---

نانوذرات مغناطیسی اکسید آهن یکی از نانو حامل­هایی است که به سبب ویژگی­هایی همچون سمیت پایین، زیست سازگاری، قابلیت بارگیری و انتقال کنترل شده­ی دارو به سلول­های سرطانی، گزینه مناسبی در دارورسانی نوین محسوب می­شوند. هدف از این پژوهش سنتز نانوذرات اکسیدآهن پوشش­دار بمنظور تحویل داروی دوکسوروبیسین (DOX) و بررسی تأثیرات آن بر روی سلول­های سرطانی می باشد.
در این پژوهش نانوذرات مغناطیسی Fe_۳O_۴ به روش Polyol سنتز گردید و سپس دوکسوروبیسین بر روی نانوذرات اکسیدآهن پگیله شده بارگذاری شد. برای اطمینان از اتصال PEG به نانوذرات و بارگیری دارو روی نانوذرات از تکنیک FT-IR استفاده شد. مقایسه اندازه متوسط و ساختار بلوری نانوذرات توسط میکروسکوپ الکترونی عبوری و الگوی پراش X انجام شد. سپس اثر سمیت سلولی آن­ها بر روی سلول­های سرطانی AGS و MCF-۷توسط سنجش MTT مورد بررسی قرار گرفت.
نتایج FT-IR حضور باندهای O-H و  C-Hدر پیک ۳۳۹۲ cm^-۱ و ۲۹۲۷ cm^-۱  اتصال PEG به نانوذرات را تأیید کرد. الگوی XRD ساختار اسپینل مکعبی نانوذرات مگنتیت پگیله شده حامل دارو با متوسط اندازه ۱۴ نانومتر را نمایش داد. ۶۷/۲۱ درصد دوکسوروبیسین در نانوذرات Fe_۳O_۴-PEG بارگذاری شد که در ۲۴ ساعت اول  بیشترین مقدار رهایش دارو ثبت شد. آزمون MTT در تیمارهای ۲۴، ۴۸ و ۷۲ ساعت نشان داد با افزایش غلظت نانوذرات پوشش­دار حامل دارو از ۰ به ۵۰ میکرومولار اثرات سیتوتوکسیتی دارو به تدریج افزایش می­یابد.
نتایج نشان داد پگیله کردن نانوذرات اکسیدآهن در فرایند دارورسانی برای افزایش اثر داروی دوکسوروبیسین بر سلول های سرطانیAGS  و MCF-۷ می­تواند مفید باشد.
 

---

هدف: هدف از این تحقیق ساخت و بررسی اثر نانوحامل‏های پلی آمیدوآمین- پلی اتیلن گلیکول هدفمند شده با نانوبادی علیه TAG۷۲ برای انتقال سازه کد کننده ژن t-Bid به سلول‏های آدنوکارسینومای کولون انسانی است. مواد و روش‏ها: ساب‏کلونینگ ژن نانوبادی در ناقل بیانی pSJ برای تولید انبوه پروتئین نانوبادی انجام و سپس نانوبادی با کاربرد ستون نیکل جداسازی شد. فرآیند جداسازی با SDS-PAGE و وسترن بلاتینگ تأیید شد. افزودن پلی اتیلن گلیکول به نانوذرات پلی آمیدوآمین با نسبت مولی ۱ به ۲ (پلی آمیدوآمین به پلی اتیلن گلیکول) و هدفمندسازی با نانوبادی علیه TAG۷۲ با نسبت مولی ۱ به ۱ انجام شد. بار سطحی و اندازه نانوذرات به‏ترتیب با دستگاه زتا سایزر مالورن و نانوسایت بررسی و کارایی حامل ژنی ساخته شده در انتقال ژن کشنده t-Bid به سلول‏های آدنوکارسینومای کولون در محیط آزمایشگاه با آزمون‏های Real Time PCR و تعیین میزان مرگ و میر سلولی بررسی شد. نتایج: نتایج بررسی با نانوسایت و زتا سایزر مالورن، به‏ترتیب ساخت نانوذرات هدفمند با اندازه ۹۲±۱۶۲ نانومتر و پتانسیل سطحی ۵۷/۴+ را نشان می‏دهد. آزمون تأخیر حرکت در ژل، کارآیی حامل ساخته شده را برای دربرگیری و فشرده‏سازی سازه ژنی تأیید می‏کند. نتایج Real Time PCR افزایش بیان ژن هدف در سلول‏های توموری را تأیید می‏کند. نتیجه‏گیری: نتایج این مطالعه کارآیی دندریمرهای پلی آمیدوآمین در انتقال ژن و نیز تأثیر مثبت افزودن پلی اتیلن گلیکول و اتصال نانوبادی علیه TAG۷۲ به این نانوحامل ژنی (برای هدفمندسازی انتقال ژن به سلول) را تأیید می‏کند.

---

هدف: دندریمرها نانوساختارهای سه بعدی است که کاربردهای زیادی در پزشکی از جمله دارورسانی و تصویر برداری پیدا کرده‏است. دندریمر آنیونی پلی اتیلن گلیکول- سیترات، پتانسیل بالایی برای دارو رسانی و افزایش حلالیت داروهای نامحلول در آب دارد ولی روش ساخت آن زمانبر و چند مرحله‏ای است و از مواد سمی مانند دی کلرو متان در ساخت آن استفاده شده است. در این تحقیق روشی ساده‏تر و یک مرحله‏ای و با استفاده از شیمی سبز برای ساخت آن ابداع شد. مواد و روش‏ها: چهار روش مختلف برای بهینه‏سازی ساخت این دندریمر بررسی شد. تأیید و تعیین ساختمان محصولات توسط روش تفرق نور پویا، طیف سنجی تبدیل فوریه مادون قرمز و کروماتوگرافی مایع- طیف سنجی جرمی انجام و میزان سمیت سلولی با استفاده از آزمون XTT بررسی شد. نتایج: در این تحقیق روش ساخت دندریمر G۲ در یک مرحله و بدون تخلیص G۱ ابداع شد که در مقایسه با روش‏های قبلی ارایه شده برای ساخت این دندریمر نه تنها به زمان بسیار کمتری نیاز دارد بلکه از مواد غیر سمی و شیمی سبز نیز در آن استفاده شده است. همچنین با توجه به نتایج آزمون XTT سمیت قابل توجهی تا غلظت ۸۰۰ میکرومولار در رده‏های سلولی Hela و Vero مشاهده نشد. نتیجه‏گیری: نتایج نشان می‏دهد که ساخت یک مرحله‏ای دندریمر آنیونی پلی اتیلن گلیکول- سیترات نسل دو (G۲) روش ساده و مناسبی برای ساخت این دندریمر است. همچنین این دندریمر زیست‏سازگار بوده و می‏تواند به‏عنوان حامل مناسبی برای اهداف دارو رسانی استفاده شود.