---

در این تحقیق ترکیبات پروتئینی از مخاط شقایق دریایی Stichodactyla haddoni استخراج و اثراتشان بر بافت آبشش بچه ماهی قزل­آلای رنگین­کمان (Oncorhynchus mykiss) در شرایط آزمایشگاهی بررسی شد. شقایق دریایی از ناحیه­ی جزر و مدی ساحل شرقی جزیره­ی هرمز نمونه‌برداری و بعد از فریز شدن به آزمایشگاه منتقل شدند. سپس، بخش مخاطی نمونه­ها با استفاده از حلال PBS عصار­گیری شد و در دوز­های ۵، ۱۰ و ۲۴ میلی­گرم پروتئین کل در وزن خشک به سیاهرگ دمی بچه­ ماهی تزریق و بعد از بی حال شدن ماهی، با روش بافت­شناسی کلاسیک تغییرات بافتی آبشش بررسی شد. علائم کشنده از قبیل: آنوریسم، هایپرتروفی سلول­های اپیتلیالی، چماقی شدن و بدفرمی انتهای لاملا­ها، ادم زیر بافت پوششی، نزدیک شدن لاملا­ها در ناحیه­ی بین لاملایی و نکروز در ماهیان هر سه تیمار مشاهده شد. با افزایش دوز میزان آسیب ها بیشتر می‌شد. بنا بر نتایج به‌دست آمده، ترکیبات پروتئین موجود در مخاط شقایق دریایی می‌تواند با ایجاد ضایعات متعدد در بافت آبشش ماهی به‌عنوان یک بافت دفعی، تنظیم یونی و تنفسی منجر به اختلال در عملکرد آن گردیده که خود می‌تواند یکی از دلایل مرگ ماهیان شکار شده باشد.  نتایج نشان داد که ترکیبات پروتئین موجود در موکوس می تواند با ایجاد ضایعات متعدد در بافت آبشش به عنوان یک بافت دفعی، تنظیم یونی و تنفسی منجر به اختلال در عملکرد آن گردیده که خود می تواند یکی از دلایل مرگ ماهیان شکار شده باشد

---

شقایق دریایی Stichodactyla haddoni در مناطق بین جزر و مدی جزیره هرمز به فراوانی دیده می شود. استرس های محیطی باعث تولید اکسیدان ها و در نهایت آنتی کسیدان ها می شود. نمونه برداری از این شقایق، از ناحیه بین جزر و مدی بخش شرقی اسکله شهری جزیره هرمز، انجام گرفت. عصاره گیری با استفاده از دو حلال بافرفسفات نمکی (PBS) و متانول۴۰% بر روی ۲ گرم از وزن خشک مخاط با دو تکرار و ۱۰ گرم از وزن تر صفحه دهانی با ۶ تکرار از ۶ نمونه مجزا به طور جداگانه انجام شد. غلظت‌های متفاوتی از عصاره خام تهیه و خاصیت آنتی اکسیدانی آن ها با استفاده از روش های خنثی کنندگی رادیکال DPPH و قدرت احیاکنندگی آهن III سنجیده شد. وابستگی غلظت با خاصیت آنتی اکسیدانی تمام عصاره‌ها، در هر دو روش مشاهده گردید. در روش DPPH، مقدار IC۵۰ در مخاط عصاره گیری شده با دو حلال PBS و متانول ۴۰% به ترتیب برابر با ۰,۲۰۸±۱/۴۶۹، ۰.۰۱۶±۱/۸۵، و برای صفحه دهانی عصاره گیری شده با حلال PBS و متانول ۴۰% به ترتیب ۰/۰۶±۰/۷۳۳ و ۰.۰۳۶±۰/۴۴۴ میلی گرم بر میلی لیتر محاسبه شد. نتایج ما نشان داد که فعالیت آنتی اکسیدانی صفحه دهانی شقایق دریایی به طور معنی داری بیشتر از مخاط می‌باشد.

---

چکیده:
در مطالعه حاضر، اثر سمیت دو غلظت ۱/۰ و ۱ میلی­گرم در لیتر دی­اتیل­هگزیل­فتالات(DEHP)، بر برخی سنجه­های غیر اختصاصی موکوسی کپور معمولی  (Cyprinus carpio) بررسی شد. ۱۸۰ عدد بچه ماهی کپور معمولی به وزن ۲۲/۲+۶۰/۱۷ گرم از مراکز پرورش ماهیان گرمابی تهیه و پس از انتقال به حوضچه­ های ۱۰۰ لیتری قرار داده شدند. آزمایش شامل سه تیمار و سه تکرار طراحی شد. در انتهای دوره پارامترهای  لایزوزیم، آلکالین فسفاتاز، پروتئینن محلول و ایمونوگلوبولین موکوس پوست ماهی کپور اندازه­ گیری و ارزیابی شد. نتایج نشان داد که میزان سنجه­ های لایزوزیم، آلکالین فسفاتاز و ایمونوگلوبولین موکوس پوست ماهی کپور معمولی در رویارویی با DEHP با افزایش غلظت و مدت زمان رویارویی،  کاهش یافت و میزان پروتئین محلول کل موکوس پوست ماهی کپور معمولی در رویارویی با DEHP با افزایش غلظت و مدت زمان رویارویی،  افزایش یافت. با توجه به  حساسیت موکوس پوست ماهی نسبت به آلاینده­ها و سموم میتواند نشانگر زیستی مناسبی برای نشان دادن آلاینده­ها و سموم باشد و مصرف زیاد مواد پلیمری مانند فتالات استرها میتواند هشداردهنده برای سلامتی آبزیان و انسان­ها باشد.

---

در این تحقیق به بررسی عددی اثرات ضخامت مایع مخاطی درون نای انسان بر متوسط سرعت تخلیه موکوس پرداخته شده است. در این پژوهش از روش عددی مرزغوطه ور- شبکه بولتزمن جهت حل معادلات حاکم بر جریان استفاده شده است. کلیه نیروهای وارد بر سیال مانند نیرو های وارده از طرف مژه ها به سیال و نیروهای وارده از طرف مرز دو سیال به هم به کمک روش مرز غوطه‌ور به معادلات حاکم اضافه و حل شده اند. همچنین موکوس به عنوان یک سیال ویسکوالاستیک در نظر گرفته شده و از مدل اولدروید-بی جهت مدلسازی آن استفاده شده است. نتایج این تحقیق نشان می دهد ، بیشترین سرعت تخلیه موکوس زمانی اتفاق می افتد که ضخامت ناحیه PCL به اندازه حالت طبیعی آن یعنی mμ ۶ باشد اما افزایش و یا کاهش ضخامت لایه PCL از مقدار طبیعی آن و همچنین افزایش ضخامت لایه موکوس باعث کاهش سرعت تخلیه موکوس می گردد. نتایج همچنین نشان می دهند که کاهش نسبت ویسکوزیته موکوس یکی از عواملی است که نقش مهمی در افزایش سرعت تخلیه موکوس را ایفا می‌کند و کاهش سرعت تخلیه موکوس به علت افزایش ضخامت ناحیه های PCL و موکوس را تا حد زیادی می توان با کاهش نسبت ویسکوزیته موکوس، جبران نمود.