---

مولتیپل اسکلروزیس ( MS) بیماری مزمن تخریب‌کننده‌ی میلین است که دستگاه عصبی مرکزی را درگیر می‌کند. سلول‌های CD۴+ T گروهی از سلول‌های دستگاه ایمنی اکتسابی هستند که نقش محوری در بروز پاسخ‌های ایمنی علیه عوامل بیگانه دارند. سلول های Th۱۷ یکی از زیررده های سلول هایT CD۴+هستند که در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس افزایش می‌یابند. microRNA ها (miRNA)RNA های غیر کد کننده هستند که بیان پروتئین ها را با هدف قرار دادن mRNA ی هدف آنها تنظیم می نمایند. اختلال بیانmiRNA ها نقش مهمی در بیماری زایی بیماری ‌های خود ‌ایمن دارد. هدف این مطالعه یافتن miRNA های احتمالی موثر بر مسیر تمایزی سلول های Th۱۷ به روش بیوانفورماتیکی است تا بتوان از این طریق این مسیر تمایزی را مهار و علائم این بیماری را کاهش داد. دراین مطالعه از طریق پایگاه داده های miRWalk و miRTarBase میانکنش های احتمالی و تایید شده میان برخی miRNA هایی که قبلا به صورت کلینیکی در بیماران مولتیپل اسکلروزیس تغییر بیان نشان داده اند و پروتئین های مسیر تمایزی سلول های Th۱۷ مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان دادmiR-۹ احتمالا با مهار تنظیم کننده های منفی مسیر تمایزی Th۱۷ می تواند تمایز سلول های Th۱۷ از سلول های T بکر را القا نماید و در مقابل miR-۱۷ وmiR-۱۰۶a/b احتمالا می توانند با مهار تنظیم کننده های مثبت این مسیرتمایز سلول های Th۱۷ را مهار نمایند و بنابراین می توانند به عنوان اهدافی برای مهار یا کاهش علائم و همچنین نشانگر تشخیصی در بیماران مبتلا به ام اس استفاده گردند.

---

اهداف: القای مصنوعی بیش- بیان miRNA راهکار مناسبی برای القای موثرتر تمایز سلولی است. نقش موثر miR-۱ در تکوین و تمایز سلول‌های قلبی گزارش شده است. لنتی‌ویروس یک ناقل کارآمد برای تهیه رده‌های سلولی پایدار است. هدف پژوهش حاضر تولید رده سلولی با بیش- بیان پایدار miR-۱ برای ایجاد یک مدل زیستی برای مطالعات قلبی بود.
مواد و روش‌ها: در پژوهش تجربی حاضر، سلول‌های HEK ۲۹۳T در محیط کشت DMEM به‌همراه سرم جنین گاوی (FBS) ۱۰% و ال- گلوتامین ۲میلی‌مولار و پنی‌سیلین- استرپتومایسین ۱X در محیط انکوباتور کشت داده شدند. پس از کلون‌کردن ژن miR-۱، کلون‌های نوترکیب انتخاب شدند و حضور قطعه ژنی در وکتور نوترکیب با توالی‌یابی تایید شد. وکتور حامل miR-۱ به‌همراه وکتورهای کمکی در سلولHEK۲۹۳T  به‌صورت ویروس نوترکیب بسته‌بندی شد. تراآلایی سلول‌های HEK۲۹۳T با ویروس نوترکیب برای تولید رده پایدار انجام شد. سپس کارآیی تراآلایی و رقت موثر ویروس با نشانگر GFP سنجش شد. تغییرات بیان miR-۱ با روش qPCR بررسی شد. تحلیل داده‌ها از طریق بررسی مقایسه‌ای چرخه آستانه و روش Pfaffl انجام گرفت.
یافته‌ها: بیشترین میزان بیان GFP مربوط به سلول‌های آلوده‌شده با رقت ۱۵۰میکرومولار بود. نشانگر فلورسنت GFP موجب تسهیل فرآیند بهینه‌سازی و تخلیص سلول‌های نوترکیب شد. در ارزیابی qPCR، بیان miR-۱ در سلول‌های تراآلایی شده در مقایسه با سلول‌های گروه کنترل افزایش قابل ملاحظه‌ای داشت.
نتیجه‌گیری: رده سلولی پایدار نوترکیب HEK۲۹۳T بیش- بیان‌کننده miR-۱ در لنتی‌ویروس، به‌عنوان مدل زیستی مناسب برای بررسی فرآیندهای تکامل و تکوین قلب است.

