---

پروبیوتیک ها میکروب های زنده ای هستند که حضورشان در مواد غذایی، بابهبود فلور میکروبی دستگاه گوارش آثار مفیدی برای میزبان خود دارد. تحقیقات به تازگی نشان داده که باکتری های تولیدکننده اسیدلاکتیک، به خصوص باسیلوس ها(به خاطر داشتن اندوسپور) در دمای پخت پایدار باقی مانده و فواید پروبیوتیکی خود را در غذاهای پختنی حفظ می کنندهدف این پژوهش، استفاده از باسیلوس کواگولانس به عنوان یک پروبیوتیک مقاوم، برای غنی سازی نان های حجیم است. دراین پژوهش ابتدا با انجام آزمایش های تحمل نمک، مقاومت گرمایی، تحمل صفرا، تحمل اسید و پپسین، مقاومت بهآنتی بیوتیک ها، ممانعت از رشد سویه های بیماریزا، پروبیوتیک بودن این باکتری مشخص شد. سپس تعداد معینی از سلول های باسیلوس کواگولانس در خمیر نان وارد شد، قبل و بعد از پخت نیز با روش شمارش باکتری های زنده، تعداد باکتری ها در ۱گرم از خمیر و نان محاسبه شد یافته ها: باسیلوس کواگولانس از ۱۰^۸ عدد درهر گرم، بعد از پخت نان به ۱۰^۶ عدد کاهش یافت. میزان نشاسته هم پس از پخت کاهش یافته و به قندهای ساده تبدیل شدهpHنان حدود ۵/۴ تا ۵ بوده و اسیدیته کل نیز بین ۸ و۶ارزیابی گردید، سرانجام نمونه غنی سازی شده به وسیله ی کارشناسان غلات ارزیابی حسی و از نظر کیفی، چشایی و لمسی، با نمونه شاهد مقایسه شد.

---

تاثیر مخلوط پنج گونه باسیلوس‌ پروبیوتیکی در چهار سطح صفر (شاهد)، CFU/ml ۱۰^۶×۱ (_۱T)، CFU/ml ۱۰^۷×۱ (_۲T) و  CFU/ml ۱۰^۸×۱ (_۳T) در هر ۱۰۰ گرم غذا بر عملکرد رشد، مقاومت و بقای لارو ماهی قزل‌آلا (وزن ±۴۶۳ میلی‌گرم)  به مدت ۶۰ روز بررسی شد. نتایج بیانگر افزایش معنا‌دار (۰۵/۰p<) شاخص‌های رشد در همه تیمارهای نسبت به شاهد بود. رشد، ضریب تبدیل غذایی (FCR) و کارایی پروتئین (PER) در تیمار _۲T به‌طورمعنا‌داری بهتر از تیمار _۱T بود. پروبیوتیک تأثیر مثبت معنا‌داری (۰۵/۰p<) بر نرخ رشد ویژه (SGR)، نسبت وزن به‌دست آمده (RGR)، میانگین رشد روزانه(ADG)  و ضریب رشد حرارتی(TGC) داشت. همچنین، لاروها در تیمارهای پروبیوتیک مقاومت بیشتری را در برابر استرسpH  قلیایی، آمونیاک و دما نسبت به شاهد نشان دادند (۰۵/۰p<). اختلاف معناداری در pH اسیدی بین تیمارها و شاهد مشاهده نشد (۰۵/۰p³). نتیجه کلی بیانگر افزایش شاخص‌های رشد، کارایی تغذیه، مقاومت در برابر استرس‌ و بقا لارو ماهی قزل‌آلا با افزودن باسیلوس‌های پروبیوتیکی  می‌باشد.

---

تأثیر پروبیوتیک پدیوکوکوس پنتوساسئوس(Pediococcus pentosaceus)  بر عوامل رشد و ایمنی تاس‌ماهی سیبری (Acipenser baerii) با وزن متوسط ۰/۰۱±۱۴۳ گرم بررسی شد. تعداد ۱۸۰ ماهی به‌صورت کاملاً تصادفی در ۱۲ وان فایبرگلاس ( ۱۵ ماهی در هر وان) توزیع و با چهار تیمار غذایی حاوی ۱۰^۷، ۱۰^۸، ۱۰^۹ سلول پروبیوتیک در هر گرم جیره و تیمار شاهد فاقد پروبیوتیک در سه تکرار  به مدت ۸ هفته تغذیه شدند. بهبود معناداری در شاخص‌های ضریب تبدیل غذایی (FCR)، نرخ کارایی پروتئین (PER)، رشد ویژه (SGR) و درصد افزایش وزن بدن (BWI) درگروه‌های تغذیه شده با تیمار پروبیوتیک نسبت به گروه شاهد مشاهده شد. نتایج بیانگر بهبود چشمگیر در شاخص‌های لایزوزیم، فعالیت آلترناتیوکمپلمان و ایمنوگلوبولینM ماهیان تغذیه شده با پروبیوتیک نسبت به گروه شاهد بود. بهترین نتایج از بررسی عوامل ایمنی در گروه تغذیه شده از جیره حاوی۱۰^۹ سلول باکتریایی مشاهده شد.

