جستجو در مقالات منتشر شده


۲ نتیجه برای ایدز

احسان الله جزایری، عطیه مهدوی، اصغر عبدلی،
دوره ۱۰، شماره ۱ - ( ۱۲-۱۳۹۷ )
چکیده

اهداف: یکی از چالش‌های دنیای امروز و یکی از اولویت‌های بهداشت جهانی، مبارزه با همه‌گیری بیماری ایدز (AIDS) است. مطالعات نشان داده است که دامنه و وسعت القای پاسخ‌های ایمنی در برابر HIV و القای همزمان پاسخ‌های ایمنی خونی و سلولی در افزایش کارآیی واکسن‌های کاندید HIV بسیار تاثیر گذار است. از این رو، اخیراً رویکردهایی نظیر استفاده از واکسن‌های پلی‌اپی‌توپی و افزودن ادجوانت‌‌ها در فرمولاسیون واکسن‌های کاندید علیه HIV بسیار مورد توجه قرار گرفته است.
مواد و روش‌ها: در این تحقیق، پس از ترانسفورماسیون و تکثیر وکتور بیانی یوکاریوتی pcDNA۳.۱-tat/pol/gag/env در میزبان پروکاریوتی E. coli (DH۵α)، استخراج وکتور و آماده‌سازی آن انجام شد. سپس واکسن‌های کاندید DNAای به‌صورت زیرجلدی، در روزهای صفر، ۱۴ و ۲۸ به موش‌های ماده رده BALB/c تزریق شده و نهایتاً پاسخ‌های ایمنی خونی و سلولی القاشده توسط آنها ارزیابی شد.
یافته‌ها: نتایج مطالعه نشان داد که واکسن‌های DNAای مذکور با روش تزریق زیرجلدی به‌خوبی قادر به القای پاسخ‌های ایمنی (سلولی و خونی) نبودند.
نتیجه‌گیری: این مشاهده می‌تواند به‌دلیل نقص در هر یک از مراحل برداشت وکتور توسط سلول هدف تا بیان و ارایه سطحی اپی‌توپ‌‌ها از یک طرف، یا ناکارآمدی روش تزریق زیرجلدی از طرف دیگر باشد. از این رو، ممکن است سایر روش‌های تزریق یا رهایش واکسن به‌همراه استفاده از ادجوانت‌های مختلف در فرمولاسیون واکسن کاندید، بتوانند پاسخ‌های ایمنی بهتری را القا کنند.


دوره ۱۴، شماره ۴ - ( ۱۰-۱۳۹۰ )
چکیده

هدف: استفاده از داروهای ضد رترو‏ویروسی تأثیر زیادی در کنترل پیشرفت بیماری ایدز داشته است، اما در سال‏های اخیر به دلیل به وجود آمدن سویه‏های مقاوم به دارو، نگرانی زیادی در درمان مؤثر بیماری به‏وجود آمده است. هدف از این مطالعه تعیین جهش‏های مقاومت دارویی ژن پروتئاز در بین بیماران تحت درمان و هم بیمارانی که دارو دریافت نمی‏کنند، است. مواد و روش‏ها: در گروه اول پلاسمای ۳۰ بیمار مبتلا به ویروس نقص ایمنی انسان که تحت درمان ضد رتروویرسی نیستند و در گروه دوم پلاسمای ۱۶ بیمار مبتلا به ایدز که ترکیب دارویی زیدوودین، لامیوودین و کلاترا دریافت می‏کنند، مورد آزمایش قرار گرفت. پس از استخراج ژنوم، Nested RT-PCR انجام شد و نمونه‏ها پس از تأیید توسط الکتروفورز توالی‏یابی شد و سپس برای تشخیص جهش و تعیین تحت‏تیپ‏ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: نتایج نشان داد که در نمونه‏های گروه اول که دارو مصرف نمی‏کنند، هیچ‏گونه جهشی رخ نداده است اما در گروه دوم که تحت درمان هستند۴۰ درصد مقاومت به مهار کننده‏های پروتئاز وجود دارد. همچنین تعیین تحت‏تیپ‏ها نیز نشان می‏دهد که ۵۰ درصد نمونه‏ها تحت‏تیپ A، ۶/۴۰ درصد تحت‏تیپ B، ۲/۶ درصد تحت‏تیپ D و ۲/۳ درصد تحت‏تیپ C است. نتیجه‏گیری: انتقال سویه‏های مقاوم در بین جامعه از نظر اپیدمیولوژیکی مهم است و تشخیص سریع این سویه‏های مقاوم از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است. با توجه به مطالعات دیگران و نتایج مطالعه حاضر بهتر است که به جای کلاترا، یکی دیگر از مهار کننده‏های پروتئازی را جایگزین این دارو نمایند.

صفحه ۱ از ۱