---

---

---

هدف: EMT فرایندی برگشت­پذیر و ضروری در طول جنین‌زایی، بهبود زخم و پیشرفت سرطان است. در بسیاری از سرطان‌ها، EMT می‌تواند ویژگی­های تهاجمی تومور را افزایش دهد. اخیراً miRNAها به‌عنوان کلاس جدیدی از‌RNA های غیر کدکننده­ تنظیم­گر بیان ژن در مراحل پس از ترجمه دخیل در فرایندEMT   شناخته می­شوند. بـااین‌حال، مکانیسم و اثر دقیق miRNAها در فرایند EMT در سلول‌های سرطانی انسان هنوز به‌خوبی مشخص نیست. این مطالعه با استفاده از ابزارهای بیوانفورماتیک پیش‌بینی‌کننده miRNAهای تنظیم‌کننده ژن‌های اصلی در فرایندEMT ، تلاش می‌کند نقش miRNAها را در فرایند EMT روشن کند.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه، با استفاده از پایگاه‌های داده­های تحت وب و ابزارهای پیش‌بینی برهم‌کنش miRNAها نظیر DIANA، TargetScan و miRSystem، برهم‌کنشmiRNAهای تنظیم‌کننده ژن­های N-cadherin ، TWIST۱، ZEB۱، SNAIL و Vimentin به عنوان بیومارکرهای اصلی سلول‌های مزانشیمی بررسی شد.
نتایج: اثرات miRNAهای متفاوت براساس الگوریتم هر پایگاه بر ژن‌های نامزد بررسی و داده‌های به‌دست‌آمده از پایگاه‌های مختلف باهم اشتراک گرفته شد. نتایج نشان داد که یازده miRNA با احتمال بالا به‌طورمشترک می­توانند در فرایند EMT/MET نقش داشته باشند.
ﻧﺘﯿﺠﻪ‌ﮔﯿﺮی: براساس یافته‌های ما، می­توان پیش‌بینی کرد که با توجه به نمره بالاmiRNA های انتخاب‌شده با ژن‌های نامزد، این miRNAها می­توانند نقشی مهم در فرایند EMT/MET داشته باشد. ازاین‌رو، می‌توان از آنها به‌عنوان کاندیدهای مناسب برای تحقیقات بالینی آینده استفاده کرد.
 
کلمات کلیدی: EMT،MET ، TargetScan، miRSystem، microRNA

---

میکروRNAها گروهی از RNAهای غیر کدکننده کوچک هستند که بیان ژن در یوکاریوت­ها را در سطح پس از رونویسی تنظیم می­کنند. میکروRNAها با تنظیم بیان تعداد زیادی از mRNAها، به عنوان تنظیم کننده­های اصلی فرآیندهای زیستی مختلفی مانند تکوین جنینی، تکثیر و تمایز سلولی و مرگ برنامه‌ریزی شده سلول عمل می‌‌­کنند. بنابراین شناسایی میکروRNAها و ژن­های هدف­شان در شناسایی مکانیسم‌های رشد و نمو و نیز فرآیندهای دخیل در ایجاد و پیشرفت بیماری‌ها بسیار موثر است. به دلیل هزینه‌بر بودن کارهای تجربی مولکولی، شناسایی میکروRNAهای موثر از طریق روش‌های بیوانفورماتیکی و زیست­شناسی محاسباتی ارزان‌تر و سریعتر از روش­های معمول آزمایشگاهی است. تعدادی بانک اطلاعاتی و نرم‌افزار بر خط برای کمک به محققان در پیش­بینی ژن‌های هدف میکروRNAها توسعه یافته و آزادانه در دسترس قرار گرفته‌اند. نرم‌افزارهای موجود برای پیش­بینی ژن­های هدف میکروRNAها، از طیف وسیعی از اطلاعات توالی‌یابی، داده‌های مولکولی بیان ژن و نیز الگوریتم‌های محاسباتی مختلف استفاده می‌کنند. تعدادی از مهمترین این ابزارهای برخط شامل miRWalk، TargetScan، RNAhybrid، Diana-microT، miRanda و MirTarget هستند. چهار ویژگی اصلی برهمکنش میان میکروRNA با  mRNAهدف شامل جفت­شدگی در ناحیه Seed، حفاظت شدگی توالی هدف، انرژی آزاد و دسترسی به مکان اتصال در رونوشت هدف، در الگوریتم تمامی این ابزارهای پیش­بینی هدف میکروRNAها به کار گرفته شده است. هدف از این مطالعه بررسی آخرین یافته‌ها در مورد ویژگی‌ها و توانایی‌های بیوانفورماتیکی پیش‌بینی ژن‌های هدف میکروRNA، مقایسه کارایی این ابزارها و در نهایت معرفی کارآمدترین ابزار در زمینه پیش‌بینی ژن هدف میکروRNAها برای تحقیقات بیوانفورماتیکی، زیست پزشکی و پزشکی مولکولی است.