---

در این پژوهش، اثرات غنی سازی شیر با پروتئین آب پنیر تغلیظ شده (WPC) و کازئین هیدرولیز شده (CH) بر خصوصیات شیمیایی (pH و اسیدیته)، فیزیکی (قوام و آب اندازی) و حسنی ماستهای تهیه شده با آغازگر پروبیوتیک تجاری حاوی لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس، گونه های مختلف بیفیدوباکتریوم، لاکتوباسیلوس بولگاریکوس و استرپتوکوکوس ترموفیلوس، مورد مطالعه قرار گرفت؛ به این منظور، شیر پس چرخ با ماده جامد ۱۰ درصد بازسازی گردید؛ سپس تیمارهای غنی کردن با CH, WPC و مخلوط WPC و CH (به نسبت برابر) به میزان ۱ و ۲ درصد، اعمال شد. برای مقایسه، از شیر پس چرخ بازسازی شده با ماده جامد ۱۱ و ۱۲ درصد به عنوان نمونه های شاهد استفاده گردید. پس از تلقیح آغازگر و گرمخانه گذاری، تخمیر در pH=۴,۶ متوقف شد و ماستهای به مدت ۲۱ روز در یخچال با دمای ۴^oC نگهداری شدند. طبق نتایج به دست آمده، pH ماستهای غنی شده با WPC بالاتر و اسیدیته آنها نیز کمتر از سایر نمونه ها بود؛ همچنین، اسیدیته ماستهای غنی شده با مکملها ۰,۱۲ تا ۰.۱۹ درصد در مدت نگهداری افزایش یافت. ماستهای غنی شده با مکملها آب اندازی کمتر و قوام بیشتری نسبت به ماست شاهد داشتند. ماستهایی حاوی WPC کمترین مقدار آب اندازی و ماستهای حاوی CH یا WPC، بالاترین قوام را داشتند. با توجه به امتیاز پذیرش کلی مطلوب ترین نمونه ها از نظر داوران ماستهایی پروبیوتیکی غنی شده با مخلوط WPC و CH و ماستهای غنی شده با WPC بودند.  

---

اثر پروبیوتیک پریمالاک در چهار سطح ۰، ۰۵/۰، ۱/۰ و ۱۵/۰ درصد جیره غذایی بر عملکرد رشد، پارامترهای بیوشیمیایی خون، بازماندگی و مقاومت به تنش شوری در بچه ماهی کپور معمولی دریایی (۱۱۷/۰±۶۷/۲) به مدت ۴۵ روز بررسی شد. پریمالاک عملکرد رشد را افزایش و ضریب تبدیل غذایی را به طور معنی داری کاهش داد (۰۵/۰>p)، و منجر به کاهش سطوح گلوکز و افزایش میزان پروتئین کل گردید، ولی تفاوت در مقایسه با گروه شاهد معنی داری نبود (۰۵/۰<p). سطوح کلسترول در ماهی تغذیه شده با پریمالاک به طور معنی داری کاهش یافت (۰۵/۰>p). بعد از ۴۵ روز تغذیه، تنش شوری به منظور تعیین اثر پریمالاک بر مقاومت به تنش شوری انجام شد. برای سنجش میزان هماتوکریت، خونگیری طی چهار مرحله (روزهای اوّل، سوّم، پنجم و هفتم) بعد از تنش انجام شد. در روز اوّل، سطوح هماتوکریت در همه ی تمیارها افزایش معنی داری داشت (۰۵/۰>p)، ولی  از روز سوم در همه تیمارها به تدریج کاهش یافت. قبل و بعد از تنش، میزان بازماندگی در تیمارها تفاوت معنی داری نداشت (۰۵/۰<p). این نتایج نشان می دهد که افزودن پروبیوتیک پریمالاک به جیره، اثرات مثبتی بر رشد، شاخص های بیوشیمیایی خون و کاهش استرس در کپور معمولی دارد.

