دوره ۱۴ - شماره 3(تابستان ۱۴۰۲ - شماره پیاپی :38)                   برگشت به فهرست مقالات | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- دانش آموخته کارشناسی ارشد بیوتکنولوژی میکروبی ، دانشکده علوم و فناوری های نوین ، علوم پزشکی تهران ، دانشگاه آزاد اسلامی ، تهران ، ایران
2- استادیار گروه علوم و صنایع غذایی ، دانشکده علوم دارویی و داروسازی ، علوم پزشکی تهران ، دانشگاه آزاد اسلامی ، تهران ، ایران ، labeiki@iaups.ac.ir
3- استادیار گروه فارماکولوژی و سم شناسی ، دانشکده علوم دارویی و داروسازی ، علوم پزشکی تهران ، دانشگاه آزاد اسلامی ، تهران ، ایران
چکیده:   (177 مشاهده)

 استفاده از میکروارگانیسم‌های مولد در تولید متابولیت‌های اولیه و ثانویه زیر­مجموعه دانش بیوتکنولوژی میکروبی است که با هدف استفاده از کارخانه‌های عظیم سلولی و با توجه به توانایی ذاتی و نهفته آنها برای تولید محصولات انجام می­شود. بررسی و بهینه سازی عوامل موثر بر فرآیند سنتز متابولیت­ها، موجب افزایش رشد سویه و بازده تولید محصول می­شوند. در همین راستا، در این پژوهش با استفاده از طراحی آزمایش به روش سطح پاسخ (RSM) و طرح باکس بنکن، تولید تخمیری آنتی بیوتیک سفالوسپورین C توسط سویه آکرومونیوم کریزوژنوم به شماره 5271 PTCC بررسی و اثر سه عامل موثر بر فرآیند تخمیر شامل pH محیط کشت تخمیر، سبوس برنج و نانوذرات اکسید آهن مگنتیت، در سه سطح، مورد سنجش قرار گرفته­است. نتایج بدست آمده نشان داد تغییرات غلظت نانو ذرات اکسید آهن مگنتیت و سبوس برنج در محیط کشت تخمیر بطور معنی داری بر مقدار آنتی بیوتیک تولید شده اثرگذار می­باشند. بیشترین میزان سفالوسپورین C تولیدی (mgl 224) در محیط کشتی شامل mg/l 04/0 نانو ذرات اکسید آهن مگنتیت،  g/l 5/2 سبوس برنج و pH برابر 5/6 بدست آمده است. مقادیر بهینه شده برای فاکتورها توسط برنامه مینی­تب به ترتیب برابر   mg/l 0325/0،  g/l 6162/2و 4545/6 محاسبه شده و در نهایت مدل ریاضی برای متغیر پاسخ بدست آمده­است. بر اساس نتایج حاصل از این پژوهش نانوذرات اکسید آهن مگنتیت و سبوس برنج سوبستراهایی مناسب در محیط کشت تخمیر و فرآیندهای زیستی می­باشند.
 
     
نوع مقاله: پژوهشی اصیل | موضوع مقاله: بیوتکنولوژی میکروبی
دریافت: 1401/10/2 | پذیرش: 1402/4/4

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.