---

---

در محیط‌ دریا، بیوفیلم‌ تشکیل شده روی سطوح غوطه‌ور، منجر به فولینگ ارگانیسم‌های بزرگ‌تر می‌شود؛ که این امر مشکلات اقتصادی و زیست‌محیطی فراوانی برای صنایع دریایی به همراه دارد. با توجه به اثرات زیان‌آور آنتی‌فولینگ‌های شیمیایی، توسعه‌ی راهکارهای ضد بیوفیلم سازگار با محیط زیست می‌تواند گامی مهم جهت کنترل فولینگ باشد. از اینرو، مطالعه‌ی حاضر با هدف جداسازی باکتری‌های تشکیل دهنده‌ی بیوفیلم از آب‌های خلیج فارس و بررسی اثر ضد میکروبی تیمول بر باکتری‌های منتخب انجام گرفت. ۸۲ ایزوله‌ی باکتریایی جداسازی و توانایی تشکیل بیوفیلم توسط آن‌ها سنجش شد. در این میان، پنج ایزوله انتخاب و شناسایی با استفاده از توالی ۱۶S rRNA انجام گرفت. نتایج نشان داد که پنج ایزوله‌ی منتخب متعلق به شاخه‌ی proteobacteria (جنس Vibrio، Kangiella و Psudoaltromonas) می‌باشند. در بررسی اثر ضد باکتری تیمول به روش انتشار دیسک، باکتری (PH۱) K. spongicola (با قطر هاله ۵۷/۰ ±۱۸میلی‌متر) ، بیش‌ترین حساسیت را نشان داد. کم‌ترین غلظت بازدارنده (MIC) و کشنده‌ی رشد (MBC) (به ترتیب در غلظت ۵/۳۱ و ۵/۶۲ میکروگرم / میلی‌لیتر) نیز در مقابل همین باکتری بدست آمد. نتایج حاصل از بررسی قدرت مهاری تیمول بر پدیده‌ی تشکیل بیوفیلم و همچنین تخریب بیوفیلم تشکیل شده‌ی باکتریPsudoaltromonas sp. (PH۱۸)  نشان داد که تیمول در غلظت‌های کم‌تر از MIC قادر به مهار تشکیل بیوفیلم می‌باشد که این تاثیر بر تخریب بیوفیلم، در غلظت‌های بالاتر از MIC قابل توجه است. بر اساس نتایج بدست آمده، به دلیل فعالیت ضد بیوفیلمی تیمول در مقابل باکتری‌های دریایی، استفاده از آن به عنوان یک ترکیب طبیعی در پوشش‌های آنتی‌فولینگی قابل پیشنهاد است.

---

Pseudomonas aeruginosa یکی از مهم ترین عوامل عفونت در پزشکی محسوب می­شود, که در سال­های اخیر جز باکتری های مقاوم به آنتی­بیوتیک­ها شناخته شده است. یکی از استراتژی­های اصلی مقاومت این باکتری در برابر آنتی­بیوتیک­ها بیان دو ژن algD و PpyR به منظور تشکیل بیوفیلم می­باشد. همچنین در سال­های اخیر نشان داده شده است،استفاده از میکروارگانیسم­ها از جمله پروبیوتیک­ها یکی از رو­ش­های مهار باکتری­های پاتوژن است. از این رو ، در این مطالعه به منظور جلوگیری از تشکیل بیوفیلم ناشی از باکتری P. aeruginosa از باکتری پروبیوتیک E.coli Nissle ۱۹۱۷(EcN) به عنوان یک گزینه­ی درمانی جدید استفاده شد.از آن جا که ارتباط مستقیمی میان مقاومت آنتی­بیوتیکی و بیوفیلم­زایی وجود دارد، سویه­هایی با بیش­ترین میزان مقاومت آنتی­بیوتیکی توسط تست آنتی­بیوگرام انتخاب شد . سپس جهت تعیین میزان بازدارندگی باکتری EcN در تشکیل بیوفیلم ناشی از باکتری P. aeruginosa تست بیوفیلم­زایی انجام شد و در انتها به منظورارزیابی بیان دو ژن کلیدی( algD و PpyR )دخیل در تشکیل بیوفیلم ، در حضور باکتری پروبیوتیکEcN از روش Real- time PCR استفاده شد. بر اساس نتایج  تست بیوفیلم­زایی ، باکتری EcN اثر بازدارندگی بالایی در تشکیل بیوفیلم ناشی از باکتری P. aeruginosa نشان داد .همچنین در ارزیابی بیان دو ژن algD و PpyR در حضور پروبیوتیک EcN کاهش معنی­داری در بیان ژن PpyR نسبت به گروه کنترل مشاهده شد.  نتایج این مطالعه نشان داد پروبیوتیک EcN می­تواند به عنوان یکی از گزینه­های درمانی جدید و مناسب در جهت کاهش بیوفیلم­زایی P. aeruginosa عمل نماید.
 

