جستجو در مقالات منتشر شده


۲ نتیجه برای نانو حامل

الهه مصدق، مسعود ترکزاده ماهانی،
دوره ۱۲، شماره ۳ - ( ۶-۱۴۰۰ )
چکیده

در این مقاله تلاش شده است تا یک نانو حامل جدید و زیست سازگار بر پایه بیوپلیمر کیتوسان، با کارایی بسیار بالا و کمترین سمیت جهت انتقال ژن ارائه شود. ابتدا، ۵-آمینو-H۱-تترازول با ترکیب ۳-کلرو پروپیل تری متوکسی سیلان وارد واکنش شده، س‍‍پس، حدواسط اورگانوسیلانی حاصل، جهت عامل دار کردن گروه های آمینی کیتوسان مورد استفاده قرار گرفت. ساختار و ترکیب شیمیایی نانوحامل سنتز شده، بطور کامل توسط آنالیزهایFESEM, TEM, XRD, FTIR, Zeta potential و DLS بررسی و شناسایی شد. در ادامه، جهت بررسی میزان سمیت نانوحامل، تست MTT انجام شد. همچنین، جهت بررسی توانایی نانوحامل مورد نظر در انتقال ژن به داخل سلول، از رده سلولی Hek-۲۹۳T استفاده گردید. مقدار بهینه ظرفیت بارگیری پلاسمید در نسبت N/P=۳ با میزان محافظت قابل قبول از پلاسمید در برابر آنزیم های نوکلیاز بدست آمد. نتایج نشان داد که این نانوحامل جدید، علاوه بر  سمیت بسیار پایین، زیست سازگار و مقرون بصرفه بودن، بسیار کارآمد و دارای توانایی بالا در انتقال و محافظت از ژن می باشد.

دوره ۱۹، شماره ۱ - ( ۱-۱۳۹۵ )
چکیده

هدف: در دهه‌های اخیر پژوهش‌های بسیاری در راستای بررسی خواص ضد سرطانی کورکومین انجام شده‌است اما با وجود تمام خواص کشندگی کورکومین بر سلول‌های سرطانی استفادۀ بالینی از این مادۀ طلایی طبیعی محدود باقی مانده است. علت این محدودیت را می‌توان در محلولیت پایین، زیست دسترس‎پذیری کم، متابولیسم سریع و عدم جذب جست و جو کرد. در این مطالعه، برای بهبود خواص فیزیک و شیمیایی کورکومین، یک جمینی سورفکتانت زیست تخریب‎پذیر جدید ساخته شد و مولکول‌های کورکومین داخل آن بارگزاری شد.
مواد و روش‌ها: نانو ذرات جمینی سورفکتانت- کورکومین با روش رسوب‌دهی نانو تهیه شد و اندازه و توزیع اندازۀ ذرات آن به کمک روش پراکندگی دینامیکی نوری تعیین شد. همچنین رهایش دارو از بستر پلیمر بررسی شد و در نهایت آزمون سمیت MTT و جذب سلولی به‌صورت برون‌تنی روی سلول‌های MDA-MB-۲۳۱ صورت گرفت.
نتایج: پلیمر جمینی سورفکتانت قادر است در محیط آبی، پلیمروزوم با توزیع اندازه ذره‌ای (۳/۰PDI≅) تشکیل دهد. بازده بارگزاری حدود ۸۷ درصد محاسبه شد. در اثر پیوستن کورکومین به بستر پلیمر رهایش کنترل شده مشاهده شد. همچنین به علت جذب سلولی زیاد، کمپلکس جمینی سورفکتانت-کورکومین سمیت سلولی بیشتری را نشان داد.
نتیجه‌گیری: این نتایج نشان داد که پلیمروزوم‌های جمینی سورفکتانت می‌تواند به‌عنوان نانو حامل برای مولکول‌های آب گریز کورکومین در نظر گرفته شود.

صفحه ۱ از ۱