---

چکیده در این تحقیق اثر تیمار حرارتی مایکروویو با توان ۶۰۰ وات بر روی عضله راسته شتر ۳-۱ سال بررسی شد. آنالیز شیمیایی، خصوصیات مکانیکی و رفتار پروتئین ها در نمونه های خام و مایکروویو شده مورد مطالعه و مقایسه قرار گرفت. همچنین تغییرات افت پخت در سه توان ۳۰۰، ۶۰۰ و ۹۰۰ وات اندازه گیری شد که همگی از مدل کینتیکی نوع صفر پیروی کردند. درصد چربی، پروتئین و خاکستر با توجه به افت پخت بالا افزایش و رطوبت کاهش نشان داد. در میان عناصر، سدیم کاهش و آهن و روی افزایش یافتند. نیروی برشی و فشارش نسبت به نمونه خام افزایش نشان داد و بررسی تغییرات نیروی برشی و فشارش نشان داد که در هر دو نمودار سه مرحله وجود دارد :(۱) سخت شدن سریع، (۲) ترد شدن سریع، (۳) سخت شدن کند. ریز ساختار در نمونه خام و حرارت داده شده به روش مایکروویو نیز مطالعه شد میکروگراف ها نمایان گر از هم گسیختگی ساختار گوشت و کواگولاسیون بافت پیوندی بودند. برای بررسی دناتوراسیون پروتئین ها از آزمون DSC استفاده شد.  

---

چکیده بسته بندی مرحله‌ای ضروری برای حفظ خصوصیات ارگانولپتیک، تغذیه‌ای و بهداشتی موادغذایی از زمان تولید تا مصرف است. تجمع انواع مواد سنتزی غیرقابل تجزیه به خصوص انواع مختلف مواد بسته بندی در طبیعت سبب شده که در سال های اخیر استفاده از پلیمرهای زیست تخریب پذیر به شدت مورد توجه قرارگیرد. در این پژوهش، پس از بررسی خصوصیات فیلم‌های پوششی بر پایه پلی وینیل الکل و هیدروکسی پروپیل متیل سلولز؛ امکان تهیه فیلم کامپوزیت زیست تخریب پذیر از ترکیب پلی وینیل الکل و هیدروکسی پروپیل متیل سلولز و خصوصیات آنها مورد مطالعه قرار گرفت. درنهایت فیلم نانو کامپوزیتی بر پایه ۸۰ درصد پلی وینیل الکل و ۲۰ درصد هیدروکسی پروپیل متیل سلولز با محتوای ۱۰۰۰، ۲۰۰۰ و ۴۰۰۰ ppm نانونقره تولید شد و خواص آن‌ها از جمله خصوصیات مکانیکی، نفوذپذیری به رطوبت، جذب آب و همچنین خصوصیات ضد باکتریایی نانونقره بررسی شد. حضور هیدروکسی پروپیل متیل سلولز سبب بهبود خصوصیات فیلم‌ها مانند کاهش جذب آب، نفوذپذیری به بخارآب و افزایش مقاومت کششی و استحکام آنها شد. با افزودن نانونقره تا ppm ۲۰۰۰ تفاوت معنی‌داری بین فیلم‌های با نانونقره و بدون نانونقره از نظر نفوذپذیری به رطوبت، مقاومت کششی و مدول یانگ وجود نداشت. اما افزودن نانونقره در غلظت‌های بالا (ppm۴۰۰۰) باعث کاهش در مقاومت کششی و مدول یانگ نانوکامپوزیت‌ها گردید و به عبارتی باعث تضعیف فیلم‌های تولیدی شد. همچنین غلظت بالای نانونقره نفوذپذیری را افزایش داد. خصوصیات ضدباکتریایی فیلم‌های تولیدی نیز با اندازه گیر ی قطر ناحیه روشن  در آزمون نفوذ دیسک بررسی شد. در این آزمون از ۳ نوع باکتری، شامل دو باکتری گرم مثبت باسیلوس سرئوس و استافیلوکوکوس اورئوس و یک باکتری گرم منفی اشرشیاکلی استفاده شد.

