جستجو در مقالات منتشر شده
۴ نتیجه برای Sirna
سهامه محبی، مهرداد بهمنش، مریم نیکخواه، طاهره توحیدی‌مقدم،
دوره ۹، شماره ۱ - ( ۱۰-۱۳۹۶ )
چکیده
اهداف: فاکتور رونویسی HIF-۱، یک عامل تعیین‌کننده کلیدی در تنظیم ژن وابسته به اکسیژن است که نقش آن برای بقا و پیشرفت تومورهای سرطانی به اثبات رسیده است. بررسی تاثیر سرکوب HIF-۱α برای بررسی فرآیندهای وابسته HIF-۱ و تداخل با حوادث پاتوفیزیولوژیک ناشی از هیپوکسی اهمیت دارد. هدف پژوهش حاضر القای آپوپتوز در سلول‌های گلیوما به‌وسیله مهار ژن HIF-۱α بود.
مواد و روش‌ها: در این پژوهش تجربی، siRNA اختصاصی علیه ژن HIF۱α از سرورهای OligoWalk وMit (siRNA.wi.mit.edu) و بخش طراحی آنلاین شرکت‌های Invivogene و Qiagene طراحی شد و کارآیی خاموش‌سازی آن در رده سلولی گلیومای U۸۷ به‌وسیله تکنیک ریل‌تایم پی‌سی‌آر به‌صورت کمَی مورد بررسی قرار گرفت. برای پی‌بردن به تاثیر کاهش بیان در روند چرخه سلولی و آپوپتوز، رنگ‌آمیزی با PI و انکسین- PI انجام و با تکنیک فلوسایتومتری، تعداد سلول‌ها در هر فاز و میزان مرگ‌ومیر سلولی با کنترل مقایسه شد.
یافته‌ها: siRNA اختصاصی طراحی‌شده برای ژن HIF۱α قادر به کاهش بیان ژن به میزان ۴۰% بود. تیمار سلول‌های U۸۷ پس از ۲۴ ساعت سبب افزایش ۶% سلول‌ها و پس از ۴۸ ساعت، سبب ۱۲% افزایش سلول‌ها در مرحله sub G۱ شد. در تایید تغییرات چرخه سلولی، تیمار ۴۸ساعته، سبب القای آپوپتوز در ۵۸% سلول‌ها شد که با توجه به میزان ۱/۵درصدی آپوپتوز در سلول‌های کنترل، این مقدار مرگ سلولی بسیار چشمگیر بود و توانایی siRNA طراحی‌شده را در القای آپوپتوز نشان داد.
نتیجه‌گیری: القای آپوپتوز با siRNA اختصاصی طراحی‌شده علیه ژن HIF۱α بر کاهش بیان ژن HIF-۱α، روند رشد سلول‌ها و افزایش آپوپتوز تاثیر قابل ملاحظه‌ای دارد.
دوره ۱۱، شماره ۰ - ( ۱-۱۳۸۷ )
چکیده
هدف: پروتئین CREB یک فاکتور مهم پایین‌دست بسیاری از مسیرهای علامتی به‌شمار می‌رود. با طراحی siRNA کارامد برای ژن CREB می‌توان مسیرهای علامتی بسیاری از داروها را در سلول‌های مختلف به‌ویژه سلول K۵۶۲ بررسی نمود. در این تحقیق میزان مهار بیان ژن CREB با به‌کارگیری دو siRNA مختلف برای این ژن بررسی شد.
مواد و روش‌ها: طراحی siRNA براساس معیار Reynolds انجام گرفت. سلول‌های K۵۶۲ با روش لیپوفکشن با siRNAها ترانسفکت شدند. بررسی اثر مهاری بیان ژن CREB با استفاده از Real-time PCR کمی- نسبی انجام گرفت.
نتایج: طبق نتایج به‌دست آمده یکی از siRNAها اثر مهاری بالایی برروی بیان CREB در سلول‌های K۵۶۲ نشان داد، و بیان ژن CREB، تا ۸۷ درصد در سلول‌های K۵۶۲ کاهش یافت.
نتیجه‌گیری: نتایج حاصل از Real-time PCR نشان داد که از دو siRNA به‌کار رفته در سلول‌های K۵۶۲ برای مهار ژن CREB۱، فقط یکی از آن‌ها قدرت مهاری با کارایی بالا را دارد. با توجه به این‌که هر دو siRNA مطابق با معیارهای Reynolds است، احتمالاً عوامل دیگری هم در مؤثر بودن siRNA دخالت دارند. برای مهار کارامد یک ژن با siRNA بایستی بیش از یک siRNA برای قسمت‌های مختلف آن طراحی و آزمایش شود.
