---

---

امروزه تمایل به استفاده از ضدمیکروب‌های طبیعی در مواد غذایی افزایش یافته است. پوست انار با داشتن ترکیبات فنولی و ضدمیکروبی فراوان یک منبع مهم برای استخراج این ترکیبات به شمار می‌رود. در این پژوهش استخراج عصاره از پوست انار با نسبت‌های مختلفی از حلال اتانول/ آب (۴۰ به ۶۰، ۶۰ به ۴۰ و ۸۰ به ۲۰) در دماهای ۲۵، ۴۰ و ۵۵ درجه سانتی‌گراد و زمان‌های ۲۰، ۲۴ و ۲۸ ساعت انجام شد. بازده استخراج، میزان ترکیبات فنولی، فلاونوئیدها و آنتوسیانین‌ها اندازه‌گیری گردید. قدرت ضدمیکروبی عصاره‌های استخراج شده علیه چند میکروارگانیسم شاخص در مواد غذایی شامل سالمونلا اینتریتیدیس، اشریشیا کلی،  لیستریا مونوسیتوژنز، استافیلوکوکوس اورئوس، آسپرژیلوس نایجر و ساکارومایسس سرویزیه با روش انتشار دیسک و تعیین حداقل غلظت بازدارندگی رشد (MIC) تعیین شد. نتایج نشان داد در نسبت اتانول به آب ۶۰ به ۴۰، دمای ۲۵ درجه سانتی‌گراد و زمان ۲۴ ساعت بیشترین بازدهی استخراج (۱/۵۰%)، میزان ترکیبات فنولی کل (۵۱۸/۳۴۹ میلی‌گرم اسیدگالیک بر گرم عصاره خشک)، فلاونوئیدها (۱۲۴/۲۵۰ میلی‌گرم روتین بر گرم عصاره خشک)، آنتوسیانین‌ها (۰۴۷/۲۵۲ میلی‌گرم سیانیدین ۳ گلوکوزید در ۱۰۰ گرم عصاره) ونیز قویترین خاصیت ضدمیکروبی به دست آمد. تمامی عصاره‌ها خاصیت ضدمیکروبی در مورد میکروارگانیسم‌های مورد مطالعه داشتند. در میان میکروارگانیسم‌های مورد آزمون، استافیلوکوکوس اورئوس بیشترین حساسیت را نسبت به عصاره پوست انار داشت.

---

چکیده
انگور حاوی عناصر غذایی مختلف از جمله ویتامین­ها، مواد معدنی، کربوهیدرات­ها، اسیدهای آلی و اسیدهای فنولی می­باشد. در این مطالعه انگور رقم کشمشی قرمز از روستای کشتیبان شهر ارومیه جمع آوری شد. فعالیت ضد­اکسایشی کل، محتوای فنولی و فلاونوئید کل قسمت­های مختلف انگور (برگ، غوره، انگور، کشمش و شیره انگور) واریته کشمشی قرمز ارزیابی گردید. استخراج ترکیبات فنولی، فلاونوئیدی در حلال متانول انجام شد. محتوای کل ترکیبات فنولی و فلاونوئیدی با استفاده از روش طیف­سنجی بررسی گردید. میزان توانایی ضد­اکسایشی عصاره­ها با استفاده از روش DPPH، جمع­آوری رادیکال­های سوپر­اکسید و نیتریک­اکسید تعیین گردید. میزان قدرت احیاء عصاره­ها توسط آزمونFRAP و توانایی مهار پراکسیداسیون لیپیدها با روش TBA اندازه­گیری شد. نتایج نشان داد که برگ در مقایسه با میوه نارس، رسیده، خشک­شده و شیره انگور بیشترین محتوای فنلی و فلاونوئیدی را دارا بود. بیشترین درصد جمع­آوری رادیکال DPPH، سوپر­اکسید، نیتریک­اکسید و مهار پراکسیداسیون لیپیدها در عصاره برگ مشاهده گردید. نتایج نشان داد که میوه خشک در مقایسه با میوه رسیده و نارس ترکیبات و فعالیت ضد­اکسایشی بیشتری داشت. پس با توجه به نتایج حاصله می­توان بیان نمود که اندام­های مختلف انگور رقم کشمشی قرمز توان بالای ضد­اکسایندگی داشته و می­توان آن­ها را به عنوان ضد­اکساینده­های طبیعی در صنایع­غذایی مورد توجه قرار داد.

