جستجو در:
جستجو در مقالات منتشر شده
۷ نتیجه برای نانوکورکومین
سیده‌سحر مرتضوی‌فارسانی، مجید صادقی‌زاده، هادی شیرزاد، فرهود نجفی،
دوره ۱۰، شماره ۴ - ( ۹-۱۳۹۸ )
دوره ۱۰، شماره ۴ - ( ۹-۱۳۹۸ )
چکیده
اهداف: سلول‌های بنیادی خون‌ساز در مغز استخوان وظیفه تولید سلول‌های خونی را بر عهده دارند. طی فرآیند تمایز، این سلول‌ها به دو رده سلولی پیش‌ساز، شامل رده میلوئیدی و لنفوئیدی متعهد می‌شوند. انواع سلول‌های خونی به استثنای لنفوسیت‌ها از رده میلوئیدی مشتق می‌شوند. برخی بیماران دچار کمبود پلاکت یا کم‌خونی شدید تحت پیوند سلول‌های بنیادی خون‌ساز قرار می‌گیرند. یافتن ترکیبی که موجب پیشبرد تمایز سلول‌های بنیادی خون‌ساز قبل از پیوند به فرد بیمار میشود، می‌تواند روش مناسبی برای تولید سریع‌تر سلول‌های خونی در فرد گیرنده باشد. بسیاری از مطالعات، قابلیت کورکومین در القای تمایز سلولی را نشان داده‌اند. این ترکیب می‌تواند بسیاری از مکانیزم‌های سلولی را تحت تاثیر قرار دهد.
مواد و روش‌ها: در این پژوهش به بررسی اثر نانوکورکومین روی بیان ژن‌های GATA۱، GATA۲، c-Myb و Hhex در سلول‌های بنیادی خون‌ساز استخراج‌شده از خون بند ناف و نیز تغییر میزان ROS در این سلول‌ها پرداخته شد. نانوکورکومین از کورکومین و نانوحامل اولئیک‌اسید و PEG۴۰۰ ساخته شده است. همچنین میزان نفوذ نانوکورکومین به این سلول‌ها مورد بررسی قرار گرفت.
یافته‌ها: نتایج نشان می‌دهد که نانوکورکومین می‌تواند سبب افزایش سطح ROS درون سلولی و نیز القای بیان ژن‌های GATA۱، c-Myb و Hhex به‌صورت معنی‌دار شود (۰/۰۵>p). این فاکتورهای رونویسی در تمایز میلوئیدی دخیل هستند.
نتیجه‌گیری: افزایش بیان این فاکتورهای رونویسی توسط نانوکورکومین نشان می‌دهد که این ترکیب می‌تواند کاندید مناسبی برای استفاده در محیط‌های کشت تمایز میلوئیدی باشد و به‌منظور مطالعات پایه و کلینیکی به کار برده شود.
مواد و روش‌ها: در این پژوهش به بررسی اثر نانوکورکومین روی بیان ژن‌های GATA۱، GATA۲، c-Myb و Hhex در سلول‌های بنیادی خون‌ساز استخراج‌شده از خون بند ناف و نیز تغییر میزان ROS در این سلول‌ها پرداخته شد. نانوکورکومین از کورکومین و نانوحامل اولئیک‌اسید و PEG۴۰۰ ساخته شده است. همچنین میزان نفوذ نانوکورکومین به این سلول‌ها مورد بررسی قرار گرفت.
یافته‌ها: نتایج نشان می‌دهد که نانوکورکومین می‌تواند سبب افزایش سطح ROS درون سلولی و نیز القای بیان ژن‌های GATA۱، c-Myb و Hhex به‌صورت معنی‌دار شود (۰/۰۵>p). این فاکتورهای رونویسی در تمایز میلوئیدی دخیل هستند.
نتیجه‌گیری: افزایش بیان این فاکتورهای رونویسی توسط نانوکورکومین نشان می‌دهد که این ترکیب می‌تواند کاندید مناسبی برای استفاده در محیط‌های کشت تمایز میلوئیدی باشد و به‌منظور مطالعات پایه و کلینیکی به کار برده شود.