---

تأثیر۳ نوع پروبیوتیک (Lactobacillus plantarum، L.casei و Bacillus subtilis) بر رشد و بقای ناپلی آرتمیا،A. fransiscana، در مواجهه با باکتری بیماری­زایVibrio campbellii در شرایط نوتوبیوتیک بررسی شد. تعداد ۱۵۶۰ عدد ناپلیوس به‌طورمساویبه ۷۸ لوله فالکون حاوی۳۰ میلی‌لیتر آب اتو‌کلاو شده با شوری ppt ۷۰ منتقل شدند. تیمارها شامل یک شاهد (جلبک دونالیلا) و ۱۲ تیمار از ۳ باکتری پروبیوتیکی (هرکدام با جایگزینی­های ۲۵%، ۵۰%، ۷۵%، ۱۰۰%) با ۶ تکرار بود. در روز ششم میزان بقا، طول ناپلی­ها و شمارش پرگنه باکتری‌های موجود در بدن ناپلی­ها بررسی شدند. مواجهه با باکتری V. campbellii در روز ششم انجام شد. بیشترین طول ناپلی­ در تیمار ۲۵% باکتری L. plantarum و ۷۵% جلبک دونالیلا مشاهده گردید(۰۵/۰p<). بیشترین میزان بقا در ناپلی پس از ۲۴ و ۴۸ ساعت مواجهه با باکتری V. campbellii در تیمار ۱۰۰% باکتری L. plantarum و کمترین درصد بقا در تیمار ۱۰۰% جلبک دونالیلا مشاهده شد. نتایج حاصل از شمارش پرگنه باکتری‌ها در روز ششم اختلاف معناداری بین تیمارها نشان داد(۰۵/۰p<). بیشترین تعداد پرگنه در تیمارهای ۱۰۰% باکتری B. subtilis و L. casei بود. کمترین تعداد پرگنه باکتری‌ها در تیمارهای ۲۵% باکتری L. plantarum و L. casei ۷۵% جلبک دونالیلا مشاهده شد. نتایج نشان داد که استفاده از باکتری L. plantarum با جایگزینی ۲۵% با جلبک دونالیلا عملکرد بهتری نسبت به باکتری‌های  L. casei و B. subtilis دارد.

---

اثر پروبیوتیک (CNCM- MA ۱۸/۵ M, Lallemand, France) Pediococcus acidilactici در مقادیر۱۰^۹×۱T_۱=، ۱۰^۹× ۲ T_۲= و ۱۰^۹× ۳ cfu T_۳= در هر کیلوگرم جیره بر تغییرات برخی شاخص‌های خونی بچه ماهی سیم (Abramis brama orientalis Berg ۱۹۴۹) در مقایسه با غذای شاهد C (فاقد پروبیوتیک) در مدت ۶۰ روز بررسی شد. تعداد ۱۸۰ عدد ماهی  با وزن اولیه ۲۲/۰±۶۹/۲ گرم در ۱۲ عدد وان فایبرگلاس ۱۱۰ لیتری به طور تصادفی توزیع شدند. غذادهی روزانه بین ۵-۳ درصد وزن توده زنده انجام شد و هر ۱۵ روز عملیات زیست سنجی صورت می‌گرفت. در انتهای دوره، میزان افزایش وزن و طول بچه ماهیان محاسبه شد و  پس از خون‌گیری، پارامترهای خونی اندازه‌گیری شد. تعداد کل گلبول‌های قرمز (RBC)، میزان هماتوکریت(Ht) ، هموگلوبین  (Hb)و تعداد گلبول‌های سفید(WBC)  در تیمار تغذیه شده با سطح ۱۰^۹× ۲cfu ، افزایش معنی‌داری را نشان دادP<۰/۰۵) ). ماهی تغذیه شده با میزان۱۰^۹× ۲cfu  از افزایش وزن و طول خوبی نسبت به گروه شاهد برخوردار بودند (P<۰,۰۵). همچنین افزودن این پروبیوتیک به جیره غذایی بچه ماهی سیم باعث بهبود شاخص‌های خونی و در نتیجه مقاوم‌سازی ماهی در مواجه با تغییرات محیطی و همچنین بهبود عملکرد ایمنی غیر اختصاصی در ماهیان شد که در این میان T_۲ و  T_۳اختلاف معنی‌داری را با گروه شاهد نشان دادندP<۰/۰۵) ).