---

چکیده زغال اخته یکی از محصولات باغی بومی ایران است که دارای مزیت های متفاوت از قبیل ارزش غذایی و دارویی، سودآوری و حتی صادراتی می باشد.دراین بررسی، نمونه­ها به دو صورت بدون هسته و هسته­دار در معرض آفتاب و نیز به صورت هسته­دار در داخل آون فن­دار در دمای C° ۸۰خشک شدند. پارامترهای فیزیکی-شیمیایی (pH، اسیدیته، ماده خشک و خاکستر) و میزان افت ترکیبات زیست فعال (فنل کل، فلاونوئید، آنتوسیانین کل، ویتامین C و ظرفیت ضد اکسایشی مورد بررسی قرار گرفت. نتایجنشان داد که در کل ترکیبات فعال زیستی در اثر خشک کردن نسبت به نمونه شاهد کاهش می­یابد. خشک شدن در آون C°۸۰ بیشترین اتلاف آنتوسیانین برابر با ۶/۸۸% در مقایسه با نمونه شاهد، نمونه خشک­شده آفتابی هسته­دار کمترین مقدار ویتامین C (mg/۱۰۰gd.b۱۲۲) و نمونه خشک­شده آفتابی بدون هسته نیز کمترین مقدار فعالیت ضد اکسایشی (۹۱/۱۶%) را دارا بود. کمترین مقدار فنل کل در نمونه خشک شده آفتابی هسته­دار ( mg/۱۰۰gd.b۷۸۱) و کمترین مقدار فلاونوئید در نمونه خشک شده آفتابی ­هسته­دار (mg/۱۰۰gd.b  ۴/۴۳۹) مشاهده شد.

---

چکیده
این پژوهش به منظور بررسی اثر پوشش خوراکی کیتوزان و کلرید کلسیم بر ویژگی‌های فیزیکی، کیفی و بیوشیمیایی میوه توت‌فرنگی رقم پاروس انجام شد. آزمایش به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با ۵ تیمار (پوشش کیتوزان ۵/۰ و ۵/۱ درصد و کلرید کلسیم ۱ درصد به تنهایی و در ترکیب با یکدیگر) به همراه شاهد و زمان نمونه‌برداری (زمان برداشت، ۶ و ۱۲ روز پس از شروع انبارداری) در سه تکرار اجرا شد. پس از تیمار، میوه‌ها به سردخانه‌ای با دمای ۵/۰±۴ درجه‌سانتی‌گراد و رطوبت نسبی ۵±۹۰ درصد منتقل شدند. نتایج نشان داد که با افزایش مدت انبارداری در همه تیمارها شاخص‌های کاهش وزن‌، مواد جامد محلول و شاخص طعم افزایش یافت، درحالی‌که میزان سفتی بافت میوه، آسکوربیک اسید، فنل و فلاونوئید کل، آنتوسیانین کل و ظرفیت پاداکسندگی کاهش یافت. پس از ۱۲ روز انبارداری میزان کاهش وزن‌، مواد جامد محلول و شاخص طعم به ترتیب با میانگین ۴۴/۵، ۸۹/۱۱ درصد و ۸۶/۹ در میوه‌های گروه شاهد بیشتر از سایر تیمارها بود. در حالی‌که میزان سفتی بافت میوه، آسکوربیک اسید، فنل، فلاونوئید و آنتوسیانین کل و ظرفیت پاداکسندگی در میوه‌های تیمار شده با پوشش کیتوزان و کلرید کلسیم به‌طور معنی‌داری بیشتر از میوه‌های گروه شاهد بود. کاربرد توأم پوشش کیتوزان و کلرید کلسیم در حفظ شاخص‌های فوق از کاربرد هرکدام از آن‌ها به تنهایی بهتر بود. در مجموع برهمکنش کلرید کلسیم یک درصد با پوشش کیتوزان ۵/۱ درصد مؤثرترین تیمار در حفظ ویژگی‌های کیفی و بیوشیمیایی میوه توت‌فرنگی طی انبارداری سرد بود.

---

ترکیبات زیست فعال استخراج‌شده از شاخه درخت به توسط اولتراسوند مورد ارزیابی قرار گرفت. ویژگی‌های رئولوژیکی و محتوای فنلی کل و فلاونوئیدها در ترکیبات استخراج‌شده توسط روش‌های استاندارد بررسی شدند. همچنین قابلیت آنتی‌اکسیدانی ترکیبات زیست فعال استخراج‌شده از طریق اندازه‌گیری قدرت مهار رادیکال هیدروکسیل، رادیکال DPPH و رادیکال سوپراکسید موردسنجش قرار گرفت. مقدار ترکیبات فنولی موجود در عصاره استخراجی شاخه درخت به (۰۴۶/۰± ۳۷۵/۲۰ میلی‌گرم گالیک اسید در گرم عصاره) و مقدار ترکیبات فلاونوئیدی (۰۲۸/۰ ± ۷۸/۱۳ میلی‌گرم کوئرستین در گرم عصاره) بود. آزمایش‌های شیمیایی اثبات کردند که ترکیبات زیست فعال استخراج‌شده از شاخه درخت به، فعالیت مهارکنندگی رادیکال DPPH و رادیکال هیدروکسیل و آنیون‌های سوپراکسید را دارد و می‌تواند به‌عنوان یک ترکیب آنتی‌اکسیدانی مناسب در صنایع غذایی و دارویی مورداستفاده قرار گیرد. مدل‌های رئولوژیکی مستقل از زمان مختلفی برای برازش داده‌های آزمایشگاهی حاصل مورداستفاده قرار گرفتند و مشخص شد که مدل بینگهام مدل بهتری برای توصیف رفتار جریانی نتایج آزمایشگاهی می‌باشد.

