جستجو در مقالات منتشر شده
۳ نتیجه برای کونژوگاسیون
مرتضی قرائت، رضا حسن ساجدی، نظام جلیلیان، مریم شانه‌ساز، منوچهر میرشاهی،
دوره ۹، شماره ۴ - ( ۹-۱۳۹۷ )
چکیده
اهداف: استفاده از نانوذرات نقاط کوانتومی نیمه‌هادی (QD) با طیف نشری در محدوده مرئی به‌عنوان نشانگر در روشهای ایمونواسی، امکان شناسایی عامل مورد نظر را بدون نیاز به تجهیزات خیلی پیشرفته به کاربر می‌دهد. بر همین اساس، هدف پژوهش، ارایه روش تک‌مرحله‌ای برای کونژوگاسیون آنتی‌بادی‌ها با کوانتوم‌دات کادمیوم‌تلورید با استفاده از دکستران فعال بود.
مواد و روشها: در این پژوهش تجربی، نانوذرات کادمیوم‌تلورید (CdTe)، سنتز و از میکروسکوپ الکترونی عبوری برای بررسی مورفولوژی نقاط کوانتومی CdTe سنتزشده استفاده و اندازه، غلظت و پایداری نانوذرات سنتزشده ارزیابی شد. به‌منظور پایدارنمودن نانوذرات سنتزشده با استفاده از BSA (آلبومین سرم گاوی)، پوشش داده و با دکستران فعال به آنتی‌بادی‌ها متصل شدند. برای ارزیابی آنتی‌بادی‌های کونژوگه از آزمون‌های لکه‌گذاری ایمنی استفاده شد.
یافته‌ها: نقطه‌ای و کروی‌بودن مورفولوژی نانوذرات کاملاً مشهود بود. اختلاف جابه‌جایی QD و dBSA-QD از روی ژل آگارز، تاییدکننده تشکیل dBSA-QD بود و طیف نشری رقت‌های یکسان از نانوذرات در حضور و عدم حضور BSA به‌دست آمد. اتصال با dBSA علاوه بر باقی‌ماندن و بهترشدن خصوصیات نشری نانوذره، باعث به‌وجودآمدن گروه‌های عاملی متنوع برای مراحل بعدی اتصال نانوذرات شد. نشر فلوئورسانسی نانوذرات در هر دو حالت پوشش‌دار با dBSA و کونژوگه با آنتی‌بادی از نانوذرات آزاد بیشتر بود. با استفاده از آنتی‌بادی‌های متصل‌شده به نانوذرات، حد تشخیص ۳۰نانوگرم برای آنتی‌ژن پروتئینی به‌صورت چشمی به دست آمد.
نتیجه‌گیری: در فرآیند کونژوگاسیون به‌منظور اتصال نقاط کوانتومی CdTe به آنتی‌بادی‌ها از طریق دکستران، با پوشاندن سطح نانوذرات با BSA دناتوره‌شده علاوه بر افزایش پایداری نانوذرات، گروه‌های عاملی جدیدی روی سطح نانوذره به‌وجود می‌آید.
دوره ۱۰، شماره ۰ - ( ۵-۱۳۸۶ )
چکیده
هدف: قطعه متصل شونده به آنتی ژن از آنتی بادی های زنجیره سنگین شتری به صورت یک تک دومن(VHH )می باشند. ساختار کریستالی یک VHH خالص نشان داده است که این مولکول در حدود۵/۲ نانومتر قطر و کمتر از ۴ نانومتر طول دارد. به همین علت به این مولکول نانوبادی گفته می شود. شباهت زیاد این مولکولها به VH انسانی موجب می شود که این مولکول کاربرد بالقوه در تشخیصهای ایمنی و نیز ایمنی درمانی داشته باشد. یکی از مواد مورد نیاز کلیدی در تولید و تعیین خصوصیات نانوبادی ونیز کاربرد نانوبادیها در تشخیص، مولکول آنتی نانوبادی کونژوگه به HRP می باشد.
