جستجو در مقالات منتشر شده
۱ نتیجه برای بیپریدین
فخیمه امینی طولارود پایین، رضا سالاریان، سید مهدی حسینی، محمد حسن شاهوی، تهمینه عبادی،
دوره ۱۳، شماره ۳ - ( ۱۱-۱۴۰۱ )
چکیده
زمینه: دارورسانی نوین از دیرباز با اهدافی مانند کاهش عوارض جانبی مصرف، افزایش دسترسی زیستی، انتقال هدفمند داروها و همچنین گذر از سد برخی موانع مانند موانع خونی- مغزی، بدنبال طراحی سامانههای دارورسانی کارآمد است. نانوذرات در زمینه حاملهای دارویی بسیار با اهمیت هستند زیرا توانایی حمل انواع داروها به قسمتهای مختلف بدن در زمان مناسب را دارند. روش بررسی: در مطالعه حاضر ترکیب نانوذرات کیتوسان تیولدار بارگذاری شده با بیپریدین توسط روش ژل یونی با استفاده از دو نوع اتصال دهندهی عرضی (TPP و چنیپین) سنتز شده و کارایی آنها مورد بررسی قرار گرفت. یافتهها: نتایج آنالیزFTIR سنتز موفقیت آمیز مراحل مختلف نانوذرات کیتوسان تیولدار بارگذاری شده با بیپریدین را از طریق هر دو کراسلینکر تایید نمود. نتایج تصاویر SEM نشان داد نانوحاملهای سنتز شده دارای ساختار نانورد میباشند و نانوحامل دارو سنتز شده با کراسلینکر جنیپین دارای ساختار منظمتر با اندازهی حدود ۱۵۰ نانومتر و نانوحامل دارو سنتز شده با TPP دارای اندازهی حدود ۲۰۰ نانومتر است. بررسی نتایج آزمون رهایش دارو نشان داد نانو حامل دارو سنتز شده با کراسلینکر جنیپین رهایش بیشتری دارد و همچنین تست سمیت سلولی نیز نشان داد نانو حامل دارو سنتز شده با جنیپین سمیت کمتری نسبت به نانو حامل سنتز شده با TPP دارد. نتیجهگیری: با درنظر گرفتن سمیت کمتر و رهایش طولانی مدت تر نانوحامل داروی سنتز شده با جنیپین نسبت به نانو حامل سنتز شده با TPP، با استفاده از این نانوحامل، زیست دسترسی دارو افزایش مییابد و میتواند بعنوان سیستم دارو رسان مناسب برای انتقال دارو باشد.
