جستجو در مقالات منتشر شده
۵ نتیجه برای چندشکلی
دوره ۶، شماره ۲ - ( ۳-۱۳۹۹ )
چکیده
جنس Latibulus Gistel, ۱۸۴۸ (Hymenoptera: Ichneumonidae) در استان اصفهان، ایران مورد بازبینی تاکسونومیک قرار گرفت. نمونه‌ها با استفاده از تله‌های مالیز طی سال‌های ۲۰۱۳-۲۰۱۵ جمع‌آوری شدند. دو گونه شاملLatibulus argiolus (Rossi, ۱۷۹۰) (فرم بهاره) و Latibulus orientalis (Horstmann, ۱۹۸۷) (فرم تابستانه) شناسایی شدند، که از بین آنها گونه L. orientalis برای فون ایران جدید است. به‌علاوه، گونه‌ی L. argiolus نیز برای اولین بار از مرکز ایران (استان اصفهان) گزارش می‌شود. انتشار جغرافیایی گونههای گزارش شده در منطقه مورد مطالعه و سایر مناطق بحث شد.
محمدرضا کلباسی، الهام جرفی، مجید صادقی‌زاده، سیروس امیری‌نیا،
دوره ۹، شماره ۴ - ( ۹-۱۳۹۷ )
چکیده
اهداف: ارزیابی و پایش مداوم تنوع ژنتیکی جمعیتهای مختلف آبزیان پرورشی در کارگاه‌های تکثیر آبزیان یکی از ضروری‌ترین نیازمندی‌ها برای حفاظت از پویایی و پایداری صنعت آبزی‌پروری است. هدف این پژوهش، کلونینگ، توالی‌یابی و شناسایی چندشکلی‌های جایگاه ژنی MHC-DAB II در ماهی فیتوفاگ بود.
مواد و روش‌ها: در این پژوهش تجربی، چندشکلی ژن MHC class II β در ۱۳۸ نمونه باله‌ماهی فیتوفاگ پرورشی در چهار کارگاه تکثیر ایران (گیلان، مازندران، گلستان، استان خوزستان) و نمونه‌های لاین وارداتی از چین مطالعه شد. با انجام واکنش زنجیرهای پلیمراز، ضمن تکثیر قطعه ژنی Hymo-DAB، الگوهای هاپلوتایپی مختلف نمونه‌ها با روش SSCP بررسی و توالی‌های به‌دست‌آمده با ClustalW۲ در نرمافزار Geneious ۴.۸.۵ هم‌ردیف و مرتب شدند و درخت فیلوژنی توالی‌ها رسم شد.
یافته‌ها: محصول واکنش PCR مربوط به جایگاه DAB ژنوم MHC کلاس II ماهی فیتوفاگ با وزن حدود ۳۵۰جفت‌باز بدون باند جانبی در نمونه‌های مورد مطالعه به دست آمد که بیانگر تکثیر جایگاه ژنی ۱*DAB۲Hymo-DAB۱*۰۱/ در ماهی فیتوفاگ بود. بیشترین و کمترین تنوع هاپلوتایپی به‌ترتیب در جمعیتهای خوزستان و مازندران مشاهده شد. میانگین اختلاف جایگاه‌های همسان (dS) و جایگاه‌های غیرهمسان (dN) بین آلل‌ها به‌ترتیب ۰/۲۵ و ۰/۳۰ و نسبت این دو عامل ۱/۲ بود. بالاترین غنای آللی در نمونه‌های وارداتی از چین (۵) و کمترین غنای آللی میان نمونه‌های مازندران (۳/۸) مشاهده شد.
نتیجه‌گیری: تنوع هاپلوتایپی حاصله در ماهی فیتوفاگ به ژن ۱*DAB۲Hymo-DAB۱*۰۱/ تعلق دارد و میان گروه‌های مختلف این گونه، بیشترین تنوع هاپلوتایپی در جمعیت خوزستان و بالاترین غنای آللی مربوط به نمونه‌های وارداتی از چین است.
دوره ۱۰، شماره ۰ - ( ۱۱-۱۳۸۶ )
چکیده
هدف: در سلول‌های تک‌هسته‌ای و چندهسته‌ای خون محیطی نیتریک اکساید توسط آنزیمی به نام نیتریک اکساید سنتاز القایی تولید می‌شود. ژن کدکننده این آنزیم (NOS۲A) روی کروموزوم ۱۷q۱۱,۲۱قرار دارد. نیتریک اکساید در پاسخ‌های التهابی آزاد می‌شود. در این مطالعه چندشکلی‌های ژن NOS۲A در افراد طبیعی و تأثیر آن بر میزان تولید نیتریک اکساید در سلول‌های تک‌هسته‌ای و چندهسته‌ای خون محیطی افراد طبیعی بررسی شد.
مواد و روش‌ها: چندشکلی‌های موجود در موقعیت‌های C/T۱۶۵۹- و C/T۱۵۰+ ژن NOS۲A در ۲۳۲ فرد طبیعی به‌ترتیب با روش‌های PCR-Allele Specific وRFLP –PCR مورد بررسی قرار گرفت. برای بررسی اثر این چندشکلی‌ها بر میزان تولید نیتریک اکساید، سلول‌های تک‌هسته‌ای و چندهسته‌ای خون محیطی ۹۲ فرد طبیعی جدا شدند و با مایع رویی کشت حاصل از باکتری اشرشیاکلی (ATCC ۲۵۹۲۲) به‌منظور القای آنزیم نیتریک اکساید سنتاز القایی و تولید نیتریک اکساید تحریک شدند. پس از گذشت ۲۴ ساعت میزان تولید نیتریک اکساید در مایع رویی محیط کشت سلولی با روش گریس اندازه‌گیری شد و تأثیر این چندشکلی‌ها بر میزان تولید نیتریک اکساید در این افراد مورد مطالعه قرارگرفت.