---

مسیر پیامدهی Ras یک مسیر سیگنالدهی درون سلولی مهم است که تنظیم کننده اصلی جنبه های مختلف رشد طبیعی سلول و تبدیل به بدخیمی می باشد. خانواده ژن RAS از سه پروتئین G تشکیل شده است: H-Ras ، N-Ras و K-Ras که نقش مهمی در پیامدهی سلولی جهت رشد، تکثیر و مهاجرت دارند. جهش در انکوژنRas  باعث ایجاد خواص بدخیمی می شود که برای رشد و گسترش سرطان مورد نیاز است. MicroRNA هایی (miRNA) که در ژنهای Ras کدگذاری می شوند نیز ممکن است در ایجاد سرطان نقش داشته باشند. در این تحقیق، microRNA های جدید واقع در ژن N-Ras از نظر بیوانفورماتیکی پیش بینی شدند. از برنامه SSCprofiler  برای پیش بینی ساختارهای حلقه-ساقه در ناحیه ژنومی مورد نظر استفاده شد. پایگاه داده ای UCSC برای بررسی وضعیت حفاظت شدگی miRNA فرضی و توالی پیش ساز آن مورد استفاده قرار گرفت. علاوه بر این، پیش بینی N-Ras-miRs با استفاده از ابزار آنلاین MatureBayes نیز انجام شد. علاوه بر این، نرافزار آنلاین RNAFOLD که از الگوریتم پیش بینی ساختار حداقل انرژی آزاد (MFE) برای RNA استفاده می کند، برای پیش بینی تقریبی ساختار حلقه ساقه استفاده شد. نتایج نشان داد که N-Ras با طول حدود ۵ کیلوباز دارای ساختارهای شبیه حلقه ساقه miRNAیی است که توالی نسبتاً حفاظت شده ای دارد. به طور کلی، شواهد کلی حاکی از وجود miRNA های جدیدی است که در انکوژن N-Ras کدگذاری می شوند.

---

هدف: در حال حاضر روش‏های تشخیص سرطان مثانه از حساسیت و اختصاصیت لازم برخوردار نیست؛ بنابراین یافتن نشانگر های تومور جدید که حساسیت و اختصاصیت بالایی داشته باشد مورد توجه قرار گرفته است. microRNA ها (miRNA, miR) گروه بزرگی از RNA های کوچک مولکول و غیرکدکننده است که نقش مهمی در کنترل بیان ژن‏ها دارد. مطالعات اخیر نشان داده است که الگوی بیان miRNA ها در سلول‏های سرطانی به‏طور معنی داری تغییر می کند. این تغییرات، در اکثر سرطان‏ها اختصاصی و وابسته به نوع سرطان است. هدف از این مطالعه بهینه یابی روش استخراج RNA کل حاوی miRNA ها از ادرار و استفاده از آن به‏عنوان یک روش تکرارپذیر در بررسی حضور miRNA ها در ادرار مبتلایان به سرطان مثانه است. مواد و روش‏ها: RNA کل از ادرار مبتلایان به سرطان مثانه و گروه کنترل با استفاده از محلول RNX و تریزول LS به دو روش اصلی و تغییر یافته استخراج شد. حضور miRNA های با وابستگی احتمالی به سرطان مثانه به روش Real-Time در این نمونه ها بررسی شد. نتایج: روش‏های RNX و تریزول LS تغییر یافته، روش‏های مناسبی برای استخراج RNA از نمونه‏های ادرار است. سطح mir-۲۱ در RNA های استخراج شده به روش تریزول LS تغییر یافته بالاتر از روش RNX بود. قابل ذکر است که مقایسه نمونه‏های ادرار منجمد و غیرمنجمد نشان دهنده سطح بالاتر microRNA ها در نمونه های منجمد بود. نتیجه‏گیری: در این مطالعه روشی آسان، تکرارپذیر و قابل اعتماد برای تشخیص تکثیر miRNA ها در نمونه‏های ادراری به‏دست آمد. براساس اطلاعات miRNA ها نشانگرهای مناسبی برای تشخیص اولیه و غربالگری سرطان مثانه است.