---

تمشک به دلیل لطافت زیاد و داشتن آب بالا مستعد آلودگی به عوامل قارچی بوده و از عمر قفسه‌ای کوتاهی برخوردار است. در پژوهش حاضر، کارایی نانو امولسیون کیتوسان و اسانس به‌ لیمو به عنوان پوشش‌های خوراکی جهت افزایش عمر قفسه‌ای تمشک مورد بررسی قرار گرفت. میوه‌های تمشک، با اسانس به لیمو در غلظتهای ۰، ۲۵۰، ۵۰۰ و ۷۵۰ میکرولیتر بر لیتر تیمار شد و سپس با نانو امولسیون کیتوسان در غلظت‌های ۰، ۲۵۰۰ و ۵۰۰۰ میلی‌گرم بر لیتر مورد تیمار قرارگرفته و به سردخانه‌ای با دمای ۲±۴ درجه سانتی‌گراد و رطوبت نسبی ۸۵-۹۵ درصد انتقال یافتند. محتوای فنل و فلاونوئید کل، آنتوسیانین، فعالیت آنتی‌اکسیدانی و فعالیت آنزیم‌های PAL و گایاکول پراکسیداز میوه‌ها هر سه روز یکبار مورد ارزیابی قرار گرفتند. میوه‌های تیمار شده از فعالیت آنزیم PAL و محتوای آنتوسیانین بیشتری برخوردار بودند. بیشترین فعالیت آنزیم PAL (۵۵/۱۳۶ نانو مول وزن تر بر دقیقه) در تیمار ۵۰۰ میکرولیتر بر لیتر اسانس و ۲۵۰۰ میلیگرم بر لیتر نانو امولسیون کیتوسان و بیشترین میزان آنتوسیانین (۲۲/۱۲۹ میلی‌گرم سیانیدین ۳-گلوکوزید در ۱ میلی‌لیتر عصاره) در تیمار ۷۵۰ میکرو‌لیتر بر لیتر اسانس و ۵۰۰۰ میلیگرم بر لیتر نانو امولسیون کیتوسان در روز نهم مشاهده شد. همچنین بیشترین محتوای فنل کل (۵۳/۵۷ میلی‌گرم گالیک‌اسید در ۱ میلی‌لیتر عصاره) در نمونه‌های مربوط به شاهد در روز نهم مشاهده شد. پوشش دهی تمشک با اسانس به‌لیمو و نانو امولسیون کیتوسان می‌تواند به عنوان روشی سالم، میزان ترکیبات بیوشیمیایی از جمله فنل و آنتوسیانین و فعالیت آنزیم‌های دخیل در بیوسنتز ترکیبات فنولیک مانند PAL را افزایش دهد.

---

       با توجه به مسائل زیست محیطی، ایمنی، سمیت و ویژگی­های ارگانولپتیکی نامطلوب عصاره­های استخراجی با حلال­های آلی جهت استفاده در سیستم­های غذایی، جایگزینی این روش­ها با روش­های استخراج آبی با راندمان بالای استخراج ترکیبات زیست فعال بیش از پیش مورد نیاز است. در مطالعه حاضر کارایی کاربرد همزمان محلول آبی بتاسیکلودکسترین (β-CD) و روش اولتراسوند جهت استخراج ترکیبات پلی­فنلی از پوست انار در مقایسه با روش استخراج آبی مورد بررسی قرار گرفت. روش سطح پاسخ جهت بهینه­سازی شرایط استخراج انجام گرفت. آزمون­ها بر مبنای طرح Box-Behnken با سه متغیر مستقل شامل دما (۷۰-۳۰ درجه سانتی­گراد)، زمان (۴۰-۱۰ دقیقه) و غلظت محلول β-CD (۸/۱-۰ درصد) طراحی شدند. شرایط بهینه استخراج، دمای ۷۶/۵۵ درجه سانتی­گراد، زمان ۳۸/۱۵ دقیقه و غلظت ۸/۱ درصد از β-CD تعیین شد که تحت این شرایط بیشترین میزان ترکیبات پلی­فنلی غیرفلاونونیدی ۷۷/۷۵ (mgGAE/gDW) و بازده استخراج ۸۱/۴۲ درصد بود. همچنین نتیجه نتایج آزمون­های DSC، FTIR و SEM نیز صحت تشکیل کمپلکس الحاقی (Inclusion complex) مابین ترکیبات پلی­فنلی پوست انار و بتاسیکلودکسنرین را تایید نمود. نتایج تحقیق حاضر نشان داد استفاده از محلول β-CD به همراه فرایند اولتراسوند به عنوان یک روش ایمن و کارا می­تواند جایگزین روش­های دیگر استخراج جهت استخراج ترکیباتی با ارزش تغذیه­ای بالا شود.