سحر کریمیان‌بهنمیری، امیر مقصودی، فاطمه یزدیان،
دوره ۱۰، شماره ۴ - ( ۹-۱۳۹۸ )
دوره ۱۰، شماره ۴ - ( ۹-۱۳۹۸ )
چکیده
اهداف: کورکومین مولکولی طبیعی است که با توجه به خواص گوناگون درمانی آن از جمله اثر ضدباکتریایی، می‌توان با کاهش معایب کورکومین از آن به‌عنوان دارویی به‌منظور درمان بیماری‌های مزمن استفاده کرد. هدف مطالعه حاضر ایجاد روشی برای تهیه نانوذرات کورکومین با استفاده از پلیمر‌های پلی‌آکریلیک‌اسید، پلی‌وینیل‌الکل و پلی‌اتیلن‌ایمین با نظر به بهبود ثبات، افزایش زیست‌فراهمی، حلالیت آبی بالا و همچنین بررسی کارآیی آن علیه باکتری استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متیسیلین است.
مواد و روش‌ها: به‌منظور سنتز نانوذرات پلیمری حاوی کورکومین به روش رسوب‌دهی نانو بهینه‌سازی غلظت‌های موثر از پلیمر، کورکومین و آب با استفاده از روش سطح پاسخ معین شد. نانوذرات سنتزشده با استفاده از میکروسکوپ الکترونی روبشی، پراکندگی پویای نور و اندازه‌گیری پتانسیل زتا مشخصه‌یابی شدند. همچنین حداقل غلظت مهارکنندگی نانوذرات سنتزشده علیه باکتری استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متیسیلین اندازه‌گیری شد.
یافته‌ها: نانوذرات ساخته‌شده در مورفولوژی سطح کاملاً گرد، جدا از هم و صاف بودند و میانگین اندازه ذرات ۷±۱۴۹، ۸±۱۷۵ و ۹±۱۸۴نانومتر برای پلی‌آکریلیک‌اسید، پلی‌وینیل‌الکل و پلی‌اتیلن‌ایمین و همچنین حداقل غلظت بازدارندگی علیه باکتری استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متیسیلین را به‌ترتیب ۰۲۴/۰±۴۸۰/۰، ۰۱۹/۰±۳۹۰/۰ و ۰۱۷/۰±۳۴۰/۰میلی‌گرم بر میلی‌لیتر به دست آمد.
نتیجه‌گیری: غلظت حلال، پلیمر و کورکومین برای دستیابی به اندازه ذرات کوچک‌تر بسیار مهم است. خاصیت مهارکنندگی نانوذرات کورکومین به‌دلیل کوچک‌ترشدن اندازه ذرات و افزایش قدرت نفوذ آن در باکتری افزایش چشمگیری یافته و نانوذرات بارگذاری‌شده با کورکومین می‌توانند حامل‌های دارویی امیدبخشی برای درمان بیماری‌های سرطانی، عفونی و سایر بیماری‌ها باشند.
مواد و روش‌ها: به‌منظور سنتز نانوذرات پلیمری حاوی کورکومین به روش رسوب‌دهی نانو بهینه‌سازی غلظت‌های موثر از پلیمر، کورکومین و آب با استفاده از روش سطح پاسخ معین شد. نانوذرات سنتزشده با استفاده از میکروسکوپ الکترونی روبشی، پراکندگی پویای نور و اندازه‌گیری پتانسیل زتا مشخصه‌یابی شدند. همچنین حداقل غلظت مهارکنندگی نانوذرات سنتزشده علیه باکتری استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متیسیلین اندازه‌گیری شد.
یافته‌ها: نانوذرات ساخته‌شده در مورفولوژی سطح کاملاً گرد، جدا از هم و صاف بودند و میانگین اندازه ذرات ۷±۱۴۹، ۸±۱۷۵ و ۹±۱۸۴نانومتر برای پلی‌آکریلیک‌اسید، پلی‌وینیل‌الکل و پلی‌اتیلن‌ایمین و همچنین حداقل غلظت بازدارندگی علیه باکتری استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متیسیلین را به‌ترتیب ۰۲۴/۰±۴۸۰/۰، ۰۱۹/۰±۳۹۰/۰ و ۰۱۷/۰±۳۴۰/۰میلی‌گرم بر میلی‌لیتر به دست آمد.