---

مقدمه: سرطان کولورکتال  (CRC) [۱]یکی از مهمترین سرطان ها و دومین علت  اصلی مرگ و میر ناشی از سرطان در ایران است. CRCاز طریق تغییرات ژنتیک و اپی ژنتیک گسترش می یابد. شناخت مسیرهای ملکولی در این تغییرات ژنتیکی و  اپی ژنتیکی می تواند چشم انداز روشنی را در درمان سرطان ایجاد کند
مواد و روش ها: این مطالعه برروی ۴۰ نمونه زوائد اولیه توموری روده (پولیپ) ، ۳۰ نمونه  توموری و۴۰ بافت نرمال مجاور تومورانجام گرفت.استخراج RNA و DNA بافتی، بررسی بیان ژنهای ,miR-۲۲ ,miR-۱۹۴ LncRNA MINCR با استفاده از روش Real time PCRانجام شد.
نتایج: در این مطالعه میزان بیان LncRNA MINCR  در نمونه های تومور و پولیپ نسبت به بافت نرمال مجاورشان افزایش و میزان بیان  miR-۱۹۴ miR-۲۲,  وکاهش یافته بود. بین میزان بیان,miR-۲۲ ,miR-۱۹۴ و MINCR ضریب همبستگی منفی مشاهده شد و همچنین بین بیان این lncRNA  و microRNA ها ارتباط معنی داری مشاهده می شود.
بحث : با توجه به نتایج به دست آمده  و معناداری این متغیرها  می توان نقش تشخیص زود هنگام را در درمان بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال اساسی دانست . همچنین می توان از بیان microRNA های غالب برای طبقه بندی سرطان ها استفاده کرد.  .با توجه به این که MINCR یکی از lncRNA  هایی است که به تازگی کشف شده ودر سرطان کلون تا به حال مورد بررسی قرار نگرفته است

---

چکیده
خانواده بقولات یکی از مهمترین خانواده­های گیاهان به شمار می­آید. در این تحقیق توالی­های پیش­ساز میکروآر‌ان‌ای در هفت گونه از بقولات شامل Arachis hypogaea ، Glycine max، Glycine soja، Lotus japonicus،  Medicago truncatula، Phaseolus vulgaris  و Vigna unguiculata  به شیوه جستجوی توالی‌های پیش‌ساز حامل توالی­های همولوگ میکروآر‌ان‌ای بالغ در میان توالی‌های نسخه‌برداری شونده و با در نظر گرفتن مشخصات اختصاصی توالی و ساختمان دوم توالی پیش‌ساز در میکروآران‌ای‌های شناسایی شده، پیش بینی و مشخصات آنها مورد توجه قرارگرفت. همچنین جایگاه ژنومی توالی‌های پیش‌ساز تعیین گردید.  در این مطالعه، ۴۱۴ توالی پیش‌ساز میکرو‌آر‌ان‌ای متعلق به ۱۳۰ خانواده در هفت گونه مذکور که مشخصات توالی و ساختار دوم آنها با مشخصات توالی های پیش­ساز میکروآران‌ای گیاهی همخوانی داشت، پیش‌بینی و مشخصات آنها گزارش گردید. روابط بین گونه­ها براساس روند ایجاد و از بین رفتن خانواده­های میکروآران‌ای در هرگونه بر اساس بیشینه پارسمیونی به شیوه دولو بدست آمد و از این طریق درخت فیلوژنتیکی ارتباط گونه­ها ترسیم شد. خانواده­های میکروآر‌ان‌ای به وجود آمده و از بین رفته در گونه­های مورد مطالعه در طول پیدایش و تکامل گونه‌ها مشخص و گزارش شد. نتایج نشان داد روند ایجاد خانواده­های میکروآران­ای در این خانواده اخیرا از شدت زیادی برخوردار بوده است. روابط بین گونه‌ها بر اساس روند ایجاد و از بین رفتن خانواده‌های میکروآران­ای به شیوه مدل بیشینه پارسیمونی همخوانی با روابط فیلوژنی ندارد. در این مطالعه تعدادی از خانواده­های میکروآران­ای به عنوان خانواده­های اختصاصی گونه و اختصاصی گروه شناسایی گردید که امکان استفاده از آنها به عنوان شناسه­گر گونه/گروه وجود دارد.

