جستجو در مقالات منتشر شده
۳ نتیجه برای اسانسهای گیاهی
دوره ۷، شماره ۲ - ( ۴-۱۳۹۷ )
چکیده
چکیده: اثرات ضدتغذیهای، بازدارنده رشد و حشرهکشی اسانس چهار گونه گیاه معطر شامل Artemisia monosperma Del., Callistemon viminals (Sol.ex Gaertn.) G. Don, Citrus aurantifolia (Christm.) Swingle و Cupressus macrocarpa Hartw. ex Gordon , روی کرم برگخوار مصری چغندر قندر Sopdoptera littoralis (Boisduval) (Lepidoptera: Noctuidae) مورد بررسی قرار گرفت. اسانس گیاهان A. monosperma و C. aurantifolia موجب بیشترین کاهش نرخ رشد نسبی در حشره شدند. نرخ رشد نسبی توسط A. monosperma برابر ۶۳/۸ تا ۰۵/۳ و برای اسانس C. aurantifolia معادل ۷۴/۱۰ تا ۸۹/۲ و برای شاهد ۸۹/۱۴ میلیگرم در هر میلیگرم در روز بود. بهطور کلی نتایج نشان داد که با افزایش غلظت نرخ رشد نسبی کاهش مییابد. بهعلاوه، بازدهی تبدیل غذای خورده شده و بازدهی تبدیل غذای هضم شده در غلظتهای بالای ۵۰۰، ۱۰۰۰، و ۲۰۰۰ میلیگرم در لیتر کاهش یافت. بهعبارت دیگر، خواص ضدتغذیهای اسانس A. monosperma و C. aurantifolia مؤثرتر از اسانس C. viminals وC. macrocarpa روی لاروهای آفت بود. درصورتیکه غلظت اسانسها از ۱۲۵ تا ۲۰۰۰ میلیگرم در لیتر افزایش یابد شاخص ممانعت از رشد برای اسانس A. monosperma از ۶۳/۳۷ تا ۸۰/۷۹ درصد و برای C. viminals از ۶۹/۲۱ تا ۱۲/۵۲ درصد و برای C. viminals از ۵۵/۱۶ تا ۵۹/۲۸ درصد و برای C. aurantifolia این شاخص از ۶۴/۳۷ تا ۳۲/۵۲ درصد تغییر مینماید. همچنین اسانس گیاهانA. monosperma و C. macrocarpa بیشترین کاهش در سنتز کیتین و بیشترین خاصیت حشرهکشی در لاروهای سن چهارم آفت را داشتند. بررسیهای بهعمل آمده روی تخمدان حشرات ماده نشان میدهد که اسانسهای آزمایش شده منجر به اختلالهایی در تمایزهای تخمدان میشوند.
دوره ۷، شماره ۲ - ( ۴-۱۳۹۷ )
چکیده
Habrobracon hebetor Say، زنبور پارازیتوئید خارجی ایدیوبایونت و اجتماعی تعدادی زیادی از شبپرهها میباشد. در این مطالعه، اثرات کشندگی و زیرکشندگی اسانسهای اکالیپتوس
Eucalyptus camaldulensis، زیرهی سیاه Carum carvi و گلپر Heracleum persicum روی پارامترهای دموگرافیک H. hebetor در شرایط ۲ ± ۲۶ درجهی سلسیوس، رطوبت نسبی ۵ ± ۶۰ درصد و دورهی نوری ۱۶ ساعت روشنایی و ۸ ساعت تاریکی مورد ارزیابی قرار گرفت. اسانسهای گیاهی به روش تقطیر با بخار آب با استفاده از دستگاه کلونجر استخراج شدند. ترکیبات شیمیایی اسانسهای گیاهی با استفاده از دستگاه کروماتوگرافی گازی متصل به طیفسنج جرمی (GC-MS) شناسایی شدند. برای انجام آزمایشهای تدخینی از ظروف شیشهای ۲۵۰ میلیلیتری استفاده گردید. بهمنظور ارزیابی اثرات زیرکشندگی، حشرات کامل زنبور در معرض مقادیر LC۲۵ هر یک از اسانسها قرار داده شدند و سپس پارامترهای دموگرافیک زنبورهای پارازیتوئید زنده مورد مطالعه قرار گرفتند. سمّیت تدخینی نشان داد که مقادیر غلظت کشندهی LC۵۰ اسانسهای مذکور علیه حشرات کامل