نتیجه‌گیری: غلظت حلال، پلیمر و کورکومین برای دستیابی به اندازه ذرات کوچک‌تر بسیار مهم است. خاصیت مهارکنندگی نانوذرات کورکومین به‌دلیل کوچک‌ترشدن اندازه ذرات و افزایش قدرت نفوذ آن در باکتری افزایش چشمگیری یافته و نانوذرات بارگذاری‌شده با کورکومین می‌توانند حامل‌های دارویی امیدبخشی برای درمان بیماری‌های سرطانی، عفونی و سایر بیماری‌ها باشند.
دوره ۱۴، شماره ۲ - ( ۶-۱۳۹۰ )
چکیده
هدف: کورکومین جز فعال گیاه زردچوبه است که با مهار چند مسیر پیام رسانی درون سلولی قادر به القای مرگ برنامهریزی شده سلولی است. با این حال حلالیت بسیار ضعیف آن در محیط آبی باعث محدودیت استفاده از این ترکیب ارزشمند شده است. در این مطالعه از دندروزوم بهخاطر حلالیت در آب، داشتن ابعاد نانو و عدم سمیت سلولی برای انتقال کورکومین به سلول استفاده شده است. مواد و روش‌ها: در این پژوهش، قابلیت دندروزومها در رسانش کورکومین به سلول‌های AGS، HT۳، ۵۶۳۷، hBMSC و U۸۷ مورد مطالعه قرارگرفت. برای انتخاب بهترین غلظت دارویی و رده سلولی، غلظت‌های مختلف کورکومین در حالت آزاد و قرار گرفته در دندروزوم بر ردههای سلولی تأثیر داده شد. سپس میزان القای مرگ برنامهریزی شده سلولی به کمک رنگ پروپیدیوم آیوداید و میزان بیان ژن Bax به روش RT-PCR نیمه کمی بررسی شد. نتایج: فرمول بندی دندروزومی کورکومین باعث افزایش قابل توجه حلالیت این ماده شدیداً آبگریز در سلول‌های AGS شد. بهطوری که به روش فلوسایتومتری القای مرگ برنامهریزی شده سلولی بعد از ۱۸ ساعت در سلول‌های تحت تیمار با فرمول بندی دندروزومی کورکومین ۴۸ درصد و با کورکومین آزاد ۲۰ درصد با غلظت بهینه دارو (۲۰میکروگرم در هر میلی‌لیتر) مشاهده شد. همچنین به روش RT-PCR نیمه کمی افزایش سطح بیان ژن القای کننده مرگ برنامه ریزی شده سلول Bax در فرمول بندی دندروزومی نشان داده شد. نتیجه‌گیری: براساس نتایج، دندروزوم باعث افزایش حلالیت و القای سریع‌تر و بیشتر کورکومین در مقایسه با کورکومین آزاد میشود. بهطوری که افزایش بیان ۵۰ درصدی Bax در سلول‌های تحت تیمار نیز این مسئله را تأیید نمود.
دوره ۱۹، شماره ۳ - ( ۸-۱۳۹۵ )
چکیده
هدف: ژنوم انسان حاوی ژن‌های محافظت کننده است که دارای توالی عوامل پاسخگو به آنتی اکسیدانها در پروموترشان است که بیان آنها به‌طور خاص تحت تاثیر عامل رونویسی Nrf۲قرار میگیرد. این مسیر پیام رسانی (AREKEAP۱) عمدهترین مکانیسم دفاعی در برابر استرس اکسیداتیو است. رده سلولی حاوی عوامل پاسخگو به آنتی اکسیدانها (ARE)، سلول‌های گزارشگر حساسی هستند که برای تشخیص عوامل فعال کننده پاسخگو به آنتی اکسیدانها به‌کار میروند و می‌توانند در شناسایی مواد اکسیداتیو همچون سرب کمک کننده باشند.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه از رده سلولی پایدار Huh۷-۱x-ARE-luc تولید شده، استفاده شد. مهارفعالیتمتابولیکى سلول‌های Huh۷ در غلظت‌های مختلف سرب (۰ تا ۸۰ میکرومولار) توسط آزمون MTT سنجیده شد. در ادامه رده سلولی Huh۷-۱x-ARE-luc برای بررسی آثار استرس اکسیداتیو با سرب به‌عنوان یک ترکیب القا کننده استرس اکسیداتیو و نانوکورکومین به‌عنوان یک آنتی اکسیدان در غلظت‌های متفاوتی از این ترکیبات تیمار شد و سپس میزان فعالیت لوسیفرازی زیست‌حسگر بررسی شد. همچنین میزان بیان ژن‌های مسیر AREKEAP۱ توسط Real time PCR تعیین شد.