---

هدف: ویروس هرپس سیمپلکس تیپ یک پس از آلوده کردن میزبان به‏صورت طبیعی در گانگلیون نورون تریژمینال به‏صورت خفته در می‏آید. در این وضعیت تنها رونوشتی که از ویروس در سلول قابل تشخیص است رونوشت وابسته به نهفتگی (LAT) است که این رونوشت microRNAهایی را تولید می‏کند که قادر است مسیرهای پیام‏رسانی در سلول را دستخوش تغییر نماید. یکی از مسیرهای کلیدی پیام‏رسانی سلول مسیر فاکتور رشد تومور (TGF-β) است. در این مسیر ژن Smad۴ به‏عنوان یک پروتئین مهم رابط بین گیرنده‏های غشایی کینازهای سیتوپلاسمی و فاکتورهای رونویسی هسته‏ای است. این تحقیق با بررسی بیان microRNAهای ویروسی در سلول میزبان هدف‏گیری ژن Smad۴ با این microRNAها را بررسی نموده است. مواد و روش‏ها: پس از ترانسفکت ژن LAT به داخل سلول‏های BE-۲(c)، بیان microRNAهای وابسته به LAT در این سلول‏ها به کمک واکنش زنجیره‏ای پلیمراز کمّی (Real-Time PCR) ارزیابی شد و به کمک روش‏های مبتنی بر بیوانفورماتیک امکان هدف‏گیری ژن Smad۴ با این microRNAها نیز بررسی و در ادامه بیان ژن Smad۴ و ژن‏های پایین‏دست آن به کمک واکنش زنجیره‏ای پلیمراز کمّی مطالعه شد. نتایج: شواهد و نتایج نشان می‏دهد که رونوشت LAT در سلول میزبان تولید microRNAهایی می‏کند که تجزیه و تحلیل‏های بیوانفورماتیکی دو الگوریتم متفاوت گواهی بر هدف‏گیری ژن Smad۴ توسط این microRNAها می‏دهد این در حالی است که نتایج واکنش زنجیره‏ای پلیمراز کمّی نیز تأییدی بر این ادعاست. نتیجه‏گیری: نتایج مبتنی بر تجزیه و تحلیل‏های بیوانفورماتیک و بررسی بیان رونوشت Smad۴ و پروتئین‏های پایین‏دستش همانند CyclinD، CDK۲ و Myc نشان دهنده کنترل بیان این ژن توسط microRNAهای ویروس هرپس سیمپلکس تیپ یک است.

---

هدف از این مطالعه تولید لنتی‏ویروس‏های بیان کننده miR-۱۶ است. پس از ترانسداکشن، تغییرات ایجاد شده در سطوح بیانی این miRNA و پروتئین هدف آن ارزیابی خواهد شد. مواد و روش‏ها: قطعه ژنی حاوی توالی پیش‏ساز miR-۱۶ در پلاسمید لنتی ویروسی کلون شد. سازه نوترکیب همراه با پلاسمید‏های کد کننده پروتئین‏های ساختاری و پوششی ویروس توسط کلسیم-فسفات به رده سلولی ۲۹۳T ترانسفکت شد. سوپ سلولی جمع‏آوری و ذرات ویروسی توسط اولتراسانترفیوژ رسوب داده شد و تعیین تیتر ویروس توسط میکروسکوپ فلورسانت و روش فلوسایتومتری انجام یافت. تغییرات در  سطوح بیانی miR-۱۶ و پروتئین هدف آن به‏ترتیب توسط روش‏های Real-time PCR و لکه‏گذاری وسترن ارزیابی شد. نتایج: تأیید حضور ژن در پلاسمید و درستی توالی آن توسط کلونی-PCR، هضم آنزیمی کلون‏های مثبت و توالی‏یابی انجام شد. پس از ترانسفکشن همزمان سلول‏های ۲۹۳T با پلاسمید لنتی-miR و پلاسمید‏های ساختاری و پوششی ویروس و تعیین تیتر ذرات ویروسی تغلیظ شده، سلول‏های مورد نظر با لنتی‏ویروس نوترکیب آلوده شدند. بیشینه بیان GFP در بیش از ۸۰ درصد سلول‏های آلوده شده با لنتی‏ویروس در MOI=۱ حاصل شد. بررسی سطوح بیانی miR-۱۶ توسط Real-time PCR نشان داد که بیان این میکرو RNA در سلول‏های آلوده شده با لنتی‏ویروس واجد miR-۱۶ در مقایسه با گروه کنترل افزایش محسوسی دارد. تجزیه و تحلیل لکه‏گذاری وسترن نیز نشان داد بیش بیان miR-۱۶ سبب کاهش بیان پروتئین BCL-۲ می‏شود. نتیجه‏گیری: سیستم بیانی لنتی‏ویروسی ارایه شده می‏تواند به‏عنوان ابزاری در راستای تحویل‏رسانی مؤثر مقلدهای میکرو RNA به سلول پیشنهاد شود