نتایج: در میزان تولید نیتریک اکساید بین ژنوتیپ‌های مختلف حاصل از دو چندشکلی مذکور در سلول‌های تک‌هسته‌ای و چندهسته‌ای خون محیطی افراد طبیعی تفاوتی مشاهده نشد.
نتیجه‌گیری: نتایج نشان‌دهنده عدم تفاوت در میزان تولید نیتریک اکساید در ژنوتیپ‌های مختلف NOS۲A است. هیچ‌گونه شباهتی بین جمعیت طبیعی ایران با گامبیا و چین مشاهده نشد. این تفاوت‌ها ناشی از تفاوت‌های نژادی و ژنتیکی بین جمعیتهای بررسی شده است. با توجه به اهمیت چندشکلی‌های NOS۲A در میزان تولید نیتریک اکساید مطالعات بیشتر در سایر گروه‌های نژادی پیشنهاد می‌شود.
دوره ۱۱، شماره ۰ - ( ۱-۱۳۸۷ )
چکیده
هدف: مقاومت دارویی پلاسمودیوم فالسی‌پاروم نسبت به کلروکین مشکل اصلی در مناطق مالاریاخیز است. وجود ارتباط بین چندشکلی‌های تک نوکلئوتیدی در ژن‌های pfcrt و pfmdr۱ پلاسمودیوم فالسی‌پاروم با مقاومت نسبت به کلروکین شناخته شده است. در این مطالعه پنج چندشکلی تک نوکلئوتیدی در ژن pfmdr۱ و یک چندشکلی تک نوکلئوتیدی در ژن pfcrt با استفاده از روش Real-Time PCR بررسی شد.
مواد و روش‌ها: بدین منظور ۲۶ نمونه خون از افراد آلوده به پلاسمودیوم فالسی‌پاروم و مقاوم به کلروکین از بندر چابهار در استان سیستان و بلوچستان جمع‌آوری شد. این جهش‌ها با استفاده از روش Light CyclerTM و پروب‌های دورگه‌سازی شناسایی شدند.
نتایج: طبق نتایج این مطالعه در کدون ۸۶ ژن pfmdr۱ تعداد ۶ نمونه (۲۳ درصد) از مجموع ۲۶ نمونه مورد مطالعه جهش مشاهده شد. گرچه این جهش در سال اول مطالعه، دیده نشد ولی در سال دوم قابل ملاحظه بود. جهش K۷۶T ژن pfcrt در کدون CVMNT ژن pfcrt در (۳/۴۲ درصد) ۱۱ نمونه‌ها و در کدون‌های CVIET در ۷ (۹/۲۶ درصد) نمونه‌ها، SVIET تنها در دو نمونه (۶/۷ درصد) و SVMNT در ۵ نمونه (۲/۱۹ درصد) مشاهده شد.
نتیجه‌گیری: جهش در طول دو سال مطالعه افزایش یافته است. نتایج مطالعه نشان داد که چندشکلی نوکلئوتیدی مربوط به ژن‌های pfcrt و pfmdr۱ در منطقه وجود دارد که این موضوع می‌تواند به‌عنوان نشانگری برای کنترل مالاریا در چابهار مدنظر باشد.
الهام رضایی میرقائد، رسول امیریان، ایمان آرضی،
دوره ۱۲، شماره ۳ - ( ۶-۱۴۰۰ )
چکیده
چاودار یکی از گیاهان زراعی مهم ایران با نام علمی Secaleمتعلق به خانواده گندمیان (Poaceae) میباشد. در این پژوهش تنوع ژنتیکی ۳۹ جمعیت چاودار از مناطق مختلف ایران، آمریکا و شوروی با نشانگر ISSR مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج بدست آمده نشان داد که ۸ آغازگر ISSR ۴۸ باند تولید کردند که شامل ۱۸ باند چندشکل (۵/۳۷ درصد چندشکلی) بود. میانگین میزان اطلاعات چندشکلی (PIC) ۱۵/۰ و شاخص نشانگر (MI) در آغازگرهای ISSR معادل ۷/۲ عدد بود. بیشترین مقدار PIC (۳/۰) مربوط به آغازگر ۶+۵ و بیشترین MI (۹۶/۰) مربوط به آغازگر ۶+۱ بود. پس از مشاهده محصولهای واکنش زنجیرهای پلیمراز بر روی ژل آگارز و امتیازدهی باندهای DNA، تجزیه و تحلیل با نرمافزار NTSYS انجام شد. دندروگرام تجزیه خوشهای با روش UPGMA و ضریب تشابه جاکارد جمعیتهای چاودار را به ۹ گروه تقسیم کرد که نتایج گروهبندی آن با گروهبندی تجزیه مولفههای اصلی مطابقت داشت. نتایج تجزیه واریانس مولکولی بیانگر تنوع درون گونهای بیشتر از تنوع بین گونهای بود. میانگین تنوع ژنی نی (h) ۳۵۰/۰ و میانگین شاخص شانون (I) در گونههای چاودار ۵۲۳/۰ بود که بیانگر تنوع خوب درون گونهها میباشد. نتایج نشان داد که نشانگر ISSR ابزار مفیدی در تعیین تنوع ژنتیکی درون و بین گونهای چاودار است.