نتایج: نتایج نشان می‌دهد که غلظت ۳۰ میکرومولار سرب باعثمهار متابولیکى۵۰درصدىسلولهای Huh۷ میشود. فعالیت لوسیفرازی سلول‌های تیمار شده با غلظت‌های ۴ و ۸ میکرومولار از نانوکورکومین و غلظت ۳۰ میکرومولار از سرب نسبت به کنترل ( ۳۰ میکرومولار سرب) کاهش یافته است و با افزایش غلظت نانوکورکومین به ۱۶ میکرومولار این فعالیت افزایش می‌یابد. نتایج تحلیل دادههای حاصل از Real time-PCR نشان می‌دهد که بیان تمامی ژن‌های مورد بررسی شامل Nrf۲ و NQO۱ در رده سلولی Huh۷-۱x-ARE-luc تیمار شده با سرب ۳۰ میکرومولار و نانوکورکومین ۴ و ۸ میکرومولار نسبت به تیمار همان ژن‌ها با سرب ۳۰ میکرومولار کاهش یافته است. از سوی دیگر؛ بیان این ژن‌ها در سلول‌های تیمار شده با سرب ۳۰ میکرومولار و نانوکورکومین ۱۶ میکرومولار نسبت به تیمار همان ژن‌ها با سرب ۳۰ میکرومولار افزایش داشته است.
نتیجه‌گیری: نانوکورکومین به‌عنوان یک آنتی‌اکسیدان توانسته اثر سمیت سرب را احتمالاً از طریق مسیر AREKEAP۱ به‌طور معنی‌داری کاهش دهد؛ در نتیجه می‌تواند به‌عنوان یک آنتی‌اکسیدان در کاهش استرس اکسیداتیو استفاده شود.
دوره ۱۹، شماره ۴ - ( ۱۱-۱۳۹۵ )
چکیده
هدف: برای پیشگیری از سمیت کبدی ناشی از درمان با دوکسوروبیسین راهکارهای زیادی پیشنهاد شده است؛ برخی از محققین از تمرینات ورزشی و برخی دیگر استفاده از آنتی‌اکسیدانت‌های گیاهی نظیر کورکومین را در کاهش آثار سمی دوکسوروبیسین به‌کار برده‌اند. هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثر شش هفته تمرین تداومی با و بدون مکمل نانوکورکومین بر سمیت کبدی متعاقب القای دوکسوروبیسین در موش‌های آزمایشگاهی بزرگ مدل سالمندی بود.
مواد و روش‌ها: ۴۲ سر موش آزمایشگاهی بزرگ نر، به‌طور تصادفی به ۷ گروه: کنترل سالین، کنترل دوکسوروبیسین، نانوکورکومین+دوکسوروبیسین، نانوکورکومین+سالین، تمرین تداومی+دوکسوروبیسین، تمرین تداومی+سالین و تمرین تداومی+نانوکورکومین+دوکسوروبیسین تقسیم شدند. سالمندسازی به‌وسیله تزریق درون صفاقی محلول دی گالاکتوز (۱۰۰ میلی‌گرم/کیلوگرم) ایجاد شد. گروه‌های تمرین به‌مدت شش هفته، پنج جلسه در هفته به‌صورت پیشرونده به‌مدت ۲۵-۵۴ دقیقه در روز با سرعت ۱۵-۲۰ متر در دقیقه، روی نوارگردان دویدند. در ۱۵ روز انتهایی برنامه تمرین، دوز تجمعی ۱۵ میلی‌لیتر به ازای هر کیلوگرم وزن بدن دوکسوروبیسین (هر روز ۱ میلی‌لیتر/کیلوگرم) تزریق و مکمل نانوکورکومین (۱ میلی‌گرم روزانه به ازای هر‌کیلوگرم وزن بدن) به گروه‌های مربوطه خورانده شد. سنجش شاخص‌های تحقیق پس از بافت‌برداری و پودر کردن بافت کبد انجام شد.