---

هدف: تاکنون مسیرهای پیام‏رسانی متعددی شناسایی شده‏است که در پاسخ سلولی نسبت به مواد مخدر از جمله اپیوییدها دخیل است. مسیر پروتئین کینازی فعال شده توسط میتوژن از مسیرهای مهمی است که در پاسخ سلول‏های عصبی نسبت به اپیوییدها دخالت دارد. میکروRNAها از جمله تنظیم کنندگان مهم بیان ژن در سطح پسارونویسی می‏باشند که نقش مهمی در تنظیم بسیاری از فرآیندهای سلولی از جمله انعطاف‏پذیری نورونی و تثبیت سیناپسی دارد. هدف از این مطالعه شناسایی miRNAهایی است که در پاسخ به تیمار مزمن مورفین بیان متفاوتی دارند و پیش‏بینی ژن‏هایی که احتمالاً در این فرآیند مؤثر هستند. از آن‏جا که مسیر پروتئین کینازی فعال شده توسط میتوژن در وابستگی به مورفین و همچنین بیش‏حساسی به درد دخالت دارد شناسایی miRNAهای تنظیم کننده این مسیر می‏تواند راه‏کار تازه‏ای برای درمان وابستگی به مورفین و نیز کنترل درد ارایه نماید. مواد و روش‏ها: در این مطالعه رده سلولی نوروبلاستومایی BE(۲)-C تحت تیمار مزمن مورفین قرار گرفت و تغییرات پروفایل بیانی miRNAهای آن در اثر تیمار مورفین بررسی شد. پروفایل بیانی ۷۵۰ miRNA به روش RT-PCR کمّی تعیین شد. نتایج: در این مطالعه دو دسته miRNAهای has-mir-۱۹۳a-۳p، -۲۱۲، -۱۸۱c، -۳۶۲-۳p، -۶۳۹، -۶۴۶ و has-mir-۴۱۲، -۹۳۷، -۵۵۸، -۵۵۲، -۹۴۳، -۶۲۸-۵p، -۵۹۳، -۵۵۵،-۶۳۶، -۶۴۳، ۵۶۶، -۵۷۱، -۶۴۲، -۶۵۳، -۶۱۱، -۳۱، let۷-g شناسایی شد که به ترتیب افزایش و کاهش بیان داشتند. نتیجه‏گیری: بررسی miRNAهای تغییر بیان یافته نشان داد که مسیر پروتئین کینازی فعال شده توسط میتوژن می‏تواند به عنوان یکی از مسیرهای پیام‏‏رسانی در نظر گرفته شود که اهمیت به‏سزایی در پاسخ مزمن به مورفین دارد. با توجه به نقشی که این مسیر در پاسخ به مواجهه با مورفین ایفا می‏نماید، می‏توان گفت که فسفریلاسیون پروتئین نقش شایان توجهی در این پاسخ برعهده دارد.

