جستجو در مقالات منتشر شده
۳ نتیجه برای زیستتخریبپذیری
زهرا منتظر، محمدباقر حبیبی‌نجفی، محبت محبی، عبدالرسول ارومیه‌ای،
دوره ۱۰، شماره ۲ - ( ۴-۱۳۹۸ )
چکیده
انباشتگی ضایعات پلی‌اتیلنی یکی از مشکلات زیست‌محیطی عمده است. هدف از این پژوهش بررسی تخریب‌پذیری میکروبی فیلمهای پلی‌اتیلنی پرداخت‌شده با تابش آفتاب در شرایط نیمه‌صنعتی به‌عنوان روش طبیعی برای حذف ضایعات پلی‌اتیلنی است. فیلمهای پلی‌اتیلنی به‌مدت یک ماه در معرض تابش خورشید و سپس به‌مدت صد روز در واکنش‌گاه‌های زیستی هوازی تحت تاثیر دو گونه میکروبی اسفنگوباکتریوم مولتیورورم IRN۱۱ و دلفتیا تسوروهاتنزیس IRN۲۷ قرار گرفتند. درصد افت وزن پلیاتیلن و تغییرات pH در محیط بررسی شدند. همچنین فیلم از نظر تغییر در ساختار شیمیایی توسط روش FT-IR بررسی شد و برای بررسی تشکیل لایه میکروبی روی سطح و تغییرات سطح پلیمر در مجاورت باکتری‌ها تصویربرداری با میکرسکوپ الکترونی (SEM) به کار رفت. افزایش جزئی pH طی دوره انکوباسیون ثبت شد. درصد کاهش وزن نمونههای پلیاتیلن پرداخت‌شده خورشیدی تحت تاثیر دو باکتری به‌ترتیب ۰/۰۱۳±۳/۳۱% و ۰/۰۲۵±۳/۹۸% بودند و گروه‌‌های عاملی کربونیلی در این نمونهها در اثر هیدرولیز باکتریایی به‌صورت معنیداری کاهش یافتند. تصاویر به‌دست‌آمده از میکروسکوپ الکترونی تشکیل لایه‌های میکروبی متفاوت را روی سطح پلیمر پرداخت‌شده با تابش خورشید به‌وسیله هر دو باکتری نشان دادند. نتایج نشان دادند تابش نورخورشید اثر معنیداری در افزایش قابلیت زیستتخریبپذیری میکروبی فیلمهای پلی‌اتیلنی داشت و دو باکتری مورد آزمون قادر بودند زیستتخریبپذیری فیلمهای پرداخت‌شده با تابش خورشید را بهبود بخشند.
دوره ۱۳، شماره ۰ - ( ۹-۱۳۹۵ )
چکیده
چکیده مقاله حاضر بخشی از پژوهشی است که طی آن، ساخت و فرمولاسیون یک چندسازه طبیعی بر مبنای سلولز، پلیاتیلن (PE)، و پلیاتیلن گلیکول (PEG) انجام گرفت. سلولز با دو نوع پلیمر سبک (LDPE) و سنگین (HDPE) با استفاده از دستگاه اختلاط پلیمرها به ترتیب در دو دمای ۱۲۵ و oC۱۴۵ مخلوط شد تا خاصیت زیستتخریبپذیری چندسازه حاصل بررسی گردد. بدین منظور، با استفاده از روش استاندارد دفن در خاک، نمونهها در خاک تدفین و در دورههای زمانی مشخصی، از خاک خارج و توزین شدند. بررسی تغییرات وزنی نمونههای تدفین شده در خاک نشان داد که نمونهها از یک روند کاهش وزن برخوردار هستند که به معنای تجزیه و فروپاشی نمونهها در خاک است. بنابراین، چندسازههای پلیاتیلن سبک/سلولز و پلیاتیلن سنگین/سلولز خاصیت زیستتخریبپذیری قابل توجهی را نشان دادند که بسته به هدف از کاربرد چندسازهها، ممکن است مطلوب یا نامطلوب باشد.
دوره ۱۵، شماره ۸۱ - ( ۸-۱۳۹۷ )
چکیده
در این تحقیق نانوکامپوزیت بر پایه بیوپلیمر کربوکسی‌متیل‌سلولز (CMC) و از طریق افزودن نانوذرات مونت‌موریلونیت (MMT) (۱، ۳ و ۵% وزنی-وزنی CMC) با روش قالب‌گیری تهیه گردید. سپس، به نمونه حاوی ۵% نانو رس نانوذرات دی-اکسید تیتانیوم (TiO۲) (۱، ۳ و ۵% وزنی-وزنی CMC) اضافه شد تا نانوکامپوزیت هیبرید تولید شود. در نمونههای تولید شده ویژگی‌های مقدار رطوبت، دانسیته، جذب رطوبت و خواص مکانیکی اندازه‌گیری شدند. همچنین، توزیع نانوذرات با میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) بررسی شد. نتایج نشان داد که افزودن نانوذرات سبب افزایش اندک محتوای رطوبت و متراکم‌تر شدن فیلم‌ها گردید. در حضور MMT (۵%) از مقدار جذب رطوبت فیلم‌ها بیش از ۳۰% کاسته شد که با اضافه شدن TiO۲روند کاهش جذب رطوبت ادامه یافت. افزودن نانو رس سبب تقویت فیلم‌ها و افزایش مقاومت به کشش (UTS) و مدول یانگ (YM) شد که البته به تقلیل ازدیاد طول تا نقطه شکست انجامید. در ادامه، اضافه شدن TiO۲به این نانوکامپوزیت‌ها منجر به سست شدن آن‌ها و کاهش UTS و YM شد. توزیع مناسب نانوذرات در فیلم به‌ویژه در غلظت‌های پایین از طریق تصاویر SEM به اثبات رسید. در مجموع، هر چند فیلمهای حاوی نانو رس دارای عملکرد بهتری در مقایسه با CMC بودند ولی اضافه شدن نانوذرات TiO۲ به این مجموعه سبب بهبود بسیاری از ویژگی‌های عملکردی نانوکامپوزیت‌ها شد و قابلیت استفاده از آن را به‌عنوان یک ماده بسته‌بندی زیست‌تخریب‌پذیر افزایش داد.