---

---

به منظور بررسی اثر مقادیر مختلف بنتونیت و pH عصاره در هنگام تماس با بنتونیت بر میزان شفایت عصاره گیاه استویا Stevia) (rebaudiana Bertoni، پژوهشی روی دو عامل به صورت جداگانه در قالب طرح کاملا­ تصادفی در چهار تکرار اجرا گردید. عامل اول، شامل مقادیر بنتونیت در چهار سطح با غلظت­های، ۰ (شاهد)، ۱۰، ۲۰ و ۳۰ ­گرم در لیتر و عامل دوم، شامل pH های مختلف عصاره خام در پنج سطح با مقادیر ۹/۵ (شاهد)، ۵/۵، ۵، ۵/۴ و ۴ بودند. نتایج به­دست آمده از تجزیه واریانس داده­ها نشان داد که تیمار مقادیر مختلف بنتونیت اثر بسیار معنی­داری بر میزان فنول، کارتنوئید، کلروفیل a، کلروفیل b و کلروفیل ­کل و فلاونوئید عصاره­ها دارد. همچنین بهترین سطح از بنتونیت با کمترین مقدار و بیشترین رنگزدایی، مقدار ۲۰ گرم در لیتر با مقادیر فنول ۰۷/۰ میلی­گرم در میلی­لیتر، کارتنوئید ۳۶/۰ میلی­گرم در لیتر، کلروفیل a ۱ میلی­گرم در لیتر، کلروفیل b ۰۳/۲، کلروفیل­ کل ۰۴/۳ میلی­گرم در لیتر و در نهایت با مقدار فلاونوئید ۶۹/۲ میکرو­گرم در میلی­لیتر جهت انجام آزمایش بعدی انتخاب گردید. pH عصاره برای بهبود عملکرد بنتونیت، بیانگر  اثر معنی­دار بر میزان فنول عصاره و اثر بسیار معنی­داری بر بقیه صفات ذکر شده بود. بهترین سطح از pH عصاره با بیشترین رنگ­زدایی و توجه به سلامت بشر، pH (۵) با مقادیر فنول ۱۵/۰ میلی­گرم در میلی­لیتر، کارتنوئید ۴۲/۱ میلی­گرم در لیتر، کلروفیل a ۷۷/۰ میلی­گرم در لیتر، کلروفیل b ۸۴/۰ میلی­گرم در لیتر، کلروفیل ­کل ۶۱/۱ میلی­گرم در لیتر و در نهایت فلاونوئید با مقدار ۱۷/۲ میکرو­گرم در میلی­لیتر انتخاب گردید. بنابراین نتایج به دست آمده از این تحقیق نشان می­دهد که می­توان با در نظر گرفتن مقادیر مناسب ترکیبات رنگ­بری همچون بنتونیت (۲۰ گرم در لیتر) در یک pH مناسب (۵) عصاره خام، رنگ و شفافیت عصاره گیاه استویا را بهبود بخشید.

