۹ نتیجه برای زندهمانی
ترانه‌پیمانه عابدی‌محتسب، الناز تمجید، رضا حاجی‌حسینی،
دوره ۱۰، شماره ۳ - ( ۶-۱۳۹۸ )
چکیده
اهداف: در سال‌های اخیر داربست‌های نانوالیافی زمینه پلیمری به‌دلیل اثرات ضدمیکروبی در مهندسی بافت پوست مورد توجه زیادی قرار گرفته‌اند. هدف از این پژوهش تولید و مشخصه‌یابی خواص آنتی‌باکتریال داربست‌های نانوالیافی زمینه پلیمری است.
مواد و روش‌ها: در مطالعه تجربی حاضر داربست نانوالیافی پلی‌کاپرولاکتون به روش الکتروریسی ساخته شد. بررسی‌های ریزساختاری و مطالعات چسبندگی باکتریایی با استفاده از میکروسکوپ الکترونی روبشی صورت گرفت. برای انجام آزمونهای ضدباکتریایی از آزمونهای میکرودایلوشن و تشکیل بیوفیلم بر سویه‌های استاندارد گرم منفی اشرشیا کلی و سودوموناس آئروژینوزا، گرم مثبت استرپتوکوکوس موتانس و استافیلوکوکوس اورئوس و برای مطالعه سمیت سلولی از آزمون MTT بر سلولهای سرطانی رده هلا و HT۱۰۸۰ استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج این پژوهش نشان داد که این داربست نانوالیافی خواص ضدباکتریایی و ضدتشکیل بیوفیلم بر همه سویه‌ها دارد اما در مشاهدات میکروسکوپ الکترونی و آزمون میکرودایلوشن بیشترین اثر بر سویه سودوموناس آئروژینوزا و در غلظت یک‌میلی‌گرم بر میلی‌لیتر عصاره داربست نانوالیافی مشاهده شده، اما در آزمون تشکیل بیوفیلم بیشترین اثر بر سویه استافیلوکوکوس اورئوس و در غلظت ۸میکروگرم بر میلی‌لیتر عصاره حاصل شد. همچنین نتایج آزمونهای سمیت‌سنجی سلولی نیز نشان داد که عصاره داربست‌های سنتزشده روی سلولهای سرطانی فیبروبلاست انسانی (HT۱۰۸۰) اثرات سمی بیشتری داشته و پس از ۴۸ساعت منجر به کاهشی در حدود ۴۰% تعداد آنها می‌شود.
نتیجه‌گیری: داربست‌های نانوالیافی پلی‌کاپرولاکتون تولیدشده به روش الکتروریسی، بالقوه میتوانند گزینه امیدبخشی در کاربردهای مهندسی بافت پوست با قابلیت جلوگیری از تشکیل بیوفیلم در محل ترمیم زخم و نیز کاهش تعداد سلولهای سرطانی باشند.
سهیلا تکاور، مجید صادقی زاده، حشمت اله رحیمیان، غلامرضا اسماعیی جاوید،
دوره ۱۲، شماره ۱ - ( ۱۰-۱۳۹۹ )
چکیده
کاربرد لیزر NIR در باکتریها اغلب متمرکز بر خاصیت کشندگی و تشدیدکنندگی اثر آنتی بیوتیکها میباشد. در این راستا، طیفی از درجات کشندگی و حتی نقض آن گزارش شده‌‌است. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر موج لیزر کم توانnm ۸۰۸ بر زندهمانی و رشد باکتری E.coli-DH۵α با سه روش شمارش کلنی‌ها(CFU)، MTT و فلوسایتومتری میباشد. به این منظور باکتری در محیط کشت مایع LB تحت تیمار لیزر J/cm۲۱۰۰ و ۲۰۰ قرار داده شد و روند رشد و زندهمانی نسبت به کنترل بررسی و مقایسه گردید. نتایج CFU پس از ۲۴ ساعت به لحاظ آماری مابین کنترل و تیمارهای لیزر معنی‌دار نشد (۰۶/۰P=). ولی نتایج MTT یک ساعت پس از اعمال لیزر نشان داد که کشندگی باکتریها میان تیمار لیزرJ/cm۲۲۰۰ و کنترل معنی‌دار میباشد(۰۰۶/۰P=). نتایج فلوسایتومتری بلافاصله پس از تیمار لیزر با بکارگیری PI و Triton X۱۰۰نشان داد گذشته از آن که لیزر اثر کشندگی دارد که نتایج MTT را تایید می‌کند، بروز اثرات از تغییر در نفوذپذیری غشا باکتریها تا کشندگی را با افزایش دوز لیزر ثابت می‌نماید. به این ترتیب روش‌های بکاربرده شده نشان دادند که دوزهای مختلف لیزر اثر مهاری با شدت متفاوت بر زندهمانی و رشد باکتری E.coli-DH۵α دارد و لذا تیمار لیزر میتواند کاربردهایی با هدف باکتری‌زدایی یا تسهیل در روند انتقال ژن داشته باشد.
