جستجو در مقالات منتشر شده
۶ نتیجه برای ادجوانت
احسان الله جزایری، عطیه مهدوی، اصغر عبدلی،
دوره ۱۰، شماره ۱ - ( ۱۲-۱۳۹۷ )
چکیده
اهداف: یکی از چالش‌های دنیای امروز و یکی از اولویت‌های بهداشت جهانی، مبارزه با همه‌گیری بیماری ایدز (AIDS) است. مطالعات نشان داده است که دامنه و وسعت القای پاسخ‌های ایمنی در برابر HIV و القای همزمان پاسخ‌های ایمنی خونی و سلولی در افزایش کارآیی واکسن‌های کاندید HIV بسیار تاثیر گذار است. از این رو، اخیراً رویکردهایی نظیر استفاده از واکسن‌های پلی‌اپی‌توپی و افزودن ادجوانت‌‌ها در فرمولاسیون واکسن‌های کاندید علیه HIV بسیار مورد توجه قرار گرفته است.
مواد و روش‌ها: در این تحقیق، پس از ترانسفورماسیون و تکثیر وکتور بیانی یوکاریوتی pcDNA۳.۱-tat/pol/gag/env در میزبان پروکاریوتی E. coli (DH۵α)، استخراج وکتور و آماده‌سازی آن انجام شد. سپس واکسن‌های کاندید DNAای به‌صورت زیرجلدی، در روزهای صفر، ۱۴ و ۲۸ به موش‌های ماده رده BALB/c تزریق شده و نهایتاً پاسخ‌های ایمنی خونی و سلولی القاشده توسط آنها ارزیابی شد.
یافته‌ها: نتایج مطالعه نشان داد که واکسن‌های DNAای مذکور با روش تزریق زیرجلدی به‌خوبی قادر به القای پاسخ‌های ایمنی (سلولی و خونی) نبودند.
نتیجه‌گیری: این مشاهده می‌تواند به‌دلیل نقص در هر یک از مراحل برداشت وکتور توسط سلول هدف تا بیان و ارایه سطحی اپی‌توپ‌‌ها از یک طرف، یا ناکارآمدی روش تزریق زیرجلدی از طرف دیگر باشد. از این رو، ممکن است سایر روش‌های تزریق یا رهایش واکسن به‌همراه استفاده از ادجوانت‌های مختلف در فرمولاسیون واکسن کاندید، بتوانند پاسخ‌های ایمنی بهتری را القا کنند.
دوره ۱۳، شماره ۲ - ( ۷-۱۳۸۹ )
چکیده
هدف: واکسن‌های متعددی علیه ویروس نقص ایمنی اکتسابی انسان بررسی شدهاند؛ اما هیچکدام از واکسنها به‌عنوان واکسن ضد ایدز مورد تأیید قرار نگرفتهاند. یک راهکاری که بتوان پاسخ ایمنی را علیه بیماریزاها تقویت نمود، به‌کارگیری یک واکسن چند اپیتوپی است. این استراتژی علیه واکسن‌های متعددی بهکار گرفته شده است و پاسخ‌های ایمنی را بهبود بخشیده است.
مواد و روش‌ها: در این تحقیق یک پپتید الحاقی چند اپیتوپی شامل قسمتهایی از P۲۴ و Nef ویروس نقص ایمنی اکتسابی انسان به‌عنوان کاندید واکسن به موش‌ها تزریق شد و سپس پاسخ‌های ایمنی همورال با سنجش تیتر آنتی‌بادی کل و تعیین زیرکلاسهای IgG به کمک الایزا مشخص شد. همچنین سنجش پاسخ‌های ایمنی سلولی با بررسی پاسخ‌های تکثیری سلول‌های طحالی با استفاده از MTT و سلولکشی با روش آزمایش لاکتات دهیدروژناز بررسی شد. در نهایت الگوی سیتوکینهای اینترفرون گاما و اینترلوکین-۴ نیز به کمک الایزا مشخص شد.