---

محتوای ترکیبات فیتوشیمیایی گیاهان دارویی شامل فنل­های کل، فلاونوئیدها، ترکیبات اسیدهای چرب و غیره عمدتا تحت تاثیر تنش خشکی واقع می شوند. در این پژوهش، اثر سطوح مختلف تنش آبی (آبیاری کامل درحد ظرفیت زراعی، آبیاری درحد ۷۰درصد ظرفیت زراعی و آبیاری درحد ۴۰درصد ظرفیت زراعی) بر میزان ترکیبات فیتوشیمیایی گیاه دارویی خارمریم مورد ارزیابی قرار گرفت. اندازه گیری رطوبت خاک به روش وزنی انجام شد و تنش خشکی در مرحله گلدهی به مدت ۸ روز به گیاهان اعمال شد. سپس روغن گیری از بذور گیاهان به روش سوکسله و عصاره­گیری به روش متانول صورت گرفت. در مرحله بعد ترکیبات فیتوشیمیایی عصاره با استفاده از دستگاه GC-MS آنالیز شد. آنالیز پیک­های GC-MS حاکی از وجود ۲۰ ترکیب در عصاره متانولی خارمریم بود. بیشترین ترکیب مشاهده شده در تیمارهای آبیاری در حد ظرفیت زراعی (۸/۷۵درصد) و ۴۰درصد ظرفیت زراعی (۷/۷۳درصد) مربوط به اولئیک­اسید بوده درحالیکه در تیمار ۷۰درصد ظرفیت زراعی مربوط به متیل‌لینولئات (۵/۲۲) بود. بجز اولئیک­اسید که در دو تیمار ظرفیت زراعی و ۴۰درصد ظرفیت زراعی بیشترین مقدار را داشت، سایر ترکیبات در تیمار ۷۰ درصد ظرفیت زراعی بیشترین میزان را نسبت به دو تیمار دیگر به خود اختصاص دادند. با توجه به نتایج، تنش ملایم (۷۰ درصد ظرفیت زراعی) باعث افزایش اغلب ترکیبات فیتوشیمیایی گیاه می شود که احتمالا به دلیل تنظیم اسمزی سلول در گیاه در شرایط کم آبی باشد، اما در شرایط تنش شدید (۴۰ درصد ظرفیت زراعی) این ترکیبات کاهش داشتند که احتمالا این متابولیت ها صرف تامین انرژی برای رشد و زنده مانی گیاه شده اند. طبق نتایج این پژوهش، از آنجایی که بذر این گیاه دارای ترکیبات فیتوشیمیایی با اهمیتی از جمله اسیدهای چرب، فیتواسترول ها، متیل استرها، فلاونوئیدها و غیره می باشد، لذا می توان ترکیبات فوق را پس از استخراج و خالص سازی، در صنایع غذایی، دارویی، بهداشتی و غیره استفاده نمود.

---

هدف از این مطالعه بررسی تاثیر نوع حلال بر قدرت آنتی‌اکسیدانی و میزان فنل و فلاونوِئید گیاه Postia puberula  متعلق به خانواده آستراسه است. جهت بررسی اثرات آنتی اکسیدانی میزان، فنل و فلاونوئید عصاره­های اتانولی، متانولی، آبی و هیدروالکلی تهیه شد. بررسی اثرات آنتی اکسیدانی نیز با دو روش ۲و۲ دی فنیل ۱-پیکریل هیدرازیل (DPPH) و بتاکاروتن- لینولئیک اسید صورت گرفت. جهت سنجش محتوای ترکیبات فنلی و فلاونوئیدی به ترتیب از شاهدهای گالیک اسید و کوئرسیتین استفاده شد. نتایج نشان داد که نوع حلال مورد استفاده در عصاره­گیری می­تواند بر اثرات آنتی اکسیدانی، میزان فنل و فلاونوئید موثر باشد ، به طوری که بیشترین میزان فعالیت آنتی اکسیدانی در هر دو روش مربوط به عصاره هیدروالکلی است، همچنین بیشترین میزان فنل در عصاره هیدروالکلی و بیشترین میزان فلاونوئید در عصاره اتانولی مشاهده شد.

---

گیاهان منبع غنی از ترکیبات فنلی هستند که مهم‌ترین آنتی‌اکسیدان‌های طبیعی به شمار می‌روند. هدف از این تحقیق بررسی تأثیر روش‌های استخراج و اثرحلال های مختلف بر راندمان استخراج، محتوی فنل کل، فلاونوئید کل و فعالیت آنتی اکسیدانی عصاره برگ گیاه مورینگا الیفرا بود. بدین منظور برگ‌ها بعد از خشکاندن آسیاب شد و عصاره با استفاده از حلال‌های آب مقطر، استون و متانول با روش‌های خیساندن، سوکسله و امواج غیرمستقیم اولتراسونیک با فرکانس ۷۰ کیلوهرتز استخراج شد. محتوی کل ترکیبات فنلی با روش فولین –سیوکالتیو و محتوی تام ترکیبات فلاونوئیدی با روش رنگ سنجی کلرید آلومینیوم اندازه‌گیری شد. برای اندازه‌گیری فعالیت آنتی‌اکسیدانی عصاره‌ها از روش مهار رادیکال‌های آزاد ۲ و ۲ دی فنیل ۱-پیکریل هیدرازیل (DPPH) استفاده شد. فعالیت آنتی‌اکسیدانی عصاره‌ها با اسید آسکوربیک مقایسه گردید. بالاترین راندمان استخراج مربوط به عصاره استحصال شده با حلال استون و روش استخراج سوکسله (۰,۳۴±۲۴.۴۰ درصد) بود. متانول در روش استخراج سوکسله بالاترین تاثیر را بر محتوی فنل کل (۱.۳۵±۲۴.۷۹ میلی گرم گالیک اسید در گرم عصاره خشک) و فلاونوئید کل (۱.۴۵±۸۱.۱۴ میلی‌گرم کوئرستین در گرم عصاره خشک) نشان داد. در همه نمونه‌ها با افزایش غلظت عصاره، میزان مهار رادیکال‌های آزاد DPPH افزایش یافت و بالاترین قدرت حذف رادیکال‌های آزاد در عصاره متانولی حاصل از روش استخراج سوکسله (۰,۶۵±۴۹.۹۷۵=_۵۰ IC میکروگرم در میلی‌لیتر) مشاهده شد. در نهایت می توان نتیجه گرفت متانول بهترین حلال و استخراج با سوکسله بهترین روش برای استخراج ترکیبات فنلی و فلاونوئیدی از برگ مورینگا الیفرا می باشد.
 