---

بررسی ویژگی‌های بیومکانیکی سلول‌های سرطانی برای پیشرفت در درمان و شناخت بهتر سرطان ضروری است. بیشتر تحقیقات صورت گرفته در سال‌های اخیر بر روی سلول‌های کشت شده به صورت دوبعدی انجام شده است در حالی که مطالعه‌ی سلول‌های کشت شده در حالت سه بعدی به دلیل رشد سلول‌ها در همه‌ی ابعاد و همچنین وجود اتصالات سلول-سلول و سلول –ماتریکس خارج سلولی نسبت به کشت دو بعدی ارجحیت دارد. کشت سه بعدی سلول درمقایسه با کشت دو بعدی، با اینکه از نظر فیزیولوژیکی به شرایط محیطی درون‌تنی نزدیکتر است اما در حال حاضر روش متداولی برای کشت سلول و آزمایشات پیش بالینی به شمار نمی رود. نبود بستر مناسب و محدود بودن تکنیک های رایج در مشخصه یابی پارامترهای مختلف سلول‌ها در حالت سه بعدی از محدودیت های این نوع  کشت به شمار می آیند. در این تحقیق، ابتدا با استفاده از PDMS  بستری جهت ایجاد اسفروئید ساخته شد و سپس اسفروئیدهای تشکیل شده تحت تاثیر تاکسول به عنوان داروی ضد اسکلت سلولی  قرار گرفتند و با تصویر برداری از آن ها در مدت زمان مشخص، میزان زنده مانی آن‌ها بررسی شد و در نهایت جهت به دست آوردن پارامترهای بیومکانیکی، سطح بیرونی آن‌ها توسط میکروسکوپ نیروی اتمی مورد سنجش قرار گرفت. نتایج حاصل نشان می دهد که داروی تاکسول علاوه بر کاهش زنده مانی و کنترل رشد تومور، ویژگی‌های بیومکانیکی سلول‌ها را نیز در حالت سه بعدی تحت تاثیر قرار می دهد.

---

چکیده فیلم­ها و پوشش­های زیست تخریب­پذیر جهت ارتقاء سطح کیفی و افزایش ماندگاری محصولات غذایی، در صنعت استفاده می­شوند. در پژوهش حاضر، خصوصیات فیزیکوشیمیایی و ممانعت­کنندگی فیلم­های نانوبیوپلیمری کفیران- مونت موریلونیت (مونت موریلونیت: ۵ ،۳ ،۱ ،۰ درصد وزنی/وزنی) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد، نانورس سبب افزیش ضخامت، پارامتر رنگ سنجی زرد-آبی (b) و تغییر رنگ کلی (ΔE) شده، در حالی که محتوای رطوبت، جذب آب، حلالیت، نفوذپذیری به بخار آب و پارامتر رنگ سنجی قرمز-سبز (a) و اندیس سفیدی (WI) آن­ها را کاهش می­دهد. همچنین این نانوذرات تاثیر معناداری روی شفافیت و روشنایی (L) فیلم­ها ندارند. بررسی خصوصیات مکانیکی نشان داد، نانورس سبب افزایش استحکام کششی فیلم­ها می­شود در حالی که تاثیر آن روی کشش در نقطه شکست آن­ها در غلظت­های مختلف متفاوت است به­ طوریکه تا غلظت ۳ درصد نانورس فاکتور مذکور افزایش و در غلظت­های بالاتر (۵ درصد) کاهش می­یابد.

---

چکیده
فیلم­های خوراکی، از ایزوله پروتئین کانولا (CPI) حاوی مقادیر مختلف گلیسرول و سوربیتول (۳۰، ۴۰، ۵۰ و ۶۰ % وزنی-وزنی بر پایه پروتئین) تولید شدند. هدف از این مطالعه، بررسی اثر نوع و غلظت پلاستیسایزرها بر خصوصیات فیلم­های بدست آمده از CPI بود. نوع و غلظت پلاستیسایزر بطور معنی­داری خصوصیات مکانیکی، ممانعتی، دمایی، سطحی و همچنین کدورت فیلم­ها را تحت تاثیر قرار داد (۰۵/۰P < ). همانطور که غلظت پلاستیسایزر افزایش یافت، مقاومت در برابر پارگی (TS) کاهش یافت، در حالی که میزان کشیدگی فیلم تا لحظه پاره شدن (EAB) و نفوذپذیری به بخار آب افزایش یافت. روند رفتاری مشابهی نیز برای حلالیت فیلم مشاهده گردید، که با افزایش غلظت پلاستیسایزر افزایش یافت. فیلم­های دارای سوربیتول، بیشترین مقادیر مقاومت در برابر پارگی را داشتند، در هر حال، تاثیر سوربیتول بر نفوذپذیری به بخار آب کم بود. در مقابل، فیلم­های دارای گلیسرول، پائین­ترین مقادیر مقاومت در برابر پارگی را نمایش دادند، که سبب افزایش نفوذپذیری به بخار آب گردید. کدورت فیلم­های دارای گلیسرول، کمتر از فیلم­های دارای سوربیتول بود، و با افزایش میزان پلاستیسایزر کاهش یافت (۰۵/۰P < ). همچنین، کاهش معنی­داری در دمای انتقال شیشه­ای (T_g) و مقادیر هیدروفوبیسیته سطحی با افزایش میزان پلاستیسایزر مشاهده گردید (۰۵/۰P < ). مشاهده شد که فیلم­های دارای سوربیتول، مقادیر رطوبت کمتری را نسبت به  فیلم­های دارای گلیسرول داشتند.