---

چکیده به منظور بهبود قابلیت زنده مانی در شرایط نامساعد معده و روده  باکتری پروبیوتیک لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس ۱۶۴۳ PTCC   بوسیله الژینات کلسیم  میکروکپسول شد و در شرایط شبیه سازی شده  معده  و روده به  مدت ۰ ،۳۰ ،۶۰ ،۹۰ ،۱۲۰ دقیقه در ۳۷ درجه سانتیگراد گرمخانه گذاری گردید. قابلیت زیستی باکتری بر حسب مدت زمان مورد نیاز برای کاهش یک پایه لگاریتمی در جمعیت میکروبی ( Dv) محاسبه شد. برای تعیین نحوه پراکنش اندازه ذرات کپسول از روش پارتیکل سایز انالایزر استفاده گردید. برای مطالعه شکل ظاهری کپسول ها از تکنیک SEM استفاده شد. میکروانکپسولاسیون در سطح ۰۵/۰ p< سبب کاهش مرگ باکتری های پروبیوتیک در شرایط اسیدی معده (h ۲, ۵ /۱  pH ) می شود. همچنین  پس از گرمخانه گذاری به  مدت ۶۰ دقیقه در شرایط شبیه سازی شده  معده و دو ساعت در شرایط مشابه شیره روده ( ۲۵ /۷  pH ) تعداد سلولهای زنده برابر  log cfu / g ۵/۶ بدست  آمد در حالیکه این مقدار برای سلولهای شاهد log cfu / g ۳/۲ بود.    

---

اهداف: مطالعه حاضر باهدف بررسی تاثیر باسیلوس­های پروبیوتیکی بر پارامترهای خون‌شناختی بچه ماهیان کپور معمولی در شرایط قبل و بعد از حمل‌ونقل‌های طولانی‌مدت انجام شد.
مواد و روش­ها: در این پژوهش ۱۸۰ عدد بچه ماهی کپور با میانگین وزنی ۲۹/۱±۵۰ گرم به شکل تصادفی در دو مخزن فایبرگلاسی با ظرفیت ۴۰۰ لیتر تقسیم شدند. بچه ماهیان در یک مخزن با جیره‌های تکمیل‌شده با پروبیوتیک در غلظت CFU/L ۱۰^۷×۱ و در مخزن دیگر با جیره‌های فاقد هرگونه ماده افزودنی به مدت ۴۵ روز تغذیه شدند. در پایان دوره غذادهی، بچه ماهیان تغذیه کرده از پروبیوتیک در دو تیمار آزمایشی شامل کیسه حاوی ۵/۰ گرم نمک در هر لیتر آب و کیسه فاقد نمک و بچه ماهیان تغذیه کرده از گروه شاهد تحت همین عنوان در کیسه‌های پلاستیکی ۴۰ لیتری با تراکم یک کیلوگرم ماهی در هر کیسه (~۲۰ ماهی) بسته‌بندی شدند. پس از ۱۲ ساعت، نمونه خون از تیمارها تهیه و پارامترهای خون‌شناختی موردسنجش قرار گرفت. 
یافته­ ها: نتایج این تحقیق نشان داد که در شرایط قبل از صید و استرس ناشی از حمل‌ونقل باعث تغییرات معنی‌دار در سطوح WBC، Ht، MCV، MCH، MCHC و شمارش افتراقی لکوسیت­ها در بین تیمارهای مختلف آزمایشی می‌گردد (۰۵/۰p<). درحالی‌که اختلاف معنی‌داری در مقدارRBC و Hb نداشت (۰۵/۰p>). 
نتیجه‌گیری: درمجموع، این نتایج نشان داد که استفاده از باسیلوس های پروبیوتیکی در جیره غذایی بچه ماهیان کپور معمولی تأثیرات مثبتی بر پارامترهای خون‌شناختی آن‌ها در شرایط قبل و بعد از حمل‌ونقل‌های طولانی‌مدت دارد و در صورت استفاده در جیره غذایی می‌تواند جایگزین مناسبی بجای نمک باشد.

---

در این مطالعه  اثر پوشش خوراکی آلژینات سدیم و پروتئین آب پنیر در ترکیب با کشت تلقیحی باکتری ها بر کیفیت فیله ماهی قزل آلای رنگین کمان بررسی و اثرات آن بر شاخص های شیمیایی و میکروبی مورد مطالعه قرار گرفت.

---

  چکیده امروزه غذاهای پروبیوتیکی به عنوان فراورده های عمل آوری شده حاوی باکتری های پروبیوتیک زنده در مقادیر کافی، جهت اثرات مفید بر سلامتی انسان معرفی می شوند. هدف از این مطالعه ارزیابی پنیر سفید ایرانی به عنوان یک ماده غذایی حامل باکتری های پروبیوتیک (شامل گونه های لاکتوباسیلوس و بیفیدوباکتریوم) می باشد.  در این مطالعه ماندگاری باکتری های پروبیوتیک لاکتوباسیلوس پلانتاروم، لاکتوباسیلوس بولگاریکوس(اس پی)، بیفیدوباکتریوم انیمالیس و بیفیدوباکتریوم آنگولاتوم در مراحل مختلف تولید، رسیدن و نگهداری پنیر سفید ایرانی با استفاده از محیط کشتهای اختصاصی ارزیابی شد. بالاترین میزان ماندگاری در انتهای دوره رسیدن پنیر سفید مربوط به باکتری پروبیوتیک بیفیدوباکتریوم انیمالیس در تیمار فاقد استارتر و کمترین میزان ماندگاری مربوط به باکتری پروبیوتیک لاکتوباسیلوس بولگاریکوس(اس پی) در تیمار واجد استارتر بود. خصوصیات ماندگاری گونه های لاکتوباسیلوس بکار رفته در این مطالعه کاملاً متفاوت از گونه های بیفیدوباکتریوم مورد استفاده در تهیه پنیر سفید ایرانی بود. در مطالعه حاضر اگر چه میزان شمارش زنده گونه های لاکتوباسیلوس و ببیفیدوباکتریوم در در طی دوره رسیدن پنیر سفید کاهش نشان داد اما میزان آنها در انتهای دوره رسیدن و نگهداری پنیر  به کمتر از CFU/g ۱۰^۶ نرسید.