---

هدف: میکروRNA ها، RNA های غیر کد کننده‏ای است که به‏عنوان تنظیم کننده چندین فعالیت زیستی مثل متابولیسم، تکثیر و تنظیم سلولی عمل می‏کند. مطالعات اخیر نشان دهنده پتانسیل بالای این مولکول‏های کوچک در تمایز سلول‏های بنیادی به سلول‏های مشخص است. هدف از مطالعه حاضر ارزیابی اثر let-۷f بر بیان ژن عامل هسته‏ای کبد (HNF۴a) و عوامل خاص کبدی از جمله آلبومین، آلفا فیتوپروتئین، سیتوکراتین ۱۸ و سیتوکراتین ۱۹ در سلول‏های بنیادی جدا شده از بافت چربی انسانی است. مواد و روش‏ها: سلول‏های بنیادی جدا شده از بافت چربی تحت تأثیر آنزیم کلاژناز نوع I از بافت چربی انسانی استخراج شده و سپس با استفاده از لنتی‏ویروس‏های حاوی مهار کننده let-۷f و Scramble (کنترل منفی) ترانسداکت شدند. سپس تغییر در سطح بیان ژن‏های HNF۴a، آلبومین، آلفا فیتوپروتئین، سیتوکراتین ۱۸ و سیتوکراتین ۱۹ در زمان‏های متفاوت با استفاده از روش Real-time PCR بررسی شد. نتایج: کارآیی ترانسداکشن ناقل‏های لنتی ویروسی در سلول‏های بنیادی جدا شده از بافت چربی انسانی بیش از ۸۰ درصد بود که با بررسی بیان پروتئین فلورسانت سبز ارزیابی شد. نتایج Real-time PCR نشان داد که مهار let-۷f در سلول‏های بنیادی جدا شده از بافت چربی انسانی منجر به افزایش معنی‏دار در بیان ژن‏های خاص کبدی در مقایسه با کنترل منفی می‏شود. همچنین بیان ژن HNF۴a روز چهاردهم بعد از ترانسداکشن افزایش داشت که تأیید کننده سرکوب ژن HNF۴a توسط let-۷f است. نتیجه‏گیری: نتایج این تحقیق نشان داد که let-۷f به‏عنوان یک تنظیم کننده منفی در بیان ژن HNF۴a عمل می‏کند و مهار let-۷f منجر به افزایش بیان نشانگرهای ویژه کبدی می‏شود. بنابراین مهار let-۷f می‏تواند ابزار مؤثری در به راه‏اندازی تمایز سلول‏های بنیادی جدا شده از بافت چربی انسانی به سمت رده هپاتوسیتی باشد.

---

هدف: microRNAها RNAهای کوچک تک رشته‌ای با طول ۱۸-۲۵ نوکلئوتید است که با مهار ترجمه و برش mRNA در تنظیم بیان ژن شرکت دارد. بیان ناهنجار microRNAها از عوامل رخداد بیماری‌های مختلف است که این مسئله علاقه به بررسی نمایه بیان آن‌ها را افزوده است. RQ-PCR تکنیکی کمّی و حساس در بررسی بیان ژن‌هاست. برای تصحیح تغییرات سیستماتیک از جمله میزان الگوی آغازین، کیفیت RNA، کارآیی آنزیم‌ها داده‌های RQ-PCR نسبت به یک ژن کنترل درون‌زاد که در مجموعه نمونه‌های آزمون به‌طور پایدار بیان می‌شود، استاندارد‌سازی می‌شود. برای جلوگیری از رخداد خطاهای بیشتر در زمینه کمّی‌سازی داده‌های بیان، ارزیابی ژن‌های کنترل درون‌زاد کاندید برای هر نمونه آزمایش ضروری است. در این مطالعه بیان ژن‌های microRNA-۱۶ و snRNA-U۶ در رده‌های سلولی سرطانی کبد تحت تیمار با کورکومین دندروزومی به منظور تعیین کنترل درون‌زاد مناسب برای مطالعات سنجش بیان microRNAها مرتبط با کورکومین دندروزومی ارزیابی شد. مواد و روش‌ها: رده‌های سلولی مورد نظر توسط کورکومین دندروزومی تیمار شدند. ورود کورکومین دندروزومی به رده‌های سلولی HepG۲ و HuH-۷ با تصویربرداری توسط میکروسکوپ فلورسنت بررسی شد. RNA از نمونه‌های مورد نظر استخراج و سنتزcDNA با روش افزودن دم پلی A انجام شد. سپس توسط روش RQ-PCR سنجش بیان صورت گرفت. نتایج: نتایج نشان داد U۶ یا ترکیبی از U۶ و miRNA-۱۶ برای HuH-۷ و miRNA-۱۶ برای HepG۲ در این شرایط تیمار برای ژن کنترل درون‌زاد مناسب است. نتیجه‌گیری: در مجموع می‌توان از این ژن‌های کنترل درون‌زاد به دلیل عدم تغییر بیان معنی‌دار و پایداری بیان بین نمونه‌های آزمون، برای سنجش بیان microRNAها تحت تیمار با کورکومین دندروزومی در این رده‌های سلولی استفاده کرد.