دوره ۱۴، شماره ۱ - ( ۳-۱۳۹۰ )
چکیده
هدف: امروزه سلول‌های بنیادی خونساز بند ناف به یکی از مهمترین منابع سلول‌های بنیادی خونساز تبدیل شدهاند، اما متأسفانه تعداد محدود آن‌ها در واحدهای خون بند ناف استفاده از آن‌ها را در موارد پیوند مغز استخوان بزرگسالان محدود نموده است. یکی از روش‌های در نظر گرفته شده برای غلبه بر این مشکل، ازدیاد سلول‌های بنیادی خونساز با استفاده از افزایش فعالیت خود تجدید شوندگی آن‌ها در محیط کشت است. چنین بهنظر میرسد که مسیر TGF-b یکی از عوامل مهم مهاری فعالیت خود تجدید شوندگی سلول‌های بنیادی خونساز است. در این مطالعه سعی شده است تا با مهار علامتدهی مسیر TGF-b میزان تکثیر خود تجدید شوندگی سلول‌های بنیادی و در نتیجه ازدیاد آن‌ها را ارتقا یابد.
مواد و روش‌ها: سلول‌های بنیادی خونساز بند ناف CD۳۴+ با استفاده از ستونهای MACS از واحدهای خون بند ناف جدا شدند. سلول‌های جداسازی شده به‌وسیله SiRNA بر علیه TGFbR۲ ترانسفکت شده و طی کشت میزان سرکوب بیان ژن گیرنده نوع دو TGF-b (TGFbR۲) با استفاده از Real-Time PCR کمّی بررسی شد و پس از اتمام دوره کشت از نظر نشانگر سطحی CD۳۴ با استفاده از فلوسایتومتری و از نظر عملکردی با استفاده از LT-CIC و آزمون کلونیزایی ارزیابی شدند.
نتایج: براساس نتایج بررسی حاضر مهار بیان ژن TGFbR۲ موجب افزایش جمعیت سلول‌های خونساز CD۳۴+ میشود. از سوی دیگر ارزیابیهای LT-CIC و آزمون کلونیزایی افزایش تعداد سلول‌های بنیادی خونساز اولیه را تأیید مینماید.
نتیجه‌گیری: بهنظر میرسد به همان اندازهای که حضور عوامل محرک فعالیت خود تجدید شوندگی در موفقیت ازدیاد سلول‌های بنیادی خونساز بند ناف اهمیت دارد، مهار عوامل مهاری هم دارای اهمیت است و مهار علامتدهی مسیر TGF-b به‌عنوان یکی از عوامل مهاری کلیدی میتواند به موفقیت ازدیاد سلول‌های بنیادی خونساز بند ناف در محیط آزمایشگاه کمک شایانی نماید.
دوره ۲۳، شماره ۲ - ( ۱-۱۳۹۹ )
چکیده
اهداف: با وجود اثربخشی درمان‌های دارویی رایج در کاهش بار ویروس HIV-۱ در بدن، این روش‌ها درمان قطعی محسوب نمی‌شوند، زیرا نمی‌توانند ذخایر ویروسی پنهان را نابود کنند و از طرفی، امکان مقاوم‌شدن ویروس به این داروها نیز وجود دارد. بنابراین، ارایه راهکارهای درمانی ایمن‌تر و موثرتر ضروری است که از آن جمله می‌توان به مهار ژن‌ها توسط siRNA اشاره کرد و خود نیازمند روش‌های ایمن و موثر انتقال به درون سلول‌های هدف است.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه، یک ساختار اختصاصی siRNA بر علیه ژن HIV-۱ nef طراحی و سنتز شد و سپس اقدام به توسعه یک رده سلولی پایدار HEK۲۹۳ بیان‌کننده HIV-۱ nef شد. در ادامه، پس از ساخت و ارزیابی SPION (نانوذرات اکسیدآهن سوپرپارامغناطیس) با پوشش تری‌متیل‌کیتوزان، مهار (خاموش‌سازی) ژن nef در رده سلولی پایدار فوق با کمک نانوذرات مذکور (به‌عنوان حامل siRNA) مورد بررسی قرار گرفت.
یافته‌ها: نانوذرات اکسیدآهن (کروی‌شکل با اندازه میانگین ۸۵نانومتر و پتانسیل سطحی برابر ۲۹+میلی‌ولت) در انتقال siRNA به درون سلول‌های HEK۲۹۳ در مقایسه با گروه‌های کنترل به‌طور قابل ملاحظه‌ای موثر بوده‌اند و در عین حال دارای سمیت پایین برای سلول‌ها بودند. همچنین، استفاده از نانوذرات دارای siRNA بر علیه ژن nef منجر به مهار حدود ۸۵% بیان ژن مذکور در سلول‌های پایدار (نسبت به سلول‌های کنترل) شد.
نتیجه‌گیری: نانوذرات بهینه SPION با پوشش تری‌متیل‌کیتوزان می‌توانند به‌عنوان یک روش کارآمد در اهداف درمانی HIV-۱ مورد استفاده قرار گیرند. با این وجود، بررسی سودمندی این نانوذرات (حامل دارو و یا siRNA) در شرایط در محیط زنده برای اهداف بالینی ضروری است.