---

در این مطالعه دو گیاه میخک و شاهتره میزان فلاونوئیدهای تام و فنل های تام وفعالیت انتی اکسیدانی عصاره متانولی،آبی،اتانولی دو گیاه شاهتره و میخک بررسی و نتایج به دست آمده با هم مقایسه شد. سنجش میزان فنل و فلاونوئید تام  و فعالیت آنتی اکسیدانی عصاره ها با استفاده از  روش DPPH،  FRAPاندازه گیری شد. و روش کروماتوگرافی  TLC و HPLC با هدف جداسازی ترکیبات فنولی موجود در گیاه شاهتره و میخک انجام شد.
 بیشترین مقدار فنول مربوط به گیاه شاه تره درحلال متانولی و روش خیساندن بوده که مقدار ۱۰±۰/۱۴ mg/g DW بوده  و بیشترین مقدار فلاونوئید مربوط گیاه شاه تره در حلال متانولی و روش خیساندن   ۹±۰/۱۴ mg/g DWبوده و تفاوت معنی داری را در سطح ۰۵/۰ P< نشان داد. بیشترین خاصیت آنتی اکسیدانی مربوط به حلال متانولی شاهتره و روش خیساندن با روشDPPH  به مقدار۰/۴±۰/۱۴µg/ml  بوده و تفاوت معنی داری را در سطح ۰۵/۰ P< نشان داد.  با استفاده از کروماتوگرافی لایه نازک ترکیبات گالیک اسید و ۴ هیدروکسی ۳و۵ دی متوکسی بنزوئیک اسید و۴هیدروکسی سینامیک اسید  و وانیلیک اسید شناخته شدند.و با استفاده از کروماتوگرافی با کارایی بالا ترکیبات فنولی گالیک اسیدو ۴هیدروکسی سینامیک اسیدو ۴هیدروکسی بنزوئیک اسید شناسایی شدند.
نتایج این مطالعه به خوبی نشان می دهند که فعالیت آنتی اکسیدانی این گیاهان با میزان ترکیبات فنلی و فلاونوئیدهای تام رابطه مستقیم دارد. پیشنهاد میشود با انجام ازمایشهای تکمیلی استفاده از انتی اکسیدان های طبیعی موجود در گیاه شاهتره و میخک را  جایگزین آنتی اکسیدان های مصنوعی نمود .
 

---

---

در این پژوهش، فلاونوئیدهای پوست لیموشیرین توسط جاذب گرافن اکساید از طریق جذب و سپس واجذب استخراج شدند و ویژگی‌های عصاره واجذبی شامل تعیین محتوای فنلی کل، محتوای کل فلاونوئیدها و قابلیت روبندگی رادیکال‌های آزاد DPPH ارزیابی شدند. سپس اثر فعالیت آنتی‌اکسیدانی عصاره واجذبی در روغن فرموله شده که شامل روغن حاوی عصاره‌ی واجذبی از نانو جاذب‌ها در غلظت‌های ۲۵۰، ۵۰۰ و ppm۱۰۰۰ بود مورد بررسی قرار گرفت و با روغن حاوی آنتی‌اکسیدان سنتزی BHT در غلظت ppm‌۲۰۰ و نمونه شاهد مقایسه گردید. نتایج نشان داد میزان فنل کل برای عصاره اصلی پوست لیموشیرین و عصاره واجذبی به ترتیب ۲۰/۱۹۷۶۷ و ۵۶/۵۸۶۱ میکروگرم بر عصاره بود و میزان فلاونوئید کل برای عصاره اصلی پوست لیموشیرین و عصاره واجذبی به ترتیب ۵۵۲/۳۳ و ۴۴۶/۳ میکروگرم بر عصاره به دست آمد. اﻧﺪﻳﺲ ﭘﺮاﻛﺴﻴﺪ، عدد تیوباربیتوریک اسید، دی ان مزدوج و شاخص رنگی روغن با افرایش زمان حرارت دهی افزایش‌یافته و بیشترین میزان افزایش در تیمار شاهد فاقد آنتی‌اکسیدان مشاهده گردید و تیمارهای حاوی عصاره واجذبی (فلاونوئید جذب‌شده توسط گرافن اکساید از عصاره پوست لیمو شیرین)۵۰۰ و ۱۰۰۰ ppm، قابل‌رقابت با آنتی‌اکسیدان BHT بودند. درنهایت می‌توان بیان داشت عصاره واجذبی پوست لیموشیرین به‌عنوان منبعی غنی از آنتی‌اکسیدان‌های طبیعی قابلیت جایگزینی آنتی‌اکسیدان‌های سنتزی در فرمولاسیون روغن‌های خوراکی را دارد.