مادهی زنبور H. hebetor بهترتیب ۱۱۶/۱، ۳۴/۰ و ۴۱۶/۳ میکرولیتر بر لیتر هوا بودند. تجزیهی شیمیایی اسانسها با استفاده از GC-MS نشان داد که بهترتیب o-Cymene به میزان ۱۱/۱۵ درصد، Carvone به میزان ۸/۵۵ درصد و Hexyl butyrate به میزان ۷۸/۴۱ درصد، ترکیبات اصلی اسانسهای اکالیپتوس، زیره ی سیاه و گلپر بودند. نتایج نشان داد که نرخ ذاتی افزایش جمعیت (r)، نرخ متناهی افزایش جمعیت (λ)، نرخ خالص تولیدمثلی (R۰) و نرخ ناخالص تولیدمثلی (GRR) زنبور پارازیتوئید،
بهطور معنیداری تحت تأثیر اسانسها بودند. بالاترین و پایینترین مقدار r بهترتیب در تیمارهای شاهد (۲۲۶/۰ بر روز) و حشرات تیمار شده با اسانسهای زیرهی سیاه (۱۳۰/۰ بر روز) بودند. مطابق نتایج، اسانسهای گیاهی پتانسیل مناسبی برای مدیریت تلفیقی آفات انباری دارند.
مهدیه امیری‌نژاد، مرتضی یوسف‌زادی، میترا آرمان، مهسا رحیم‌زاده،
دوره ۹، شماره ۳ - ( ۶-۱۳۹۷ )
چکیده
اهداف: بارناکل‌ها سخت‌پوستانی کف‌زی هستند و جایگاهی آهکی دارند. آنها در حالت بلوغ ساکن بوده و با پایه‌ای خود را به اجسام داخل آب می‌چسبانند. چرخه زندگی بارناکل‌ها بهطور معمول دو مرحله دارد. هدف مطالعه حاضر بررسی سمیت اسانسهای گیاهی ساتوریا خوزستانیکا (S. khuzestanica) و ساتوریا رشینگری (S. rechingeri) روی مراحل مختلف لاروی بارناکل آمفیبالانوس آمفیتریت (Amphibalanus amphitrite) بود.
مواد و روش‌ها: در مطالعه تجربی حاضر برگ گونه‌های خوزستانیکا و رشینگری جمع‌آوری شدند. اسانس‌گیری ۳ تا ۴ساعت طول کشید. شناسایی ترکیب اسانس با آنالیز کروماتوگرافی– طیفسنج جرمی (GC-MS) انجام شد. بهمنظور ارزیابی میزان سمیت، اثر اسانسهای گیاهی با غلظتهای ۵۰، ۲۵، ۱۲/۵، ۶/۲۵، ۳/۱۲۵، ۱/۵میکروگرم در میلی‌لیتر روی مراحل مختلف لارو کشتی چسب آمفیبالانوس آمفیتریت مورد بررسی قرار گرفتند. این تست براساس تعیین LC۵۰ در یک دوره ۲۴ساعته روی پنج مرحله مختلف لاروی صورت گرفت. برای تحلیل داده‌ها آنالیز واریانس یک‌طرفه، نرم‌افزارهای SPSS ۱۶، Probit analysis با بازه اطمینان ۹۵% و Excel ۲۰۱۰ استفاده شدند.
یافته‌ها: هر دو گونه رشینگری و خوزستانیکا اثر سمیت بالایی روی لارو بارناکل آمفیبالانوس آمفیتریت داشتند، به‌طوری که در غلظت ۵۰میکروگرم بر میلی‌لیتر ۱۰۰% اثر کشندگی داشتند و با افزایش غلظت، مرگ‌ومیر بیشتری در مراحل لاروی بارناکل مشاهده شد. گونه خوزستانیکا با LC۵۰ برابر ۲۳/۴۸- میکروگرم بر میلی‌لیتر اثر قوی‌تری روی مرحله ۲ ناپلیوسی داشت. همپنین مراحل ۵ و ۶ لارو بارناکل حساسیت بیشتری نسبت به بقیه مراحل نشان دادند.
نتیجه‌گیری: هر دو گونه ساتوریا رشینگری و ساتوریا خوزستانیکا اثر سمیت بالایی روی لارو بارناکل آمفیبالانوس آمفیتریت دارند.
