری مناسبی را ارائه می نماید. جهت فراکسیونه کردن تالو و جداسازی تالو اولئین، از روش فراکسیون گیری ۳ مرحله ای با حلال استن در دماهای ◦c۱۵،۵و۲۵ استفاده شد. به منظور پایدارسازی تالو اولئین، فعالیت آنتی اکسیدانی ترکیبات فنلی شامل اسید گالیک، اسید کافئیک، کاتچین،کوئرستین،اسیدتانیک، اسید الاجیک و اسید سالیسیلیک در غلظت های ۲۰۰،۱۰۰،۸۰،۶۰،۴۰و mg/L ۴۰۰، در دمای ۱۵۰ و به روش رنسیمت، مورد بررسی قرار گرفت.  نتایج بدست آمده نشان داد که در میان ترکیبات  مورد استفاده، اسیدگالیک دارای بالاترین فعالیت آنتی اکسیدانی و اسید الاجیک دارای پایین ترین فعالیت آنتی اکسیدانی بوده ضمن اینکه اسید سالیسیلیک فاقد فعالیت آنتی اکسیدانی می باشد. در این میان اسید گالیک، کوئرستین، کاتچین و اسید کافئیک در مقایسه با  توکوفرول فعالیت آنتی اکسیدانی بالاتری داشته اما اسید الاجیک و اسید تانیک در مقایسه با  توکوفرول پایداری کمتری نشان دادند.

---

---

  چکیده فعالیت آنتی اکسیدانی بسیاری از عصاره های گیاهی با میزان ترکیبات فنولی آن­ها مرتبط است. در این تحقیق ترکیبات فنولی میوه دو واریته­ی بلوط Q.branti var persica (Q.b) و Q.castaneifolia var castaneifolia (Q.c) با متانول (۸۰%) استخراج گردید. پس از تغلیظ با تبخیر کننده­ی چرخان، عصاره­ها توسط خشک کن انجمادی به پودر خشک تبدیل شدند. مقدار ترکیبات فنولی پودر حاصله با روش فولین سیو کالتو اندازه­گیری و بر حسب میلی گرم اسید تانیک در گرم عصاره بیان گردید. واریته­ی کاستانیفولیا حاوی مقادیر بیشتری از ترکیبات فنولی بود (۶۵/۲۱۷ میلی­گرم در هر گرم عصاره­ی پودر شده). فعالیت آنتی اکسیدانی عصاره­ها در پایداری روغن آفتاب گردان با اندازه­گیری اعداد پراکسید و تیوباربیتوریک اسید تحت شرایط تسریع شده مورد ارزیابی قرار گرفت و با آنتی اکسیدان­های سنتزی مقایسه شد. برای این منظور عصاره­ها در سه سطح غلظت (۲۵۰، ۵۰۰ و ۱۰۰۰ پی­پی­ام) و آنتی اکسیدان­های سنتزی در دو سطح غلظت (۱۰۰ و ۲۰۰ پی­پی­ام) به روغن افزوده شدند. هر دو عصاره توانستند اکسیداسیون روغن را در دمای c°۷۰ به تاخیر بیاندازند. مقدار اعداد پراکسید و تیوباربیتوریک اسید نمونه­ی شاهد در روز دوازدهم به ترتیب به ۸۸/۳۲۸ میلی اکی والان پراکسید و ۵۸/۰ میلی گرم مالون آلدهید در هر کیلو گرم روغن رسید در حالیکه این مقادیر برای نمونه های روغن حاوی  ۱۰۰۰ پی­پی­ام عصاره­ی متانولی Q.c، ۳۶/۱۷۶ و ۳۳۲/۰ و برای Q.b، ۲/۱۸۳ و ۳۷۴/۰ بود.

---

چکیده فعالیت آنتی اکسیدانی بسیاری از عصاره های گیاهی با میزان ترکیبات فنولی آن­ها مرتبط است. در این تحقیق ترکیبات فنولی میوه دو واریته­ی بلوط Q.branti var persica (Q.b) و Q.castaneifolia var castaneifolia (Q.c) با متانول (۸۰%) استخراج گردید. پس از تغلیظ با تبخیر کننده­ی چرخان، عصاره­ها توسط خشک کن انجمادی به پودر خشک تبدیل شدند. مقدار ترکیبات فنولی پودر حاصله با روش فولین سیو کالتو اندازه­گیری و بر حسب میلی گرم اسید تانیک در گرم عصاره بیان گردید. واریته­ی کاستانیفولیا حاوی مقادیر بیشتری از ترکیبات فنولی بود (۶۵/۲۱۷ میلی­گرم در هر گرم عصاره­ی پودر شده). فعالیت آنتی اکسیدانی عصاره­ها در پایداری روغن آفتاب گردان با اندازه­گیری اعداد پراکسید و تیوباربیتوریک اسید تحت شرایط تسریع شده مورد ارزیابی قرار گرفت و با آنتی اکسیدان­های سنتزی مقایسه شد. برای این منظور عصاره­ها در سه سطح غلظت (۲۵۰، ۵۰۰ و ۱۰۰۰ پی­پی­ام) و آنتی اکسیدان­های سنتزی در دو سطح غلظت (۱۰۰ و ۲۰۰ پی­پی­ام) به روغن افزوده شدند. هر دو عصاره توانستند اکسیداسیون روغن را در دمای c°۷۰ به تاخیر بیاندازند. مقدار اعداد پراکسید و تیوباربیتوریک اسید نمونه­ی شاهد در روز دوازدهم به ترتیب به ۸۸/۳۲۸ میلی اکی والان پراکسید و ۵۸/۰ میلی گرم مالون آلدهید در هر کیلو گرم روغن رسید در حالیکه این مقادیر برای نمونه های روغن حاوی  ۱۰۰۰ پی­پی­ام عصاره­ی متانولی Q.c، ۳۶/۱۷۶ و ۳۳۲/۰ و برای Q.b، ۲/۱۸۳ و ۳۷۴/۰ بود.

