جستجو در مقالات منتشر شده
۳ نتیجه برای استرانسیوم
دوره ۸، شماره ۳۱ - ( ۵-۱۳۹۰ )
چکیده
چکیده
چای یکی از رایجترین نوشیدنی ها در جهان است و به علت اثرات مثبت آن در سلامت انسان، به عنوان یک گیاه دارویی مورد توجه قرار گرفته است. گیاه چای (Camellia sinensis) قادر به جذب و ذخیره عناصر فلزی بخصوص آلومینیوم در بخش های مختلف گیاه است. گزارشاتی درباره ارتباط عناصر سنگین آرسنیک و آلومینیوم با بیماری هایی نظیر آلزایمر وجود دارد. به علت مصرف زیاد چای در کشور ما و تأثیرات نامطلوب عناصری نظیر آلومینیوم، کادمیوم، استرانسیوم، نیکل، کبالت و سرب بر سلامت انسان، هدف از این بررسی، تعیین این عناصر در چای بوده است. چهار گروه نمونه چای (ایرانی، خارجی، مخلوط و کیسه ای) و چهار نمونه در هر گروه به طور تصادفی انتخاب و از سوپرمارکت های محلی (شهروند و رفاه) در تهران تهیه گردید. نمونه ها به روش خاکستر مرطوب و با استفاده از اسید کلریک و نیتریک غلیظ آماده سازی شده سپس مقدار عناصر نمونه ها با دستگاه اسپکتروفتومتر ICP-OES تعیین گردید. تمامی آزمایشات در ۲ تکرار انجام گردید. برای ارزیابی پارامترهای آماری، از میانگین و انحراف استاندارد، آمار ناپارامتری (کروسکال- والیس) و آنالیز واریانس یک طرفه و دوطرفه با از نرم افزار SPSS v,۱۳ استفاده شد. نتایج نشان داد که مقدار عناصر سرب، کبالت و کادمیوم در تمام نمونه های چای کمتر از حد تشخیص دستگاه بوده است (به ترتیب ppm۱۴/۰، ۰۵/۰ و ۰۱۵/۰). اختلاف معنی داری در مقدار آلومینیوم بین گروه های چای وجود داشته است (۰۵/۰ >p). در مورد نیکل اختلاف معنی داری بین گروه های چای مشاهده نگردید. اختلاف معنی دار فقط بین گروه چای خارجی با سایر گروه ها وجود داشته و اختلاف معنی دار بین نمونه های هر گروه نیز مشاهده گردید (۰۵/۰ >p). این بررسی نشان داد که مقادیر عناصر در اغلب نمونه های چای ایرانی بیشتر از سایر انواع چای می باشد. برای حل مشکلات تولید و فرآوری چای، تحقیقات بیشتری باید در این زمینه انجام گیرد.
شبنم عابدین درگوش، شیوا ایرانی، علیرضا نادری سهی، مسعود سلیمانی، هنا حنایی اهواز،
دوره ۱۲، شماره ۲ - ( ۱۱-۱۴۰۰ )
چکیده
نانومواد مبتنی بر گرافن به دلیل زیست سازگاری و زیست فعال بودنشان، همچنین توانایی آنها در بهبود تمایز استخوانی در حوزه کاربردهای زیست پزشکی مورد بررسی قرار میگیرند. در این مطالعه تحقیقاتی، ورق های کاهش یافته اکسید گرافن (rGO) به عنوان ماده پایه که با هیدروکسی آپاتیت و استرانسیوم بارگذاری شده (rGO/HAp-Sr)، جهت القا تمایز استخوان در سلول های بنیادی مزانشیم چربی مورد استفاده قرار گرفت. برای تعیین خواص این نانوکامپوزیت از تکنیک های آنالیز پراش اشعه ایکس XRD و میکروسکوپ الکترونی عبوری TEM (جهت ارزیابی اندازه و مورفولوژی HAp-Sr بر روی صفحات rGO )، مادون قرمز FT-IR (تجزیه و تحلیل گروههای عملکردی نانوکامپوزیت)، طیف سنجی رامان (برای بررسی اختلالات احتمالی در ساختار نانوکامپوزیت و تعداد لایه ها )، طیف سنجی نوری پلاسمای القایی دوتایی ICP-OES (برای ارزیابی غلظت اتمی عناصر Ca و Sr)، پتانسیل زتا (بارالکتریکی نانوکامپوزیت) و MTT (ارزیابی زیست سازگاری نانوکامپوزیت) استفاده شد. پتانسیل استخوان زایی نانوکامپوزیت سنتز شده با استفاده از آزمون بررسی رسوب کلسیم درسلولهای بنیادی مزانشیمی مشتق از چربی بررسی و تایید شد. با توجه به نتایج بدست آمده القا تمایز استخوان با استفاده از نانوکامپوزیت سنتز شده بدون نیاز به القاگرهای شیمیایی میسر می شود.
دوره ۲۲، شماره ۳ - ( ۴-۱۳۹۸ )
چکیده
اهداف: مطالعات زیادی نشاندهنده این مطلب است که متریالهای حاوی شیشههای زیستفعال (BG) خواص امیدوارکنندهای در ترمیم بافت استخوان دارند، همچنین شیشههای زیستفعال جایگزین شده با استرانسیوم میتوانند تشکیل استخوان را بهبود بخشیده و در عین حال از بازجذب استخوان توسط استئوکلاسستها جلوگیری کنند.
مواد و روشها: در این مطالعه، اثر جایگزینی استرانسیوم در ساختار شیشه زیستفعال (BG/Sr)، بهکارگرفتهشده بههمراه ژلاتین، بر بهبود استخوانسازی در ضایعه بحرانی ایجادشده در جمجمه خرگوش بررسی شد. در جمجمه هر حیوان سه ضایعه بحرانی (قطر ۸میلیمتر) ایجاد شد و ضایعات با داربستهای حاوی Gel-BG و Gel-BG/Sr پر شدند. یک ضایعه نیز بهعنوان کنترل بدون داربست بررسی شد. بازسازی استخوان و فرآیند مینرالیزاسیون با انجام رنگآمیزیهای هماتوکسیلین/ائوزین، مسونتریکروم و آلیزارینرد ۴ و ۸ هفته پس از کارگذاری داربستها بررسی شد.
یافتهها: براساس یافتههای بافتشناسی، میزان استخوان جدید تشکیلشده در داربستهای حاوی BG/Sr بیشتر از داربستهای فاقد Sr بعد از ۸ هفته بود.
نتیجهگیری: نتایج این مطالعه تاییدکننده آن است که داربستهای حاوی شیشههای زیستفعال دارای استرانسیوم میتوانند اثرات بهتری در بازسازی استخوان نسبت به نمونه مشابه فاقد استرانسیوم داشته و بنابراین میتوانند جایگزین مناسبی در مهندسی بافت استخوان باشند.