نتایج: دوکسوروبیسین موجب کاهش معنی‌دار گلوتاتیون پراکسیداز بافت کبد و افزایش جزئی مالون‌دی‌آلدیید شد. از طرفی انجام تمرین تداومی به‌همراه درمان دوکسوروبیسین، از کاهش گلوتاتیون پراکسیداز و افزایش مالون‌دی‌آلدیید بافت کبد ناشی از تزریق دوکسوروبیسین پیشگیری کرد. همچنین شش هفته تمرین تداومی به‌همراه مکمل نانوکورکومین موجب کاهش مالون‌دی‌آلدیید و افزایش معنی‌دار گلوتاتیون پراکسیداز بافت کبد نسبت به گروه دوکسوروبیسین شد.
نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج، ترکیب مکمل نانوکورکومین و تمرین تداومی در موش‌های سالمند درمان شده با دوکسوروبیسین، منجر به اثر پیشگیرانه و تنظیم افزایشی دفاع آنتی‌اکسیدانتی میشود. همچنین نتایج تحقیق حاضر نشان‌دهنده آثار مفیدتر تمرین تداومی نسبت به مصرف مکمل نانوکورکومین در کاهش سمیت کبدی ناشی از القای داروی دوکسوروبیسین است.
دوره ۱۹، شماره ۴ - ( ۱۱-۱۳۹۵ )
چکیده
هدف: هموگلوبین جنینی، هموگلوبین غالب دوران جنینی است که توسط ژن گاما-گلوبین بیان میشود. هموگلوبین جنینی در افراد بالغ به میزان بسیاری کاهش می‌یابد. افزایش هموگلوبین جنینی می‌تواند شدت اختلالات بتاهموگلوبینوپاتی‌ها همچون سلول‌های داسی شکل و بتا-تالاسمی را کاهش دهد. در حال حاضر، به کارگیری دارو‌های القاکننده بیان ژن هموگلوبین جنینی، آثار درمانی محدودی دارند. نانوکورکومین دندروزومی که حلالیت و جذب بالایی دارد، می‌تواند اهداف مختلفی را در سلول شناسایی کند و بیان بسیاری از ژن‌ها را تحت تأثیر قرار دهد. یکی از مهم‌ترین مهارکننده‌های بیان ژن گاما-گلوبین، LSD۱ است. در مطالعه حاضر، توانایی نانوکورکومین دندروزومی در مهار بیان ژن‌های LSD۱، GATA۱ و FOG۱ و اثر آن بر بیان هموگلوبین جنینی بررسی شده است. مواد و روش‌ها: برای انجام آزمون MTT و نیز تیمار با نانوکورکومین دندروزومی از رده سلولی K۵۶۲ (رده سلولی مناسب در مطالعات مربوط به القا بیان ژن هموگلوبین جنینی) استفاده شد. بررسی توانایی نانوکورکومین دندروزومی در افزایش بیان گاما-گلوبین و کاهش بیان LSD۱ و عوامل رونویسی GATA۱ و FOG۱، به‌وسیله روش Real-Time PCR انجام شد. نتایج: نتایج کسب‌شده از سنجش بیان ژن‌های یادشده نشان داد که نانوکورکومین دندروزومی می‌تواند به‌طور معنی‌داری متناسب با زمان و غلظت تیماری، بیان ژن گاما-گلوبین را افزایش و بیان ژن‌های LSD۱، GATA۱ و FOG۱ را کاهش دهد. نتیجه‌گیری: با مهار بیان ژن‌های LSD۱، GATA۱ و FOG۱ توسط نانوکورکومین دندروزومی، بیان ژن گاما-گلوبین افزایش می‌یابد. در نتیجه با انجام مطالعات تکمیلی، می‌توان این دارو را به‌عنوان یک کاندید درمانی امیدوارکننده و ایمن برای بیماری‌های بتا-تالاسمی و کم خونی سلول‌های داسی شکل و کاهش شدت بیماری از طریق القا بیان هموگلوبین جنینی در نظر گرفت.