---

این مطالعه نانولوله های کربنی چند جداره کربوکسیله (MWCNTs-COOH) را به عنوان جاذب برای استخراج فلاونوئیدها از پوست گریپ فروت مورد استفاده قرار داد. تاثیر pH محلول و شرایط دفع بر راندمان استخراج مورد بررسی قرار گرفت. علاوه بر این، طیف‌سنجی فروسرخ تبدیل فوریه، گرما سنجی حرارتی، طیف‌سنجی مرئی UV، و میکروسکوپ الکترونی روبشی برای مشخص کردن نانولوله‌های کربنی استفاده شد. پس از پنج چرخه، درصد دفع فلاونوئیدها ۸۲,۷٪ بود. نتایج HPLC نشان داد که نارینگین فلاونوئید غالب در عصاره گریپ فروت و به دنبال آن روتین و کوئرستین بود. نتایجی در مورد مکانیسم جذب نارینگین به MWCNT-COOH با استفاده از معادله ایزوترم فروندلیخ برای مدل سازی نتایج به دست آمد. نانولوله‌های کربنی توسعه‌یافته در این مطالعه، یک روش مقرون‌به‌صرفه و ساده برای استخراج ترکیبات کاربردی با ارزش افزوده از ضایعات مواد غذایی ارائه می‌کنند و در نتیجه پایداری و دوام اقتصادی عرضه مواد غذایی را بهبود می‌بخشند.
 

---

هدف از این مطالعه مقایسه کارایی ترکیبات فنلی پوست مرکبات استخراج شده با استفاده از نانولوله های کربنی چند جداره کربوکسیله (MWCNT-COOH) با آنتی اکسیدان های مصنوعی رایج [بوتیل هیدروکسی آنیزول (BHA) و بوتیل هیدروکسی تولوئن (BHT)] در تثبیت روغن آفتابگردان (SO) بود. در طول سرخ کردن  (۵±۱۸۰ درجه سانتیگراد، ۲۴ ساعت). برای ارزیابی فعالیت آنتی اکسیدانی این ترکیبات، محتویات کل فنول و فلاونوئید، قدرت کاهش، فعالیت مهار ABTS، توانایی تثبت بتاکاروتن، و فعالیت مهار رادیکال ۱، ۱-دی فنیل-۲-پیکریل هیدرازیل (DPPH) اندازه گیری شد. عصاره ها در غلظت های مختلف (۱۰۰-۱۰۰۰ پی پی ام) با SO ترکیب شدند و هر دو آنتی اکسیدان مصنوعی در ۲۰۰ پی پی ام استاندارد شدند. پایداری حرارتی-اکسیداتیو با ارزیابی تغییر در مقدار پراکسید (PV)، رنگ، محتوای اسید چرب آزاد (FFA)، مقدار داین کونژوگه (CDV)، و اسید تیوباربیتوریک (TBA) مورد بررسی قرار گرفت. عصاره پوست پرتقال تلخ (BPE) محتوای بیشتری از ترکیبات فنلی و فعالیت آنتی اکسیدانی را نشان داد. در ۱۰۰۰ ppm، محتوای FFA، PV، TBA و CDV کمتری را نشان داد. می توان از آن به عنوان جایگزینی برای آنتی اکسیدان های مصنوعی استفاده کرد. در نتیجه، ترکیبات فنلی پوست مرکبات استخراج شده با MWCNT-COOH می توانند به عنوان نگهدارنده در روغن های سرخ کردنی استفاده شوند.
 

