جستجو در مقالات منتشر شده
۲ نتیجه برای ایدز
احسان الله جزایری، عطیه مهدوی، اصغر عبدلی،
دوره ۱۰، شماره ۱ - ( ۱۲-۱۳۹۷ )
چکیده
اهداف: یکی از چالشهای دنیای امروز و یکی از اولویتهای بهداشت جهانی، مبارزه با همهگیری بیماری ایدز (AIDS) است. مطالعات نشان داده است که دامنه و وسعت القای پاسخهای ایمنی در برابر HIV و القای همزمان پاسخهای ایمنی خونی و سلولی در افزایش کارآیی واکسنهای کاندید HIV بسیار تاثیر گذار است. از این رو، اخیراً رویکردهایی نظیر استفاده از واکسنهای پلیاپیتوپی و افزودن ادجوانتها در فرمولاسیون واکسنهای کاندید علیه HIV بسیار مورد توجه قرار گرفته است.
مواد و روشها: در این تحقیق، پس از ترانسفورماسیون و تکثیر وکتور بیانی یوکاریوتی pcDNA۳.۱-tat/pol/gag/env در میزبان پروکاریوتی E. coli (DH۵α)، استخراج وکتور و آمادهسازی آن انجام شد. سپس واکسنهای کاندید DNAای بهصورت زیرجلدی، در روزهای صفر، ۱۴ و ۲۸ به موشهای ماده رده BALB/c تزریق شده و نهایتاً پاسخهای ایمنی خونی و سلولی القاشده توسط آنها ارزیابی شد.
یافتهها: نتایج مطالعه نشان داد که واکسنهای DNAای مذکور با روش تزریق زیرجلدی بهخوبی قادر به القای پاسخهای ایمنی (سلولی و خونی) نبودند.
نتیجهگیری: این مشاهده میتواند بهدلیل نقص در هر یک از مراحل برداشت وکتور توسط سلول هدف تا بیان و ارایه سطحی اپیتوپها از یک طرف، یا ناکارآمدی روش تزریق زیرجلدی از طرف دیگر باشد. از این رو، ممکن است سایر روشهای تزریق یا رهایش واکسن بههمراه استفاده از ادجوانتهای مختلف در فرمولاسیون واکسن کاندید، بتوانند پاسخهای ایمنی بهتری را القا کنند.
دوره ۱۴، شماره ۴ - ( ۱۰-۱۳۹۰ )
چکیده
هدف: استفاده از داروهای ضد رتروویروسی تأثیر زیادی در کنترل پیشرفت بیماری ایدز داشته است، اما در سالهای اخیر به دلیل به وجود آمدن سویههای مقاوم به دارو، نگرانی زیادی در درمان مؤثر بیماری بهوجود آمده است. هدف از این مطالعه تعیین جهشهای مقاومت دارویی ژن پروتئاز در بین بیماران تحت درمان و هم بیمارانی که دارو دریافت نمیکنند، است.
مواد و روشها: در گروه اول پلاسمای ۳۰ بیمار مبتلا به ویروس نقص ایمنی انسان که تحت درمان ضد رتروویرسی نیستند و در گروه دوم پلاسمای ۱۶ بیمار مبتلا به ایدز که ترکیب دارویی زیدوودین، لامیوودین و کلاترا دریافت میکنند، مورد آزمایش قرار گرفت. پس از استخراج ژنوم، Nested RT-PCR انجام شد و نمونهها پس از تأیید توسط الکتروفورز توالییابی شد و سپس برای تشخیص جهش و تعیین تحتتیپها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
نتایج: نتایج نشان داد که در نمونههای گروه اول که دارو مصرف نمیکنند، هیچگونه جهشی رخ نداده است اما در گروه دوم که تحت درمان هستند۴۰ درصد مقاومت به مهار کنندههای پروتئاز وجود دارد. همچنین تعیین تحتتیپها نیز نشان میدهد که ۵۰ درصد نمونهها تحتتیپ A، ۶/۴۰ درصد تحتتیپ B، ۲/۶ درصد تحتتیپ D و ۲/۳ درصد تحتتیپ C است.
نتیجهگیری: انتقال سویههای مقاوم در بین جامعه از نظر اپیدمیولوژیکی مهم است و تشخیص سریع این سویههای مقاوم از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است. با توجه به مطالعات دیگران و نتایج مطالعه حاضر بهتر است که به جای کلاترا، یکی دیگر از مهار کنندههای پروتئازی را جایگزین این دارو نمایند.