---

چکیده هدف تحقیق حاضر تولید نوشیدنی شیری تخمیری با استفاده از پروپیونی باکتریوم فرئودنریچی یی زیرگونه شرمانی­یی و بررسی ویژگی­های میکروبیولوژیک، بلافاصله پس از تخمیر و طی دوره نگهداری یخچالی است. در این مطالعه با استفاده از طرح فاکتوریل کامل، اثر دو متغیر دمای گرمخانه گذاری و نسبت ریزسازواره­ های موجود در تلقیح بر ویژگی­های میکروبیولوژیک نوشیدنی شیری تخمیری بررسی شد. برای تهیه نوشیدنی شیری تخمیری از کشت همزمان لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس و پروپیونی باکتریوم فرئودنریچی یی زیرگونه شرمانی­یی به نسبت ۱ به ۲، ۱ به ۴ و ۱ به ۸  و دمای گرمخانه گذاری ۳۰، ۳۵ و °C ۴۰ تا رسیدن به ۴ pH استفاده شد. قابلیت زنده­مانی لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس از طریق کشت نوشیدنی تهیه شده روی محیط MRS آگار و گرمخانه­گذاری در دمای °C ۳۷ و قابلیت زنده­مانی پروپیونی باکتریوم فرئودنریچی یی زیرگونه شرمانی­یی از طریق کشت روی محیط سدیم لاکتات آگار و گرمخانه­گذاری در دمای °C ۳۰ تعیین شد. قابلیت زنده­مانی ریزسازواره­ های تلقیح شده، در نمونه حاوی بیشترین میزان اسید پروپیونیک در روزهای ۰، ۷، ۱۴، ۲۱ و ۲۸ تعیین شد. به­علاوه میزان دوفاز شدن نوشیدنی شیری تهیه شده طی ۷ روز نگهداری یخچالی اندازه گرفته شد. بیشترین تعداد سلول زنده پروپیونی­باکتریوم فرئودنریچی­یی زیرگونه شرمانی­یی در نوشیدنی تهیه شده با استفاده از نسبت لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس به پروپیونی­باکتریوم فرئودنریچی­یی معادل ۱ به ۴ و گرمخانه­گذاری در دمای °C ۳۰ به­دست آمد. قابلیت زنده­مانی پروپیونی­باکتریوم فرئودنریچی­یی زیرگونه شرمانی­یی با دمای گرمخانه­گذاری ارتباط معکوس و معنی­داری (۰۵/۰ > P) را نشان داد. بیشترین قابلیت زنده­مانی لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس در نوشیدنی تهیه شده با استفاده از نسبت لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس به پروپیونی­باکتریوم فرئودنریچی­یی معادل ۱ به ۸ و گرمخانه­گذاری در دمای °C ۳۵ مشاهده شد. قابلیت زنده­مانی پروپیونی­باکتریوم فرئودنریچی­یی زیرگونه شرمانی­یی و لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس طی ۲۸ روز نگهداری در دمای °C ۴، در هفته اول و آخر به ترتیب، به­طور قابل ملاحظه کاهش یافت.