دوره ۱۴، شماره ۶۲ - ( ۱-۱۳۹۶ )
چکیده
چکیده
امروزه با توجه به نیاز انسانها به غذاهای فراسودمند و پروبیوتیک و گسترش استفاده از آنها در رژیمهای غذایی، توجه خاصی به سمت تولید و توسعه محصولات پروبیوتیک مبذول گشته است که میتوانند نقش مهمی در ارتقای سلامتی جامعه ایفا نماید. تحقیقات نشان دادهاند که شکلات حامل مناسبی برای میکروارگانیسمهای پروبیوتیک میباشد.در این مطالعه،شکلات پروبیوتیک حاوی لاکتوباسیلوس کازئی تولید شد و برخی از فاکتورهای فیزیکوشیمیائی شاملpHو فعالیت آبی(aw) به همراه ارزیابی زندهمانی باکتری لاکتوباسیلوس کازئیمورد بررسی قرار گرفتند.افزودن لاکتوباسیلوس کازئی به شکلات تأثیر نامطلوب و معنیداری بر روی پارامترهای فیزیکوشیماییpH و فعالیت آبیدر طول مدت زمان نگهداریش ماهه در دو دمای متفاوت اتاق و یخچالی، نداشته است (۰۵/۰P>).بر اساس نتایج به دست آمده، مقدار فعالیت آبی در شکلات پروبیوتیک بطور معنیداری بیشتر از شکلات کنترل بوده است (۰۵/۰>P). همچنین تأثیر معنیداری بر زنده مانی لاکتوباسیلوس کازئی در شکلات پروبیوتیک طی شش ماه نگهداری در دماهای C˚ ۲۲ وC˚ ۴ مشاهده نگردید (۰۵/۰P>). یافتههای بدست آمده نشان میدهند که شکلات پروبیوتیک حاصله میتواند در دمای محیطی نگهداری شود بدون اینکه هیچگونه تغییر نامطلوبی در ویژگیهای فیزیکوشیمیایی آن ایجاد شود. همچنین طی دوره نگهداری شش ماهه در دماهایC˚ ۲۲ وC˚ ۴، با اینکه کاهش جزئی در تعداد باکتری پروبیوتیک رخ داده است اما این کاهش در حدی نیست که شمارش پروبیوتیک ها در نهایت از CFU/g۱۰۸ پائینتر بیاید و بنابراینبهعنوانمحصول فراسودمند پروبیوتیکشناختهمیشود.