نتایج: نتایج پژوهش حاضر بیانگر آنست که واکسن کاندید باعث تحریک پاسخ تکثیری لنفوسیت‌های طحالی موش شده و همچنین پاسخ‌های سلولکشی قدرتمندی را نیز القا نموده است. بررسی پاسخ ایمنی همورال نشان داده است که واکسن کاندید باعث تولید آنتی‌بادی اختصاصی شده که اغلب از زیرکلاس IgG۲a است. همچنین بررسی الگوی سیتوکینی نشان داده است که ترشح اینترفرون گاما پاسخ غالب بوده است.
نتیجه‌گیری: به‌کارگیری اپیتوپهای ایمونوژن و حفاظت شده از P۲۴ و Nef موجب القای پاسخ‌های ایمنی همورال و سلولی قدرتمندی شده است و میتوان کاندیدی برای مطالعات بیشتر در مدلهای حیوانی
دوره ۱۴، شماره ۲ - ( ۶-۱۳۹۰ )
چکیده
هدف: اینترلوکین ۱۸ سایتوکاینی است که نقش مهمی در پاسخ سلول‌های T کمکی نوع یک بازی میکند و بنابراین پلاسمید بیان کننده آن، به‌عنوان یک ادجوانت قوی ژنتیکی در زمینه مطالعه واکسن‌های DNA بهشمار میرود. در این مطالعه پلاسمید جفت بیانی کد کننده اینترلوکین ۱۸، ترشحی (و به‌صورت متصل با قسمتی از FCγ۲a) ساخته شد و بیان این سایتوکین نوترکیب ارزیابی شد.
مواد و روش‌ها: RNA از سلول‌های تحریک شده طحال موش استخراج و با استفاده از RT-PCR قطعات cDNA متعلق به اینترلوکین ۱۸ موشی (mIL-۱۸) و بخشی از توالی FCγ۲a ساخته شد. در ادامه به منظور ساخت قطعه mIL-۱۸/Fc ابتدا قطعات FC و اینترلوکین ۱۸ موشی در پلاسمید pSL۱۱۸۰ وارد شده و سپس این قطعه در پلاسمید pSectag۲a به منظور اضافه شدن توالی نشانه کاپای ایمنوگلبولین (Igk) کلون شد. در نهایت Igk/mIL-۱۸/Fc درمیان سایت آنزیمی NheI/XmaI، پایین دست ناحیه پروموتوری سیتومگالوویروس، در ناقل pIRES۲-EGFP کلون و پلاسمید pIRES-Igk/mIL-۱۸/Fc ساخته شد. سپس این پلاسمید در رده سلولی HEK۲۹۳T بهوسیله محلول ترانسفکشن توربوفکت ترانسفکت شده و بیان آن با روش الایزا ارزیابی شد.
نتایج: بررسی هضم آنزیمی پلاسمیدهای pSL-mIL-۱۸، pSL-mIL-۱۸/Fc، pSec-mIL-۱۸/Fc و pIRES-Igk/mIL-۱۸/F، با استفاده از آنزیمهای اختصاصی مورد استفاده در کلونینگ، منجر به جداسازی قطعات مورد انتظار شد و سپس درستی ترادف و قالب بیان پلاسمید pIRES-Igk/mIL-۱۸/F با روش توالییابی تأیید شد. علاوه بر این بیان و ترشح سایتوکین نوترکیب در محلول رویی سلول‌های ترانسفکت شده HEK۲۹۳T در مقایسه با کنترل ترانسفکت تأیید شد.
نتیجه‌گیری: در حالیکه پلاسمید pIRES-Igk/mIL-۱۸/Fc قابلیت کلونینگ و بیان آنتی‌ژن مد نظر را داشته، همچنین قابلیت بیان پروتئین اینترلوکین ۱۸ را به‌عنوان یک ادجوانت قوی ژنتیکی را به‌همراه دارد. این نتایج در طراحی یک واکسن DNA کارا به‌منظور ارتقای پاسخ ایمنی سلولی مفید بوده و علاوه بر این هدفی جدید در راستای دستیابی به نسل جدید از واکسن DNA بهحساب میآید.