---

در این تحقیق تأثیر هم‌زمان درصد‌های مختلف الیاف بازالت و پلی‌پروپیلن بر کارایی، رفتار مکانیکی و خصوصیات دوامی ملات سیمانی مورد تحلیل و بررسی قرارگرفته است. به‌منظور ارزیابی تأثیر الیاف‌ها با ثابت در نظر گرفتن سایر پارامتر‌های مؤثر بر خصوصیات ملات سیمانی (مانند نسبت آب به سیمان و نسبت ماسه به سیمان) از نمونه‌های حاوی ترکیب هیبریدی ۰,۰۵ و ۰,۱۲۵ درصد (درصد وزنی مجموع سیمان و سنگدانه) از دو الیاف ذکرشده بهره گرفته‌شده است، به طوریکه درمجموع ۴ نوع طرح مخلوط حاوی هیبرید الیاف‌های بازالت و پلی‌پروپیلن ساخته‌شده و نتایج آن با نمونه شاهد مورد مقایسه قرارگرفته است. نتایج حاکی از آن است که استفاده هم‌زمان این دو الیاف تأثیر قابل‌ملاحظه‌ای بر مقاومت فشاری ملات سیمانی نداشته است؛ این در حالی است که نتایج، عملکرد مطلوب و قابل‌توجه الیاف‌های مذکور در افزایش مقاومت خمشی و کششی را نشان دادند. همچنین مشاهده گردید که خصوصیات دوامی شامل نرخ جذب آب، جذب آب حجمی و مقاومت ویژه الکتریکی ملات سیمانی اصلاح‌شده با ترکیب هیبریدی این دو الیاف نسبت به نمونه شاهد بهبودیافته است. افزودن هیبریدی ۰,۱۲۵ درصد (درصد وزنی مجموع سیمان و سنگدانه) الیاف بازالت و پلی‌پروپیلن موجب افزایش به ترتیب ۲۸ و ۲۳ درصدی مقاومت خمشی و کششی نمونه شاهد گردید. همچنین نمونه حاوی هیبرید ۰,۱۲۵ درصد (درصد وزنی مجموع سیمان و سنگدانه) الیاف بازالت و ۰,۰۵ درصد الیاف پلی‌پروپیلن موجب افزایش ۹,۳ درصدی مقاومت فشاری، کاهش ۲۴ درصدی نرخ جذب آب، کاهش ۱۵ درصدی جذب آب حجمی و بهبود ۲۲ درصدی مقاومت ویژه الکتریکی گردید. مطابق نتایج بدست آمده از این تحقیق می‌توان دریافت که حضور هم‌زمان الیاف‌های بازالت و پلی‌پروپیلن موجب بهبود بخش عمده‌ خصوصیات ملات سیمانی شامل خصوصیات مکانیکی و دوامی می‌شود، این درحالی است که در صورت استفاده مجزا از هریک از این الیاف‌ها دستیابی به چنین نتیجه مطلوبی دور از انتظار است، چراکه هر یک از الیاف‌های بازالت و پلی‌پروپیلن با توجه به خصوصیات فیزیکی و شیمیایی توانایی بهبود قابل‌توجه بخشی از خصوصیات ملات سیمانی را دارند.

---

برخی از الیاف پلیمری با مزایای مکانیکی مطلوب، از خاصیت جذب رطوبت برخودار نمی­باشند. این الیاف آب گریز نامیده شده­اند. در بتن مسلح به الیاف، میزان چسبندگی الیاف آب گریز به دلیل عدم تمایل به جذب رطوبت، به اندازه چسبندگی الیاف آب دوست نمی­باشد. آب گریز بودن برخی از الیاف پلیمری، همانند پلی پروپیلن از دغدغه­های استفاده از این الیاف در بتن است. استفاده از روش­های شیمیایی اصلاح سطح، سبب ایجاد خاصیت آب دوستی در این الیاف می­شود و بنابراین امکان ایجاد پیوند مستحکم­تر مابین الیاف و ماتریس بتنی فراهم می­گردد. در این تحقیق در راستای به کار گیری الیاف در سازه­های بتنی، الیاف مورد نیاز بر اساس دانش روز مهندسی نساجی، طراحی و با استفاده از امکانات موجود تولید گردید. جهت اصلاح رفتار الیاف پلی پروپیلن در برابر رطوبت با استفاده از پلیمر گرفت شده، الیاف ماکرو آب دوست با پایه پلی پروپیلن ساخته گردید. خصوصیات الیاف تولیدی به دقت اندازه گیری شده و در بتن به کار گرفته شد. نتایج نشان می­دهد از آنجا که آب یکی از ترکیبات بتن می­باشد، تمایل الیاف به خیس شدگی و جذب آب از عوامل تأثیرگذار در میزان چسبندگی الیاف به ماتریس بتنی به شمار می‌رود. عدم جذب رطوبت و خنثی بودن الیاف پلی پروپیلن موجب ایجاد پیوند­های ضعیف­تری بین الیاف و ماتریس بتنی شده است. افزودن الیاف آب دوست به بتن در مجموع موجب افزایش ۱۱%، ۳۸% و ۷۷% مقاومت فشاری، کششی و خمشی بتن شده است. الیاف آب دوست به ترتیب ۵%، ۷% و ۵% مقاومت فشاری، کششی و خمشی بتن مسلح شده را در مقایسه با بتن مسلح شده با الیاف آب گریز ارتقاء بخشیده­اند.