---

نانوتکنولوژی به علت تولید نانوذرات در اندازه، شکل، ترکیب شیمیایی و پراکنش متفاوت و کاربردهای بسیار آنها، برای بشر، حوزه تحقیقاتی جذابی به حساب می‌آید. روش‌های تولید زیستی نانوذرات نسبت به روش‌های فیزیکی و شیمیایی؛ به دلیل کاهش مصرف انرژی و زمان؛ اولویت دارند. در این مطالعه امکان سنتز نانوذرات نقره با استفاده از عصاره متانولی جوانه‌های گل میخک هندی بررسی گردید و سپس اثر ضد باکتری و ضد قارچی نانوذرات نقره تولید شده، به دو روش دیسک و چاهک مورد آزمایش قرار گرفت. جهت تایید تولید نانوذرات نقره از دستگاه اسپکتروفتومتری با طول موج ۳۰۰ تا ۶۰۰ نانومتر و جهت اندازه‌گیری ابعاد و شکل نانوذرات از دستگاه میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) استفاده شد. همچنین به منظور بررسی ترکیبات آلی احتمالی که در سنتز نانوذرات دخالت دارند آنالیز FTIR انجام گردید. براساس نتایج حاصل از این تحقیق، نانو ذرات تولید شده به وسیله عصاره متانولی میخک هندی؛ کروی بوده و در محدوده ۲۷ تا ۶۹ نانومتر قرار داشتند. همچنین نانو ذرات تولید شده، فعالیت ضد میکروبی موثری علیه باکتری‌های Bacillus subtilis، Escherichia coli، Staphylococcus aureus، و مخمر Saccharomyces cerevisiae نشان دادند. بنابراین می‌توان گفت که گیاه میخک هندی غیر از نقش دارویی ویژه‌ای که دارد، می‌تواند برای تولید نانوذرات نقره جهت مصارف پزشکی و داروسازی استفاده شود.

---

چکیده در این مطالعه اثر ضد باکتریایی عصاره آبی درمنه کوهی، درمنه دشتی و زوفا بر باکتری های اشرشیاکلی، استافیلوکوکوس اورئوس و لیستریا مونوسیتوژنز مورد بررسی قرار گرفت. عصاره گیاهان فوق با روش خیساندن تهیه و سپس حداقل غلظت بازدارندگی (MIC) به روش میکرو براث دایلوشن و حداقل غلظت کشندگی(MBC) اندازه گیری گردید. حداقل غلظت بازدارنده عصاره آبی درمنه کوهی و دشتی علیه اشرشیاکلی  mgml^-۱۱۶۰ و علیه استافیلوکوکوس اورئوس و لیستریامونوسیتوژنزmgml^-۱ ۸۰ بود. همچنین حداقل غلظت بازدارندگی عصاره آبی زوفا علیه اشرشیاکلی mgml^-۱۸۰  و علیه استافیلوکوکوس اورئوس و لیستریا مونوسیتوژنز mgml^-۱۴۰ بود. بر اساس این نتایج، عصاره آبی هر سه گیاه مورد آزمون دارای اثر ضد باکتریایی قوی تری علیه باکتری های گرم مثبت نسبت به گرم منفی ها بوده است. حساس ترین باکتری در برابر عصاره های مورد آزمون لیستریامونوسیتوژنز و مقاوم ترین باکتری اشرشیاکلی بود. در بین عصاره ها، بیشترین فعالیت ضد باکتریایی مربوط به عصاره آبی زوفا بوده و اثر ضدباکتریایی عصاره آبی درمنه کوهی و دشتی تقریبا یکسان بود.  

---

چکیده افزایش روز افزون مقاومت دارویی نسبت به آنتی بیوتیک­ها و حساسیت به ترکیبات شیمیایی ضد میکروبی از جمله دلایل توجه محققین به کشف مواد ضد میکروبی جدید و با منشا گیاهی می باشد. در این مطالعه اثر ضد میکروبی عصاره­های آبی و اتانولی میوه درخت کاج تهران بر تعدادی از باکتری­های عامل عفونت و مسمومیت غذایی در شرایط آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفت. اثرضد میکروبی عصاره­ها با استفاده از روش انتشار دیسک در آگار و تعیین حداقل غلظت مهارکننده از رشد میکروب ها (MIC) و حداقل غلظت کشندگی باکتریایی( MBC) با استفاده از روش رقت لوله ای انجام گردید. مقایسه اثر ضد میکروبی عصاره های آبی و اتانولی این گیاه نشان داد که بر باکتری های گرم مثبت اثر بهتری نسبت به گرم منفی­ها دارد. به صورتی که بیشترین هاله ممانعت از رشد مربوط به عصاره اتانولی میوه درخت کاج تهران بر روی سوش استافیلوکوکوس اورئوس بود که معادل ۱۴/۰±۵/۱۷محاسبه گردید. از میان دو سوش گرم منفی نیز باکتری اشرشیا­کلی به عنوان مقاوم ترین باکتری در مقابل عصاره­های آبی و اتانولی این میوه بود.با توجه به نتایج حاصل، گیاه مذکور تا حدی دارای اثرات ضد باکتریایی می­باشد.