دوره ۲۱، شماره ۱ - ( ۱-۱۳۹۷ )
چکیده
چکیده
اهداف: تنها راه پیشگیری از عفونت ویروس هپاتیت B تزریق واکسن است، اما برخی افراد نسبت به واکسن تجاری هپاتیت B، پاسخ ایمنی مناسبی نمی‌دهند. هدف پژوهش حاضر مقایسه ایمنی‌زایی واکسن تجاری هپاتیت B ایران، واکسن فرموله‌شده در ادجوانت روغنی مونتانید ۷۲۰ و واکسن فندریکس شرکت GSK در موش‌های بالب/سی بود.
مواد و روش‌ها: در این پژوهش تجربی، به ۵۴ سر موش ماده بالب/سی ماده اینبرد، در سه دوره، فرمولاسیون‌های مختلف واکسن به‌صورت زیرپوستی و با فاصله زمانی دو هفته تزریق شد. سایتوکاین‌های IFN-γ ،IL-۴و IL-۲ و نسبت IL-۴ IFN-γ/ از طریق سوپ رویی کشت سلول‌های طحال و سطح آنتی‌بادی ضد HBs Ag پس از هر تزریق با خونگیری از موش‌ها با روش الایزا بررسی شدند. داده‌ها با نرم‌افزار Graphpad prism ۶,۱، و توسط آزمون تحلیل واریانس یک‌طرفه مورد تحلیل قرار گرفتند.
یافته‌ها: گروه‌های دریافت‌کننده واکسن، در سایتوکاین‌های IFN-γ، IL-۲ و نسبت IL-۴ IFN-γ/ اختلاف معنی‌داری نداشتند (۰۵/۰p>). واکسن تجاری ایران به‌طور معنی‌داری موجب افزایش سایتوکاین IL-۴ نسبت به گروه‌های فندریکس و واکسن فرموله‌شده در ادجوانت روغنی مونتانید ۷۲۰ شد (۰۵/۰p<). پاسخ‌های آنتی‌بادی پس از تزریق اول و دوم واکسن فندریکس و واکسن فرموله‌شده در ادجوانت روغنی مونتانید ۷۲۰ نسبت به گروه واکسن تجاری هپاتیت B افزایش معنی‌داری داشت (۰۵/۰p<)، اما پس از تزریق سوم اختلاف معنی‌داری مشاهده نشد (۰۵/۰p>).
نتیجه‌گیری: پاسخ‌های سایتوکاینی واکسن فندریکس و واکسن فرموله‌شده در ادجوانت مونتانید ۷۲۰ در موش‌های بالب/سی تاحدی شبیه واکسن تجاری ایرانی است، اما پس از دو تزریق، واکسن فندریکس و واکسن فرموله‌شده در ادجوانت مونتانید ۷۲۰، پاسخ آنتی‌بادی بالاتری از خود نشان می‌دهند.
دوره ۲۲، شماره ۱ - ( ۱۰-۱۳۹۷ )
چکیده
اهداف: واکسن‌های جدید بر پایه پروتئین‌های نوترکیب و DNA نسبت به واکسن‌های سنتی ایمن‌تر هستند، اما متاسفانه ایمنوژنیسیته پایینی دارند، بنابراین به توسعه ادجوانتی ایمن و قوی نیاز است. لاکتیک‌گلایکولیک‌اسید (PLGA)، کو-پلی‌مری استری متشکل از لااکتیک‌اسید و پلی‌گلایکولیک است. هیدرولیز آن منجر به تولید مونومر‌های لاکتیک‌اسید و گلایکولیک‌اسید می‌شود. هدف پژوهش حاضر مقایسه پاسخ ایمنی سلولی و هومورال علیه نانوذرات PLGA پوشانده‌شده با توکسین تتانی (PLGA-Tet) در موش بود.