---

  چکیده هدف تحقیق حاضر تولید نوشیدنی شیری تخمیری با استفاده از پروپیونی باکتریوم فرئودنریچی یی زیرگونه شرمانی­یی و بررسی ویژگی­های میکروبیولوژیک، بلافاصله پس از تخمیر و طی دوره نگهداری یخچالی است. در این مطالعه با استفاده از طرح فاکتوریل کامل، اثر دو متغیر دمای گرمخانه گذاری و نسبت ریزسازواره­ های موجود در تلقیح بر ویژگی­های میکروبیولوژیک نوشیدنی شیری تخمیری بررسی شد. برای تهیه نوشیدنی شیری تخمیری از کشت همزمان لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس و پروپیونی باکتریوم فرئودنریچی یی زیرگونه شرمانی­یی به نسبت ۱ به ۲، ۱ به ۴ و ۱ به ۸  و دمای گرمخانه گذاری ۳۰، ۳۵ و °C ۴۰ تا رسیدن به ۴ pH استفاده شد. قابلیت زنده­مانی لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس از طریق کشت نوشیدنی تهیه شده روی محیط MRS آگار و گرمخانه­گذاری در دمای °C ۳۷ و قابلیت زنده­مانی پروپیونی باکتریوم فرئودنریچی یی زیرگونه شرمانی­یی از طریق کشت روی محیط سدیم لاکتات آگار و گرمخانه­گذاری در دمای °C ۳۰ تعیین شد. قابلیت زنده­مانی ریزسازواره­ های تلقیح شده، در نمونه حاوی بیشترین میزان اسید پروپیونیک در روزهای ۰، ۷، ۱۴، ۲۱ و ۲۸ تعیین شد. به­علاوه میزان دوفاز شدن نوشیدنی شیری تهیه شده طی ۷ روز نگهداری یخچالی اندازه گرفته شد. بیشترین تعداد سلول زنده پروپیونی­باکتریوم فرئودنریچی­یی زیرگونه شرمانی­یی در نوشیدنی تهیه شده با استفاده از نسبت لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس به پروپیونی­باکتریوم فرئودنریچی­یی معادل ۱ به ۴ و گرمخانه­گذاری در دمای °C ۳۰ به­دست آمد. قابلیت زنده­مانی پروپیونی­باکتریوم فرئودنریچی­یی زیرگونه شرمانی­یی با دمای گرمخانه­گذاری ارتباط معکوس و معنی­داری (۰۵/۰ > P) را نشان داد. بیشترین قابلیت زنده­مانی لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس در نوشیدنی تهیه شده با استفاده از نسبت لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس به پروپیونی­باکتریوم فرئودنریچی­یی معادل ۱ به ۸ و گرمخانه­گذاری در دمای °C ۳۵ مشاهده شد. قابلیت زنده­مانی پروپیونی­باکتریوم فرئودنریچی­یی زیرگونه شرمانی­یی و لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس طی ۲۸ روز نگهداری در دمای °C ۴، در هفته اول و آخر به ترتیب، به­طور قابل ملاحظه کاهش یافت.

---

هدف: ظهور گونه‌های هلیکوباکتر پیلوری مقاوم به آنتی‌بیوتیک یکی از عوامل مهم در کاهش موفقیت رژیم‌های درمانی می‌باشد. لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس از باکتری‌های فلور بی‌ضرر و مقاوم به اسید معده می‌باشد که می‌تواند در مهار گونه‌های هلیکوباکتر پیلوری در معده نقش مؤثری داشته باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه ۴۰ گونه هلیکوباکتر پیلوری از ۱۴۵ نمونه‌ بیوپسی معده بیماران مبتلا به ورم معده، مراجعه کننده به بخش گوارش بیمارستان بقیه‌ا... در سال ۱۳۸۵ جداسازی شد. پس از کشت نمونه‌های بیوپسی شده در محیط اختصاصی بروسلا بلاد آگار و شناسایی باکتری با آزمایش‌های تکمیلی (رنگ آمیزی گرم، ریخت‌شناسی کلونی و بیوشیمیایی) و حساسیت سنجی به دو روش دیسک دیفیوژن اصلاح شده و آزمون E (E.Test) انجام شد. سپس مقاومت گونه‌های هلیکوباکتر پیلوری به مترونیدازول، کلاریترومایسین، آموکسی‌سیلین و تتراسیکلین تعیین شد. همچنین اثر مهارکنندگی لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس جدا شده از ماست بر رشد هلیکوباکتر پیلوری با روش کشت هم زمان مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج: ۵/۶۲% از گونه‌های هلیکوباکتر جدا شده از بیماران به مترونیدازول، ۵/۲۲% به کلاریترومایسین، ۵/۷% به آموکسی‌سیلین و ۵/۲% به تتراسیکلین مقاوم بودند. در بررسی اثر مهاری لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس بر رشد گونه‌های هلیکوباکتر پیلوری با روش کشت هم زمان، از رشد ۲۲ (۵۶%) ایزوله هلیکوباکتر پیلوری، به وسیله لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس ممانعت به عمل آمد. ۲/۶۸% موارد مربوط به گونه‌های حساس به آنتی بیوتیک و ۸/۳۱% مربوط به گونه‌های مقاوم به آنتی‌بیوتیک بودند. نتیجه‌گیری: با توجه به شیوع گونه‌های هلیکوباکتر پیلوری مقاوم به آنتی بیوتیک‌های رایج به ‌خصوص مترونیدازول و کلاریترومایسین، استفاده از درمان‌های جایگزین مانند استفاده از پروبیوتیک‌ها ضروری می‌باشد.