---

چکیده
هدف از این مطالعه بررسی اثر ضد میکروبی عصاره­های آبی، اتانولی و هیدروالکلی اندام­های هوایی گیاه سالویا خراسانیکا علیه استافیلوکوکوس اورئوس (ATCC: ۶۵۳۸)، انتروکوکوس فکالیس (ATCC: ۲۱۲۹۹) ، سالمونلا تیفی­موریوم (ATCC: ۱۴۰۲۸)واشریشیا کلی (ATCC: ۲۵۹۲۲)می­باشد. در این پژوهش اثر ضد باکتریایی عصاره­ها با استفاده از روش انتشار در آگار بررسی شد. جهت تعیین حداقل غلظت مهارکنندگی و حداقل غلظت کشندگی نیز روش میکرودایلوشن به­وسیله الایزا و افزودن معرف تری­فنیل تترازولیوم کلراید استفاده گردید. بیشترین قطر هاله بازداری در روش انتشار در آگار مربوط به عصاره­های آبی و هیدروالکلی اندام­های هوایی سالویا خراسانیکا در مقابل باکتری انتروکوکوس فکالیس بود. میزان MIC محاسبه شدهدر مورد عصاره­های آبی و اتانولی اندام­های هوایی باکتری­های گرم مثبت معادل۶۰ میلی­گرم بر میلی­لیتر و در مورد اشریشیا کلی معادل ۶۰ و ۱۲۰ میلی­گرم بر میلی­لیتر و برای سالمونلا تیفی­موریوم به ترتیب ۱۲۰ و ۲۴۰ میلی­گرم بر میلی­لیتر اندازه­گیری شد. این مقدار برای عصاره­های هیدروالکلی در مورد باکتری­های گرم مثبت ۶۰ میلی­گرم بر میلی­لیتر و در مورد باکتری­های گرم منفی برابر با ۱۲۰ میلی­گرم بر میلی­لیتر بود.

---

همواره ارزیابی قابلیت­های پروبیوتیکی میکروارگانیسم­های جدا شده از بسترهای تحت تنش حائز اهمیت بوده است. از بین میکروارگانیسم­های پروبیوتیک، مخمرها نسبت به باکتری­های اسید لاکتیک به واسطه اندازه بزرگ­تر، قابلیت­های اتصال مناسب­تر و همچنین مقاومت به آنتی­بیوتیک­ها بدون امکان انتقال ژن­های مقاومت متمایز می­شوند. در پژوهش حاضر، ویژگی­های پروبیوتیکی و ضد قارچی مخمر غالب جدا شده از عسل طبیعی مورد ارزیابی قرار گرفت. توالی­یابی محصولات PCR منجر به شناسایی Saccharomyces cerevisiae به عنوان مخمر غالب جدا شده از عسل گردید. همچنین جدایه مذکور، فاقد فعالیت همولیزی بود و از بین ترکیبات ضد قارچ مورد مطالعه، بیشترین حساسیت را نسبت به ناتامایسن نشان داد. علاوه بر این، اگر چه جدایه مخمری مذکور دارای زنده­مانی مناسبی در شرایط شبیه­سازی شده دستگاه گوارش نبود اما از قابلیت­های خود اتصالی (۸۶/۹۳%) و آبگریزی سطحی (۳۶/۷۶%) نسبتا بالایی برخوردار بود. بیشترین قابلیت دگر اتصالی جدایه مذکور نیز با باکتری­های گرم مثبت Bacillus cereus و Staphylococcus aureus مشاهده شد و بازدارندگی جدایه مذکور در برابر B. cereus به ­شکل معنی­داری (۰۵/۰p <) از سایر باکتری­های غذازاد مورد مطالعه بیشتر بود. جدایه مذکور همچنین ۱۸/۳۲% اثر ضد قارچی بر علیه Aspergillus flavus از خود نشان داد. بر این اساس، مخمر غالب جدا شده از عسل، از قابلیت­های مناسبی جهت استفاده به عنوان کشت محافظت کننده در صنایع تخمیری برخوردار است.