جستجو در مقالات منتشر شده
۳ نتیجه برای نشانگر Issr
حمید حاتمی ملکی، سمیه داداشی،
دوره ۸، شماره ۱ - ( ۱-۱۳۹۶ )
چکیده
جنس ﻳﻮﻧﺠﻪ (Medicago) از خانواده بقولات (Fabaceae) و ﻳﻜﻲ ﺍﺯ ﻣﻬﻤﺘﺮﻳﻦ ﻟﮕﻮﻡﻫﺎﻱ ﻋﻠﻮﻓهﺍﻱ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ. گونههای یکساله موجود در این جنس بومی مناطق مدیترانهای بوده که برای جلوگیری از فرسایش خاک و تولید کود سبز و علوفه استفاده میگردند. در این تحقیق، ارزیابی تنوع ژنتیکی و گروهبندی ۱۴ ژنوتیپ یونجه یکساله M. truncatula با استفاده از نشانگرهای مولکولی ISSR انجام شد. تعداد ۹ آغازگر ISSR از میان ۱۵ آغازگر با چندشکلی و تکثیر مناسب در واکنش زنجیرهای پلیمراز، برای انگشتنگاری ژنوتیپهای مورد مطالعه استفاده شدند. در مجموع تعداد ۷۱ نوار بوسیله آغازگرهای ISSR تکثیر شد که تعداد ۱۱ نوار در بین تمام ژنوتیپها یک شکل و ۶۰ نوار چندشکل بودند. با استفاده از ضریب تشابه جاکارد، کمترین شباهت (۲۵/۰) بین ژنوتیپ TN۸,۳ (تونس) با TN۶.۱۸ (تونس) و بیشترین شباهت (۸۲/۰) بین دو ژنوتیپ TN۸.۳ (تونس) و SA۲۸۰۶۴ (مصر) مشاهده شد. تجزیه ساختار جمعیتی با استفاده از نرمافزار STRUCTURE، ژنوتیپها را در ۹ زیرجمعیت قرار داد. در این مطالعه، بیشترین اختلاط در ژنوتیپهای TN۱.۲۱ (تونس)، A۱۰ (استرالیا)، F۸۳۰۰۵-۵ (فرانسه)، SA۲۲۳۲۲ (سوریه)، A۲۰ (استرالیا) و DZA۳۱۵-۱۶ (الجزایر) مشاهده گردید. نتایج نشان داد که یونجه یکساله M. truncatula علیرغم خودگشن بودن دارای تنوع ژنتیکی قابل ملاحظهای بوده و این تنوع بطور دقیق با استفاده از نشانگرهای مولکولی ISSR قابل تشخیص است.
الهام رضایی میرقائد، رسول امیریان، ایمان آرضی،
دوره ۱۲، شماره ۳ - ( ۶-۱۴۰۰ )
چکیده
چاودار یکی از گیاهان زراعی مهم ایران با نام علمی Secaleمتعلق به خانواده گندمیان (Poaceae) میباشد. در این پژوهش تنوع ژنتیکی ۳۹ جمعیت چاودار از مناطق مختلف ایران، آمریکا و شوروی با نشانگر ISSR مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج بدست آمده نشان داد که ۸ آغازگر ISSR ۴۸ باند تولید کردند که شامل ۱۸ باند چندشکل (۵/۳۷ درصد چندشکلی) بود. میانگین میزان اطلاعات چندشکلی (PIC) ۱۵/۰ و شاخص نشانگر (MI) در آغازگرهای ISSR معادل ۷/۲ عدد بود. بیشترین مقدار PIC (۳/۰) مربوط به آغازگر ۶+۵ و بیشترین MI (۹۶/۰) مربوط به آغازگر ۶+۱ بود. پس از مشاهده محصولهای واکنش زنجیرهای پلیمراز بر روی ژل آگارز و امتیازدهی باندهای DNA، تجزیه و تحلیل با نرمافزار NTSYS انجام شد. دندروگرام تجزیه خوشهای با روش UPGMA و ضریب تشابه جاکارد جمعیتهای چاودار را به ۹ گروه تقسیم کرد که نتایج گروهبندی آن با گروهبندی تجزیه مولفههای اصلی مطابقت داشت. نتایج تجزیه واریانس مولکولی بیانگر تنوع درون گونهای بیشتر از تنوع بین گونهای بود. میانگین تنوع ژنی نی (h) ۳۵۰/۰ و میانگین شاخص شانون (I) در گونههای چاودار ۵۲۳/۰ بود که بیانگر تنوع خوب درون گونهها میباشد. نتایج نشان داد که نشانگر ISSR ابزار مفیدی در تعیین تنوع ژنتیکی درون و بین گونهای چاودار است.
دوره ۲۰، شماره ۵ - ( ۴-۱۳۹۷ )
چکیده
بیماری جاروک لیموترش که توسط فیتوپلاسمای Candidatus Phytoplasma aurantifolia ایجاد می شود، یکی از مخربترین بیماریهای درختان لیموترش در جنوب ایران، عمان و امارات متحده عربی میباشد که باعث نابودی سطح وسیعی از باغات لیموترش در مناطق آلوده به این بیماری شده است. فیتوپلاسمای همراه بیماری توسط زنجرک Hishimonus phycitis به درختان سالم انتقال مییابد. پژوهش حاضر با هدف بررسی ساختار ژنتیکی زنجرک ناقل بیماری جاروک لیموترش با استفاده از شش نشانگر ISSR و نشانگر ژنی COI انجام شد. برای این منظور ۱۳ جمعیت جغرافیایی از چهار استان جنوبی ایران (هرمزگان، سیستان و بلوچستان، کرمان و فارس) با استفاده از دستگاه دی وک از باغات لیموترش جمع آوری و نسبت به استخراج دیانای از آنها اقدام شد. تجزیه دادههای ژنتیکی با استفاده از نرم افزار آرلکوین(Arlequin) انجام و درخت تباری با استفاده از نرم افزار پاپ (PAUP) ترسیم شد. نتایج به دست آمده از تجزیه دادههای نشانگر ISSR نشان داد که دو جمعیت فورگ (استان فارس) و قلعه قاضی (هرمزگان) دارای اختلاف معنی داری نسبت به دیگر جمعیتهای مورد مطالعه میباشند. نتایج به دست آمده از بررسی توالی ژن COI جمعیتها، اختلاف معنی داری بین جمعیتهای مورد مطالعه نشان نداد و همه جمعیتها در یک گروه قرار گرفتند. همچنین، آزمون مانتل ارتباط معنیداری بین فواصل جغرافیایی و ژنتیکی در جمعیتهای مورد مطالعه نشان نداد. نتایج ما نشان از تغییرات ژنتیکی بین جمعیتهای این زنجرک دارد که میتواند به دلیل وجود جدایههای اکولوژیکی یا جغرافیایی باشد که ممکن است توانایی ناقل را در انتقال فیتوپلاسمای همراه بیماری تحت تاثیر قرار دهد.