1- دانشگاه تربیت مدرس، دانشکده علوم زیستی، گروه ژنتیک، دانشجو دکتری ژنتیک،
2- گروه ژنتیک، دانشکده علوم زیستی، دانشگاه تربیت مدرس ، تهران ، ایران، تهران، خیابان جلال ال احمد، دانشگاه تربیت مدرس ، behmanesh@modares.ac.ir
3- دانشیار ژنتیک مولکولیگروه فناوریهای نوین، دانشکده پزشکیدانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی، دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی گروه علوم و فناوریهای نوین
4- استادیار بیماریهای مغز و اعصابگروه بیماریهای مغز و اعصاب، دانشکده پزشکیمرکز تحقیقات مالتیپل اسکلروزیسبیمارستان سینادانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشگاه علوم پزشکی تهران
چکیده: (1201 مشاهده)
مالتیپل اسکلروزیس (MS) یکی از شایعترین بیماریهای خودایمن در ایران و جهان است. جهت کنترل پیشرفت MS به عنوان یک بیماری التهابی مزمن سیستم عصبی مرکزی، تاکنون داروهای زیادی تولید شده است. ریتوکسیماب آنتی بادی مونوکلونال کایمریک موشی-انسانی است که به رسپتور CD20 روی سطح سلولهای B متصل و باعث القای آپوپتوز میگردد. امروزه پژوهشهای فراوانی نقش کلیدی RNAهای غیر کدکننده را در تنظیم بیان ژن ها و مسیرهای مولکولی از جمله آپوپتوز تایید کرده اند. نتیجه آنالیزهای بیوانفورماتیکی بیانگر تغییرات بیانی TUG1 LncRNA در بیماران مبتلا به MS میباشد. از اینرو، در مطالعه حاضر نقش احتمالی TUG1 LncRNA در تنظیم مکانیسم عملکرد ریتوکسیماب در القای آپوپتوز به صورت تجربی مورد بررسی قرار گرفت. به این منظور، DNAzyme اختصاصی علیه TUG1 طراحی و در حضور و عدم حضور دارو به سلولهای Raji ترنسفکت شد. در ادامه پس از انجام ترنسفکشن، استخراج RNA و سنتز cDNA، بیان ژنهای هدف با تکنیک RT-qPCR بررسی شد. به دنبال کاهش بیان TUG1، بیان ژن CD20 افزایش و بیان SMAD2 کاهش یافت. همچنین کاهش بیان TUG1 منجر به القای آپوپتوز و تجمع سلولها در فاز G1 گردید. به نظر میرسد سطح بیان TUG1 نقش موثری در تنظیم بیان ژن CD20 در سلولهای B و میزان اثربخشی درمان با ریتوکسیماب داشته باشد.
نوع مقاله:
پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
بیوتکنولوژی مولکولی دریافت: 1401/1/27 | پذیرش: 1401/6/15 | انتشار: 1402/8/28