مواد و روشها: در این تحقیق بیان بالا و تخلیص چند نانوبادی ویژه تومورمارکرها انجام شد. به منظور بیان بالا، ژنهای نانوبادی در وکتور pSJF۹ ساب کلون شدند، که در نتیجه قطعه نانوبادی به صورت ادغام شده با چند دنباله نشانگر در باکتری E coliنوعTG۱ بیان می شود. نانوبادیهای بیان شده با استفاده از ستون کروماتوگرافی تمایلی نیکل تخلیص شدند. در اینجا تهیه، تخلیص و تعیین خصوصیات آنتی بادی علیه نانوبادیها که به صورت متصل به HRPمیباشد، توضیح داده شده است.
نتیجه: آنالیز با SDS-PAGE و وسترن بلات نشان می دهد که نانوبادیهای تخلیص شده خالص و بدون شکستگی می باشد. بعلت استفاده از روشهای خاص بیوشیمی آنتی بادی کونژوگه به HRP تولید شده در این تحقیق، حساسیت و ویژگی مناسبی دارد. آنتی بادی کونژوگه تولید شده قابل استفاده در سیستمهای تشخیص نانوبادی است.
بحث:در اینجا با تنظیم کردن دما و زمان و القا کننده، میزان قابل توجهی (در مقایسه با مطالعات مشابه) از ملکول نو ترکیب بیان وسپس تخلیص شده است و در فاز دوم با تولید آنتی بادی علیه آن و کونژوگاسیون به مولکول آنزیمی نشان دادیم مولکول حاصل قابلیت تشخیص نانوبادیها را در انواع روشهای تشخیصی با دقت و حساسیت بالا دارد.
شهلا کیان‌امیری، علی دیناری، علیرضا نعمانی، مجید صادقی‌زاده، محسن مردی، بهرام دارایی،
دوره ۱۰، شماره ۳ - ( ۶-۱۳۹۸ )
چکیده
آثار آنتی‌اکسیدانی، ضدسرطانی، ضدالتهاب و ضدمیکروب کورکومین دلایلی بر ارزشمندی این ماده در تحقیقات دارویی و نقش آن در بهداشت عمومی انسان است. اثر ضدسرطانی کورکومین ناشی از تاثیر این دارو بر دامنه‌ای از مسیرهای سلولی و مولکولی درگیر در سرطان است. با این وجود، محلولیت کم، زیست‌دسترسی پایین و متابولیزم سریع آن اثر نامناسبی بر خصوصیت درمانی آن گذاشته است. در این تحقیق، به‌واسطه کانجوگه‌کردن مولکول‌های کورکومین به ساختار دندریمری نسل چهار (پلی‌آمیدوآمین)، یک حامل نانوابعاد مناسب تهیه شد. مشخصه‌یابی نانوسامانه و تایید فرآیند کانجوگه‌شدن به‌وسیله روشهای FT-IR و ۱H-NMR انجام شد. اندازه و بار سطحی ذرات با دستگاه DLS مورد ارزیابی قرار گرفت. میزان بارگذاری مولکول‌های کورکومین روی نانوسامانه بررسی شد و در ادامه آزمایش‌های سلولی از جمله سمیت، ROS سلولی و آپاپتوز به‌وسیله آزمون MTT و تکنیک فلوسایتومتری مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج این تحقیق عمل کانجوگه‌شدن کورکومین را تایید کرد و ذرات به‌دست‌آمده اندازه تقریبی ۱۰۰نانومتر داشتند. نتایج نشان داد که میزان بارگذاری کورکومین در این نانوسامانه حدود چهار مولکول به‌ازای هر مولکول دندریمر است. آزمایش‌های سلولی نشان داد که میزان سمیت، ROS سلولی و آپاپتوز ناشی از نانوحامل دندریمری در مقایسه با کورکومین آزاد بیشتر بوده است. عملکرد بهتر نانوسامانه دندریمری به‌واسطه بهبود خواص فیزیکوشیمیایی و افزایش محلولیت کورکومین بوده است. در مجموع، این نانوحامل به‌عنوان یک سامانه هوشمند و کارآمد می‌تواند برای رسانش داروهای آب‌گریز به سلول‌های سرطانی در نظر گرفته شود.
