جستجو در مقالات منتشر شده
۲ نتیجه برای تمایز سلولی
مهسا راسخی، بهناز بخشنده، مجید صادقی زاده، علی سلیمی ، مسعود سلیمانی ،
دوره ۹، شماره ۱ - ( ۱۰-۱۳۹۶ )
چکیده
اهداف: القای مصنوعی بیش- بیان miRNA راهکار مناسبی برای القای موثرتر تمایز سلولی است. نقش موثر miR-۱ در تکوین و تمایز سلولهای قلبی گزارش شده است. لنتی‌ویروس یک ناقل کارآمد برای تهیه رده‌های سلولی پایدار است. هدف پژوهش حاضر تولید رده سلولی با بیش- بیان پایدار miR-۱ برای ایجاد یک مدل زیستی برای مطالعات قلبی بود.
مواد و روش‌ها: در پژوهش تجربی حاضر، سلولهای HEK ۲۹۳T در محیط کشت DMEM به‌همراه سرم جنین گاوی (FBS) ۱۰% و ال- گلوتامین ۲میلی‌مولار و پنی‌سیلین- استرپتومایسین ۱X در محیط انکوباتور کشت داده شدند. پس از کلون‌کردن ژن miR-۱، کلون‌های نوترکیب انتخاب شدند و حضور قطعه ژنی در وکتور نوترکیب با توالی‌یابی تایید شد. وکتور حامل miR-۱ به‌همراه وکتورهای کمکی در سلولHEK۲۹۳T به‌صورت ویروس نوترکیب بسته‌بندی شد. تراآلایی سلولهای HEK۲۹۳T با ویروس نوترکیب برای تولید رده پایدار انجام شد. سپس کارآیی تراآلایی و رقت موثر ویروس با نشانگر GFP سنجش شد. تغییرات بیان miR-۱ با روش qPCR بررسی شد. تحلیل داده‌ها از طریق بررسی مقایسه‌ای چرخه آستانه و روش Pfaffl انجام گرفت.
یافته‌ها: بیشترین میزان بیان GFP مربوط به سلولهای آلوده‌شده با رقت ۱۵۰میکرومولار بود. نشانگر فلورسنت GFP موجب تسهیل فرآیند بهینه‌سازی و تخلیص سلولهای نوترکیب شد. در ارزیابی qPCR، بیان miR-۱ در سلولهای تراآلایی شده در مقایسه با سلولهای گروه کنترل افزایش قابل ملاحظه‌ای داشت.
نتیجه‌گیری: رده سلولی پایدار نوترکیب HEK۲۹۳T بیش- بیان‌کننده miR-۱ در لنتی‌ویروس، به‌عنوان مدل زیستی مناسب برای بررسی فرآیندهای تکامل و تکوین قلب است.
دوره ۲۲، شماره ۱ - ( ۱۰-۱۳۹۷ )
چکیده
اهداف: با توجه به افزایش روزافزون زوج‌های نابارور، در این مطالعه پتانسیل تکثیر و تمایز سلولهای بنیادی مزانشینی بند ناف و سلولهای بنیادی مغز استخوان مورد مقایسه قرار گرفت تا سلول بنیادی مناسبی، به‌منظور تمایز به سلولهای زایا معرفی شود.
مواد و روش‌ها: در مطالعه تجربی حاضر سلولهای بنیادی مزانشیمی ژله وارتون بند ناف و مغز استخوان پس از استخراج، تحت تاثیر غلظت ۶-۱۰مولار رتینوئیک‌اسید و محیط کشت شرایطی‌شده حاصل از سلولهای سرتولی قرار گرفتند. درصد زیستایی و سرعت تکثیر (زمان دوبرابرشدن جمعیت سلولی) در هر دو گروه محاسبه شد. تعداد کلنی‌ها طی روز‌های مختلف کشت، ارزیابی و در نهایت بیان ژنهای پیش‌میوزی و میوزی با روش واکنش زنجیره‌ای پلی‌مراز معکوس (RT-PCR) بررسی شد.
یافته‌ها: درصد زیستایی در سلولهای بنیادی مغز استخوان بیشتر بود و با افزایش تعداد پاساژ، سرعت تکثیر سلول‌ها در این گروه افزایش یافت. تعداد کلنی‌های ایجادشده در سلولهای بنیادی مغز استخوان نسبت به سلولهای بنیادی بندناف، به‌طور معنی‌داری بیشتر بود (۰/۰۵>p). در مقابل بیان ژنهای PLZF، OCT۴ و SCP۳ در سلولهای بنیادی بند ناف، پس از گذشت ۱۰ روز از کشت مشاهده شد، ولی در سلولهای بنیادی مغز استخوان، بیان ژنهای PLZF و SCP۳ فقط پس از گذشت ۱۵ روز از کشت قابل مشاهده بود.
نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد پتانسیل تمایز سلولهای بنیادی بند ناف به سلولهای شبه‌زایا بیشتر از پتانسیل تمایز سلولهای بنیادی مغز استخوان و در مقابل پتانسیل تکثیر سلولهای بنیادی مغز استخوان بیشتر از سلولهای بنیادی بندناف است. این تفاوت احتمالاً به‌دلیل فاکتور‌های ترشح‌شده از این سلول‌ها است.
rame class="ginger-extension-definitionpopup" style="display: none;">