---

زیر گونه انگور وحشی (Vitis vinifera subsp. Sylvestris) متعلق به جنس Vitis و از گیاهان بومی ایران، از منطقه میانکاله جمع­آوری شد. در این پژوهش،عصاره­های متانولی،آبی،کلروفرمی و اتیل استاتی به روش خیساندن از میوه و برگ گیاه انگور وحشی تهیه شد. پس از آن بازده عصاره گیری تعیین گردید. همچنین محتوای فنولی کل و فلاونوئیدی کل میوه و برگ مورد ارزیابی قرار گرفت و به منظور تعیین فعالیت آنتی­اکسیدانی عصاره­ها از دو روش) ۲و۲-دی فنیل-۱-پیکریلی هیدرازیل) DPPH و روش (قدرت احیا آهن) FRAP استفاده گردید. بررسی­ها نشان داد که بیشترین بازده عصاره­گیری مربوط به عصاره آبی با مقادیر%۳۵/۱۴برای برگ و %۷۱/۱۲ برای میوه گیاه بوده است. از نظر محتوای فنولی، میوه گیاه دارای محتوای بالاتری نسبت به برگ است. همچنین می­توان گفت که عصاره متانولی دارای بالاترین مقادیر محتوای فنولی در برگ (mg/g ۲۵/۰ ± ۹/۲) و میوه گیاه (mg/g  ۱/۰ ± ۳/۱۲) است. در مورد محتوای فلاونوئویدی بیشترین میزان مربوط به عصاره متانولی میوه (mg/g ۰۳/۰± ۷/۹) بوده است. بررسی فعالیت آنتی اکسیدانی به روش­های DPPH نشان داد که عصاره آبی برگ با_۵۰IC برابر با mg/ml ۱۲/۰ ± ۷۴/۲۶ دارای بهترین نتیجه در مقایسه استاندارد می­باشد. عصاره متانولی برگ نیز دارای بیشترین قدرت احیای آهن در روش سنجش فعالیت آنتی­اکسیدانی به روش FRAP بود. به طور کلی ارزیابی فیتوشیمیایی برگ و میوه گیاه انگور وحشی نشان داد که عصاره متانولی بهترین  عملکرد را در بین چهار عصاره مورد بررسی داشته است.
 

---

پژوهش حاضر در پاسخ به نیاز جدید مصرف‌کنندگان و صنعت غذا در تولید و معرفی افزودنی‌های جدید و طبیعی برای حفظ محصولات غذایی و افزایش کیفیت آن‌ها از لحاظ مختلف انجام گرفته‌است. نانوامولسیون تولیدشده به‌روش فراصوت، شامل قطرات پراکنده اسانس گشنیز با اندازه ذرات نانو در عصاره آبی آلوئه‌ورا بود. هر دو این ترکیبات به‌صورت مجزا مورد آزمون قرار گرفته و فعالیت آنتی‌اکسیدانی و ضدمیکروبی آن‌ها ثابت شده‌است. میزان فنل و فلاونوئید کل به ترتیب ۵۳/۳۳ میلی‌گرم گالیک‌اسید در هر گرم و ۳۳/۶۵۷ میلی‌گرم کوئرستین در هر گرم بود. امولسیون تولید شده در غلظت ۳۰۰ میلی‌گرم بر میلی‌لیتر به‌ترتیب ۷۰/۷۳ و ۳۰/۷۱ درصد اثر مهاری بر رادیکال‌های آزاد DPPH و ABTS داشت. چهار آزمون‌ میکروبی شامل دیسک دیفیوژن آگار، چاهک آگار، حداقل غلظت مهارکنندگی و حداقل غلظت کشندگی روی نانوامولسیون انجام شد. هاله‌های به‌دست آمده در آزمون دیسک دیفیوژن همگی قطر کم‌تر از ۱۰ میلی‌متر داشتند که مشابه با نتایج آزمون چاهک آگار بود. آزمون‌های حداقل غلظت مهارکنندگی و حداقل غلظت کشندگی انجام‌گرفته نیز نشان داد که این محصول دارای اثر مهاری روی تمامی باکتری­های بیماری­زا بود. نتایج حداقل غلظت کشندگی نشان داد که برای باکتری­های استافیلوکوکوس اورئوس و باسیلوس سرئوس برابر با ۵۱۲ میلی­گرم بر میلی­لیتر بود اما برای سایر باکتری­های بیماری­زا بزرگتر از ۵۱۲ میلی­گرم بر میلی­لیتر به دست آمد. تمامی ۴ آزمون نشان‌دهنده اثر قوی‌تر روی باکتری‌های گرم‌مثبت مورداستفاده نسبت به‎ گرم‌منفی‌ها بود. درنهایت  نانوامولسیون اسانس گشنیز در عصاره آبی آلوئه‌ورا می‌تواند توانایی عملکرد به‌عنوان یک نگهدارنده و ضداکسایش مناسب وقوی را در صنعت غذا داشته باشد؛ با این‌ حال لازم است آزمایش­های بیشتری روی غلظت‌های مختلف این ماده‌ افزودنی پیشنهاد می‌شود.