جستجو در مقالات منتشر شده


۵ نتیجه برای نرخ رشد


دوره ۲، شماره ۱ - ( ۳-۱۳۹۲ )
چکیده

تراکم سلولی و نرخ رشد Dunaliella salina Teodoresco ، در شدت نور۵۰ و۱۵۰ میکرومول فوتون بر متر مربع در ثانیه در درجه حرارت های ۵/۰± ۲۵ و ۵/۰± ۳۱ درجه سانتی گراد بررسی شد. این جلبک از دریاچه ارومیه جداسازی و در تیمارهای مختلف (۱۲n=) کشت داده شد. شمارش سلولی در سه تکرار با استفاده از لام توما و به صورت روزانه انجام شد. منحنی رشد جلبک با استفاده از نرم افزار اکسل ترسیم گردید. نرخ رشد ویژه۲ (d-۱) پس از محاسبه، توسط آزمون آنالیز واریانس دو طرفه بین تیمار ها مقایسه شد. بیشترین تراکم سلول ها (۱۰۶ × ۳/۱± ۸/۴ سلول در هر میلی لیتر) در شدت نور ۱۵۰ میکرومول در درجه حرارت ۲۵ درجه سانتی گراد بود. کمترین آن (۱۰۶ × ۵/۰± ۸/۲ سلول در هر میلی لیتر) در شدت نور۵۰ میکرومول در درجه حرارت ۳۱ درجه سانتی گراد ثبت شد. نرخ رشد ویژه اختلاف معنی داری در تیمارهای مختلف داشت .(P

دوره ۴، شماره ۱ - ( ۳-۱۳۹۴ )
چکیده

در یک طرح فاکتوریل، اثر سه سطح غذادهی (متابولیسم پایه، بینابینی و اشباع) بر شاخص‌های رشد، ترکیب لاشه و هضم‌پذیری قزل‌آلای رنگین‌کمان در دو وزن (۹۳/۲±۰۲/۴۳ و ۷۴/۶±۳۲/۲۳۱ گرم) در مدت ۵۹ روز و سه تکرار بررسی شد. نتایج بیانگر اثر متقابل معناداری بین اندازه بدن و سطوح غذادهی بر میزان افزایش وزن، وزن نهایی و نرخ رشد ویژه بود  (۰۵/۰p<). ترکیب بدن (ماده خشک، انرژی، رطوبت، چربی و پروتئین) تحت تأثیر سطوح غذادهی و اندازه ماهی بود (۰۵/۰p<). با این وجود، اثر متقابل بین وزن بدن و سطوح غذادهی برای ترکیب بدن معنادار نبود (۰۵/۰p>). وزن بدن و سطوح غذادهی به‌صورت معناداری بر هضم‌پذیری پروتئین، چربی، انرژی و ماده خشک تأثیر داشت (۰۵/۰p<). اگرچه غذادهی در سطح اشباع رشد حداکثر را به دنبال داشت، ولی با کاهش کارایی تبدیل غذا و افزایش مواد آلاینده در هر دو گروه وزنی همراه بود.

دوره ۷، شماره ۲ - ( ۳-۱۳۹۷ )
چکیده

اهداف: هدف تحقیق حاضر بررسی اثر سم دیورون در شرایط آزمایشگاهی بر نرخ رشد جلبک آنابنا فلوس- آکوا (Anabaena flos-aquae) بود تا با محاسبه مقادیر EC۱۰،EC۵۰  و EC۹۰ و حد مجاز این سم برای این جلبک سبز- آبی، سمیت علف‌کش دیورون به‌منظور کنترل شکوفایی در این فیتوپلانکتون مشخص شود.
مواد و روش‌ها: در این آزمایش تجربی نرخ رشد جلبک سبز- آبی آنابنا فلوس تحت تاثیر علف‌کش دیورون بررسی شد. این مطالعه طی ۹۶ ساعت در ۶ تیمار ( ۰/۰۰۰۵، ۰/۰۰۹، ۰/۰۱۶، ۰/۰۳، ۰/۰۵۴ و ۰/۰۱ میلی‌گرم در لیتر) و شاهد و در ۳ تکرار داخل ارلن‌مایر های ۵۰۰سی‌سی انجام شد. اندازه‌گیری نرخ رشد با روش‌های سلولی، سنجش کدورت و تعیین میزان کلروفیل a صورت گرفت. سپس مقادیر به‌دست‌آمده از شاخص های EC در ۴ ارلن ۵۰۰سی‌سی اعمال شد و در دوره‌های ۲۴ساعته طی ۹۶ ساعت تراکم این جلبک از طریق شمارش سلولی ارزیابی شد. با استفاده از نرم‌افزار SPSS ۱۷ از آزمون آنالیز واریانس یک‌طرفه به‌منظور مقایسه درصد افزایش بین تیمار‌های مختلف استفاده شد.
یافته‌ها: مقادیر EC۱۰،EC۵۰  و EC۹۰ و حد مجاز این سم، براساس میزان کلروفیل a برای جلبک مذکور به‌ترتیب ۰/۰۰۶، ۰/۰۱، ۰/۰۵ و ۰/۰۰۱میلی‌گرم بر لیتر تعیین شدند. فراوانی سلولی این جلبک سبز- آبی در حضور غلظت های به‌دست‌آمده از شاخص‌های EC اختلافات معنی‌داری داشت و در مقادیر EC۹۰ بسیار کاهش یافت.
نتیجه‌گیری: کاربرد دیورون در غلظت‌‌های کنترلی پیشنهادشده، خطر آن را از بابت سمیت و آلودگی سایر اجزای اکوسیستم کاهش می‌دهد و بیشتر بر این گروه از جلبک‌ها موثر است.

ساسان قبادیان، حسین گنجی‌دوست، بیتا آیتی، ندا سلطانی،
دوره ۹، شماره ۳ - ( ۶-۱۳۹۷ )
چکیده



دوره ۱۷، شماره ۱۱ - ( ۱۱-۱۳۹۶ )
چکیده

طبق گزارش‌های ارائه شده یکی از شایعترین دلایل واماندگی موتور توربین گازی T۵۶ شکست پره های کمپرسور آن می باشد. در این تحقیق نرخ رشد ترک در پره طبقه ۱۳م کمپرسور موتور جت T۵۶ مورد بررسی قرارگرفته است. برای این منظور ابتدا نیروهای گریز از مرکز و آیرودینامیکی وارد بر پره محاسبه شده اند و میدان تنش ناشی از هر یک از آنها روی پره توسط نرم‌افزار ANSYS بدست آورده شده است. نقاطی روی سطح پره که در معرض بیشترین آسیب های ناشی از برخورد اشیاء خارجی و پدیده خوردگی هستند شناسایی شده اند و از طریق تحلیل تنش انجام‌گرفته، مقادیر تنش های کششی و خمشی در این نقاط تعیین شده است. در ادامه در هر یک از مکان های مشخص شده ترک اولیه ی نیم بیضوی مدل شده و با استفاده از روش راجو-نیومن ضرایب شدت تنش در این نقاط محاسبه شده اند. سرانجام با استفاده از رابطه پاریس عمر پره و نرخ رشد هر یک از ترک های مدل شده در نقاط یاد شده جداگانه بدست آورده شده است. نتایج نشان می دهد که هر چه ترک تشکیل شده به ریشه پره نزدیکتر باشد عمر پره به ‌شدت کاهش یافته و همچنین عمر پره در اثر وجود ترک در سطح مکشی پره به ‌مراتب کمتر از وجود ترک در موقعیتی مشابه روی سطح فشاری می باشد.

صفحه ۱ از ۱