جستجو در مقالات منتشر شده
۴ نتیجه برای بیماریزایی
دوره ۷، شماره ۲ - ( ۴-۱۳۹۷ )
چکیده
علیرضا پناهی، اکبر واثقی،
دوره ۱۰، شماره ۳ - ( ۶-۱۳۹۸ )
چکیده
همه باکتری‌ها دارای سیستم ترشحی برای انتقال ماکرومولکول‌های خود به بیرون هستند. در حال حاضر هفت سیستم ترشحی شناسایی شده است. بررسی انتقال افقی این ژنها و ردیابی آنها، میتواند نقس بسیار مهمی در فهم ما در مورد نقش وکاربرد این ژنها در باکتری و موجوات دیگر مانند میزبان آنها را داشته باشد. در مطالعه حاضر با استفاده از ابزارهای بیوانفورماتیکی مانند SeqWord_Viewer در پایگاهای اطلاعاتی مانند عناصر ژنتیکی متحرک (MGEs)، ACLAME، PAthogenicity Islands DataBase (PAIDB) به بررسی ژنهای تیپ III (T۳SS) در بعضی از گونه‌ای باکتری سودوموناس پرداخته شد. نتایج نشان داد انتقال افقی بین ژنهای تیپ III بین ۳۰ تا ۱۰۰% است. همچنین باکتری گونه سودوموناس فلورسنس با ۱۵ ژن انتقال‌یافته بیشترین گونه را دارد. بررسی‌های بیوانفورماتیکی نشان داد که گونه P. fluorescens F۱۱۳ با ۱۱ ژن بیشترین قابلیت انتقال ژنهای تیپ ۳ سیستم ترشحی را دارد. همچنین نتایج نشان می‌دهد که انتقال افقی در بین ژنهای تیپ سه در بعضی از گونه‌ها همچون P. fluorescens Pf-۵، P. syringae pv. Glycinea، P. syringae pv.aptata، P. syringae pv.Japonica، P. syringae pv. Pisi و P. aeruginosa UCBPP-PA۱۴ و انتقال ۱۰۰% در تیپ III سیستم ترشحی مشاهده شد. می‌توان از بررسی‌ها استنتاج کرد که باکتریهای با احتمال بالا در بیماریزایی، بیشترین انتقال افقی را دارند که نشان‌دهنده انتقال سیستماتیک انتقال بیماری بین میزبان و عامل بیماریزایی طی تکامل است.
حسین پاسالاری،
دوره ۱۲، شماره ۳ - ( ۶-۱۴۰۰ )
چکیده
در گیاهان مسیرهای مختلف دفاعی در پاسخ به بیمارگرها تکامل یافتهاند. هدف اصلی این مطالعه، بررسی مکانیسم عمل گلیفوسیت در بروز القای مقاومت نسبت به باکتریهای بیماری زای گیاهی بود. بدین منظور، از علفکش گلیفوسیت در غلطت بهینه ۸/۱ میلیگرم در لیتر بر رقم سیبزمینی تراریخت جهت القای مقاومت به دو سویه از باکتریهای بیمارگر سیبزمینی (سویه ۲۱A از باکتری Pectobacterium atrosepticum و سویه ENA۴۹ از باکتری Dickeya dadantii) استفاده شد. مشخص شده بود که پاسخهای دفاعی گیاه به بیمارگرها میتواند با تیمار گیاهان در غلظت بهینه گلیفوسیت تحریک شود. در اثر آلودگی برگهای سیبزمینی با باکتریهای بیمارگر، و تیمار آنها با گلیفوسیت، یک سطح بالایی از بیان ژنهای وابسته به بیمارگر، بویژه ژن PR-۲ و ژنهای پاسخ دفاعی بویژه ژن HSR-۲۰۳j مشاهده شد. در این حالت بیان ژنهای PR-۲ به اندازه ۵/۱ و ۹/۲ بار، ژن PR-۳ به اندازه ۷/۱ و ۷/۱ بار، برای ژن PR-۵ به اندازه ۳/۱ و ۵/۱ بار، بیان ژن HSR-۲۰۳J به اندازه ۵/۲ و ۴/۲ بار و برای ژن HIN۱ به اندازه ۷/۱ و ۷/۱ بار، بترتیب با باکتریهای Dickeya dadantii و Pectobacterium atrosepticum افزایش داشتند. بیان ژنهای مذکور در نمونه های شاهد، تغییر معنیداری پیدا نکرد. نتایج نشان داد که بین میزان بیان ژنها در نمونههای موردآزمایش و شاهد (گیاهان تیمار شده با گلیفوسیت نسبت به گیاهان غیرتیمار شده) اختلاف معنیداری وجود دارد. نتایج نشان داد که تیمار با گلیفوسیت، می تواند با القای پروتئینها و ژنهای پاسخ دفاعی، نوعی مقاومت اکتسابی سیستمی نسبت به بیماریزاهای گیاهی ایجاد کند.
مریم برخورداری، معصومه باقری، محمدحسین خانی، آزاده زحمت کش،
دوره ۱۵، شماره ۴ - ( ۷-۱۴۰۳ )
چکیده
ویروس بیماری نیوکاسل (NDV)، یکی از خطرناکترین عفونت های ویروسی را در بسیاری از پرندگان ایجاد میکند. مرگ و میر بالا و خسارت های اقتصادی زیاد، حاصل آلودگی به این ویروس است که در حال حاضر درمانی ندارد. ذخیره طبیعی این ویروس در بین پرندگان و گاهی غیر پرندگانی مانند حیوانات مزرعه باقی میماند. در کشورهایی مانند ایران، این ویروس به یک وضعیت پایدار رسیده است. همچنین، این ویروس از طریق پرندگان مهاجر منتقل میشود. پروتئین F ویروس نیوکاسل یکی از عوامل مهم در بیماریزایی و تعیین سویه های بیماریزای این ویروس محسوب می شود که دارای نواحی مهمی در تعیین میزان بیماریزایی، تعیین میزان همجوشی ویروس و نکروز بافتی می باشد. در مطالعه حاضر، با بررسی محاسباتی پروتئین Fویروس نیوکاسل، برخی ویژگیهای مربوط به پروتئین، مانند ناحیه شکست و نواحی اپی توپی مهم و حفاظت شده در ایمنی زایی پروتئین، گونه های آلوده در منطقه خاورمیانه و ویژگیهای فیزیکوشیمیایی پروتئین مورد بررسی قرار گرفت. نتایج این تحقیق نشان داد که پروتئین F ویروس نیوکاسل دارای نواحی بسیار محافظت شده میباشد و همچنین همولوژی بالایی بین توالی ها مشاهده می شود. با وجود حضور حداکثری سویههای بیماریزا در ناحیه خاورمیانه، سویه های غیر بیماریزا هم در ذخیره طبیعی این ویروس دیده می شوند. در این پژوهش با بررسی جامعی که انجام شد نواحی مهم در ایمنیزایی و ایجاد اپی توپ ها، شناسایی شدند که میتواند در توسعه واکسنهای نوترکیب علیه این ویروس، مورد استفاده قرار گیرد.