---

---

چکیده در این تحقیق تاثیر سطوح مختلف اینولین (۰، ۱ و ۲ درصد) بر ویژگی­های فیزیکوشیمیایی، رئولوژیکی، حسی و زنده مانی لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس و بیفیدوباکتریوم لاکتیس در ماست منجمد مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج نشان داد که اینولین در سطح ۱% اثر معنی داری بر کاهش pH نداشته اما تاثیرسطح ۲% آن معنی دار بود(۰۵/۰P<). اینولین به طور معنی­داری میزان افزایش حجم و ویسکوزیته نمونه­ها را افزایش داد. بررسی رفتار رئولوژیکی حاکی از آن بود که همه نمونه ها رفتار سودوپلاستیک داشته و مدل قانون توان، بهترین مدل جهت پیشگویی رفتار جریان این نمونه­ها بود. نمونه­های دارای اینولین نسبت به نمونه کنترل خصوصیات ذوب بهتری داشتند و اینولین در سطح ۲ درصد زمان ذوب اولین قطره را به طور معنی­داری افزایش داد. نتایج ارزیابی حسی نشان داد که نمونه­ حاوی ۲% اینولین بیشترین پذیرش را از سوی مصرف کنندگان داشت. ارزیابی ماندگاری پروبیوتیک ها نیز حاکی از آن بود که اینولین در غلظت ۲% بهترین نمونه به لحاظ حفظ زنده مانی لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس و بیفیدوباکتریوم لاکتیس بوده است.  

---

چکیده ماست پروبیوتیک معمول­ترین و مهم­ترین ماده غذایی پروبیوتیکی محسوب می­شود. تحقیقات اخیر نشان­داده که زنده­مانی باکتری­های پروبیوتیک در طی نگهداری ماست کاهش می­یابد. یکی از روش­های حفظ زنده­مانی این باکتری­ها، تبدیل ماست پروبیوتیک به پودر، با استفاده از خشک کن پاششی در شرایط ملایم می­باشد. هدف از این تحقیق، بررسی اثر ترکیبات مکمل بر زنده­مانی باکتری­های ماست پروبیوتیک در طی خشک کردن پاششی می­باشد. اثر افزودن ترکیبات مکمل (پروتئین آب پنیر تغلیظ شده، مالتودکسترین، لاکتوز، کازئینات سدیم و شیر خشک بدون چربی) در سطح w/v)) ۵/۱% به شیر، بر زنده مانی باکتری­های ماست پروبیوتیک در طی خشک کردن پاششی با دمای هوای ورودی ^°C ۱۵۰، دبی هوای ورودی m^۳/h ۴۷۸ و دبی خوراک  L/h۲ بررسی شد. نتایج نشان داد که افزودن ترکیبات مکمل به شیر می­تواند سبب رشد باکتری­ها در ماست پروبیوتیک شود، همچنین سبب افزایش درصد زنده مانی باکتری­ها، در طی خشک کردن پاششی ماست پروبیوتیک گردد.  

---

چکیده چیپس سیب زمینی به عنوان یک فرآورده غذایی خشک می تواند پروبیوتیک ها را در میان مصرف کنندگان توزیع کند، اما تاکنون مطالعاتی بر روی امکان افزودن پروبیوتیک ها در انواع اسنک ها از جمله چیپس سیب زمینی صورت نگرفته است. در این تحقیق، چیپس سیب زمینی پروبیوتیک حاوی دو گونه از باکتری های اسیدلاکتیک به نام لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس و لاکتوباسیلوس رامنوسوس با استفاده از روش های مرسوم تولید چیپس تولید گردیده و سپس زنده مانی باکتری های پروبیوتیک ذکر شده،در طول نگهداری در سه سطح دمایی ۴ ،۲۱و۳۸ درجه سانتیگراد و بسته بندی های پلاستیکی معمولی (در مجاورت اکسیژن) و پوشش دار (عدم حضور اکسیژن) در مدت زمان دو هفته مورد بررسی قرار گرفت.ریز پوشانی دو گونه ی باکتری در دانک هایی از جنس صمغ عربی در ترکیب با ژلاتین انجام گرفت. نتایج نشان داد که تعداد باکتری های زنده پس از ۱۴ روز به طور معنی داری کاهش می یابد . بین نمونه های نگهداری شده در سه سطح دمایی۴ ،۲۱ و۳۸ درجه سانتیگراد، در سطح اطمینان یک درصد اختلاف معنی دار مشاهده شد. هم چنین بین نمونه های نگهداری شده در دو نوع بسته بندی، در سطح اطمینان یک درصد اختلاف معنی دار مشاهده گردید. حداکثر زنده مانی در نمونه نگهداری شده در دمای ۳۸ درجه سانتیگراد و بسته بندی پلاستیکی پوشش دار می باشد. تعداد پروبیوتیک زنده در هر گرم از چیپس سیب زمینی بالاتر از ۱۰^۶ بود که مطابق با مقدار توصیه شده از سوی سازمان جهانی غذا و دارو است. با افزایش تعداد اولیه پروبیوتیک های ریز پوشانی شده می توان به استاندارد مورد نظر در محصول نهایی دست یافت.  

