جستجو در مقالات منتشر شده
۲ نتیجه برای رده سلولی McF-۷
حسین دانافر، علیرضا نعمانی، مجید صادقی‌زاده،
دوره ۱۰، شماره ۳ - ( ۶-۱۳۹۸ )
چکیده
فناوری نانو در حال حاضر یکی از رویکردهای امیدبخش برای تشخیص و درمان سرطان است. سیستم‌های مبتنی بر پلیمرها به‌دلیل فرآیندهای تولید ساده و تنوع در عملکرد و روش‌های اصلاح پلیمر، جذاب‌تر هستند. پلی‌اتیلن‌گلیکول (PEG) و پلی‌کاپرولاکتون (PCL) دو پلیمر سنتزی زیست‌سازگار مورد تایید FDA بوده که اغلب در صنایع دارویی مورد استفاده قرار می‌گیرند. غیر از حامل‌های دارورسانی، در درمان سرطان بحث ایمنی مواد تشکیل‌دهنده فعال نیز بسیار چالش‌برانگیز است. عوارض جانبی شیمی‌درمانی یکی از مهم‌ترین علل مرگ‌ومیر بیماران در بسیاری از سرطان‌ها است. کورکومین استخراج‌شده به‌طور طبیعی، یکی از جالب‌ترین عوامل ضدسرطان است که اثرات انتخابی اثباتشده روی سلولهای سرطانی داشته و منجر به حداقل عوارض جانبی در طول درمان می‌شود. کورکومین به‌عنوان عامل اصلی، در درمان ترکیبی سرطان‌های مختلف آزمایش شده است. مطالعات متعدد ایمنی و کارکرد کورکومین در دوزهای مختلف تجویزشده را نشان می‌دهند. با این حال، مانع اصلی در استفاده از کورکومین، حلالیت پایین آن در آب و قابلیت دسترسی بیولوژیک کم و متغیر پس از تزریق است. بنابراین در این مطالعه سعی شد حلالیت کورکومین با استفاده از یک سیستم نانوذره دی‌بلاک‌کوپلیمر نوین PEG-PCL افزایش یابد. ابتدا کوپلیمر PEG-PCL سنتز و سپس خصوصیاتش با روش‌های GPC، FTIR و H-NMR مشخص شد. پس از آن، کورکومین در ساختار میسلی PEG-PCL به‌صورت بهینه کپسوله و سمیت نانوذرات تهیه‌شده در کشت سلول MCF-۷ ارزیابی شد. طبق نتایج نانوذرات آماده‌شده می‌توانند مولکول‌های هیدروفوب کورکومین را به‌طور موثری به دام انداخته، حلالیت آن را بهبود بخشیده و باعث افزایش فعالیت آن در ازبین‌بردن سلول سرطانی در شرایط برون‌تنی شوند.
محدثه برآورده، حسین غفوری، اسداله محمدی، سودا زارعی،
دوره ۱۲، شماره ۲ - ( ۱۱-۱۴۰۰ )
چکیده
هدف: طی تکثیر غیرقابل کنترل سلولها در بدن، زیرمجموعهای از نئوپلاسمها یا تومورها بوجود میآیند، تکثیر غیرطبیعی این سلولها درنهایت موجب تشکیل توده و سرانجام سرطان میگردد که میتواند در سرتا‌‌‌سر بدن گسترش یابد. بنابراین مهار تکثیر غیرطبیعی سلولهای سرطانی، تاثیر بسزایی در جلوگیری از گسترش تومورهای سرطانی و بهبود بیماری خواهد داشت. از این رو در مطالعه حاضر، مشتق جدید سولفونامید طراحی و سنتز گردیده (HB۲۰) و اثرات ضدسرطانی آن بر روی رده سلولی سرطان سینه انسان(MCF-۷) بررسی شده است.
مواد و روشها: در شرایط آزمایشگاهی (in vitro )، برای سنتز مشتق سولفونامیدی (HB۲۰)، ابتدا نمک دیازونیوم با استفاده از ترکیب پایه سولفامتوکسازول ساخته و سپس با یک ماده کوپلشونده پیریمیدینی ترکیب گردید. غلظتهای مختلفی از ترکیب جدید سنتزی (HB۲۰) علیه سلولهای MCF-۷ استفاده شد. همچنین جهت سنجش بقا و تکثیر سلولی تست MTT انجام گرفت.
نتایج: ساختار شیمیایی ترکیب سنتز شده، بوسیله طیفهای FT- IR و NMR تائید گردید. همچنین زندهمانی در سلولهایMCF-۷ تیمار شده با ترکیب سنتزی (HB۲۰) نسبت به گروه کنترل (بدون تیمار) کاهش چشمگیری داشت. HB۲۰ تکثیر سلولهای سرطانیMCF-۷ را با مقدار IC۵۰ ، ۲۳/۷۵ میکروگرم/ میلیلیتر مهار میکند.
نتیجه گیری: مشتق جدید سولفونامید (HB۲۰) پتانسیل مهار تکثیر و خاصیت ضدسرطانی در رده سلولی MCF-۷ را دارد.