افسانه احسان دوست، الناز تمجید،
دوره ۱۵، شماره ۲ - ( ۳-۱۴۰۳ )
چکیده
در سال های اخیر، تلاش های قابل توجهی بر پیشرفت مواد زیستی جدید مبتنی بر پلیمر طبیعی و استفاده از روش های کارآمد مانند مهندسی بافت پوست برای درمان زخم متمرکز شده است. در این مطالعه، یک داربست پلی کاپرولاکتون چاپ سه بعدی پوشش‌دهی شده از طریق غوطه وری در یک ترکیب ۱:۴ از فیبروئین ابریشم ۴۰ درصد استخراج شده از پیله های کرم ابریشم بومبیکس موری و نانوسلولز اکسید شده با تمپو پوشش داده شده، ساخته شد. اندازه منافذ و تخلخل به ترتیب ۱۸۰ میکرومتر و ۸۵ درصد بود. نتایج افزایش جذب تراوه (تورم و جذب آب به ترتیب ۱۳۴۲ و ۸۰ درصد)، بهبود مدول ذخیره سازی (G’) از ۵۰۰ به ۴۰۰۰ پاسکال، و همچنین گران‌روی کشسانی تا ۶۰ درصد نشان دهنده خواص مطلوب این ساختار برای کاربردهای پانسمان زخم است. علاوه بر این، مطالعات ترشوندگی و زیست تخریب پذیری افزایش کلی زاویه تماس و نرخ تخریب را به ترتیب ۳±۹/۱۹ درجه و ۹۵٪ نشان داد. مطالعات زندهمانی و مهاجرت سلولی بر روی سلولهای فیبروبلاست (۹۲۹L) با استفاده از روش MTT، رنگ‌آمیزی داپی/ فالوئیدین و آزمایش خراش، به ترتیب بیش از ۹۰ درصد زندهمانی تا ۷ روز و ترمیم کامل خراش در ۲۴ ساعت را نشان داد. این یافته‌ها نشان می‌دهد که داربست‌های پلی‌کاپرولاکتون پرینت‌شده سه‌بعدی که با فیبروئین ابریشم و نانوسلولز اکسید شده پوشش‌دهی شده‌اند، برای کاربردهای بهبود زخم امیدبخش بوده و ممکن است راه را برای پانسمان‌های زخم بر پایه پلیمر طبیعی هموار کنند.
دوره ۱۸، شماره ۱۱۴ - ( ۵-۱۴۰۰ )
چکیده
هدف از این پژوهش بررسی اثر باکتریهای پروبیوتیک و آنزیم تریپسین بر خواص فیزیکوشیمیایی، میکروبی و حسی دوغ بود. بدین منظور پپتیدهای زیست فعال به میزان ۵/۱ و ۳ میلی‌گرم در ۱۰۰ میلی‌لیتر به فرمولاسیون دوغ پروبیوتیک که با cfu/ml ۱۰۸ لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس و لاکتوباسیلوس هلوتیکوس به صورت جداگانه تلقیح شده بودند اضافه گردیدند. آزمونهای pH ، شمارش کپک و مخمر، شمارش کلی فرم، زنده مانی باکتری های پروبیوتیک، ارزیابی فعالیت آنتی اکسیدانی، اندازهگیری میزان گاما آمینو بوتیریک اسید و ارزیابی حسی بر روی دوغ انجام شد. نتایج نشان داد که استفاده از باکتریهای پروبیوتیک به همراه آنزیم تریپسین و افزایش غلظت آن باعت افزایش زنده باکتریهای پروبیوتیک، خاصیت آنتیاکسیدانی، میزان تولید گابا، امتیاز ارزیابی حسی بعد از ۶۰ روز نگهداری شد. همچنین باعث کاهش pH، کپک و کلی‌فرم در دوغ گردید. با استفاده از لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس و ۳ میلی‌گرم در ۱۰۰ میلی‌لیتر آنزیم تریپسین می‌توان دوغ فراسودمند حاوی گابا با بار میکروبی کمتر و خواص آنتیاکسیدانی و حسی بالاتر تولید نمود.