---

هدف: اسینتوباکتر بومانی یکی از پاتوژن‏های اصلی بیمارستانی است و ظرفیت بالایی برای مقاومت به انواع مواد ضد میکروبی موجود دارد. اسینتوباکتر بومانی انواع متفاوتی از عفونت‏ها شامل پنومونی، مننژیت و عفونت‏های مرتبط با خون را ایجاد می‏کند. پروتئین‏های مربوط به بیوفیلم (Bap) پروتئینی اختصاصی در سطح سلول است که مستقیماً در تشکیل بیوفیلم در اسینتوباکتر بومانی مورد نیاز است و نقش اصلی را در عفونت‏زایی باکتری بازی می‏کند. در مطالعه قبلی محققان حاضر نواحی متعددی از این پروتئین بررسی شد و با در نظر گرفتن معیارهای مختلف، چند ناحیه به عنوان نواحی حفاظت شده و ایمنی‏زا معرفی و ایمنی‏زایی یکی از این نواحی مطالعه شد. این ناحیه به اسید‏های آمینه شماره ۷۰۶- ۱۰۷۶ از پروتئین بالغ مربوط می‏شود که طی بیان این ناحیه و تزریق آن به موش میزان بالایی آنتی‏بادی تولید شد که از موش در برابر این باکتری محافظت می‏کرد. در مطالعه پیش‏رو، ایمنی‏زایی ناحیه معرفی شده دیگری (ناحیه ۴) از پروتئین Bap بررسی می‏شود تا ضمن تأیید مطالعات بیوانفورماتیکی قبلی میزان ایمنی‏زایی آن ارزیابی شود. مواد و روش‏ها: در مطالعه حاضر ژن ناحیه‏ای از پروتئینBap  با ۱۶۲۰ جفت باز به وسیله واکنش زنجیره‏ای پلیمراز تکثیر و در pET۳۲a کلون شد. این ناحیه از پروتئین بزرگ Bap با موفقیت بیان و توسط آنتی‏بادی‏های مونوکلونال تأیید شد. در این پژوهش موش‏های BALB/c به وسیله تزریق زیرپوستی پروتئین نوترکیب خالص، ایمن شده و ایجاد آنتی‏بادی در بدن موش با استفاده از الایزا ارزیابی شد. نتایج: تیتر آنتی‏بادی تولید شده در سرم موش بالا بود که این امر بیانگر آنتی‏ژنسیته و ایمنی‏زایی بالای این پروتئین نوترکیب است. نتیجه‏گیری: نتایج نشان می‏دهد که این پروتئین می‏تواند گزینه مناسبی برای تولید یک واکسن جدید نوترکیب باشد.

---

پوسیدگی دندان از مشکلات رایج در دنیا می‌باشد که ناشی از رشد بیوفیلم پوسیدگی‌زا وتولید اسید توسط آنان است. برای حل این مشکل راهکارهای متعددی به کار گرفته شده‌است. اما به دلیل افزایش مقاومت آنتی‌بیوتیکی میکروارگانیسم‌ها و نیاز روز افزون به مواد ضد میکروبی تلاش برای استفاده  از مواد مواد ضدمیکروبی طبیعی ادامه دارد. لاکتوفرین یک پروتئین در شیر و بزاق است که خواص ضد میکروبی و ضد بیوفیلمی نشان داده‌است. در این تحقیق ابتدا برای افزایش ویژگی‌ها ضد میکروبی، لاکتوفرین به وسیله نانولیپوزوم ریزپوشانی ‌شد. سپس جهت سنجش  تأثیر آن بر  تعداد باکتری در بیوفیلم پلی میکروبی و تولید اسید، هریک از مواد آزاد یا نانولیپوزومی در۴ غلظت (۰, ۱,۵, ۳, ۶ میلی گرم بر میلی لیتر) در مدل Active Attachment biofilm  به همراه بزاق و محیط کشت گرمخانه گذاری شد. نتایج نشان داد که نانوریزپوشانی لاکتوفرین به دلیل رهایش آهسته لاکتوفرین از لیپوزوم‌ها  توانایی مهار بیوفیلم و تولید اسید توسط این باکتری را افزایش داد. تبا افزایش غلظت لاکتوفرین آزاد و نانولیپوزومی تا غلظت ۳ میلی گرم بر میلی لیتر  کاهش قابل توجهی در تعداد باکتری ها در بیوفیلم نسبت به نمونه شاهد مشاهده شد  (۰۱/۰< P).  اما افزایش بیشتر غلظت لاکتوفرین آزاد موجب افزایش مجدد تعداد باکتری ها در بیوفیلم شد. این درحالیست که لاکتوفرین نانولیپوزومی در غلظت ۶ میلی گرم بر میلی لیتر همچنان باعث کاهش باکتری در بیوفیلم شد که این کاهش نسبت به غلظت ۳میلی گرم بر میلی لیتر معنی دار نبود (۰۱/۰> P). از نتایج بدست آمده می‌توان نتیجه گرفت که از لاکتوفرین نانولیپوزومی می توان جهت  طراحی محصولات مرتبط با سلامت دهان و دندان استفاده کرد.
 