---

اهداف: کاهش یا افزایش در بیان RNAهای غیرکدکننده در دستگاه عصبی از طریق تاثیر بر بیان مولکول­های خاصی، موجب تغییر در مسیرهای پیام­رسانی، مرگ سلول‌های عصبی و ایجاد بیماری می‌شود. هدف از این مطالعه، بررسی نقش و مکانیسم مولکولی اثر ncRNAها در بیماری‌های حرکتی ناشی از تحلیل عصبی است.
روش‌ها: مقالات موجود در داده‌پایگاه PubMed بین سالهای ۲۰۰۰ تا ۲۰۲۰ با کلمات کلیدی شامل ncRNA، miRNA، lncRNA و Neurodegenerative movement disorder جستجو شدند. سپس نقش و مکانیسم عمل ncRNAها در بیماری­های پارکینسون، هانتیگتون و اسکلروز جانبی آمیوتروفیک یا ALS بررسی و تحلیل گردید.
یافته‌ها: بر اساس یافته‌های موجود، تغییرات در بیان میکروRNAها و RNAهای طویل غیر کدکننده از طریق تاثیر بر بیان مولکول‌های ضروری برای بقای نورون‌ها شامل فاکتورهای رشد عصبی و عوامل آنتی اکسیدان، موجب مرگ نورونی و در نتیجه باعث القای بیماری­های حرکتی ناشی از تحلیل رفتن اعصاب شامل بیماری‌های پارکینسون، هانتیگتون و ALS می‌شوند. همچنین مطالعات پیش‌بالینی و بالینی نشان داده‌اند که اندازه‌گیری تغییرات RNAهای غیرکدکننده در مایعات بدن می‌تواند به عنوان شناساگر زیستی در تشخیص زودهنگام و نیز در بررسی پیشرفت بیماری‌های عصبی-حرکتی مورد استفاده قرار گیرند. داروهای جدیدی نیز بر اساس هدف قراردادن RNAهای غیرکدکننده به ویژه میکروRNAها در مدل‌های حیوانی مورد آزمایش قرار گرفته‌اند که امید است تا در آینده‌ای نزدیک، کاندیداهای مناسبی برای استفاده به عنوان داروهای کنترل‌کننده بیماری­های عصبی-حرکتی در بیماران باشند.
نتیجه‌گیری: می‌توان نتیجه‌گیری نمود که شناسایی ncRNAهای موثر و مکانیسم­های مولکولی دخالت آن‌ها در بیماری­های عصبی-حرکتی می‌تواند به ارائه روش­های جدید تشخیصی و راه­کارهای درمانی برای این بیماری‌ها منجر ‌شود.

---

میکروRNAها یک گروه از RNAهای غیر کدکننده پروتئینی درون زاد بوده که با تاثیر گذاری بر بیان ژن های هدف، نقش های حیاتی در تمام فرآیندهای متابولیک سلولی دارند. با وجود شناسایی miRNA ها در این خانواده، تا به امروز miRNA ها در گونه های Taraxacum، که یک گیاه صنعتی مهم است، تا حد زیادی ناشناخته مانده است. در مطالعه حاضر، با انجام رویکردهای محاسباتی، ۹۷۰ miRNA از ۳۹۹ خانواده در گونه های Taraxacum شناسایی شده است. miR۵۰۲۱ رایج ترین miRNA در گونه Taraxacum است. با توجه به نتایج KEGG، miR۵۰۲۱، miR۸۳۸ و miR۱۵۳۳ به مسیر بیوسنتز ترپن مرتبط بودند، در حالی که miR۵۰۱۵b و miR۱۴۳۶ در مسیرهای بیوسنتز نشاسته و ساکارز نقش داشتند. آزمایش qPCR برای تایید سطوح بیان پنج miRNA و ۳-هیدروکسی-۳- متیل گلوتاریل کوآنزیم A ردوکتاز ) HMGCR) و اینورتاز به عنوان ژن های هدف انجام شد. نتایج نشان داد که بیشترین بیان نسبی miR۱۵۳۳ و miR۱۴۳۶ در گل رخ داد، در حالی که بالاترین سطح رونوشت miR۵۰۱۵b در ساقه مشاهده شد. علاوه بر این، سطح بیان نسبی بالاتر miR۵۰۲۱ و miR۸۳۸ با سطح بیان پایین‌تر ژن HMGCR در تمام بافت‌ها مطابقت داشت، که نشان می‌دهد miR۵۰۲۱ و miR۸۳۸ در تنظیم بیان ژن HMGCR نقش دارند. از آنجایی که مسیر موالونات منبع اصلی ایزوپنتنیل پیروفسفات است که در سنتز کائوچو استفاده می شود، پس miR۵۰۲۱ و miR۸۳۸ با تنظیم بیان آنزیم HMGCR نقش مهمی در تولید کائوچو دارند. این یافته ها مطالعات چشم انداز آینده را در مورد مکانیسم های تنظیمی miRNA ها در Taraxacum kok-saghyz سرعت می بخشد.