دوره ۱۹، شماره ۱۲۴ - ( ۳-۱۴۰۱ )
چکیده
این مطالعه به منظور بررسی سطوح مختلف پوره کرفس بر ویژگیهای فیزیکوشیمایی و زنده مانی باکتریهای پروبیوتیک در ماست صورت گرفت. نتایج نشان داد در پایان دوره نگهداری بیشترین میزان pH در نمونه حاوی ۱۰ درصد کرفس مشاهده شد. با افزایش دوره نگهداری میزان اسیدیته افزایش یافت و بیشترین و کمترین میزان اسیدیته در پایان دوره نگهداری به ترتیب در تیمارهای شاهد و حاوی ۱۰ درصد کرفس مشاهده شد. نمونههای ماست حاوی ۱۰ درصد کرفس کمترین میزان جدا شدن سرم و نمونه شاهد بیشترین سینرسیس (درصد جدا شدن سرم یا آب اندازی) را در پایان دوره نگهداری نشان دادند. در بررسی ویژگیهای حسی تیمارهای حاوی ۱۰ درصد کرفس بیشترین امتیازات طعم، بو، بافت و پذیرش کلی را کسب کرد. بیشترین و کمترین امتیاز رنگ به ترتیب مربوط به تیمار حاوی ۵ درصد کرفس و شاهد بود. بررسی ویژگیهای رئولوژیکی نشان داد که در همه نمونهها با افزایش سرعت برشی ویسکوزیته کاهش یافت و در همه سرعتهای برش نمونههای حاوی ۱۰ درصد کرفس ویسکوزیته بیشتری نسبت به سایر نمونهها دارا بودند. در پایان دوره نگهداری بیشترین تعداد باکتریهای پروبیوتیک زنده مانده در نمونههای ماست حاوی ۱۰ درصد کرفس مشاهده شد. براساس نتایج این تحقیق، ماست پروبیوتیک حاوی کرفس به دلیل دارابودن خواص حسی و وپروبیوتیکی مطلوب میتواند بهعنوان یک محصول فراسودمند معرفی گردد.
دوره ۲۰، شماره ۱۳۴ - ( ۱-۱۴۰۲ )
چکیده
ریز پوشانی روشی رایج برای بهبود قابلیت زنده مانی باکتریهای پروبیوتیک در برابر تنش‌های محیطی است. در این پژوهش با استفاده از امولسیون دوگانه با صمغ فارسی ، پایداری امولسیون، خصوصیات فیزیکوشیمیایی و مورفولوژیکی، راندمان ریز پوشانی و زنده مانی ریز پوشینه‌ها، در طول ذخیره‌سازی و محیط شبیه‌ساز دستگاه گوارش موردبررسی قرار گرفت. اندازه ذرات، پتانسیل زتا و شاخص پراکندگی به ترتیب معادل nm۵۲۵، mv۶۸/۴۴- و ۳۳/۰ بود. راندمان ریز پوشانی ۸۸ % و پایداری امولسیون بین ۸۵ % تا ۴۳/۹۵ % بود. ریزپوشانی لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس در امولسیون دوگانه (W/O/W) با صمغ فارسی باعث بهبود زنده مانی آن در شرایط نگهداری در دمای °C ۴ به مدت ۲۸ روز شد. جمعیت باکتریایی در تیمارهای ریز پوشانی نشده بعد از گذشت ۷ روز به صفر رسید درحالیکه در تیمارهای ریز پوشانی شده فقط log ۵۸/۰ کاهش داشت. در محیط شبیه‌ساز معده تعداد باکتریها برای تیمار ریز پوشانی شده log ۹۷/۱ و برای تیمار حاوی باکتری آزاد log ۹/۳ کاهش یافت، و در محیط شبیه‌ساز روده نیز برای تیمار ریز پوشانی شده log ۴۵/۰ و برای تیمار حاوی باکتری آزاد log ۳/۱ کاهش یافت. نتایج نشان داد که استفاده از امولسیون دوگانه صمغ فارسی باعث بهبود زندهمانی لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس در شرایط نگهداری در دمای °C ۴ و محیط شبیه‌سازی‌شده دستگاه گوارش می‌شود.
