جستجو در مقالات منتشر شده
۲ نتیجه برای پلی‌پپتید
روح الله قاسمی، هادی هاشم زاده، حمیده رضوی، باقر یخچالی،
دوره ۹، شماره ۱ - ( ۱۰-۱۳۹۶ )
چکیده
مقدمه: هورمون رشد، یک رشته پلی‌پپتید غیرگلیکوزیله ترشحی از سلول‌های غدد هیپوفیز همه مهره‌داران است که تنوع وسیعی از فعالیت‌های زیستی را دارا بوده و با توجه به اهمیت این هورمون و کاربردهای درمانی مهم و متنوع آن در پزشکی، تولید نوترکیب آن می‌تواند از درجه اهمیت بالایی برخوردار باشد. در دهه‌های اخیر، مهندسی پروتئین و مهندسی ژنتیک سبب شده است که میزان بالایی از سطح بیان و تولید این پروتئین در میزبان‌های مختلفی از جمله باکتری اشریشیاکلی حاصل شود و با تکنیک‌های جدید، خالص‌سازی و سنجش هورمون تولیدی به‌آسانی انجام گیرد. بنابراین هدف پژوهش مروری حاضر، بررسی تولید هورمون رشد انسانی نوترکیب (rhGH) و چالش‌های پیش رو انجام گرفت.
نتیجه‌گیری: از جمله مشکلاتی که در مسیر بیان و تخلیص هورمون رشد انسانی می‌توان به تولید اجسام توده‌ای در بیان پروتئین‌های نوترکیب در سیتوپلاسم سلول‌ها، آلودگی‌های ناشی از پروتئین‌های میزبان، ریکاوری پایین پروتئین از این توده‌ها، ترشح کم پروتئین‌ها به فضای پری‌پلاسمی، هزینه بالای تولید مخصوصاً در مرحله تخلیص و غیره اشاره کرد. به‌علت عدم نیاز به گلیکوزیله‌شدن این هورمون و نیز راندمان بالا و سادگی کار، سیستم‌های باکتریایی مخصوصاً اشریشیاکلی اقتصادی‌ترین و موثرترین سیستم‌ها در بیان پروتیئن‌های هترولوگ هستند و می‌توان عنوان کرد که باکتری اشریشیاکلی کارآمدترین میزبان برای تولید هورمون رشد انسانی نوترکیب است. مرحله خالص‌سازی هورمون معمولاً پرهزینه‌ترین مراحل تولید محسوب می‌شود. از این رو یک طراحی مطلوب به‌منظور داشتن بالاترین میزان ریکاوری پروتئین هدف همراه با حذف همه آلودگی‌ها از محصول نهایی و کاهش مراحل تخلیص مورد نیاز است.
دوره ۲۳، شماره ۳ - ( ۴-۱۳۹۹ )
چکیده
اهداف: سلول‌های زنده دارای بار الکتریکی هستند که به واسطه حضور یون‌ها و رادیکال‌های آزاد ایجاد می‌شوند. میدان‌های مغناطیسی با برهمکنش با یون‌ها و به‌ویژه مواد فرومگنتیک نظیر آهن بر سلول‌های زنده تاثیر می‌گذارند. ویژگی مشترک حدود ۲۰ بیماری مختلف، تجمع پروتئین در قالب رسوباتی با ساختار آمیلوئید است. در مطالعه حاضر تاثیر میدان مغناطیسی ایستا (SMF) بر میزان تشکیل و سمیت ساختارهای آمیلوئیدی مورد بررسی قرار گرفت.
مواد و روشها: سلول‌های CHO در مواجهه با میدانی با قدرت ۶میلی‌تسلا در سه روز متوالی قرار گرفتند و تاثیر SMF در تشکیل ساختارهای آمیلوئیدی در پروتئین‌های ذاتی این سلول‌ها نسبت به نمونه کنترل به کمک آزمون اتصال تیوفلاوین T (ThT) مورد بررسی قرار گرفت. میزان تشکیل ساختارهای آمیلوئیدی در سلول‌های CHO بیان‌کننده ProIAPP انسانی نیز در مواجهه با میدان به کمک مشاهده تجمعات پروتئینی حاصل از proIAPP متصل به پروتئین GFP مورد بررسی قرار گرفت. تاثیر SMF بر سمیت حاصل از الیگومرهای لیزوزیم بر سلول‌های CHO و Hela نیز نسبت به نمونه کنترل بررسی شد.
یافته‌ها: قرارگرفتن سلول‌های CHO در معرض میدان مغناطیسی تاثیر معنی‌داری بر تشکیل ساختارهای آمیلوئیدی در پروتئین‌های ذاتی سلول‌های CHO و میزان این ساختارها در سلول‌های CHO بیان‌کننده پروتئین proIAPP ندارد، اما می‌تواند سمیت الیگومرهای لیزوزیم را بر روی سلول‌های CHO و Hela افزایش دهد.
نتیجه‌گیری: میدان مغناطیسی با قدرت ۶میلی‌تسلا بر تشکیل ساختارهای آمیلوئیدی تاثیر معنی‌داری ندارد، اما بر سمیت این ساختارها می‌افزاید.