دوره ۲۲، شماره ۴ - ( ۷-۱۳۹۸ )
چکیده
اهداف: مواد اکسیداتیو، مولکول‌های واکنش‌پذیر شیمیایی و محصول جانبی متابولیزم اکسیژن محسوب می‌شوند. استرس اکسیداتیو به‌عنوان یکی از کشنده‌ترین مکانیزم‌های موثر در سمیت فلزات سنگین نظیر سرب مطرح شده است. از آنجا که کورکومین جزء فعال زردچوبه و دارای خواص زیادی از جمله خاصیت آنتی‌اکسیدانی است، پژوهش حاضر به‌منظور بررسی اثر شیر و شیر حاوی نانوکورکومین بر میزان سمیت سرب و تعیین غلظت موثر نانوکورکومین در مهار سمیت سرب انجام شده است.
مواد و روش‌ها: در پژوهش حاضر، رده سلولی Huh۷-۱x-ARE-luc که یک زیست‌حسگر حساس به مواد اکسیدانی است، در تیمار با غلظت ۳۰میکرومولار سرب به‌عنوان یک اکسیدان قوی قرار گرفت. سپس روی رده سلولی مذکور، اثر آنتی‌اکسیدانی شیر کم‌چرب و پرچرب (۲۰، ۴۰ و ۸۰میکرولیتر)، نانوکورکومین در غلظت‌های آنتی‌اکسیدان (۴ و ۸میکرومولار) و همچنین تیمار همزمان با ترکیب این دو آنتی‌اکسیدان با استفاده از تکنیک لوسیفراز (Luciferase assay) مورد بررسی قرار گرفت.
یافته‌ها: براساس نتایج حاصل از آنالیزهای آماری، مشخص شد که در مقایسه با خاصیت آنتی‌اکسیدانی شیر، ترکیب شیر و نانوکورکومین (ترکیب ۳۰میکرومولار سرب، ۲۰میکرولیتر شیر و ۴میکرومولار نانورکورمین) نسبت به شیر فاقد نانوکورکومین (ترکیب ۳۰میکرومولار سرب و ۸۰میکرولیتر شیر) قادر به کاهش چشمگیر سمیت سرب در غلظت‌های پایین شیر به ترتیب با شدت نور ساطع‌شده برابر با ۱۲۶۶۶ و ۳۴۰۰۰ بود.
بحث و نتیجه‌گیری: شیر حاوی نانوکورکومین اثر آنتی‌اکسیدانی به‌مراتب قوی‌تری از شیر دارد و در نهایت ترکیب نانوکورکومین با شیر به‌طور چشمگیری سمیت سرب را خنثی کرده است.
مواد و روش‌ها: در پژوهش حاضر، رده سلولی Huh۷-۱x-ARE-luc که یک زیست‌حسگر حساس به مواد اکسیدانی است، در تیمار با غلظت ۳۰میکرومولار سرب به‌عنوان یک اکسیدان قوی قرار گرفت. سپس روی رده سلولی مذکور، اثر آنتی‌اکسیدانی شیر کم‌چرب و پرچرب (۲۰، ۴۰ و ۸۰میکرولیتر)، نانوکورکومین در غلظت‌های آنتی‌اکسیدان (۴ و ۸میکرومولار) و همچنین تیمار همزمان با ترکیب این دو آنتی‌اکسیدان با استفاده از تکنیک لوسیفراز (Luciferase assay) مورد بررسی قرار گرفت.
یافته‌ها: براساس نتایج حاصل از آنالیزهای آماری، مشخص شد که در مقایسه با خاصیت آنتی‌اکسیدانی شیر، ترکیب شیر و نانوکورکومین (ترکیب ۳۰میکرومولار سرب، ۲۰میکرولیتر شیر و ۴میکرومولار نانورکورمین) نسبت به شیر فاقد نانوکورکومین (ترکیب ۳۰میکرومولار سرب و ۸۰میکرولیتر شیر) قادر به کاهش چشمگیر سمیت سرب در غلظت‌های پایین شیر به ترتیب با شدت نور ساطع‌شده برابر با ۱۲۶۶۶ و ۳۴۰۰۰ بود.
بحث و نتیجه‌گیری: شیر حاوی نانوکورکومین اثر آنتی‌اکسیدانی به‌مراتب قوی‌تری از شیر دارد و در نهایت ترکیب نانوکورکومین با شیر به‌طور چشمگیری سمیت سرب را خنثی کرده است.
| صفحه ۱ از ۱ |