دوره ۲۰، شماره ۱۳۶ - ( ۳-۱۴۰۲ )
چکیده
زنده مانی پروبیوتیک‌ها طی فرایند تولید محصولات غذایی با چالش‌های مختلفی رو به رو می یاشد. یکی از فرایندهای نوظهور تولید محصولات غذایی استفاده از چاپ سه‌بعدی بوده که تا کنون اثر این فرایند بر زندمانی پروبیوتیک ها چندان مورد مطالعه قرار نگرفته است. در این پژوهش اثر ریزپوشانی بر زنده مانی سلول ها طی فرایند چاپ سه بعدی و پخت کوکی (بر پایه ضایعات حاصل از فراورده های قنادی) بر زنده مانی سلول ها مورد بررسی قرار گرفت. ابتدا شرایط تولید دانک نیز با تغییر درصد محلول های آلژینات سدیم و کلسیم کلرید بهینه سازی گردید. سپس، اثر ریزپوشانی با درصد های مختلف دانک (۱۰،۵،۰%) بر سفتی بافت خمیر به عنوان فاکتور مهم در چاپ پذیری خمیر نیز بررسی شد . در نهایت میزان زنده مانی سلول ها طی فرایند چاپ و پخت (دمای C ° ۱۵۰ و C ° ۱۸۰ به مدت ۱۰ دقیقه) مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج تصاویر تهیه شده نشان داد که با افزایش غلظت محلول سدیم آلژینات و کلسیم کلرید یکنواختی و کرویت دانک ها افزایش می یابد. کارایی درونپوشانی دانک بر پایه آلژینات در این روش بکار ۴۱/۸۹% بود. بهینه درصد دانک جهت برخورداری از ویژگی مطلوب چاپ پذیری خمیر و کوکی پخته شده ۵% (وزنی-وزنی) گزارش شد. ریزپوشانی باعث افزایش درصد زندهمانی پروبیوتیک ها طی چاپ سه بعدی و پخت گردید. بدین صورت که درصد زنده مانی پروبیوتیک های ریزپوشانی شده (T۲) بعد از چاپ سه بعدی و پخت (دمای C ° ۱۵۰ ) به ترتیب ۸۶/۹۶% و ۵۸/۶۲% بود. این در حالیست که درصد زنده مانی برای نمونه حاوی سلول های آزاد (T۱) به ترتیب برابر با ۷۷/۶۰% و ۰۵/۴۳% اعلام شد. با این وجود هیچ سلول زنده پروبیوتیک در هر دوی شرایط آزاد و درون پوشانی در دمای دمای C ° ۱۸۰ مشاهده نشد.
دوره ۲۲، شماره ۱۵۹ - ( ۲-۱۴۰۴ )
چکیده
هدف از پژوهش حاضر بررسی قابلیت رشد سلولی بر روی داربست های هوشمند کاراگینان (Carr) و ترکیب کاراگینان و موسیلاژ دانه به (Carr:Quc) به منظور تولید گوشت آزمایشگاهی میباشد. در این پژوهش، دو هیدروژل کاپاکاراگینان با غلظت ۵/۱% و کاپاکاراگینان و موسیلاژ دانه به با نسبت ۱:۱ و غلظت نهایی ۵/۱% با کمک محلول کلرید پتاسیم ۵% تشکیل شدند. سپس توانایی پاسخدهی این دو داربست به تغییر pH محیط مورد ارزیابی قرار گرفت و زندهمانی رده سلولی C۲C۱۲ در pH ۴/۷ و در هنگام تغییر pH از ۴/۷ به ۵/۵ بررسی شد. بررسی تغییر تورم با تغییر pH محیط نشان داد که برای داربست Carr بیشترین میزان تورم در pH ۵ و برابر با %۱۴۵ به دست آمد. بیشترین میزان تورم برای داربست Carr:Quc نیز در pH ۵ و به میزان %۴۲۸ مشاهده شد. همچنین تغییر تورم داربستها با تغییر pH از ۴/۷ به ۵/۵ ارزیابی شد. داربست Carr هیچ تغییر تورمی در زمانهای مورد مطالعه نشان نداد در حالیکه تغییر تورم داربست Carr:Quc بعد از قرار گرفتن در pH ۵/۵ به مدت ۳۰، ۴۵، ۶۰، ۱۸۰ و ۳۶۰ دقیقه نسبت به pH ۴/۷ تفاوت معنیداری در سطح ۰۵/۰ نشان داد. ارزیابی زندهمانی سلولهای C۲C۱۲ نیز بر روی داربست Carr:Quc در شرایط نرمال و تغییر pH از ۴/۷ به ۵/۵ نشان داد که زندهمانی سلولها در شرایط نرمال بیشتر بود. بررسی زندهمانی و رشد سلولها در داربست Carr:Quc به مدت ۱۵ روز نشان داد که داربست مورد نظر سمیتی اعمال نکرد و سلولها زندهمانی خود را در طول کشت حفظ کرده و در روزهای ۱۴ و ۱۵ کشت، تمایل به تشکیل اسفروئید نشان دادند.