---

چکیده در این پژوهش ترکیبات فنولی میوه­ی بلوط (Q.castaneifolia var castaneifolia) با حلال­های آب و اتانول (۷۰%) استخراج شدند. مقدار کل ترکیبات فنولیدر عصاره­های اتانولی و آبی به ترتیب ۸۵/۲۳۸ و ۱۸/۱۴۲ میلی­گرم معادل تانیک اسید در گرم عصاره بود. فعالیت آنتی اکسیدانی عصاره­ها با آزمون های به دام اندازی رادیکال­های DPPH، قدرت احیاء کنندگی یون­های آهن ۳ ظرفیتی و ظرفیت آنتی اکسیدانی کل بررسی و با آنتی اکسیدان­های سنتزی BHA و BHT مقایسه گردید. عصاره­ی اتانولی  بیشترین میزان به دام اندازی رادیکال­های DPPH را نشان داد. در آزمون­های قدرت احیاء کنندگی و ظرفیت آنتی اکسیدانی کل بیشترین فعالیت  به ترتیب توسط BHT، عصاره­ی اتانولی، BHA و عصاره­ی آبی حاصل گردید. هم چنین، اثر محافظتی عصاره­ی اتانولی در روغن آفتاب گردان بررسی شد. عصاره­ی اتانولی میوه­ی بلوط در سه سطح غلظت (۲۵۰، ۵۰۰ و ۱۰۰۰ پی­پی­ام) به روغن اضافه شدند. نمونه­ی شاهد و آنتی اکسیدان­های سنتزی BHA و BHT در دو سطح غلظت (۱۰۰ و ۲۰۰ پی­پی­ام) به عنوان استاندارد مورد استفاده قرار گرفتند. نمونه­ها به مدت ۱۲ روز در ظروف باز در دمای c°۷۰  قرار گرفتند و عدد پراکسید و تیوباربیتوریک اسید در روزهای ۲، ۴، ۶، ۸، ۱۰ و ۱۲ اندازه­گیری شد. نتایج نشان داد که عصاره­ی اتانولی در تمامی غلظت­ها به خوبی توانست اکسیداسیون را به تاخیر بیندازد. غلظت­های ۱۰۰۰ و ۵۰۰ پی­پی­ام عصاره بهتر از BHT در غلظت ۲۰۰ پی­پی­ام و غلظت ۲۵۰ پی­پی­ام آن بهتر از BHA با غلظت ۱۰۰ پی­پی­ام عمل نمودند.

---

چکیده این پروژه با هدف بررسی امکان استفاده از عصاره دانه انگور برای جلوگیری از ایجاد لکه سیاه در میگوی پرورشی و جایگزینی آن بجای ترکیبات شیمیایی مصنوعی بود. تیمارها شامل میگوی غوطه ور شده در غلظت ۱۰ g/lعصاره دانه انگور به مدت ۱۵ دقیقه و میگوی شاهد بودند. تیمارها به مدت ۶ ماه در سردخانه ۱۸- درجه سلسیوس نگهداری شدند. کیفیت نمونه ها با استفاده از آزمایش های شیمیایی و حسی مورد ارزیابی قرار گرفت. در نمونه های آزمایشی بر خلاف شاهد فاکتورهای شیمیایی شامل پراکسید و اسید چرب آزاد طی مدت زمان نگهداری در سردخانه تفاوت معنی دار نداشتند(۰۵/۰( P>..  در فاکتورهای تیوباربیتوریک اسید و pH نمونه های آزمایشی و شاهد طی مدت زمان نگهداری در سردخانه تفاوت معنی دار نداشتند(۰۵/۰( P>. فاکتورهای تری متیل آمین و  (TVN)   Total Volatile Nitrogen در میگوی آرمایشی در مقایسه با شاهد کاهش داشتند. فاکتورهای رطوبت، تری متیل آمین و TVN در میگوی آزمایشی و شاهد طی مدت زمان نگهداری در سردخانه تفاوت معنی دار داشتند(۰۵/۰.(P<. در فاکتور رنگ و ملانوزیز در نمونه های آزمایشی در مقایسه با شاهد طی مدت زمان نگهداری در سردخانه تفاوت معنی دار مشاهده نشد(۰۵/۰( P<. پروتئین، چربی و خاکستر در نمونه های آزمایشی در مقایسه با شاهد تفاوت معنی دار نداشتند(۰۵/۰ (P>. تیمار آزمایشی در مقایسه با شاهد از کیفیت بهتری برخوردار بود. در تیمار آزمایشی تا پایان مدت زمان نگهداری در سردخانه لکه های سیاه ظاهر نشد اما در میگوی شاهد  بعد از مدت زمان ماندگاری ۲۰ روز در سردخانه  ملانوزیز ظاهر شد.