دوره 13، شماره 3 - ( 1401 )                   جلد 13 شماره 3 صفحات 112-93 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Amini Toolarood Payin F, Salarian R, hosseini S M, Shahavi M H, ebadi T. Synthesis of thiolated nanochitosan as a carrier of biperidine using two cross linkers Tripolyphosphate (TPP) and Genipine and evaluation of their release and toxicity. JMBS 2023; 13 (3) :93-112
URL: http://biot.modares.ac.ir/article-22-52549-fa.html
امینی طولارود پایین فخیمه، سالاریان رضا، حسینی سید مهدی، شاهوی محمد حسن، عبادی تهمینه. سنتز نانوکیتوسان تیول دار بعنوان حامل داروی بیپریدین با استفاده از دو کراس لینکر تری پلی فسفات (TPP) و جنیپین و بررسی رهایش و سمیت آنها. زیست‌فناوری مدرس. 1401; 13 (3) :93-112

URL: http://biot.modares.ac.ir/article-22-52549-fa.html


1- دانش آموخته کارشناسی ارشد مهندسی پزشکی دانشگاه مازیار، رویان، ایران،
2- گروه مهندسی پزشکی دانشگاه مازیار، رویان ایران،
3- گروه گیاهان دارویی، دانشگاه تخصصی فناوری نوین آمل، آمل، ایران ، hosseini.sayedmehdi@gmail.com
4- دانشکده مهندسی فناوری‌های نوین، دانشگاه تخصصی فناوری نوین آمل، آمل، ایران،
5- دانشکده مهندسی شیمی، دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل، بابل، ایران،
چکیده:   (1158 مشاهده)
زمینه: دارورسانی نوین از دیرباز با اهدافی مانند کاهش عوارض جانبی مصرف، افزایش دسترسی زیستی، انتقال هدفمند داروها و همچنین گذر از سد برخی موانع  مانند موانع خونی- مغزی، بدنبال طراحی سامانه­های دارورسانی کارآمد است. نانوذرات در زمینه حامل­های دارویی بسیار با اهمیت هستند زیرا توانایی حمل انواع داروها به قسمت­های مختلف بدن در زمان مناسب را دارند. روش بررسی: در مطالعه حاضر ترکیب نانوذرات کیتوسان تیول­دار بارگذاری شده با بی­پریدین توسط روش ژل یونی با استفاده از دو نوع اتصال دهنده­ی عرضی (TPP و چنیپین) سنتز شده و کارایی آنها مورد بررسی قرار گرفت. یافته­ها: نتایج آنالیزFTIR  سنتز موفقیت آمیز مراحل مختلف نانوذرات کیتوسان تیول­دار بارگذاری شده با بی­پریدین را از طریق هر دو کراسلینکر تایید نمود. نتایج تصاویر SEM نشان داد نانوحامل­های سنتز شده دارای ساختار نانورد می­باشند و نانوحامل دارو سنتز شده با کراسلینکر جنیپین دارای ساختار منظم­تر با اندازه­ی حدود 150 نانومتر و نانوحامل دارو سنتز شده با TPP دارای اندازه­ی حدود 200 نانومتر است. بررسی نتایج آزمون رهایش دارو نشان داد نانو حامل دارو سنتز شده با کراسلینکر جنیپین رهایش بیشتری دارد و همچنین تست سمیت سلولی نیز نشان داد نانو حامل دارو سنتز شده با جنیپین سمیت کمتری نسبت به نانو حامل سنتز شده با TPP دارد. نتیجه­گیری: با درنظر گرفتن سمیت کمتر و رهایش طولانی مدت تر نانوحامل داروی سنتز شده با جنیپین نسبت به نانو حامل سنتز شده با TPP، با استفاده از این نانوحامل‏، زیست دسترسی دارو افزایش می‏یابد و می‏تواند بعنوان سیستم‏ دارو رسان مناسب برای انتقال دارو باشد.
 
متن کامل [PDF 1671 kb]   (313 دریافت)    
نوع مقاله: پژوهشی اصیل | موضوع مقاله: نانو بیوتکنولوژی
دریافت: 1400/2/25 | پذیرش: 1401/2/6 | انتشار: 1402/7/30

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.