---

این تحقیق به منظور بررسی اثر افزودن Bacillus subtilis (IS۰۲)   به جیره­غذایی بر بقاء، شاخص­های بیوشیمیایی و بافت­شناسی بچه­ماهی نورس کپور دریایی، Cyprinus carpio، در مواجهه با تنش شوری انجام شد. بچه­ماهی کپور (میانگین ۱/۱ گرم) به مدت ۱۵ روز با جیره­های غذایی حاوی صفر (شاهد)، ۱۰^۸ × ۵/۲ (پرو-۸) و ۱۰^۹ × ۵/۲ (پرو-۹) cfu/g پروبیوتیک تغذیه و سپس به طور مستقیم به آب لب­شور منتقل و پس از ۳ و ۱۰ روز نمونه­گیری شدند. بقاء در همه تیمارها بالای ۹۶ درصد بود. مقدار رطوبت و پتاسیم بدن تحت تاثیر زمان نمونه برداری بود به این ترتیب که مقدار رطوبت پس از تنش شوری به طور معنی­داری کاهش یافت ولی مقدار پتاسیم به طور معنی­داری افزایش یافت. سدیم بدن در تیمار پرو-۸ در خلال تنش تغییر معنی­دار نداشت و تیمارهای پروبیوتیک مقدار کلراید کمتری نسبت به شاهد قبل و بعد از تنش شوری داشتند. افزودن پروبیوتیک به جیره باعث افزایش فعالیت گلوتاتیون ردوکتاز، گلوتاتیون پراکسیداز، و غلظت گلوتاتیون احیائی شد در حالی که غلظت مالون دی­آلدهید را کاهش داد. پروبیوتیک باعث تجمع گلبول­های سفید در بافت کلیه شد. آسیب بافتی چشمگیر و مهمی در مقایسه با شاهد در آبشش و کلیه  بعد از تنش شوری مشاهده نشد. این تحقیق نشان می­دهد که کپور دریایی نورس توانایی تحمل انتقال مستقیم به آب دریای خزر را بدون غنی­سازی جیره با پروبیوتیک دارد. ولی، پروبیوتیک باعث تحریک ایمنی در کلیه، تقویت تنظیم یونی و افزایش ظرفیت آنتی اکسیدانی در ماهی می شود که می تواند اثرات مفیدی در شرایط میدانی داشته باشد.
 

---

چکیده در این تحقیق تاثیر فیبر سیب و انگور در غلظتهای مختلف بر قابلیت زنده­مانی لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس و خواص فیزیکوشیمیایی، حسی و رئولوژیکی ماست سین­بیوتیک در طول ۲۹ روز نگهداری در دمای ۱±۵ درجه سانتی گراد مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که در تعداد لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس در نمونه شاهد و نمونه حاوی ۵/۰ درصد فیبر به ترتیب با یک و ۵/۰ سیکل لگاریتمی کاهش  به ۶ و ۸۵/۶ سیکل لگاریتمی رسید در حالی که نمونه حاوی ۱ درصد فیبر  با ۲۵/۰ سیکل لگاریتمی افزایش از ۳۳/۷ به ۶/۷ سیکل لگاریتمی رسید. این افزایش در نمونه­های حاوی فیبر گندم به طور غیر معنی­داری بیشتر از فیبر سیب بود. همچنین افزایش مقدار فیبر موجب افزایش گرانروی و کاهش هم افزایی نسبت به نمونه­های فاقد فیبر گردید .(P<۰,۰۵) فیبر گندم در مقایسه با فیبر سیب گرانروی را بیشتر افزایش داد .(P<۰.۰۵) همچنین با افزایش مقدار هر دو فیبر امتیاز رنگ و طعم نمونه­های ماست بطور معنی­داری کاهش یافت که این کاهش در تیمارهای حاوی فیبر سیب بیشتر بود. در کل بین تیمارهای حاوی فیبر، ماست حاوی نیم درصد فیبر گندم بهترین تیمار از نظر رنگ و طعم بود. لذا استفاده از فیبر گندم با غلظت نیم درصد علاوه بر بهبود ویژگی­های بافتی و شیمیایی ماست، رضایت مصرف کننده را نیز می تواند به دنبال داشته باشد.