مواد و روش‌ها: در پژوهش تجربی حاضر نانوذرات PLGA با روش آب/ روغن تولید و اتیل‌دی‌متیل‌آمینوپروپیل‌کاربودی‌ایمید (EDC) توکسین تتانی به روش کووالان به آن متصل شد. پس از تعیین خصوصیات نانوذرات پوشانده‌شده با توکسین تتانی، آنها به گروه‌های مختلف موشی تزریق شدند. در گروه‌های کنترل از ادجوانت کامل فروند و آلوم استفاده شد. پس از یک‌بار تزریق، ایمنی هومورال موش‌ها به روش الایزا و ایمنی سلولی با پاسخ تکثیری لنفوسیت‌های طحال مورد بررسی قرار گرفت. برای تحلیل داده‌ها آزمون آنالیز واریانس یک‌طرفه به کار رفت.
یافته‌ها: نانوذرات PLGA خاصیت ادجوانتی قویی داشتند و یک‌بار تزریق آن به‌همراه آنتی‌ژن، پاسخ ایمنی سلولی و ایمنی هومورال به‌مراتب قوی‌تر از ادجوانت آلوم و کمتر از ادجوانت فروند ایجاد کرد.
نتیجه‌گیری: پلی‌لاکتیک-کو-گلیکولیک‌اسید به شکل کونژوگاسیون با آنتی‌ژن، با یک‌دوز تزریق می‌تواند پاسخ ایمنی را به‌ویژه در بازوی ایمنی سلولی نسبت به حالت محلول آنتی‌ژن افزایش دهد. همچنین ادجوانت PLGA اگرچه در برابر ادجوانت آلوم در تحریک ایمنی هومورال چندان موفق به نظر نمی‌رسد، اما در مقایسه با ادجوانت کامل فروند می‌تواند با یک‌دوز تزریق، رقیبی قابل توجه برای آن باشد.
دوره ۲۳، شماره ۳ - ( ۴-۱۳۹۹ )
چکیده
اهداف: واکسن رایج هپاتیت ب بر پایه ادجوانت آلوم است که به‌دلیل نقص در تحریک ایمنی سلولی کارآمد، نیازمند بهینه‌سازی است. آلفا- توکوفرول از اجزای اصلی ویتامین E است که به‌عنوان یک تعدیل‌کننده پاسخ ایمنی توانایی تنظیم پاسخ‌های سیستم ایمنی در جهت کاهش پاسخ‌های التهابی را دارد. از این رو در مطالعه حاضر به بررسی اثر آلفا- توکوفرول بر بهبود پاسخ‌های ایمنی واکسن هپاتیت ب پرداخته شد.
مواد و روش‌ها: واکسن تجاری هپاتیت ب با دوزهای ۱، ۵ و ۱۰میکروگرم از آلفا- توکوفرول فرموله شد. واکسن در سه نوبت به فاصله دو هفته به موش‌های BALB/C تزریق شد. ۱۰ روز پس از آخرین تزریق خونگیری از گروه‌های موشی انجام شد. میزان سایتوکاین‌های IFN-γ، TNF-α، IL-۴، IL-۲ و همچنین توتال IgG و ایزوتایپ‌های IgG۱ و IgG۲a به روش الایزا مورد بررسی قرار گرفت.
یافته‌ها: واکسن فرموله‌شده در دوز ۱۰میلی‌گرم از آلفا- توکوفرول توانایی بیشتری در افزایش معنی‌دار سایتوکاین‌های IFN-γ، TNF-α، IL-۲ و در دوز پایین منجر به تقویت ایمنی هومورال شد.
نتیجه‌گیری: پاسخ‌های ایمنی ایجادشده توسط واکسن به دوز آلفا- توکوفرول وابسته هستند، به‌طوری که در دوز ۱۰میلی‌گرم آلفا- توکوفرول افزایش پروفایل سایتوکاینی Th۱ و در دوز یک‌میلی‌گرم منجر به افزایش تیتر آنتی‌بادی می‌شود.
