دوره 11، شماره 2 - ( 1399 )                   جلد 11 شماره 2 صفحات 175-167 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Jahazi S, yaghoubi H, Akbari H. Preparation and characterization of doxorubicin loaded Fe3O4-PEG nanoparticles on AGS and MCF-7 cancer cells. JMBS 2020; 11 (2) :167-175
URL: http://biot.modares.ac.ir/article-22-29304-fa.html
جهازی شیدا، یعقوبی هاشم، اکبری حسین. آماده سازی و بررسی خصوصیات نانوذرات Fe3O4-PEG حامل دوکسوروبیسین بر روی سلول‌های سرطانی AGS و MCF-7. زیست‌فناوری مدرس. 1399; 11 (2) :167-175

URL: http://biot.modares.ac.ir/article-22-29304-fa.html


1- کارشناس ارشد بیوشیمی، گروه زیست شناسی، واحد اردبیل، دانشگاه آزاد اسلامی، اردبیل، ایران،
2- استادیار بیوشیمی، گروه زیست شناسی، واحد اردبیل، دانشگاه آزاد اسلامی، اردبیل، ایران ، yaghoobi_2532@yahoo.com
3- فیزیک، گروه فیزیک، واحد اردبیل، دانشگاه آزاد اسلامی، اردبیل، ایران،
چکیده:   (4334 مشاهده)
نانوذرات مغناطیسی اکسید آهن یکی از نانو حامل­هایی است که به سبب ویژگی­هایی همچون سمیت پایین، زیست سازگاری، قابلیت بارگیری و انتقال کنترل شده­ی دارو به سلول­های سرطانی، گزینه مناسبی در دارورسانی نوین محسوب می­شوند. هدف از این پژوهش سنتز نانوذرات اکسیدآهن پوشش­دار بمنظور تحویل داروی دوکسوروبیسین (DOX) و بررسی تأثیرات آن بر روی سلول­های سرطانی می باشد.
در این پژوهش نانوذرات مغناطیسی Fe3O4 به روش Polyol سنتز گردید و سپس دوکسوروبیسین بر روی نانوذرات اکسیدآهن پگیله شده بارگذاری شد. برای اطمینان از اتصال PEG به نانوذرات و بارگیری دارو روی نانوذرات از تکنیک FT-IR استفاده شد. مقایسه اندازه متوسط و ساختار بلوری نانوذرات توسط میکروسکوپ الکترونی عبوری و الگوی پراش X انجام شد. سپس اثر سمیت سلولی آن­ها بر روی سلول­های سرطانی AGS و MCF-7توسط سنجش MTT مورد بررسی قرار گرفت.
نتایج FT-IR حضور باندهای O-H و  C-Hدر پیک 3392 cm-1 و 2927 cm-1  اتصال PEG به نانوذرات را تأیید کرد. الگوی XRD ساختار اسپینل مکعبی نانوذرات مگنتیت پگیله شده حامل دارو با متوسط اندازه 14 نانومتر را نمایش داد. 67/21 درصد دوکسوروبیسین در نانوذرات Fe3O4-PEG بارگذاری شد که در 24 ساعت اول  بیشترین مقدار رهایش دارو ثبت شد. آزمون MTT در تیمارهای 24، 48 و 72 ساعت نشان داد با افزایش غلظت نانوذرات پوشش­دار حامل دارو از 0 به 50 میکرومولار اثرات سیتوتوکسیتی دارو به تدریج افزایش می­یابد.
نتایج نشان داد پگیله کردن نانوذرات اکسیدآهن در فرایند دارورسانی برای افزایش اثر داروی دوکسوروبیسین بر سلول های سرطانیAGS  و MCF-7 می­تواند مفید باشد.
 
متن کامل [PDF 776 kb]   (3103 دریافت)    
نوع مقاله: پژوهشی اصیل | موضوع مقاله: نانو بیوتکنولوژی
دریافت: 1397/10/21 | پذیرش: 1398/7/30 | انتشار: 1399/3/17

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.