جستجو در مقالات منتشر شده
۲ نتیجه برای گلیکوزیلاسیون
فهیمه قاسمی، علیرضا زمردی پور، علی اصغر کارخانه، محمدرضا خرمی زاده،
دوره ۱۱، شماره ۳ - ( ۷-۱۳۹۹ )
چکیده
هایپرگلیکوزیلاسیون فرایندی است که در آن با استفاده از روشهای مهندسی ژنتیک و جهش زایی هدفمند یک جایگاه جدید N-گلیکوزیلاسیون (موتیف Asn-Xxx-Ser/Thr) به درون توالی اسیدآمینه ای پروتئین نوترکیب وارد می شود. در صورت اتصال گلیکن جدید به آسپاراژین موجود در این موتیف، هایپرگلیکوزیلاسیون رخ می دهد. این فرایند بویژه در صنعت تولید پروتئینهای دارویی بسیار مورد توجه است. ویژگیهای فارماکوکینتیکی داروهای نوترکیب، ممکن است تحت تاثیر گلیکن اضافه شده قرار گرفته و نیمه عمر آنها افزایش یابد. در این تحقیق، بر اساس مطالعات بیوانفورماتیکی، در دامنه گلای فاکتور ۹ انسانی یک جایگاه جدید N-گلیکوزیلاسیون از طریق جهش زایی هدفمند مبتنی بر PCR و تبدیل کدون اسیدآمینه آرژینین شماره ۳۷ به آسپاراژین ایجاد شد. توالی رمز کنندۀ فرم جهش یافته فاکتور ۹ انسانی بطور موازی با توالی طبیعی (به عنوان کنترل)، در وکتور بیانی pCEP۴ مجهز به پروموتر ویروس سایتومگالو (CMV)، همسانه سازی شده و بیان آنها در سلولهای HEK۲۹۳ مورد بررسی قرار گرفت. به منظور بررسی رخداد هایپرگلیکوزیلاسیون در نوع جهش یافته، از روش گرادیان SDS-PAGE دارای شیب غلظت آکریلآمید و به دنبال آن وسترن بلاتینگ استفاده شد که نشان دهنده سنگینتر بودن محصول جهش یافته نسبت به فرم طبیعی بود. همچنین پس از هضم با استفاده از آنزیم PNGase هر دو محصول طبیعی و جهش یافته وزن مولکولی یکسانی کسب کردند. این نتایج نشان داد که افزایش وزن مولکولی پروتئین جهش یافته ناشی از اضافه شدن گلیکن جدید بوده و تایید کننده رخداد هایپرگلیکوزیلاسیون است.
حمید اصغری، صدیقه اسد،
دوره ۱۴، شماره ۳ - ( ۱۲-۱۴۰۲ )
چکیده
در آخرین ماه سال ۲۰۱۹ در شهر ووهان در کشور چین یک ویروس ناشناخته پدیدار شد. مطالعات توالییابی نشان داد این ویروس عضو جدیدی از خانواده کروناویروسهاست که عمدتاً منجر به یک بیماری تنفسی با علائمی شبیه به ذات الریه میشود. کروناویروس جدید از ۲۵ پروتئین، از جمله ۴ پروتئین ساختاری اصلی و ۱۵ پروتئین غیرساختاری تشکیل شده است. پروتئین اسپایک یکی از ۴ پروتئین ساختاریِ مهم است که در سطح ویروس قرار دارد. این پروتئین عامل اتصال ویروس به سلول میزبان بوده و شدیداً گلیکوزیله است. گلیکانها با اتصال به پروتئینهای ویروسی دو نقش موثر در ساختار و عملکرد آنها ایفا میکنند؛ نخست آنکه فرآیند تاخوردگی پروتئینها را هدایت و تسهیل میکنند و نقش مهمی در برهمکنشهای پروتئینی ایفا میکنند، و دیگر آنکه با جلوگیری از شناسایی پروتئینها منجر به فرار ویروسها از حملات سیستم ایمنی میشوند. بنابراین همانطور که مشخص است مطالعه ساختارهای قندی در یک پروتئین ویروسی زمانی اهمیت بیشتری پیدا میکند که یا احتمال طراحی واکسن در میان باشد، یا آنکه گروههای قندی تاثیر ویژهای در تاخوردگی، فعالیت و برهمکنش پروتئین داشته باشند. لذا از آنجا که پروتئین اسپایک یک پروتئین ساختاری بوده و فاقد عملکرد است مطالعات ساختارهای قندی آن به دو هدفِ طراحی واکسن مناسب و بررسی نقش گلیکانها در اتصالات پروتئینی انجام میشود.