---

چکیده:
وجود استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی­سیلین (MRSA) و ونکومایسین (VRSA) در مواد غذایی، یک نگرانی جدی برای سلامت عمومی ایجاد کرده است. هدف از این مطالعه، بررسی فعالیت ضدمیکروبی و ضدبیوفیلمی برخی از اسانس‌های خانواده نعناعیان شامل بادرنجبویه، مریم گلی و نعنا فلفلی، بر سویه‌های MRSA و برای اولین بار بر VRSA است. بدین منظور، تست­های دیسک دیفیوژن، تست حداقل غلظت مهاری رشد (MIC)، حداقل غلظت باکتریسیدالی (MBC)، حداقل غلظت مهار تشکیل بیوفیلم (MBIC) و حداقل غلظت موردنیاز برای مهار باکتری‌های موجود در بیوفیلم (MBEC) تعیین شد. سپس ترکیبات مؤثره اسانس­ بادرنجبویه علیه پروتئین­های PBP۲a، agrA و Bap با استفاده از اتوداک وینا موردبررسی قرار گرفت و درنهایت، خصوصیات فارماکوکینتیک آن­ها با استفاده از سرورهای ADMETsar و SwissADME بررسی شد. بر اساس نتایج به‌دست‌آمده، میزان MIC و MBC اسانس بادرنجبویه بر روی سویه MRSA به ترتیب برابر با ۰۵/۰ و ۱۱۲/۰ میلی‌گرم/میلی‌لیتر و بر روی سویه VRSA به ترتیب برابر با ۸/۱ و ۵/۲میلی‌گرم/میلی‌لیتر به دست آمد. میزان MBIC و MBEC اسانس بادرنجبویه در سویه MRSA به ترتیب برابر با ۰۳/۰میلی‌گرم/میلی‌لیتر و ۱۱۲/۰میلی‌گرم/میلی‌لیتر و در سویه VRSA به ترتیب برابر با ۹/۰میلی‌گرم/میلی‌لیتر و ۲/۳ میلی‌گرم/میلی‌لیتر شد. نتایج داکینگ مولکولی نشان داد که ترکیب بتاکاریوفیلن چه در جایگاه فعال و چه در جایگاه آلوستریک پروتئین PBP۲a انرژی اتصالی بالاتری از بقیه ترکیبات موردبررسی نشان می‌دهد (۶/۶- کیلوکالری بر مول). از طرفی، ترکیبات مؤثره این اسانس، مخصوصاً سیترونلال، تیمول و سیترال ازنظر خصوصیات فارماکوکینتیک قابل‌قبول بودند. از آنجایی که آنتی‌بیوتیک‌های طبیعی می‌توانند جایگزین مناسبی برای آنتی‌بیوتیک‌های معمولی در درمان بیماری‌های ناشی از موادغذایی استافیلوکوکوس اورئوس باشند، نتایج این مطالعه نشان داد که اسانس بادرنجبویه بر رشد و بیوفیلم سویه‌های MRSA و VRSA مؤثر است و می تواند به عنوان یک کاندید داروئی در پیشگیری و درمان عفونت­های ناشی از سویه­های دارای مقاومت آنتی­بیوتیکی این باکتری مورد استفاده قرار گیرد.