جستجو در مقالات منتشر شده
۳ نتیجه برای میکروجلبک
امیر حسین محمدی، حامد عابدینی،
دوره ۱۱، شماره ۲ - ( ۳-۱۳۹۹ )
چکیده
در این مطالعه تأثیر نوردهی قرمز و آبی در کشت پیوسته دو گونه مختلف میکروجلبک کلرلا سوروکینیانا و سینیکوسیستیس مورد مطالعه قرار گرفت. مقایسه نورهای آبی و قرمز در گونه سینیکوسیستیس نشان داد که این گونه با استفاده از نور قرمز رشد مناسبی داشته ولی با استفاده از نور آبی رشد بسیار کندی از خود نشان میدهد. با این وجود تفاوت چشمگیر در سرعت رشد، میزان لیپید و ترکیب درصد اسید چرب با استفاده از نور قرمز و آبی در گونه سینیکوسیستیس تقریباً یکسان بود. در مقابل سرعت رشد گونه کلرلا سوروکینیانا با استفاده از نور آبی کمی بیشتر از نور قرمز بود. میزان اسید چرب غیر اشباع C۱۸:۳ به طور چشمگیری در نوردهی قرمز بیشتر از نوردهی آبی بود. در مجموع با در نظر گرفتن میزان مصرف انرژی کمتر برای تأمین نور قرمز، این نور کارآمدی بیشتری نسبت به نور آبی در کشت میکروجلبک کلرلا سوروکینیانا دارد.
دوره ۱۱، شماره ۳ - ( ۵-۱۴۰۱ )
چکیده
در این تحقیق تأثیر پلی‌ساکاریدهای حاصل از میکروجلبک اسپیرولینا Spirulina platensis بر عملکرد رشد، ترکیب بدن و پاسخ ایمنی ماهی قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss) بررسی شد.. در این راستا ۱۸۰ قطعه بچه ماهی (میانگین وزنی ۵/۰±۲۲/ ۱۷گرم) در پنج تیمار آزمایشی ( با سه تکرار) توزیع شدند. تیمارها شامل سطوح مختلف پلی ساکارید در مقادیر صفر (شاهد) ، ۵۰۰ ، ۱۰۰۰،۲۰۰۰ و ۳۰۰۰ میلیگرم در کیلوگرم غذا بود. در شاخص های رشد (وزن نهایی ، افزایش وزن بدن، ضریب رشد ویژه ، کارایی پروتئین ،ضریب تبدیل غذایی و فاکتور وضعیت) هیچ تفاوت معنی داری در بین تیمارهای مختلف مشاهده نشد. بیشترین و کمترین میزان پروتئین لاشه به ترتیب در تیمار غذایی حاوی ۵۰۰ میلیگرم پلی‌ساکارید و شاهد مشاهده شد که با هم اختلاف معناداری داشتند. میزان اسید چرب عضله بدن ماهیان تفاوت معنی داری را در بین تیمارها نشان نداد. بیشترین و کمترین میزان فعالیت لیزوزیم سرم به ترتیب در تیمارهای ۲۰۰۰ میلیگرم پلی‌ساکارید و شاهد، و بیشترین و کمترین میزان فعالیت همولیتیک کمپلمان سرم به ترتیب در تیمارهای حاوی ۳۰۰۰ میلیگرم پلی‌ساکارید و شاهد مشاهده گردید. در مجموع استفاده از پلی‌ساکارید استخراج شده از میکرو جلبک در جیره غذایی به طور معناداری منجر به بهبود رشد ماهی قزل آلای رنگین کمان نگردید اما بهبود جزیی در تیمار ۵۰۰ میلی گرم پلی ساکارید در کیلو گرم غذا مشاهد شد. از نظر شاخص های ایمنی تیمارهای ۲۰۰۰ و ۳۰۰۰ میلی گرم پلی ساکارید در کیلو گرم غذا عملکرد مناسبی داشتند و می توان در مواقع لزوم استفاده نمود.
دوره ۱۹، شماره ۱۳۱ - ( ۱۰-۱۴۰۱ )
چکیده
هدف تحقیق حاضر در مرحله اول استخراج آستاگزانتین از میکروجلبک هماتوکوکوس (Haematococcus pluvialis) با روش ترکیبی اسید-استون و ارزیابی بازده فرایند بود. سپس آستاگزانتین مستخرج با پوشش ترکیبی مالتودکسترین-کازئینات سدیم نانو ریزپوشانی و خواص فیزیکی، آنتیاکسیدانی و رنگی نانوکپسولها در کنار فرم خالص رنگدانه (طی یک ماه نگهداری در دمای یخچال) ارزیابی شد. نتایج نشان داد با صابونیکردن و خالصسازی اولیه و ثانویه، بازده فرایند استخراج ارتقا و میزان رنگدانه طی مراحل مذکور، از ۱۱/۸ به ۷۶/۲۱ میلیگرم بر گرم افزایش یافت. مطابق یافتهها، سایز و پتانسیل زتای نانوکپسولهای تولیدشده به ترتیب ۱/۲۶۹ نانومتر و ۷۱/۴۶+ میلیولت بود؛ ضمن اینکه بازده فرایند ریزپوشانی ۱۹/۸۵ درصد ثبت شد. پروفیل رهایش آستاگزانتین از نانوکپسولها در محیط مشابه معده (SGF) و روده (SIF) نشان داد که رهایش رنگدانه در SGF از ۲۱/۳ تا ۲۸/۱۴ و در SIF از ۴۹/۱۸ تا ۸۹/۴۱ درصد متغیر است. بر اساس نتایج، فعالیت مهار رادیکال آزاد DPPH رنگدانه خالص و نانوکپسولها (در غلظتهای ۱۰۰ و ۲۰۰ میکروگرم بر میلیلیتر و روزهای صفر، ۱۵ و ۳۰) به ترتیب از حدود ۲۱ تا ۵۷ و ۵۳ تا ۷۰ درصد متغیر بود. این میزان برای قدرت کاهندگی یون فریک به ترتیب از جذب ۱۲/۰ تا ۵۴/۰ و ۵۵/۰ تا ۷۱/۰ در طول موج ۷۰۰ نانومتر گزارش شد. در آزمون فعالیت کلاتهکنندگی فلزات، دامنه تغییرات به ترتیب از ۲۳ تا ۵۲ و ۵۲ تا ۷۵ درصد ثبت گردید. با نانو ریزپوشانی رنگدانه و افزایش غلظت، فعالیت آنتیاکسیدانی آن به صورت معنیداری افزایش یافت (۰۵/۰>p)؛ همچنین برخلاف فرم خالص آستاگزانتین، فعالیت آنتیاکسیدانی نانوکپسولهای حامل آن در طول زمان نگهداری، ثابت ماند (۰۵/۰<p). ارزیابی رنگ محصول نشان داد که شاخص روشنایی (L*) در نانوکپسولها به صورت معنیداری بیشتر از فرم خالص رنگدانه است (۰۵/۰>p)؛ ضمن اینکه شاخصهای رنگی نانوکپسولها (بر خلاف آستاگزانتین خالص) با گذشت زمان، تغییر نکردند (۰۵/۰<p).
